[Fic SNSD] : Love Generation : A Love to Kill (PG-13)[Yuri]

ลำดับตอนที่ #21 : + + Chapter 20 + + [Fixed : แก้คำผิด] + (BG Music)

“เอาล่ะ ทุกคนประจำที่ !”

เจสสิก้าตะโกนสั่ง ก่อนที่เธอจะเตรียมพร้อมสำหรับการเข้าจู่โจมอีกครั้ง เมื่อทุกคนให้สัญญาณตอบรับโดยการพยักหน้า เธอจึงโผล่ออกไปอีกครั้ง !!!

http://www.youtube.com/watch?v=b2_d0nh2FdI&feature=related      [Background Music]

ปังง ปังงง ปังงงง !!!!

การปะทะกันเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เจสสิก้าอาศัยช่วงที่เหล่าผู้ก่อการร้ายนั้นยิงสวนกับลูกทีมของเธอจัดการยิงลูกซองใส่ในทันที โดยที่ไม่ปล่อยให้ทางฝ่ายศัตรูได้ไหวตัวทันเลย

ปังงงง !!!

แกร๊กก !!

ร่างกายครึ่งบนที่เละไม่เป็นท่าทำให้เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาอีกครั้ง เมื่อกระสุนหมด เธอจึงใช้ปืนนั้นฟาดใส่ส่วนท้องของชายที่วิ่งสวนเข้ามาอย่างแรง

“อ่อคคค !!!”

ทันทีที่ก้มลงเอามือกุมท้อง เจสสิก้าก็จัดการใช้เข่าของเธออัดสวนเข้าที่ใบหน้าอย่างเต็มแรง

พลั่คคคค !!!

ก่อนที่จะกระโดดหมุนตัวและอาศัยแรงส่งจากการหมุนนั้นเตะหวดเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง จนร่างของชายคนนั้นลอยกลับหลังไป ซีโร่ที่ซุ่มอยู่ยังคงรอโอกาสที่จะได้ยิงสวนกลับ และเมื่อได้จังหวะ เขาก็กดลั่นไกใส่เป้าหมายในทันที

ปังงง !!!

ร่างของนายตำรวจคนหนึ่งแน่นิ่งไปกับพื้น เลือดสีแดงสดที่ไหลออกมาทำให้นายตำรวจอีกคนที่กำลังวิ่งขึ้นหน้าไปต้องล้มลงอย่างช่วยไม่ได้

ปังงง ปังงงง !!!

กระสุนอีกสองนัดถูกยิงใส่นายตำรวจคนนั้นจนถึงแก่ความตายในทันที เจสสิก้ายังคงใช้กำแพงเป็นที่กำบังเอาไว้เช่นเดียวกันกับซีโร่ เจสสิก้าเอื้อมมือออกไปยังร่างของนายตำรวจที่นอนแน่นิ่งอยู่ เพื่อจะเอาระเบิดมาใช้ แต่ซีโร่ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็ไม่ยอม ทันทีที่เห็นมือโผล่ออกมา เขาก็จัดการยิงใส่ในทันที

ปังง ปังงง !!!!

กระสุนที่วิ่งเฉียดไปทำให้เจสสิก้านั้นต้องรีบชักมือกลับ

“บ้าเอ๊ยย !!”

เธอสบถออกมาและเหลือบมองไปที่ระเบิดลูกนั้นอีกครั้ง โชคยังดีที่ซีโร่นั้นไม่รู้ว่าที่ชายคนนั้นมีระเบิดติดอยู่ ไม่อย่างนั้น ถ้าเขาเห็นและเกิดยิงใส่ระเบิดลูกนั้นขึ้นมาล่ะก็ ทุกอย่างก็เป็นอันจบเลยทีเดียว

ปังงง ปังงง ปังงงงง !!!!

เจสสิก้ายื่นปืนออกไปและยิงขู่เอาไว้ เพื่อหาทางเอื้อมมือไปหยิบระเบิดลูกนั้นอีกครั้ง

อีกนิด... อีกนิด...

เสียงปืนที่เงียบไปเริ่มทำให้ซีโร่เริ่มยิงโต้ตอบกลับมาอีกครั้ง ก่อนที่เขาจะสังเกตเห็นว่าเจสสิก้ากำลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะหยิบอะไรบางอย่างจากศพของนายตำรวจคนนั้น

เขาลองมองไปยังนายตำรวจคนอื่นๆ และเห็นว่าที่ตัวนั้นมีระเบิดถอดสลักห้อยอยู่ด้วย

ระเบิด...

เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงทำการเล็งปืนไปที่เจสสิก้าอีกครั้ง และกดลั่นไกทันที

ปังง ปังงง ปังงงง !!!!

หมับบบบ !!!

และเป็นจังหวะเดียวกับที่เธอคว้าเอาระเบิดนั้นมาได้อย่างทันท่วงที โดยที่กระสุนนั้นเฉียดห่างไปไม่กี่เซนต์เท่านั้น

เชี้ยะ !!!

กระสุดนัดสุดท้ายที่พุ่งตรงเข้ามาเฉียดเข้าที่แขนของเธอจนเกิดรอยแผล เจสสิก้ามองดูรอยเลือดที่ซึมออกมาก่อนที่จะเปลี่ยนความสนใจไปที่ระเบิดที่เก็บมาแทน

พิ้งงงงง !!!!

เธอดึงสลักออกและเขวี้ยงไปยังทิศที่ซีโร่อยู่ทันที

“หาที่หลบ !!”

เธอตะโกนบอกคนอื่นๆ ให้หาที่กำบัง ก่อนที่จะเกิดการระเบิดขึ้น

ตูมมมมมม !!!!!

 

ครืนนนนน ครืนนนนนนน...

เศษซากอาคารที่ค่อยๆ ถล่มลงมาทำให้ต้องพากันถอนกำลังออกมาจากบริเวณนั้น เจสสิก้าถอยออกมาและรอจังหวะที่กลุ่มควันนั้นจางลง

แกร๊กกก...

เธอทำการบรรจุกระสุนเสียใหม่และเตรียมพร้อมสำหรับการบุกต่อไป เจสสิก้าให้สัญญาณมือในการลุยต่อทันทีที่กลุ่มควันนั้นเริ่มเบาบางลง

ปังงง ปังงงง !!!

เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งพร้อมๆ กับที่ร่างของนายตำรวจที่โผล่พ้นออกไปล้มฟุบไปกับพื้น ภาพของเพื่อนร่วมทีมที่อยู่ๆ ก็ล้มลงไปสร้างความตื่นกลัวให้แก่คนอื่นๆ ไม่น้อย

ปังง ปังงง ปังงงง !!!

“บ้าเอ๊ย !”

เจสสิก้าอาศัยช่วงที่เสียงปืนนั้นเงียบไปพุ่งออกไปอีกครั้ง ก่อนที่จะม้วนหน้าก้มลงไปหยิบเอาปืน Shotgun Spas ที่หล่นอยู่ข้างๆ ศพของผู้ก่อการร้ายขึ้นมาและยิงไปที่ชายอีกคนหนึ่งทันที

ปังงงง !!!!!

ด้วยแรงถีบที่มหาศาลทำให้เจสสิก้านั้นแทบจะหงายลงไปนอนเลยทีเดียว

ปังงง ปังงงง ปังงงงง ปังง ปังงง ปังงงง !!!!

ลูกทีมที่เหลือต่างก็ตรงเข้าสนับสนุนเจสสิก้าและบุกต่อเข้าไปอีกครั้ง เจสสิก้าลุกขึ้นมาและพุ่งต่อเข้าไปยังชายอีกคนหนึ่งที่กำลังจะเดินออกมาจากห้อง และใช้ขาเตะหวดเข้าที่ข้อพับอย่างแรง

พลั่คคคค !!!

“โอ๊ยยยย !!!!”

ทันทีที่ล้มลง เธอก็จัดการเอาลูกซองกระบอกนั้นเล็งต่อทันที แต่เพราะคนที่เดินตามออกมาทำให้เธอต้องเล็งไปยังชายคนนั้นแทน

ปังงงงง !!!!! แกร๊กกกก !!

ร่างของชายคนนั้นปลิวกระเด็นไปจนติดกับข้างฝาทางด้านหลังทันที เจสสิก้าเบนความสนใจกลับมาที่ชายตรงหน้าอีกครั้ง และเอาปืนจ่อยิงทันที

ปังงงงงง !!!!

