[Fic SNSD] : Love Generation : A Love to Kill (PG-13)[Yuri]

ลำดับตอนที่ #17 : + + Chapter 16 + + [Fixed : แก้คำผิด]

องค์กรนักฆ่าฝ่ายใต้ รัฐฟลอริด้า (South Florida Assassin Guild - SFAG)

“ไม่เห็นจะมีอะไรมาวันนึงแล้วนะ…”เธิร์ดพูดขึ้นอย่างเซ็งๆ พร้อมกับเอาหลังพิงกำแพงเอาไว้

“อยู่เงียบๆ แล้วก็ประจำที่ไปซะ อะไรๆ มันก็ไม่แน่นอนเสมอไปหรอก…”

เซคเคิร์นที่ยืนอยู่ข้างๆ บ่นขึ้นอย่างเอือมๆ กับเพื่อนข้างๆ ตัว

เฟิร์สที่ทำหน้าที่เป็นมือสไนเปอร์ยังคงอยู่เงียบๆ ต่อไป พร้อมกับใช้สโคปของกล้องไล่หาตัวของยูริต่อไปอย่างเช่นเคย ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นบ้าง

“ระยะ 1 กิโลเมตรไม่มีวี่แววของเธอ ขอผลรายงานด้วย…”

เขาพูดผ่านไมค์สื่อสารไปยังลูกน้องคนอื่นๆ ที่ทำการซุ่มยิงอยู่ตามจุดต่างๆ

/จุด A ไม่พบครับ…/

/จุด B ก็ไม่พบครับ/

“แล้วจุด C ล่ะ ?”

/ไม่เห็นแม้แต่เงาเลยครับ…/

/ยัยนั่นมันจะมาแน่เหรอ ?/ เธิร์ดถามขึ้นอีกเช่นเคย

“ไม่มีใครรู้แน่นอนหรอก… เพราะงั้นก็อยู่เฉยๆ ต่อไปเถอะ” เฟิร์สตอบกลับและทำการซุ่มยิงต่อไป

 

ทางด้านของยูริที่อยู่บริเวณที่ราบสูงไกลออกมาราวๆ 2.3 กิโลเมตร ซึ่งมันเกินกว่าที่ทางฝ่ายนั้นจะคาดการณ์เอาไว้เป็นอย่างมาก เธอตั้งปืนสไนเปอร์ของเธอลงพร้อมกับกางขาทรายออกพร้อมกับตัวล็อคยึดเอาไว้กับพื้น เธอปรับโฟกัสของภาพและปรับกำลังขยายเพิ่มให้มากขึ้น

เธอเห็นเหล่าบอร์ดี้การ์ดนั้นยังคงยืนประจำที่อยู่ในตำแหน่งเดิมตลอด

ยูริเลื่อนเป้าไปหานายฟรอสเตอร์ที่ยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้อง เมื่อจับภาพได้แล้ว เธอจึงละสายตาออกมาจากล้องเล็งและยื่นไปมือด้านหน้าเล็กน้อย เพื่อตรวจสอบกระแสลม ซึ่งมันยังคงสงบนิ่งอยู่เช่นเดิมไม่เปลี่ยนแปลง

เธอซูมกลับไปยังบริเวณอาคารที่พักของนายฟรอสเตอร์อีกครั้ง ธงที่โบกสะบัดอยู่ข้างๆ ทำให้รู้ได้ทันทีว่ากระแสลมบริเวณนั้นต้องแรงพอสมควร

ยูริปรับโฟกัสของภาพและคำนวนองศาอีกครั้งอย่างละเอียด ก่อนที่จะเลื่อนเป้าเฉียงมาทางซ้ายหลังจากที่คำนวนถึงกระแสลมแล้ว รอยยิ้มเย็นๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอีกครั้ง ก่อนที่เธอจะค่อยๆ สอดนิ้วเข้าไปในโก่งไกปืน และสัมผัสกับมันเบาๆ

ก่อนที่จะเริ่มทำการยิง

ปังงงงงงงงงงงง !!!!!!!

