[Fic SNSD with AS] : D9 (DENIED) Yuri [Season 1]

ลำดับตอนที่ #16 : + + Day 13 : Friday 13th... + + [แก้คำผิด 100%]

ปังงงงงง !!!

เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้งพร้อมๆ กับที่ร่างของผีดิบตัวหนึ่งที่เพิ่งจะเดินผ่านประตูเข้ามาจะปลิวกระเด็นกลับไป หนทางเบื้องหน้าที่เปิดโล่งทำให้ยูริและฮโยยอนสามารถผ่านระเบียงทางเดินดังกล่าวไปได้อย่างรวดเร็ว กระทั่งมาหยุดหันหลังชิดกับกำแพงข้างๆ ประตูอีกบานหนึ่งที่จะทะลุออกไปสู่ประตูหน้าที่เธอใช้เข้ามา

ยูริหยิบเอามีดที่เก็บไว้ที่ด้านหลัง มาสวมเข้าที่ฝักบริเวณรองเท้าบู๊ตเพื่อความสะดวกเวลาหยิบออกมาใช้งานพร้อมกับชักเอาปืนพกทั้งสองกระบอกขึ้นมาเตรียมเอาไว้ สายตาหันไปมองฮโยยอนอยู่ชั่วครู่ก่อนที่เธอจะให้สัญญาณ

ปึ้งงงง !!!

ฮโยยอนหันกลับและถีบประตูเข้าเต็มแรงจนมันเปิดผลัวะเข้าไปกระแทกด้านใน ยูริที่ตามเข้ามาใช้ปืนพกในมือเล็งเข้าใส่ที่กึ่งกลางศีรษะของเจ้าผีดิบตัวด้านขวาพร้อมๆ กับที่ปืนอีกกระบอกก็เล็งใส่ผีดิบอีกตัวที่อยู่ทางด้านซ้าย และกดลั่นไกพร้อมๆ กัน

ปังงงงง !!!

ราวกับเป็นภาพสโลว์โมชั่นที่กระสุนค่อยๆ พุ่งควงสว่านออกไปเจาะเข้ากลางกะโหลกของเจ้าผีดิบทั้งสองจนทะลุ ก่อนจะตามเข้าไปถีบเข้าที่กลางอกอย่างแรงจนร่างนั้นปลิวถอยไปกระแทกกับอีกตัวหนึ่งที่อยู่ด้านหลัง

พลั่คคค !!!

ตามมาติดๆ ด้วยการใช้ปืนเล็งยิงเข้ากลางแสกหน้าอย่างรวดเร็วจากระยะประชิด

ปังงงงงง !!!!

“ไปๆ !!”

เธอหันตะโกนบอกเพื่อนสาวอีกสองคนให้เคลื่อนที่ตามเข้ามา ฮโยยอนนั้นวิ่งนำเธอไปก่อนเพื่อเคลียร์เส้นทาง เสียงปืนยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยที่จำนวนผีดิบพวกนี้ก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย

ปังง ปังงง ปังงงง !!!

ฮโยยอนตัดสินใจใช้ปืนกลแทนปืนพก เพราะจำนวนของผีดิบยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ กระสุนวิ่งเข้าใส่กลางกะโหลกอย่างแม่นยำ บ้างก็ทะลุเบ้าตาออกจนทำให้เลือดนั้นสาดกระเซ็นไปจนเปรอะผนัง

ผัวะ !!!

ยูริง้างหมัดและต่อยอัดใบหน้าของผีดิบตัวหนึ่งเข้าอย่างจังและเตะซ้ำเข้าที่ต้นคออย่างแรงจนร่างนั้นกระเด็นไปฟาดกับเสาคอนกรีต เธอบิดตัวหันกลับและกระโดดใช้ขาถีบยันที่กลางลำตัวของผีดิบอีกตัวที่กำลังเดินเข้ามา เธออาศัยแรงส่งดังกล่าวหมุนเตะที่ใบหน้าของผีดิบอีกตัวหนึ่งจนฟันหน้าถึงกับหลุดกระเด็น

“โอออออออออ !!!”