 

http://www.youtube.com/watch?v=JienAgs-8lA&feature=related         [Background Music]

“สถานการณ์ตรงนั้นเป็นไงบ้าง ?” เอฟเวอร์ลีนถามขึ้น ขณะที่กำลังทำการบรรจุกระสุนใหม่อีกครั้ง สายตายังคงชำเลืองมองไปยังกลุ่มของผู้ก่อการร้ายที่อยู่ทางด้านหลังของกำแพงไม่ห่างจากเธอเท่าไรนัก

/ตอนนี้กำลังปะทะกับกลุ่มของผู้ก่อการร้ายอยู่ที่ชั้น 3 มีเจ้าหน้าที่เสียชีวิตไปแล้ว 4 นาย.../

เจสสิก้าตอบกลับมา

“ทางนี้ยังคงไม่พบอะไรคืบหน้า...”

มิลล่าตอบกลับไปก่อนที่จะเดินต่อไปตามเส้นทาง

ความรู้สึกเงียบจนน่าประหลาดทำให้เธอรู้สึกแปลกใจได้ไม่น้อย มิลล่าให้สัญญาณหยุดพร้อมกับสั่งให้ลูกทีมตรงเข้าไปสำรวจภายในห้องตรงหน้า

“เคลียร์ !”

ทันทีที่ได้ยินว่าปลอดภัยพวกเธอจึงพากันเดินต่อไปอีกครั้ง ไม่นานนักพวกเธอก็มาถึงบันไดทางขึ้นต่อไปยังชั้น 4

“…”

เสียงพูดคุยที่ดังขึ้นทำให้เธอต้องระวังตัวมากยิ่งขึ้น มิลล่าค่อยๆ ย่องขึ้นบันไดไปและเห็นชายคนหนึ่งยืนคุยโทรศัพท์อยู่และหันหน้าออกไปทางนอกหน้าต่างโดยที่ไม่ได้ระวังตัวเลยแม้แต่น้อย

กึกก... กึกกก...

มิลล่าพยายามเดินเข้าไปให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่เธอจะหยุดยืนอยู่หลังชายคนนั้นและ...

กร๊อบบบ !!!

มิลล่าจัดการหักคอชายคนนั้นอย่างรวดเร็วและไร้ซึ่งเสียงกรีดร้องใดๆ ทั้งสิ้น

ตุบบ...

เธอจัดการลากร่างของชายคนนั้นเข้าไปแอบไว้ในซอกที่มืดพอสมควร ก่อนที่จะให้สัญญาณมือบอกกับลูกทีมคนอื่นๆ ให้ตามเธอขึ้นมา

มิลล่านำปลอกเก็บเสียงขึ้นมาสวมเข้ากับปากกระบอกปืนของเธอ พร้อมกับนำเชือกรัดเตรียมพร้อมเอาไว้ด้วย เผื่อไว้ในกรณีที่ต้องการลอบฆ่าจากทางด้านหลังโดยไม่ต้องการให้เกิดเสียง

เธอยังคงเดินย่องต่อไปอย่างเงียบๆ จนเห็นชายอีก 2 คนกำลังเดินคุยมาตามทางเรื่อยๆ

มิลล่าให้สัญญาณแอบ ก่อนที่แต่ละคนจะพากันหลบให้พ้นจากสายตา จนชายสองคนนั้นเดินผ่านไปโดยที่ไม่ได้สังเกตเห็นพวกเธอเลยแม้แต่น้อย

ทันทีที่ชายคนหนึ่งหายไปจากสายตา มิลล่าก็ตรงเข้าไปใช้เชือกรัดคอชายคนที่ยืนหันหลังให้เธออยู่อย่างรวดเร็ว

ปึดดด !!!

ก่อนที่ร่างของชายคนนั้นจะแน่นิ่งไปหลังจากที่ดิ้นพรวดอย่างทรมาณ

มิลล่าปล่อยร่างของชายคนนั้นลงกับพื้น ก่อนที่ชายอีกคนหนึ่งจะเดินออกมาจากห้อง มิลล่าจัดการใช้ขาอันเรียวงามของเธอเตะหวดเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงจนชายคนนั้นเสียหลักล้มลงไป

พลั่คคคคคคค !!!

“เคลียร์ !”