แรงถีบอันมหาศาลของปืนแทบจะทำให้ที่ล็อคขาทรายนั้นหลุดเลยทีเดียว ลมร้อนที่ถูกระบายออกมาอย่างรวดเร็วจากปากกระบอกทำให้สิ่งของที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับปลิวกระเด็นออกไป

รอยฟกช้ำที่หัวไหล่ถูกแรงถีบของปืนเมื่อครู่จนชา

ยูริมองไปยังเป้าหมายของเธอในครั้งนี้อีกครั้ง กระสุนที่ใช้เวลาเดินทางราวๆ 5 วินาที ก่อนที่จะโค้งไปเข้าห้องของนายฟรอสเตอร์เพราะกระแสลม และโดนเข้าที่ลำตัวของเป้าหมายอย่างที่ได้ทำการคำนวนเอาไว้

เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งห้อง อีกทั้งยังชิ้นส่วนต่างๆ ที่กระจัดกระจายไปตามแรงอัดของกระสุน ทำให้ห้องทำงานที่เคยขาวสะอาดถูกย้อมไปด้วยสีแดงสดของหยดเลือดและอวัยวะต่างๆ

เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที เมื่อเป้าหมายถูกสังหารได้สำเร็จ ก็ไม่มีความจำเป็นจะต้องจัดการกับคนอื่นๆ ต่อ แต่จากการที่ฝ่ายตรงข้ามนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว แสดงว่าพวกนั้นต้องรู้ว่าเธออยู่ที่นี่อย่างแน่นอนและมันอาจจะเป็นการลำบากในภายหลังที่เธอปล่อยให้ศัตรูอยู่กันเยอะแบบนี้

เมื่อคิดได้ดังนั้น เธอจึงทำการเล็งเป้าหมายอีกครั้ง แต่สิ่งที่เธอเห็นผ่านกล้องเล็งเป็นอย่างแรกก็คือ สไนเปอร์ที่ซุ่มอยู่บนหลังคาของอาคาร ซึ่งห่างจากเธอไปราวๆ 1.5 กิโลเมตรเท่านั้น

เมื่อกำหนดองศาได้แล้ว เธอจึงกดลั่นไกทันที

ปังงงงงง !!!

กระสุดหนึ่งนัดวิ่งเข้าใส่กลางศรีษะของเป้าหมายอย่างแม่นยำ

โพล๊ะ !!

ศรีษะที่แตกกระจายออกพร้อมกับเศษชิ้นส่วนของสมองที่ปลิวกระเด็นไปทั่ว อีกทั้งเลือดที่แดงสดที่พุ่งออกมาราวกับท่อน้ำแตก ทำให้ฝ่ายตรงข้ามเริ่มหวาดกลัวกันมากขึ้น เพราะไม่รู้ว่าเธอซุ่มยิงอยู่จากจุดไหน

/จุด C ขาดการติดต่อไปแล้วครับ… วะ… เหวอ !!!/

ลูกน้องคนหนึ่งตอบกลับพร้อมกับร้องเสียงหลง เมื่อเห็นสภาพของเพื่อนร่วมง่ายผ่านทางกล้องเล็ง เฟิร์สจึงต้องหันไปดูจุดยิง C สภาพที่เห็นคือร่างที่ไร้ศรีษะของลูกน้องและสภาพรอบๆ ตัวที่เต็มไปด้วยเลือดและชิ้นส่วนของศรีษะที่กระจัดกระจายอยู่จนเต็มพื้นที่

“บัดซบ ! ค้นหาพิกัดของเธอให้ได้ !!”

เฟิร์สสั่งงานไปยังจุดยิงต่างๆ ให้ช่วยค้นหา ซึ่งเซคเคิร์นที่ได้ยินบทสนทนาของเฟิร์สเข้าจึงถามขึ้นทันที

/เกิดอะไรขึ้นงั้นรึ ?/

“จุดยิง C โดนเก็บไปแล้ว…” เขาตอบกลับ

“เหวออออ !!!”

เสียงลูกน้องที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนักร้องขึ้นอีกครั้ง เขาจึงพุ่งความสนใจไปที่จุดนั้นในทันที และเห็นสภาพร่างของลูกน้องอีกคนหนึ่งที่ชิ้นส่วนต่างๆ กระจัดกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ

“พวกเราโดนซุ่มยิงอยู่ ! รีบกาที่กำบังเร็วเข้า !!”