ฉัวะ !

ยูริก้มลงไปหยิบมีดที่รองเท้าเพียงแค่ชั่วเสี้ยววิ ก่อนที่จะใช้มันปาดคอผีดิบอีกตัวหนึ่งเข้าและถีบอัดเข้ากลางลำตัวอย่างแรง ส่วนฮโยยอนนั้นใช้ปืนกลในมือนั้นกระแทกอัดเข้าใส่ใบหน้าของผีดิบสาวอีกตัวหนึ่ง ก่อนที่ยูริจะหันกลับมาและเตะอัดเข้าที่ต้นคอจนมันล้มพับไปกับพื้น

พลั่คคคค !!!

.

.

.

ปึ้งงง ปึ้งงงงง !!!

เสียงกระแทกประตูดังขึ้นจากบานที่อยู่ทางด้านหลังของพวกเธออย่างแรงจนถึงกับต้องหันไปดู เสียงนั้นยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่อง แทรกมากับเสียงขู่คำรามของสุนัข ที่ดูแล้วมันไม่ได้มีเพียงแค่ตัวเดียวแน่ๆ

“กรรรรรร !!!!”

“ไปๆ !!”

ฮโยยอนตะโกนสั่งให้เพื่อนๆ ของเธอเร่งฝีเท้าออกมาจากจุดๆ นั้น เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูที่ปิดเอาไว้ถูกพังออกมาพอดิบพอดี ฝูงสุนัขผีดิบที่ไม่ต่ำกว่าสิบตัวกำลังควบไล่พวกเธอมาอย่างกระชั้นชิด

“โอ๊ยยยยย !!”

เจสสิก้าที่สะดุดเศษไม้ที่หักจนล้มลงทำให้อีกสามคนที่หันกลับมาเห็นเข้าต้องหยุดฝีเท้า โดยเฉพาะกับยูริที่อยู่หน้าสุด ฝูงสุนัขผีดิบนั้นพุ่งเข้าเตรียมจะขย้ำคอหอยของเจสสิก้าทำเอาเธอถึงกับกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว แต่ด้วยระยะที่ห่างออกมามันจึงไม่ทันแน่ๆ หากจะวิ่งเข้าไปช่วย ยูริจึงหยิบเอามีดขึ้นมาและเขวี้ยงออกไปสุดแรง

ใบมีดนั้นลอยเคว้งอยู่กลางอากาศราวกับเป็นภาพสโลว์โมชั่นที่เห็นมันค่อยๆ หมุนควงไปอย่างช้าๆ จนมันปักเข้ากลางกระโหลกศีรษะของเจ้าสุนัขผีดิบตัวนั้นอย่างแม่นยำ

ฉึกกกก !!!

“เอ๋งง !!”

ก่อนที่ร่างนั้นจะลอยเฉียดตัวเจสสิก้าไถลไปกับพื้นรอดมาได้อย่างหวุดหวิด ยูริงัดเอาปืนกลที่เหน็บเอาไว้ข้างตัวออกมาและยิงกราดเข้าใส่เหล่าสุนัขพวกนั้นอย่างบ้าคลั่ง

ปังง ปังงง ปังงงง !!!

.

ปังง ปังงง ปังงงง !!!

พร้อมกับพุ่งสวนเข้าไปและใช้ขานั้นเตะอัดเข้าที่ใบหน้าของมันอย่างแรง สุนัขอีกตัวที่กำลังกระโดดเข้าใส่ยูริถูกซันนี่ใช้ปืนของเธอยิงเข้าใส่ที่กลางลำตัวจนกระจายออกเป็นชิ้นๆ เจสสิก้าพยายามกระเสือกกระสนที่จะคลานเข้ามาหายูริ แต่สุนัขตัวหนึ่งกลับมาหยุดอยู่ตรงหน้าพร้อมกับแยกเขี้ยวใส่

“กรรรรร !!!”