เธอพูดเบาๆ พร้อมกับให้สัญญาณบุกต่ออีกครั้ง จนในที่สุดพวกเธอก็มาหยุดอยู่ที่บริเวณหน้าห้องๆ หนึ่ง ซึ่งได้ยินบทสมทนาดังออกมาจากด้านใน

“ชู่ววว…”

มิลล่าให้สัญญาณเงียบ ก่อนที่จะสั่งให้ทุกคนยืนประจำที่

ทีมตำรวจถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่งอยู่ซ้ายขวาของประตู และรอเพียงสัญญาณบุกเข้าไปพร้อมๆ กัน

เมื่อเธอพยักหน้า ทั้งหมดก็บุกเข้าไปในห้องทันที

ปึงงงงง !!!!

นายตำรวจคนหนึ่งจัดการถีบเข้าที่ประตูอย่างสุดแรงจนมันเปิดออก กลุ่มผู้ก่อการร้ายที่อยู่ภายในนั้นต่างก็ยังคงอยู่ในช่วงตกใจ มิลล่าจึงฉวยโอกาสนี้ยิงใส่เป้าหมายที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที

ปุ !!!

กระสุนหนึ่งนัดถูกยิงเข้าใส่เป้าหมายที่บริเวณหัวใจอย่างแม่นยำ และทันทีที่ร่างของชายคนนั้นฟุบลงไปกับพื้น การปะทะกันของกลุ่มผู้ก่อการร้ายและตำรวจจึงได้เริ่มต้นกันอีกครั้ง

 

ปังงง ปังงงง ปังงงงง !!!!

ปังง ปังงง ปังงงง !!!

กระสุนปืนกลที่ถูกกราดอย่างต่อเนื่องทำให้เธอแทบไม่มีโอกาสได้ยิงตอบโต้เลย

ปังงง ปังงงง !!!

“อ๊ากกกกก !!!!”

เสียงร้องที่ดังขึ้นทำให้มิลล่ารู้สึแปลกใจไม่น้อย เธอค่อยๆ โผล่ออกมาจากโต๊ะที่คว่ำเป็นบังเกอร์เอาไว้และพบกับทีมของเอฟเวอร์ลีนที่ตรงเข้ามาสมทบ

“ไม่เป็นไรนะ !?”

เพื่อนสาวตะโกนถามขณะที่กำลังยิงสะกัดกลุ่มของผู้ก่อการร้ายเอาไว้

ปังง ปังงง !!!

“อ๊ากกกก !!!” คนร้ายที่ทยอยล้มลงไปทีละคนๆ ทำให้พวกที่เหลือนั้นตัดสินใจที่จะหลบหนีแต่เอฟเวอร์ลีนก็ไม่ยอมปล่อยให้พวกนั้นหนีรอดออกไปได้เลย

ปังงง ปังงงง !!!

เธอยังคงกราดกระสุนใส่กลุ่มก่อการร้ายนั้นอย่างต่อเนื่อง โดยที่มีมิลล่านั้นคอยให้การสนับสนุนเธออยู่ข้างๆ นั่นเอง เมื่อเอฟเวอร์ลีนเปลี่ยนแม๊กกาซีน มิลล่าจึงต้องยิงทำหน้าที่แทนเพื่อนสาวสลับกันไปมาอยู่เช่นนี้

ปังงง !!!

ปังงง ปังงงง ปังงงงง !!!

เอฟเวอร์ลีนเอื้อมมือไปหยิบเอาระเบิดแสงมาจากลูกทีมคนหนึ่ง ก่อนที่เธอจะให้สัญญาณหลบให้พ้นจากรัศมีของมันและ…

พิ้งงงง !!!!

แว่บบบบบบบบบ !!!!!

ทั้งเอฟเวอร์ลีนและมิลล่าต่างก็ก้มตัวลงต่ำและอาศัยโต๊ะนั้นเป็นที่กำบัง แสงสีขาวสว่างจ้าจนทำให้โฟกัสนั้นไม่สามารถจับภาพได้เป็นเวลาหลายนาที ซึ่งมันเบลอเสียจนมองแทบจะไม่รู้เลยว่าอะไรคืออะไร…

ปังงง ปังงงงง !!!!

เอฟเวอร์ลีนอาศัยช่วงเวลาดังกล่าวในการจัดการกับชายคนหนึ่งที่พยายามจะเดินหนีออกไป ก่อนที่มิลล่าและคนอื่นๆ จะค่อยๆ เขยิบรุกขึ้นหน้าไปทีละนิดๆ

ปังง ปังงง ปังงงง !!!!