เฟิร์สตะโกนบอกคนอื่นๆ พร้อมกับพยายามค้นหาตัวเธออีกครั้ง

บ้าเอ๊ยย !! ยัยนั่นมันอยู่ที่ไหนกันนะ !?

 

ยูริที่ยังคงทำการเล็งอยู่ เธอสัมผัสได้ถึงกระแสลมที่พัดโชยเข้ามาทำให้องศาการยิงนั้นต้องเปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอมองหาเป้าหมายคนต่อไป ที่ยังคงแอบอยู่บริเวณเสาไฟฟ้า เพราะกระบอกปืนที่โผล่พ้นออกมาทำให้กะทำการเล็งได้ไม่ยากเกินความสามารถของเธอ

ปังงงงง !!!

แรงถีบอันมหาศาลของปืนและกระแสลมร้อนที่พุ่งออกจากปากกระบอกทำให้ต้นหญ้าและเศษหินที่อยู่แถวๆ นั้นถึงกับปลิวกระเด็นออกจนเหลือเพียงความว่างเปล่าเท่านั้น

ปลอกกระสุนที่เด้งออกมาจากตัวปืนพร้อมกับไอร้อนที่ระบายออกมาทำให้รู้ได้ทันทีว่า ถ้าเผลอไปโดนเข้าคงจะเป็นรอยไหม้อย่างแน่นอน

กระสุนชนิดพิเศษที่พุ่งไปยังเป้าหมายตามที่ได้คาดการณ์เอาไว้ ก่อนที่จะปะทะเข้ากับเสาไฟฟ้านั้น

แต่ด้วยแรงอัดที่รุนแรงทำให้ลูกปรายที่อัดแน่นอยู่ภายในนั้นระเบิดทะลุเสาไฟฟ้าเหล็กต้นนั้นไปและปะทะเข้ากับร่างของชายคนที่ยืนแอบอยู่ทางด้านหลัง

เลือดสีแดงสดที่พุ่งทะลักออกมาจนเปรอะไปทั่วทั้งกำแพงที่อยู่ทางด้านหลัง ทำให้คนอื่นๆ รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ถึงแม้ว่าพยายามหาที่หลบกันแล้ว แต่ดูเหมือนกับมันจะไม่มีประโยชน์เอาเสียเลย

ปังงงงงง ปังงงงงงงง !!!!

ยูริยังคงกระหน่ำยิงต่อไป ซึ่งกระสุนของเธอแต่ละนัดนั้นก็วิ่งตรงเข้าสู่เป้าหมายอย่างแม่นยำ และสิ่งที่เหลือเอาไว้ก็มีแต่เพียงซากชิ้นส่วนที่กระจัดกระจาย และเลือดสีแดงสดที่เจิ่งนองไปทั่วเท่านั้น

แกร๊ก แกร๊กกก…

ยูริที่เพลินเสียจนยิงกระสุนหมดไปโดยไม่รู้ตัว ทำให้เธอค่อยๆ ปลดเอาแม๊กกาซีนออกมาและค่อยๆ บรรจุกระสุนลงใหม่อีกครั้งหนึ่งทีละนัดๆ

แกร๊กกก !!

เธอบรรจุแม๊กกาซีนเข้าไปอีกครั้งพร้อมกับขึ้นลำและเริ่มทำการเล็ง

ชายคนหนึ่งที่กำลังคิดจะขับรถหนี ทำให้ยูริเล็งไปยังชายคนนั้นและกดลั่นไกในทันที

ปังงงงงงงง !!!!!

กระสุนเกิดการเบี่ยงเล็กน้อยเพราะแรงลม แทนที่จะเข้าที่ลำตัว กลับไปโดนที่ตัวเครื่องของรถแทน และผลที่ตามมา มันก็ทำให้เธอรู้สึกพอใจไม่น้อย เมื่อรถคันนั้นเกิดการระเบิดขึ้นทันที

ตูมมมมมมมม !!!!

แรงระเบิดและเปลวเพลิงที่ปะทุขึ้นสร้างความเสียหายให้แก่คนที่อยู่รอบๆ เป็นอย่างมาก จนบางคนต้องวิ่งออกมาจากที่กำบัง และยูริก็ไม่รอช้าที่จะฉวยโอกาสในตอนนี้ทำการยิงขึ้นอีกครั้ง

ปังงงงงงงง ปังงงงงงงงงง ปังงงงงงงงงงง !!!!!