ดวงตาเบิกโพลงไปด้วยความหวาดกลัว เนื้อตัวนั้นสั่นจนไม่สามารถจะควบคมตัวเองได้ซ้ำร้ายร่างกายยังเหมือนกับไม่มีแรงแม้แต่จะพยุงตัวให้หนีออกมาจากจุดนั้น เจ้าสุนัขตัวนั้นแยกเขี้ยวขึ้นและอ้าปากจนกว้างก่อนที่จะตรงเข้ากัดเจสสิก้า

“กรี๊ดดดดดดดดด !!!!”

---------------------------

เฮือกกก !!!

อีกทางด้านหนึ่งของยุนอา เธอสะดุ้งเฮือกตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เนื้อตัวนั้นท่วมไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาเพราะฝันร้ายที่ย้อนกลับไปถึงเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นที่เล่นงานเธอจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด เธอยกแขนขึ้นปาดเอาเม็ดเหงื่อออกก่อนที่จะทิ้งตัวนอนลงไปอีกครั้ง

แต่ก็ตัดสินใจลุกกลับขึ้นมา…

ยุนอาเดินออกมาจากห้องนั้นและตรงเข้ามายังห้องน้ำที่อยู่ไม้ใกล้ไม่ไกลเท่าไรนัก สวิตซ์ไฟถูกเปิดขึ้นก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปและเปิดก๊อกน้ำเอามือรองไว้เตรียมที่จะวักขึ้นมาล้างหน้า

ซ่าา… ซ่าาา…

เธอจ้องมองสายน้ำที่ไหลออกจากก๊อกน้ำลงท่อไปอย่างเหม่อๆ ก่อนที่จะใช้มือรองและวักมันขึ้นมาล้างหน้า สัมผัสเย็นๆ ยามที่หยดน้ำนั้นกระทบเข้ากับใบหน้าช่วยให้ความรู้สึกเซื่องซึมที่เป็นอยู่ก่อนหน้านั้นหายไปเป็นปลิดทิ้ง เธอทำอย่างนั้นอยู่สักสองสามทีก่อนที่จะเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำเสีย พร้อมกับหาผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำออก

ยุนอาเดินออกมาจากบริเวณดังกล่าวจนมาถึงห้องรับแขกที่แสนกว้าง สายตาเหลือบมองไปดูรอบๆ อีกครั้งเพื่อเช็คความปลอดภัย ทุกอย่างยังคงปกติไม่มีแม้แต่เงาของผีดิบสักตัว

เธอเดินมาหยิบเอารีโมตโทรทัศน์ขึ้นมาและหันไปกดเพื่อเปิดหาข่าว แต่ไม่ว่าจะกดกี่ครั้งต่อกี่ครั้งมันก็ไม่ยอมติดให้เธอเลย ไม่ใช่เพียงแค่โทรทัศน์เท่านั้น แม้แต่ไฟฟ้าที่จะใช้ทำอย่างอื่นก็ยังไม่มี อาจเป็นเพราะเมืองทั้งเมืองถูกตัดไฟไปแล้วก็เป็นได้ เพราะถ้าหากเป็นอย่างนั้นจริง ตอนกลางคืนนั้นจะต้องอันตรายมากแน่ๆ

กระทั่งสายตาเหลือบไปเห็นสวิตซ์คัทเอาท์ที่อยู่เหนือขึ้นไปสักเล็กน้อย หรือว่าจะเป็นเพราะเจ้านั่น ?

เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงหาเก้าอี้มาและนำไปวางด้านล่างและปีนขึ้นไปทันที

แกร๊กก !

.

.

.

เปรี๊ยะ ! เปรี๊ยะ !!!!