จนในที่สุดสถานการณ์ที่แสนวุ่นวายก็ได้สงบลง เอฟเวอร์ลีนเดินข้ามศพของบรรดาผู้ก่อการร้ายไปเรื่อยๆ เช่นเดียวกับมิลล่าและคนอื่นๆ จนในที่สุดพวกเธอก็เดินขึ้นมาถึงชั้น 6

บรรยากาศชั้น 6 นั้นดูเงียบและวังเวงเป็นอย่างมาก ตัวอาคารที่ดูเก่าจนดูเหมือนจะสามารถถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ สายลมที่พัดผ่านเข้ามาจากทางร่องกำแพงที่พังทลายลงไปทำให้รู้สึกหนาวเล็กน้อย

เอฟเวอร์ลีนให้สัญญาณมือกับมิลล่าเพื่อนสาวเพื่อแยกกันสำรวจอีกครั้ง

หมอนั่นมันอยู่ไหนกันนะ...

เธอคิดในใจพร้อมกับค่อยๆ เดินต่อไปตามทางแต่สิ่งที่เธอพบนั้นมีแต่ความว่างเปล่าเท่านั้น

 

ทางด้านของนายอิวานคอฟ หลังจากที่รู้ว่ามีตำรวจกำลังบุกเข้ามา เขาก็เตรียมพร้อมสำหรับการหลบหนีไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งในตอนนี้เขาเพียงแค่ให้ลูกน้องคอยถ่วงเวลาเพื่อรอให้เฮลิคอปเตอร์มารับตัวเขาไปเท่านั้น

“หัวหน้าครับ ! ตอนนี้พวกนั้นขึ้นมาถึงชั้น 6 แล้วครับ !”

ลูกน้องคนหนึ่งที่ยืนอยู่บริเวณขอบรั้วรายงานขึ้น

“ก็ไปถ่วงเวลาเอาไว้สิ เจ้าโง่ !!!”

เขาตวาดกลับอย่างหัวเสีย พร้อมๆ กับเดินวนไปวนมา ความกระวนกระวานใจที่อัดอั้นอยู่ในอกนั้นแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว อิวานคอฟคอยเหลือบไปมองที่ประตูดาดฟ้าที่อยู่ไม่ไกลเท่าไรนัก ก่อนที่จะสั่งอีกครั้ง

“ไปขนอะไรมาปิดเอาไว้ ไป !!”

“แล้วซีโร่ละครับ ?”

ลูกน้องคนหนึ่งถามขึ้น

“ช่างหัวมัน ขอแค่ชั้นรอดก็พอ ไปสิ !!!”

“ค... ครับ !!”

ชายคนนั้นตอบรับอย่างตกใจกับท่าทีดังกล่าวของชายผู้ที่เป็นหัวหน้า ก่อนที่จะเร่งไปหาของต่างๆ มาวางขวางประตูเอาไว้ เพราะเป็นคำสั่งและดูแล้ว ถ้าขืนตนเองไม่ทำก็มีโอกาสที่จะโดนยิงทิ้งเสียง่ายๆ

อิวานคอฟยืนมองดูลูกน้องที่พากันขนของต่างๆ มาวางขวางเอาไว้อย่างเงียบๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไร

 

กลับมาที่ด้านของเจสสิก้าอีกครั้ง หลังจากที่ความวุ่นวายได้สงบลงและเหลือแต่เพียงความเงียบสงัดเท่านั้นที่อยู่รอบกาย เธอยังคงเอาหลังพิงกำแพงเอาไว้และค่อยๆ เดินย่องต่อไปอย่างระมัดระวัง เพราะอย่างที่รู้ๆ กันอยู่ก็คือ

ความเงียบนั้น น่ากลัวยิ่งกว่าตอนที่ปะทะกันเสียอีก... เพราะต่างฝ่ายต่างไม่รู้ถึงการเคลื่อนไหวของแต่ละคน

กึกก… กึกกก…

เธอเดินนำหน้ากลุ่มลูกน้องไปสักพัก ก่อนที่จะมาหยุดอยู่ที่บริเวณทางแยก

“นายสองคนไปทางนั้นแล้วเดี๋ยวกลับมาเจอกันชั้นบน ส่วนอีก 2 ตามมา…”

พูดจบทั้งสองทีมก็แยกย้ายกันออกไป เจสสิก้าเดินเลียบกำแพงไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ ตามขั้นบันไดและหยุดอยุ่ที่ชั้นต่อไป เธอหันไปหาลูกน้องอีก 2 คนและให้สัญญาณมือเตรียมพร้อม

ควับบ !!!