กระสุนที่วิ่งตรงเข้าสู่เป้าหมายถูกยิงเข้าที่ขาจนขาดกระจุยหนึ่งนัด ส่วนอีก 2 นัดที่เหลือนั้นพุ่งเฉียดไปกระแทกกับพื้น แต่ลูกปรายที่อัดแน่นอยู่ภายในนั้น กระจายออกและถูกเข้าที่ลำตัวของชายคนนั้น จนร่างนั้นกระเด็นไปตามแรงกระแทกและแน่นิ่งไป

เศษชิ้นเนื้อที่กระจัดกระจายสร้างความสะอิดสะเอียนต่อกลุ่มคนบริเวณนั้นได้ไม่น้อย

รถอีกคันหนึ่งที่ถูกนำมาจอดขวางเอาไว้ พร้อมกับกลุ่มคนอีกกลุ่มที่เปิดประตูออกมาและใช้รถคันนั้นเป็นที่กำบัง สายตายังคงสอดส่ายหาตัวของเธอกันให้ควั่ก

เฟี้ยวววววว !!!!

กระสุนจำนวน 3 นัดถูกยิงใส่ที่รถคันนั้นจนเกิดการระเบิดขึ้นอีกครั้ง

ตูมมมมมมมม !!!!!

เพล้งงงงง !!!

แรงระเบิดนั้นมากพอที่จะทำให้กระจกตามอาคารแถวนั้นแตกกระจัดกระจาย นางฟรอสเตอร์และลูกสาวที่กำลังพยายามจะเดินออกมาภายนอกเพื่อหาที่ปลอดภัย ทำให้เธอต้องชะงักในทันทีพร้อมกับกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว

ยูริที่เหลือบมาเห็นเข้าถึงกับชะงักไปในทันที พร้อมกับหวนคิดกลับไปถึงเรื่องครอบครัวของเธอ

การที่ต้องสูญเสียครอบครัวไป มันทำให้รู้สึกเจ็บปวดอย่งแสนสาหัส เกิดความลังเลอยู่ชั่วอึดใจก่อนที่เธอจะตัดสินใจกดลั่นไกอีกครั้งหนึ่ง

ปังงงงง !!!

กระสุนนัดแรกที่ยิงออกไปนั้น พุ่งเข้าใส่ที่ลำตัวของผู้เป็นแม่ จนร่างนั้นปลิวกระเด็นไป

ปังงงงงงงง !!!!

กระสุนนัดที่สองที่ถูกยิงออกไป โดนเข้าที่ส่วนขาของเด็กสาวคนหนึ่ง พร้อมๆ กับที่ลูกปรายที่ระเบิดออกจะกระเด็นเข้าใส่ร่างกายจนแน่นิ่งไป

ยูริเล็งไปยังลูกสาวอีกคนหนึ่งที่เหลืออยู่ และทำการลั่นไกใส่ทันที

ปังงงงงงงงง !!!!

กระสุนอีกหนึ่งนัดถูกยิงออกไปจากปากกระบอก และพุ่งเข้าใส่บริเวณลำคอของเด็กสาวคนนั้น จนส่วนศรีษะนั้นถึงกับแตกกระจายออกและเลือดที่พุ่งออกมาสาดกระเซ็นไปทั่ว

ก่อนที่จะทำการเปลี่ยนเป้าหมายและทำการยิงขึ้นอีกครั้ง

ปังงงงงงง ปังงงงงงงงงง !!!!

 

“หัวหน้าครับ จะเอาไงต่อดีครับ !?” ลูกน้องคนหนึ่งที่อยู่ข้างๆ ถามขึ้น ทั้งเซคเคิร์นและเธิร์ดต่างก็ยังหลบอยู่แต่ในที่กำบัง เพราะพวกเขายังคงไม่รู้ว่าศัตรูนั่นซุ่มยิงอยู่ที่ไหน

เขาเหลือบไปมองดูเหล่าศพที่นอนเกลื่อนกลาดรอบๆ ตัว เลือดที่ไหลนองไปทั่วทั้งบริเวณทำให้ยากที่จะทำการเดินเพื่อหลีกเลี่ยง อีกทั้งสภาพที่น่าสะอิดสะเอียนที่อยู่รอบๆ ตัว ทำให้รู้สึกอยากจะอ้วกออกมาทันที