อยู่ๆ ก็เกิดไฟฟ้าลัดวงจรขึ้นพร้อมกับระเบิดใส่ทันทีโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ด้วยความตกใจทำให้ยุนอาพลัดตกลงมาจากเก้าอี้ตัวนั้น โชคดีนักที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก เธอมองดูมือข้างขวาที่ชาไปเพราะแรงระเบิดเมื่อครู่ ตอนนี้เธอแทบไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของมือขวาเลย

“บ้าชิบ !”

ครืดดดดดดดดด !!!!

เสียงประตูเหล็กหน้าบ้านที่เคยปิดเอาไว้อยู่ๆ ก็เลื่อนเปิดเองเพราะกระแสไฟฟ้าที่ลัดวงจร นั่นทำให้ยุนอารู้ได้ทันทีว่าประตูนั้นถูกควบคุมด้วยกระแสไฟฟ้า และการที่มันเปิดอ้าอยู่แบบนั้น นั่นหมายถึงนรกกำลังมาเยือนเธอนั่นเอง

“โออออออ !!!”

“บ้าชิบ !!”

เธอสบถออกมาขณะที่มองดูผีดิบที่ค่อยๆ เดินเข้ามาในรั้วบ้านทีละตัวๆ ก่อนที่จะรีบวิ่งไปยังประตูหน้าเพื่อตรวจสอบดูอีกทีว่าได้ล็อคเอาไว้แน่นแล้วหรือยัง ในขณะเดียวกันก็คิดต่อด้วยว่าควรจะทำอย่างไรในสถานการณ์ตอนนี้ ยุนอาขยับบิดที่ลูกบิดจนมั่นใจแล้วจึงได้ย้อนกลับมาทางห้องครัว

แต่สายตาเหลือบไปเห็นผีดิบที่ทยอยมาเกาะอยู่ตรงหน้าต่างบานใหญ่ในห้องรับแขก บ้างก็พยายามจะทุบให้พังเข้ามา บ้างก็พยายามดันจนผลักเอาผีดิบตัวที่อยู่ก่อนหน้าล้มไปทีละตัวๆ จำนวนค่อยๆ เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนเธอก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ

ม… มีดไงล่ะ !

เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอจึงวิ่งเข้าครัวทันที สายตาพยายามมองหาที่เก็บมีด

เปรี๊ยะ…

เสียงที่ดังคล้ายกับกระจกร้าวทำให้ยุนอาค่อยๆ หันกลับหลังไปมองอย่างช้าๆ จากกระจกที่เคยมองเห็นภาพวิวของสวนเล็กๆ นอกตัวบ้านกลับเต็มไปด้วยเหล่าผีดิบที่กำลังดันกระจกกันเข้ามาจนเริ่มเกิดเป็นรอยร้าวให้ได้เห็น…

และรอยนั้นก็ค่อยๆ ลามไปช้าๆ จนทั่วทั้งแผ่นกระจก…

.

และ…

.

.

เพล้งงงงง !!!!

ด้วยความตกใจจึงทำให้ยุนอาต้องคิดว่าตัวเองจะทำอย่างไรต่อไป ในขณะที่เวลาก็เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ และเหล่าผีดิบพวกนี้ก็ล้อมเข้ามาเรื่อยๆ เธอมองตรงไปยังประตูหน้าที่ยังคงล็อคอยู่ สลับกับบันไดขึ้นไปยังชั้นสองที่ยังไงก็ต้องวิ่งออกไปทางหน้าบ้าน

เธอหันกลับไปและคว้าเอามีดที่เสียบอยู่ออกมา

เคร้งงง !!

แต่เพราะมือขวาที่ยังคงชาจนไร้ความรู้สึกทำให้เธอไม่มีแม้แต่แรงที่จะกำมีดเลย

“บัดซบ !!”

“โออออออออออ !!!”