เจสสิก้าถือปืนโผล่ออกไปเตรียมพร้อมที่จะปะทะ แต่สิ่งที่พบนั้นกลับมีแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น เธอหยุดยืนรอลูกน้องอีก 2 คนที่แยกย้ายกันไปอยู่นานพอสมควร

แต่มันกลับรู้สึกนานจนน่าแปลกใจ เพราะจากที่ดูแล้วอาคารที่เธออยู่นั้นมันมีทางเดินต่อไปอีกเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น และมันไม่น่าจะใช้เวลานานถึงขนาดนี้

เจสสิก้าหันไปมองดูลูกน้องอีกสองคนที่อยู่ไม่ไกลจากเธอเท่าไรนักและพยักหน้าเป็นเชิงให้ตามไปดูเพื่อนอีก 2 คนที่หายไป ก่อนที่ทั้งสองคนจะตอบรับและขยับออกไปจากบริเวณนั้นจนเหลือเพียงเจสสิก้าเท่านั้น

เธอโผล่มองไปยังระเบียงทางเดินที่ยังคงโล่งอยู่ ก่อนที่จะตัดสินใจเดินหลังติดกำแพงไปอย่างระมัดระวังตัว

เธอเดินข้ามเศษกระจกและเศษหินปูนที่กระจัดกระจายอยู่จนเกลื่อนพื้นอย่างระมัดระวังไม่ให้เกิดเสียงดัง และคอยหันกลับไปดูทางด้านหลังเป็นระยะๆ

แต่ไม่ว่าจะรอยังไง ก็ไม่มีวี่แววว่าลูกน้องของเธอจะกลับมาเลย…

ด้วยความรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรผิดปกติแน่ เจสสิก้าจึงตัดสินใจเดินถอยออกมาจากทางนั้นและกลับมาหยุดยืนอยู่ที่บันไดทางลงอีกครั้งก่อนที่เธอจะค่อยๆ เดินลงไปอย่างเงียบๆ

กึกก… กึกกก…

แกร๊กกกก…

เธอขึ้นลำปืนลูกซองเตรียมพร้อมสำหรับการใช้งาน และมาหยุดยืนอยู่ที่ระเบียงชั้นล่างโดยที่ยังคงเอาหลังแนบชิดกับกำแพงเอาไว้อย่างนั้น

เจสสิก้าค่อยๆ โผล่ออกไปทีละน้อยๆ และเหลือบมองดูต้นทางอย่างระมัดระวัง

ทันทีที่พบว่าว่าง เธอจึงรีบวิ่งย้ายไปหยุดอยู่ที่มุมอีกมุมหนึ่งทันที

ตึกๆ ตึกๆ

เสียงหัวใจที่ดังขึ้นอย่างไม่เป็นจังหวะทำให้รู้สึกหวาดกลัวกับสิ่งที่เธอกำลังจะเจอ เจสสิก้ากลืนน้ำลายลงไปอึกหนึ่ง พร้อมกับพยายามลดความกลัวลง ก่อนที่จะตัดสินใจโผล่ออกไป

ปังงงง !!!

กระสุนนัดหนึ่งถูกยิงสวนกลับมาราวกับรู้ว่าเธอจะต้องโผล่ออกมา ณ. จุดนั้น

แต่เพราะความโชคดีที่เธอไม่ได้โผล่ออกไปทั้งตัว ทำให้เธอรอดจากกระสุนนัดนั้นได้อย่างปาฏิหาริย์ ซีโร่เห็นดังนั้นจึงกระหน่ำซ้ำต่อในทันที

ปังง ปังงง ปังงงง !!!

กระสุนที่วิ่งแหวกอากาศไปมาทำให้เธอต้องรีบหาที่กำบังทันที เจสสิก้ากระโดดม้วนหน้าพุ่งไปยังมุมอีกมุมหนึ่ง ก่อนที่เธอจะยื่นปืนลูกซองออกมาจากมุมและยิงกลับบ้าง

ปังงงง !!!!