กลิ่นคาวเลือดรุนแรงที่คละคลุ้งไปทั่วทั้งบริเวณ ทำให้เหล่าลูกน้องคนอื่นๆ นั้นต้องอดทนอยู่นิ่งๆ ต่อไป เพราะเมื่อใดที่ขยับ นั่นก็หมายถึงชีวิต…

ลูกน้องที่อยู่จุด A เปลี่ยนพิกัดและทำการสำรวจไปทางด้านข้างของตนบ้าง เขาค่อยๆ ปรับโฟกัสของภาพและซูมไปยังเนินเขาที่อยู่ไกลออกไปสุดสายตา

ทั้งๆ ที่เป็นจุดที่ไม่เคยอยู่ในความคาดหมาย แต่หลังจากที่ได้สำรวจไปยังทิศอื่นๆ แล้ว ก็เหลือแต่เพียงทางนี้เท่านั้น ซึ่งเขาเองยังไม่ได้สำรวจอย่างจริงๆ จังๆ สักที

เขาเริ่มไล่จากอาคารต่างๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยสำรวจไปแล้วอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีวี่แววของเธอเลยแม้แต่น้อย

“แง้วววววววว !!!!!”

“ว… เหวอ !!!”

แมวตัวหนึ่งที่อยู่ๆ ก็ปีนขึ้นมายังดาดฟ้าที่เขาอยู่ ตกใจและร้องสุดเสียง เช่นเดียวกับเขาที่รู้สึกตกใจจนสะดุ้ง และผละออกมาจากปืน

/จุด A เกิดอะไรขึ้น ?/

เฟิร์สถามขึ้นทันทีที่ได้ยินเขาตะโกนแหกปากร้อง

“มะ… ไม่มีอะไรครับลูกพี่ ผม… ผมแค่ตกใจแมวที่มันกระโดดใส่เท่านั้น”

พูดจบเขาก็กลับเข้าประจำที่อีกครั้ง ซึ่งก็ถือว่าเป็นความซวยของเขาที่เผยที่อยู่เมื่อครู่ ทำให้ยูริที่กำลังเล็งอยู่รู้พิกัดของสไนเปอร์ศัตรูทันที เธอไม่รอช้าที่จะทำการเล็งปที่ชายคนนั้น ก่อนที่จะกดลั่นไกปืนอีกครั้งหนึ่ง

แกร๊กกก แกร๊กกกกก !!!

“บ้าเอ๊ย !”

เธอสบถออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะรีบทำการเปลี่ยนแม๊กกาซีน

เธอลองควานหาดูในกระเป๋าเสื้อที่เธอมักจะเก็บกระสุนอาไว้ในในนั้น ซึ่งมันก็ว่างเปล่าจนเธอต้องลุกขึ้นไปหยิบจากกล่องกระสุนที่อยู่ในกระเป๋าปืนแทน ซึ่งก็ถือเป็นความผิดพลาดของเธอเช่นเดียวกัน…

ทันทีที่ลุกขึ้น ชายที่ประจำอยู่จุด A ก็บังเอิญขยับปืนซูมมาทางเธอเช่นเดียวกัน ในระยะ 1 กิโลเมตรก็ยังคงไร้วี่แววของเธอ มีแต่เพียงผู้คนที่เดินอยู่พลุกพล่านเท่านั้น

เขาลองปรับกำลังขยายและเพิ่มเป็น  24 เท่าในระยะ 1.5 กิโลเมตรแทน และสิ่งที่เขาเป็นก็มีแต่เพียงความว่างเปล่าเท่านั้น จนกระทั่งสายตาไปสะดุดเข้ากับการเคลื่อนไหวเล็กๆ บริเวณเนินเขาที่อยู่ห่างออกไปอีกราวๆ 800 เมตรเห็นจะได้ เขาจึงปรับระดับความละเอียดของภาพจนสุด ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ยูริบรรจุกระสุนเสร็จและทำการยิงใส่เขาทันที

“ลูกพี่ ! ผมเจอเธอแล้วครับ !!”

.

.

/อยู่ทางไหน ?/ เฟิร์สถามกลับมาทันที

.

.