จนเธอต้องใช้มือซ้ายที่ไม่ได้ถนัดหยิบมีดอีกเล่มหนึ่งขึ้นมาและแทงเข้าไปที่ลำคอของเจ้าผีดิบตรงหน้าพร้อมกับออกแรงใช้ขานั้นถีบร่างของมันออกไปให้เต็มแรงจนร่างนั้นเซถอยออกไปแต่ก็ยังไม่สิ้นฤทธิ์ เจ้าผีดิบตนนั้นยังคงเดินเข้ามาพร้อมกับเหล่าผองเพื่อนของมันจนยุนอาต้องใช้ขาของเธอยันตัวมันเอาไว้และใช้มีดในมือปาดคอมันซ้ำอีกที

ฉัวะ !!!

พลั่คคคค !!!

พร้อมกับถีบร่างของมันออกไปอีกครั้ง ระยะห่างที่ได้นั้นมีมากพอที่จะทำให้เธอสามารถวิ่งออกมาจากตรงนั้นได้ ประตูจากห้องข้างๆ อยู่ๆ ก็เปิดผลัวะออกมาจนทำให้เธอถึงกับชะงักไปชั่วครู่เพราะความตกใจ เบื้องหน้านั้นมีผีดิบอยู่ราวๆ 3 ตัว และด้านหลังของเธอก็กำลังกรูกันเข้ามาเรื่อยๆ

หนทางที่จะไปต่อได้ก็มีให้เลือกในเวลาจำกัดเท่านั้น ระหว่างจะไปต่อออกทางประตูหน้า หรือว่าจะหนีขึ้นไปยังชั้นสองของตัวบ้าน… ยิ่งคิดนานผีดิบพวกนี้มันก็ยิ่งเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ

“เวรเอ๊ยยย !!”

.

.

.

จนเธอเลือกที่จะ…

 

Time to Survive: 0hr 0minutes[Time's Up]

1.       เลือกที่จะหนีกลับขึ้นไปชั้นสอง

2.       เลือกที่จะเดินหน้าต่อ <-- [This choice was activated]

จนเธอเลือกที่จะรวบรวมความกล้าและเลือกที่จะไปต่อ ยุนอาใช้มีดในมือฟันใส่เจ้าผีดิบตรงหน้าอีกครั้งและใช้ขาของเธอถีบมันออกไปให้พ้นทาง เธอก้มหลบผีดิบอีกตัวหนึ่งที่พุ่งเข้าใส่ได้อย่างฉิวเฉียดพร้อมกับใช้มีดในมือนั้นเสียบเข้าที่คางสวนขึ้นไปจนแทบจะทะลุขึ้นศีรษะ

ฉึกกกกก !!!

“อ่อคคคคคคค !!!”

เลือดนั้นพุ่งพรวดออกมาจากทั้งทางบาดแผลและทางปากจนเปรอะเปื้อนไปทั่ว มือขวาที่ยังคงชาทำให้ยุนอาไม่สามารถที่จะใช้มันต่อยหรือทำอะไรได้เลย เธอต้องใช้แต่มือข้างซ้ายเพื่อเอาตัวรอด และได้แต่รอเวลาให้มือขวากลับมาใช้งานได้อีกครั้งเท่านั้น

เธอใช้มือซ้ายจับที่ด้ามมีดนั้นอีกครั้งและดึงออกมาทันทีจนเลือดนั้นพุ่งพรวดออกมาไม่ต่างอะไรกับตอนที่ท่อน้ำประปาแตก ยุนอาก้มหลบแขนของผีดิบอีกตัวหนึ่งที่เหวี่ยงฟาดเข้ามาก่อนที่จะใช้มีดในมือนั้นสับเข้าที่แขนข้างนั้นเต็มแรง

ฉัวะ !!!

เธอถอยกลับมาตั้งหลักอีกครั้งก่อนที่จะก้าวขาวิ่งฝ่าออกไป ยุนอายังคงพยายามจะกำมือขวาของเธอที่ยังคงไร้ความรู้สึกซึ่งมันก็ไม่ได้ทำง่ายๆ เลย

ปึ้กกกก !!

