[Fic SNSD with AS] : D9 (DENIED) Yuri [Season 1]

ลำดับตอนที่ #8 : + + Dead End 01 : You Startled the Witch [แก้คำผิด]+ +

Time to Survive:0hr 0minutes[Time's Up]

 

1.       เลือกที่จะไปต่อ

2.       เลือกที่จะถอยกลับ <-- [This choice was activated]

ตึกๆ ตึกกๆ

เสียงหัวใจเต้นระรัวเพราะความกลัวอย่างสุดขีด ในหัวตอนนี้คิดแต่เพียงอยากจะหนีออกไปให้พ้นๆ แต่หากเธอเลือกที่จะหนี ทำอย่างไรเธอถึงจะไปต่อได้ ? หรือหากเธอเลือกที่จะไปต่อ เธอจะเอาชีวิตรอดได้อย่างไร ?

.

.

.

ตึกๆ ตึกกๆ

ซูยองเลือกที่จะก้าวถอยกลับมาเพราะตอนนี้สติของเธอเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ความกดดันยามที่เจ้าปีศาจตนนั้นค่อยๆ ขยับลุกขึ้นอย่างช้าๆ ยิ่งทำให้เม็ดเหงื่อนั้นผุดซึมขึ้นมา ยิ่งเสียงร้องไห้ที่ถูกเปลี่ยนเป็นเสียงคำรามฟังดูน่าสยดสยองเป็นการบอกได้อย่างดีว่าเจ้าสิ่งนั้นมันเห็นเธอเข้าแล้ว

“ฮื่อออ… ฮื่อออออออ… !”

แววตาสีแดงเลือดสะท้อนออกมาราวกับมีแสงไฟส่องไปกระทบ กระทั่งเธอพลาดก้าวถอยไปเตะโดนอะไรสักอย่างโดยที่ไม่ทันได้ระวัง

เคร้งงง !!

เจ้าปีศาจสาวตนนั้นหันขวับมาทางเธอด้วยแววตาที่เบิกโพลง ก่อนที่จะกรีดร้องด้วยเสียงอันโหยหวน ไม่เพียงแค่นั้น มันยังพุ่งเข้ามาหาเธอด้วยความเร็วสูง ทำเอาซูยองถึงกับตกใจจนขานั้นแข็งไม่ยอมกระดิกราวกับเรี่ยวแรงถูกสูบออกไปจนหมด

“กรี๊ดดดดดดดดด !!!!!!!!”

เสียงกรีดร้องดังลั่นขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงเล็บอันคมกริบตวัดเฉือนเข้าที่กลางลำตัว

ฉัวะ !!

เลือดสีแดงสดพุ่งพรวดออกมาราวกับท่อน้ำแตก ความเจ็บแสบแทบจะทำให้ขาดใจตายเสีย ณ. วินาทีนั้น ซูยองพยายามใช้แรงเท่าที่เหลือใช้ไม้ในมือนั้นฟาดเข้าไปเต็มแรงจนร่างนั้นถึงกับชะงักถอยไป ก่อนที่จะพยายามออกแรงวิ่งหนีออกมาจาก ณ. ตรงนั้น

“แฮ่กกๆ แฮ่กกกก…”

ซูยองไล่บิดกลอนประตูมาเรื่อยๆ จนกระทั่งสามารถเปิดเข้ามาได้สำเร็จ ความเจ็บปวดแล่นเข้ามาอีกครั้งเมื่อรู้สึกได้ถึงเล็บที่เฉือนผ่านแผ่นหลังของเธอไป แม้ว่าจะไม่มีแรง แต่เธอก็ต้องพยายามปิดประตูนั้นให้สำเร็จ

ปึงงง ปึ้งงงงงง !!!!!

“แฮ่ !! แฮ่ !!!!!”

เสียงขู่คำรามดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง แขนของมันยังคงพยายามจะล้วงเข้ามาผ่านช่องประตูที่เปิดอ้าซึ่งซูยองก็พยายามออกแรงเท่าที่มีปิดมันให้จงได้

ปึงงง ปึ้งงงงง !!!!!!

ยิ่งออกแรงดันเท่าไร เจ้าปีศาจสาวตัวนั้นก็ยิ่งกระแทกเข้ามาแรงยิ่งขึ้นจนเธอนั้นแทบจะกระเด็นถอยไป เรี่ยวแรงเริ่มจะเหือดหายเพราะความเจ็บปวดที่แล่นไปทั่วทุกส่วนของร่างกาย ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังรู้สึกหายใจได้ลำบากจนเหมือนกับยิ่งสูดหายใจเข้าไปเท่าไร มันก็ไม่ยอมสุดสักที

อีกทั้งสัมผัสจากของเหลวอุ่นๆ ที่ไหลลงพื้นจนกระเซ็นเปียกที่ขา ถึงไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือเลือดสดๆ ของเธอเอง จนสายตานั้นเริ่มที่จะเบลอ มองภาพตรงหน้าไม่ค่อยเห็น และเหมือนกับมันจะมืดลงไปทุกทีๆ

“ย๊ากกกกก !!!”

เธอพยายามเค้นเรี่ยวแรงที่เหลืออยู่ดันประตูกระแทกกลับไปอย่างแรงจนยัยปีศาจสาวตัวนั้นถึงกับส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างโหยหวน ก่อนที่มันจะชักมือกลับออกไปและประตูจะปิดได้สนิท

ปึ้งง !!