“อยู่ทางเนอ…”

ซ่าาาาาา…

การติดต่อที่ถูกตัดไป ทำให้เฟิร์สต้องหันไปดูพร้อมกับปรับความละเอียดของภาพขึ้น และสิ่งที่เกิดขึ้นก็เป็นไปตามสิ่งที่เขาคิดไว้ จุด A ที่ในตอนนี้เหลือแต่เพียงร่างที่ไร้หัวของลูกน้องเขาเท่านั้น

“บ้าเอ๊ยย !”

เขาสบถออกมาอีกครั้ง ก่อนที่จะเริ่มนึกไปถึงคำพูดของลูกน้องเมื่อครู่

 

‘อยู่ทางเนอ…’

 

เนอ งั้นเหรอ ? แล้วมันคืออะไรกันล่ะ เนอ… หรือว่าจะเป็นเนิน ?

เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงใช้สไนเปอร์ของคนเล็งไปทางจุดต่างๆ ที่คาดว่ายูริจะทำการซุ่มยิงอยู่ ซึ่งในระหว่างนี้ ยูริก็ยังคงกระหน่ำยิงลูกน้องของเขาต่อไป

เสียงไซเลนตำรวจที่ดังขึ้น ทำให้เกิดการโกลาหลขึ้นอีกครั้ง บรรดาลูกน้องที่ซุ่มหลบอยู่มี่ที่กำบัง ทันทีที่เห็นตำรวจบ้างก็พากกันวิ่งหลบออกมา และกลายเป็นเป้าของยูริต่อไป

“อ๊ากกกกกกกก !!!!”

เสียงกรีดร้องอย่างทรมาณ และสภาพร่างของชายคนหนึ่งที่ลงไปนอนดิ้นอยู่กับพื้น เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาจากแขนขวาที่ขาดกระเด็นไป

“อะ… โอ๊ยยยย !!!”

ปังงง ปังงงง ปังงงงง !!!

เกิดการปะทะกันระหว่างกลุ่มนักฆ่าของทางใต้และเหล่าตำรวจที่เข้ามาในพื้นที่ ซึ่งยูริก็ได้แต่มองดูอยู่ไกลๆ เท่านั้น ซึ่งเธอรู้สึกพอใจไม่น้องที่สามารถโยนความผิดไปให้กับคนอื่นได้

ยูริยังคงนั่งซูมดูการปะทะกันระหว่างกลุ่มคนร้ายและตำรวจอยู่ไกลๆ เท่านั้น รอยยิ้มเย็นๆ ที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้านั้น ทำให้เธอในตอนนี้นั้นดูน่ากลัวเสียเหลือเกิน

ปังงงงงงงง !!!!

กระสุนอีกหนึ่งนัดที่ถูกยิงออกจากปากกระบอกปืน พุ่งตรงไปยังรถของตำรวจที่จอดอยู่อย่างแม่นยำ

ตูมมมมมม !!!!

แรงระเบิดที่รุนแรงทำให้เหล่าตำรวจที่อยู่ในบริเวณนั้นได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก ซึ่งร่างที่โดนแรงระเบิดนั้นถึงกับขาดเป็นส่วนๆ เลยทีเดียว

การปะทะกันยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ โดยที่มียูริคอยสร้างสถานการณ์อยู่ไกลๆ เท่านั้น

“ฮะๆ ดิ้นรนกันเข้าไป…”

เธอพูดและยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ

 

ทางด้านของเฟิร์สที่ยังคงปะทะกับเหล่าตำรวจอยู่ ทำให้เขาลืมคิดที่จะค้นหาตัวยูริไปทันที เพราะสถานการณ์ในตอนนี้มันเข้าสู่ช่วงวิกฤตแล้ว

เหล่าตำรวจที่ทยอยบุกกันเข้ามาก็ถูกเขาซุ่มยิงตายไปทีละคนๆ โดยที่มีเซคเคิร์นและเธิร์ดคอยเป็นด่านหน้าให้

ปังงง ปังงงง ปังงงงง !!!

ปังง ปังงง !!!

กระสุนปืนยังคงแลกเปลี่ยนกันต่อไปอย่างไม่มีการหยุดพัก ก่อนที่ทางตำรวจจะส่งหน่วยสวาทเข้าร่วมปฏิบัติการในครั้งนี้ด้วย

“ถอยเข้ามาด้านใน ! ชั้นจะยิงสะกัดให้ !!”