ถึงแม้ทิศทางจะไม่ได้เล็งไปทางตัวเขาตรงๆ แต่เพราะลูกปรายที่อัดแน่นอยู่ภายในที่กระจายออกเป็นวงกว้าง ก็ทำให้เขาเองก็ต้องหาที่กำบังเช่นเดียวกัน

เพล้งงงง เพล้งงงงงงง !!!!

เศษกระจกแตกกระจัดกระจายและปลิวว่อนไปทั่วทุกสารทิศทำให้ต่างฝ่ายต่างก็ต้องหาที่หลบกันให้วุ่น เจสสิก้าที่เหลือมาเห็นซีโร่กำลังวิ่งย้ายที่อยู่จึงฉวยโอกาสนั้นยิงใส่ในทันที

ปังงงงง !!!!

เพราะระยะที่ไกลและกระสุนที่กระจายออก ทำให้โดนเพียงแค่เฉี่ยวๆ เท่านั้น แต่นั่นก็สร้างความเจ็บปวดไม่น้อยให้แก่ซีโร่ เพียงเพราะกระสุนเล็กๆ สองนัดนั้นกระทบเข้าบริเวณสีข้างและกลางหลังจนเลือดนั้นไหลซึมออกมา

แกร๊กกก…

ปังงงงงง !!!!!

กระสุนอีกนัดหนึ่งถูกยิงออกไป แต่ซีโร่กลับรีบกระโดดหลบออกไปและใช้มุมกำแพงเป็นที่กำบังเช่นเดียวกับเธอ ก่อนที่จะเรื่มเป็นฝ่ายยิงตอบโต้กลับมาบ้าง

ปังงง ปังงงง ปังงงงงง !!!!

เจสสิก้ารีบหลบเข้ามาในมุมทันที

กระสุนที่โดนเข้ากับคอนกรีตนั้นทำให้มันแตกกระจายออกอย่างน่าหวาดเสียว เจสสิก้าดึงปืนกลับเข้ามาและเหลือบมาเห็นช่องระบายอากาศข้างตัว ซึ่งมันกว้างพอดีกับที่ตัวคนหนึ่งคนจะสามารถลอดผ่านเข้าไปได้

เธอไม่รอช้าจัดการใช้ปืนลูกซองนั้นยิงใส่เข้าที่ตะแกรง

 ปังงงงง !!!!!!

ก่อนที่จะค่อยๆ ถอดมันออกมาจนเป็นช่องให้สามารถลอดผ่านเข้าไปได้

 

ซีโร่ที่ยังคงซุ่มรออยู่นั้นไม่รู้เลยว่าเจสสิก้าไม่ได้อยู่ที่เดิมแล้ว เขาจัดการเปลี่ยนแม๊กกาซีนเตรียมพร้อมเอาไว้ และรอให้เจสสิก้าโผล่หัวออกมาจากมุมกำแพงตรงข้ามกับเขาเท่านั้น

เจสสิก้าค่อยๆ คลานมาเรื่อยๆ อย่างเงียบๆ จนมาถึงสุดทาง เธอค่อยๆ ดันตะแกรงกั้นนั้นออกอย่างช้าๆ และพยายามระวังไม่ให้เกิดเสียงดัง

แกร๊กกก…

ทันทีที่ตะแกรงนั้นถูกถอดออก เจสสิก้าก็ลอดออกมาจากช่องระบายอากาศนั้นทันที และถ้าเป็นไปตามที่เธอได้คาดการณ์เอาไว้ ชายคนนั้นจะต้องอยู่ข้างหน้าของเธอเป็นแน่

กึกก… กึกก…

เจสสิก้าค่อยๆ เดินย่องไปตามทางจนมาหยุดอยู่ที่มุมทางเดินและค่อยๆ ชะโงกหน้าออกไปเพียงเล็กน้อย ซีโร่นั้นยังคงไม่รู้ตัวเลยว่าเธอได้เปลี่ยนที่อยู่ไปแล้ว เขายังคงมองไปทางเดิมและถือปืนเตรียมพร้อมเอาไว้

เจสสิก้าค่อยๆ เดินเข้าไปอย่างเงียบๆ พร้อมๆ กับใช้ปืนลูกซองนั้นจ่อเข้าที่กลางหลังของซีโร่

แกร๊กกก…

“รุกฆาตร…”

http://www.youtube.com/watch?v=oI_PM-0OCOg&feature=related   [Title Music]