ความเจ็บปวดทำให้เธอแทบจะทรุดลงเสียตรงนั้น แต่เพราะแทยอนกำลังรอการกลับไปของเธออยู่ ซูยองจึงต้องหาทางไปต่อ แต่จังหวะที่เธอกำลังจะหันหลังกลับถอยห่างจากประตู เล็บอันคมกริบที่ตะกุยประตูจนแหลกละเอียดก็แทงเข้ามาจนทะลุช่วงอก

ฉึกกกก !!!

เลือดสีแดงสดพุ่งพรวดออกจากปากของซูยองอีกครั้ง ก่อนที่เจ้าปีศาจตัวนั้นจะชักมือกลับปล่อยให้ร่างของซูยองค่อยๆ ทรุดลงกับพื้นราวกับตุ๊กตาที่ไร้ซึ่งชีวิต เลือดสีแดงสดไหลนองจนอาบพื้น ร่างยังงกระตุกราวกับพยายามจะยื้อให้มีชีวิตอยู่ต่อ ภาพที่เห็นเบื้องหน้ามีแต่พื้นห้องอันมืดมิด…

เธอพยายามเงยหน้าขึ้นและรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีจะเอื้อมมือไปข้างหน้าเพื่อลากตัวเองเพื่อหนีเอาชีวิตรอด

ชั้นต้องกลับไปหาแทยอน… ชั้นต้องกลับไป

“อ๊ากกกกกก !!!!!”

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนของซูยองดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเพราะถูกเจ้าปีศาจตนนั้นใช้เล็บอันคมกริบตะกุยร่างของเธอจนเลือดนั้นสาดกระจายไปทั่วทุกสารทิศ เศษชิ้นเนื้อต่างๆ กระเด็นไปทั่วทุกหนแห่ง ก่อนที่การรับรู้สุดท้ายของเธอจะถูกตัดขาดลง

ฉัวะ !!!

 

15 นาทีต่อมา…

ปึ้งง… ปึ้งงงงง !!!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำเอาแทยอนต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจพร้อมกับหันไปมองทางประตู ด้วยความหวังที่ว่าเพื่อนสาวของเธอจะกลับมาแล้ว จึงเอ่ยทักขึ้นเบาๆ

“ซ… ซูยองเหรอ ?”

เงาดำที่ผ่านกระจกไปเริ่มทำให้แทยอนรู้สึกระแวงมากยิ่งขึ้น แต่เพราะสัญญาที่ให้ไว้กับซูยอง ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ห้ามเปิดอย่างเด็ดขาดทำให้แทยอนไม่คิดที่จะขยับลุกขึ้นจากเตียง

ปึ้งง ปึ้งงงง !!

แต่เสียงนั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้จิดใจของแทยอนนั้นเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กระทั่งเธอคิดได้ว่าประตูห้องนั้นไม่ได้ล็อคเอาไว้ ถ้าหากมีใคร… หรืออะไรเข้ามาเธอจะทำอย่างไร

ปึ้งงงง !!!

เสียงเคาะประตูยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจนแทยอนต้องตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงอย่างเร่งรีบ เพื่อไม่ให้อะไรก็ตามที่อยู่ด้านนอกของประตูเปิดเข้ามา แม้ว่าความเจ็บปวดที่ข้อเท้าจะทำให้แทยอนแทบจะต้องกระโดดขาเดียวไป

แกร๊กกก !!!

กระทั่งเสียงบิดประตูดังขึ้น แทยอนถึงกับชะงักแข็งและเพ่งมองออกไปยังประตูที่ยังคงไม่ได้เปิดนั้น

“ค… ใครน่ะ !? ซ… ซูยองเหรอ !??”

“…”

“ชั้นถามว่าใคร ?”

เธอยังคงถามต่อไปทั้งๆ ที่ยังกล้าๆ กลัวๆ ที่สำคัญ… ถึงแม้จะเปิดแล้ว แต่ก็ยังไม่ยอมผลักประตูเข้ามาสักที นั่นยิ่งทำให้แทยอนรู้สึกกลัวมากยิ่งขึ้น จนเธอค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกล้ๆ อย่างช้าๆ กระทั่งถึงระยะที่พอจะเอื้อมมือไปดันประตูเพื่อปิดได้ แต่ประตูเจ้ากรรมก็ดันเปิดผลัวะเข้ามาสร้างความตกใจให้กับแทยอนไม่น้อย

เพราะร่างที่อยู่ตรงหน้า…

.

.

.

คือร่างที่โชกไปด้วยเลือดของซูยอง

“ม… ไม่จริง…”

“อือออออออ…”

ร่างสูงนั้นค่อยๆ ก้าวขาเข้ามาหาแทยอนอย่างช้าๆ ดวงตาเบิกโพลงไปด้วยความหวาดกลัว เธอพยายามจะคว้าหาอะไรยึดจับเอาไว้ แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะซูยองนั้นเข้ามาถึงตัวของเธอก่อน

“โออออออออ !!!!!”

“ม… ไม่นะ”

“ไม่…”

.

.

.

“ม่ายยยยยยยย !!!!!!”

กร้วมมมมม !!!!

---------------------------------

 
.

.

.

You Are Dead...