เฟิร์ดพูดพร้อมกับบอกให้เพื่อนๆ ของตนเข้ามาหลบด้านในของอาคาร เพื่อเตรียมการหลบหนีออกทางประตูทางด้านหลัง โดยใช้ลูกน้องที่ยังคงยิงกันอยู่เป็นโล่กำบังพวกตน

“ไปๆ !!!”

เฟิร์สตะโกนสั่งอีกครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะทำการเล็งไปที่นายตำรวจคนหนึ่งที่กำลังขับรถใกล้เข้ามา

ปังงงงงง !!!

กระสุนหนึ่งนัดถูกยิงออกไปด้วยความเร็วสูง และตรงเข้าไปยังศรีษะของนายตำรวจคนนั้นอย่างแม่นยำ

โพล๊ะ !!!

ศรีษะที่แตกกระจายออกพร้อมกับเลือดสีแดงฉานที่กระเซ็นไปทั่วทุกสารทิศ ทำให้บดบังวิสัยทัศน์ในการมองเห็นไปในทันที ก่อนที่รถคันดังกล่าวจะสูญเสียการควบคุมและพุ่งเข้าใส่นยตำรวจที่อยู่ในบริเวณดังกล่าว

โครมมมมมม !!!!!

“อ๊ากกกกกก !!!”

ปังงงง !!

กระสุนอีกหนึ่งนัดถูกยิงเข้าใส่บริเวณตัวถังของรถคันดังกล่าว และเกิดการระเบิดขึ้นอีกครั้ง

ตูมมมมมมม !!!!

“อ๊ากกกกก !!!”

เสียงกรีดร้องอันโหยหวนดังระงมไปทั่วทั้งบริเวณ ซึ่งแรงระเบิดดังกล่าวนั้นทำให้เปลวไฟทำการปิดกั้นทางเข้าได้อย่างพอดิบพอดี ทำให้เหล่านายตำรวจที่กำลังจะบุกเข้ามาต้องชะงักและหันไปช่วยเหลือคนบาดเจ็บแทน

เหล่าลูกน้องที่ยังคงเหลือรอดอยู่ต่างก็พากันขึ้นรถและหลบหนีออกมาจากบริเวณดังกล่าว ปล่อยให้เหลือแต่พวกที่บาดเจ็บจนไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้เท่านั้น

 

ยูริที่ดูสถานการณ์อยู่ไกลๆ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายกำลังหลบหนี เธอจึงเริ่มทำการยิงสะกัดเอาไว้อีกครั้ง แต่เพราะกระแสลมที่เปลี่ยนไปมาอยู่เสมอ ทำให้การยิงเป้าเคลื่อนที่ในระยะไกลนั้น ยิ่งยากขึ้นไปอีก

แต่นั้นเฉพาะกับเป้าหมายที่เคลื่อนที่ไปทางซ้ายหรือขวาเท่านั้น…

เธอมองดูรถคันหนึ่งที่กำลังขับตรงมาทางเธอในแนวดิ่ง พร้อมกับขยับนิ้วไปแตะไกปืนอีกครั้ง เมื่อกระแสลมสงบลง เธอจึงกดลั่นไกทันที

ปังงงง ปังงงง ปังงงงงงง !!!

.

.

.

.

กระสุนที่ใช้เวลาเดินทางไปยังเป้าหมายในเวลา 5 วินาทีนั้น โดนเข้าที่กระจกรถอย่างจังๆ ทำให้รถคนนั้นเสียหลักและพลิกคว่ำ และพุ่งเข้าไปยังร้านอาหารที่อยู่ในบริเวณนั้น

โครมมมมมม !!!!

รถที่พุ่งเข้าไปชนทำให้มีผู้บริสุทธิ์ที่อยู่ในนั้นต้องสังเวยชีวิตไปไม่ต่ำกว่า 10 คน แต่นั่นเป็นเหตุการณ์ก่อนที่จะเกิดการระเบิดขึ้นเท่านั้น ครัวที่ยังคงเปิดแก๊สอยู่และแรงระเบิดจากตัวรถ ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ขึ้นทันที

ตูมมมมมมมมมมม !!!!!!!