เพราะมัวแต่วิ่งโดยสนใจแต่มือขวา จึงไม่ได้มองหนทางเบื้องหน้าไปชั่วขณะจนไปชนกระแทกเข้ากับผีดิบอีกตัวหนึ่งอย่างจัง แต่แทนที่ต่างฝ่ายจะล้มออกมันกลับจับตัวของเธอเอาไว้และอ้าปากเตรียมจะกัด เธอพยายามรวบรวมสติและใช้มีดนั้นแทงเข้าใส่ที่เบ้าตาอย่างแรงพร้อมกับกดซ้ำเข้าไปจนรอดจากการถูกกัดได้อย่างฉิวเฉียด

“ตายซะ !!”

ฉึกกกกก !!!!

เธอดึงมีดนั้นออกและแทงมันซ้ำกลับไปอีกครั้งด้วยความแรงจนใบมีดนั้นถึงกับหัก ยุนอารีบออกแรงสะบัดตัวออกจากการจับกุมพร้อมกับหันกลับไปถีบใส่ผีดิบทางด้านหลังและผลักตัวที่ขวางหน้าให้ออกไป เธอมองตรงไปยังประตูหน้าที่ยังคงปิดล็อคอยู่อย่างนั้น สลับกับห้องรับแขกที่ต่อกับห้องนั่งเล่นที่อยู่ข้างๆ

ไม่ว่าจะไปทางไหนก็มีฝูงผีดิบแทบทั้งนั้น พลันสายตาเหลือบไปเห็นปืนพกที่หล่นอยู่บนโซฟาตัวที่เธอนอนในห้องนั่งเล่นนั้นเข้า ซึ่งเธอต้องผ่านจุดที่มีกระแสไฟฟ้าลัดวงจรเข้าไป และไม่ใช่เพียงแค่นั้น เธอยังต้องผ่านฝูงผีดิบที่ขวางทางเข้าไปด้วย

เปรี๊ยะ !!

ซึ่งกระแสไฟนั้นก็ยังวิ่งให้เห็นอยู่เป็นระยะๆ

เธอหันมองไปอีกทางหนึ่งยังประตูที่อยู่ตรงไปทางด้านหน้า ซึ่งเป็นทางเลือกอีกทางหนึ่งสำหรับเธอในตอนนี้ ด้านหน้านั้นมีผีดิบขวางอยู่ราวๆ 2-3 ตัว… แต่ด้านนอกประตูนั้นล่ะ ? เธอพยายามใช้ความคิดที่มีในเวลาที่จำกัดเพื่อหาทางไปต่อ ในขณะที่ฝูงผีดิบก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

หรือจะย้อนกลับไปที่ชั้นสอง แล้วออกไปทางระเบียง ?

.

.

.

ตึกๆ ตึกกๆ…

ผัวะ !!!

เธอใช้ขานั้นเตะเข้ากลางลำตัวของผีดิบที่ใกล้ที่สุดออกไปเพื่อเพิ่มเวลาในการคิด แต่เพราะความกดดันที่คลอบคลุมอยู่ ณ. ตอนนี้มันก็ทำให้เธอแทบจะคิดอะไรไม่ออกแล้ว เธอควรจะทำยังไง… จะออกไปทางประตู จะเข้าไปเอาปืนพก หรือจะย้อนกลับขึ้นไปที่ชั้นสอง

“บ้าเอ๊ยยย !!!”