แรงระเบิดที่เกิดขึ้นสร้างความเสียหายเป็นวงกว้าง และทำให้อาคารข้างๆ นั้นระเบิดไปตามๆ กัน

ผู้บริสุทธิ์ที่เสียชีวิตจากการระเบิดในครั้งนี้ มีไม่ต่ำกว่า 30 คนเลยทีเดียว…

 

เฟิร์สและเพื่อนๆ อีก 2 คนที่ทำการหลบหนีออกมาได้อย่างหวุดหวิด แต่เรื่องก็ยังไม่จบเพียงเท่านั้น เหล่าลูกน้องที่พากันหนีตามมา ดันลากเอาตำรวจมาด้วย ซึ่งเสียงไซเลนนั้นก็ดังไปตลอดเส้นทาง

ด้วยไหวพริบที่เหนือชั้น ทำให้เฟิร์สหักพวงมาลัยเข้าข้างทาง พร้อมกับปล่อยให้รถของลูกน้องที่ขับหนีตำรวจนั้นแซงหน้า และลากเอาตำรวจกลุ่มดังกล่าวไปด้วย

เขามองดูรถตรวจที่พากันวิ่งผ่านไปเรื่อยๆ

“เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ !”

เซคเคิร์นพูดพร้อมกับเอามือปาดเหงื่อที่หน้าผากออก

“แล้วจะเอายังไงต่อดี ?”

เธิร์ดถามขึ้นบ้าง สายตายังคงมองกลุ่มตำรวจที่ขับแซงไปเรื่อยๆ ก่อนที่จะหันมาหาเฟิร์ส

“ก่อนอื่น… เราหาทางหลบออกไปจากที่นี่ก่อนดีกว่า”

“อืม…”

เมื่อได้ข้อตกลงดังนั้น พวกเขาจึงพากันเดินออกมาจากรถ และทำทีเหมือนกับไม่รู้เรื่องอะไร ซึ่งกถือว่าเป็นการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ไม่เลวเลยทีเดียว นั่นก็เพราะตำรวจเอาแต่มุ่งประเด็นไปยังรถที่กำลังหลบหนีเท่านั้น โดยที่ไม่ได้สนใจกลุ่มของพวกเขาเลย

“แล้วจะยังไงต่อดี ?”

เธิร์ดถามขึ้นอีกครั้ง

“หาที่ปลอดภัยได้แล้ว เราค่อยหาวิธีจัดการยัยนั่นอีกที… ยังไง ยัยนั่นก็ยังอยู่ที่นี่ ที่ไมอามี่แห่งนี้…”

เฟิร์สพูดขึ้น ก่อนที่จะเดินนำหน้าไป

เซคเคิร์นและเธิร์ดต่างก็มองหน้ากันสักพัก ก่อนที่จะเดินตามหลังเฟิร์สไป

ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงอาคารชุดแห่งหนึ่ง ซึ่งเฟิร์สเคยใช้ที่นี่เป็นที่กบดาน และเป็นที่เก็บอาวุธขนาดย่อม เขาปิดล็อคประตูอย่างหนาแน่นเพื่อความมั่นใจ ก่อนที่จะเดินนำหน้าเพื่อนทั้งสองขึ้นมายังชั้นสอง และพากันเดินเข้ามาในห้องนานและหยุดยืนอยู่ที่หน้าล๊อคเกอร์เก็บของ

แกร๊กกก !!!

เมื่อเปิดประตูตู้ออกมา พวกเขาก็พบกับปืนชนิดต่างๆ ที่ถูกจัดเรียงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

เฟิร์สหยิบปืนกล MP5 ออกมาจากตู้ดังกล่าว และส่งมันให้กับเซคเคิร์น ก่อนที่จะหยิบเอา M4A1 ออกมาและส่งให้กับเธิร์ด เพราะแต่ละคนนั้นมีชนิดของปืนที่ตัวเองถนัดแตกต่างกันไป

และก่อนที่จะหยิบปืนสไนเปอร์ไรเฟิล AWP ออกมาสำหรับตัวของเขาเอง

“เอาล่ะ… ได้เวลาเปิดฉากโต้คืนเสียที” พูดจบ เฟิร์สก็เดินนำหน้าเพื่อนๆ อีก 2 คนออกมา