 

Time to Survive: 0hr 0minutes[Time's Up]
1.       ยังคงเลือกที่จะไปต่อ

2.       เลือกที่จะฝ่าฝูงผีดิบเข้าไปเอาปืนพกที่อยู่บนโซฟา <-

3.       เลือกที่จะย้อนกลับขึ้นไปยังชั้นสอง <-

Special : เลือกที่จะไปเอาปืนพกที่โซฟาและย้อนกลับขึ้นไปที่ชั้นสอง  <-- [These choices were activated]

ยุนอาตัดสินใจที่จะวิ่งเสี่ยงไปยังห้องนั่งเล่นก่อนเพื่อเอาปืนพกของตน โดยการที่ต้องวิ่งฝ่าเหล่าผีดิบกระหายเลือดที่กำลังรุมล้อมกันเข้ามาออกไป เธอใช้ศอกนั้นกระทุ้งร่างของเจ้าผีดิบตัวที่ขวางทางอยู่อย่างแรงจนมันเซเสียหลัก พร้อมกันนั้นเธอยังใช้ขาถีบมันออกไปให้พ้นทางด้วย

เปรี๊ยะ !!

กระแสไฟฟ้าที่ลัดวงจรยังคงวิ่งไปมาที่บริเวณคัทเอาท์ดังกล่าว แต่นั่นก็ไม่ใช่เวลาที่จะมาสนใจเรื่องพวกนั้นอีกแล้ว ยุนอาหยิบคว้าเอาแจกันที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ขึ้นมาและหวดฟาดใส่ที่หัวของเจ้าผีดิบตรงหน้าอย่างแรงจนแจกันนั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เพล้งงงงงง !!!

เธอก้มหลบผีดิบอีกตัวหนึ่งที่ตรงเข้ามาหมายจะกัดเธอได้อย่างหวุดหวิดพร้อมกับอาศัยช่วงที่กำลังย่อตัวนั้นเตะอัดที่ข้อเท้าของเจ้าผีดิบตรงหน้าอย่างแรงจนมันหงายล้มตึงลงไปกับพื้น เธอตรงเข้าไปล็อคที่ศีรษะของมันอย่างรวดเร็วและตัดสินใจหักคอมันทิ้งเสีย

กร๊อบบบ !!

แม้ว่าไม่อยากจะทำ แต่มันก็ไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว มือขวาที่ชาไปเริ่มกลับมาขยับได้อีกครั้ง แม้ว่าจะยังไม่เต็มที่เท่าไร รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาอีกครั้งเมื่อพบว่ายังมีความหวังที่จะตรงไปหยิบปืนบนโซฟาตัวนั้น เพราะหนทางที่เปิดโล่งระยะห่างกว่าที่ผีดิบกว่าจะเข้ามาถึงตัวเธอ อย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาราวๆ 4-5 วินาที

“ฮึบบ !!”

เธอตัดสินใจกระโดดพุ่งและม้วนหน้าเพื่อลดแรงกระแทก เป็นจังหวะเดียวกับที่กระแสไฟนั้นเริ่มลัดวงจรอีกครั้งจนเกิดเพลิงลุกไหม้ขึ้นที่บริเวณขั้วสวิตซ์ไฟที่คัทเอาท์ และจังหวะที่ยุนอากำลังลุกขึ้นก็เป็นจังหวะเดียวกับที่มันระเบิดขึ้นอีกครั้ง

ตูมมมมม !!!!

แรงระเบิดดังกล่าวแม้ว่าจะไม่รุนแรงเท่ากับครั้งแรก แต่มันกลับส่งผลต่อระบบประสาทของเธอโดยตรงราวกับถูกกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปชั่วครู่ ทำให้ทั้งการมองเห็นและการได้ยินรวนไปหมด สายตาเริ่มพล่ามัวและที่หนักไปกว่านั้นเธอกลับเห็นเหล่าซอมบี้ที่อยู่เบื้องหน้าเพิ่มจำนวนขึ้นเพราะสายตานั้นเบลออย่างหนักจนเห็นเป็นภาพซ้อน หูนั้นได้ยินราวกับเสียงนกหวีดดังอยู่ตลอดเวลา

เปลวเพลิงที่เริ่มลุกไหม้ลามเข้ามาทำให้ยุนอาต้องฝืนเดินไปต่อจนเธอสามารถหยิบปืนพกกระบอกนั้นขึ้นมาได้สำเร็จพร้อมกับหันไปเล็งใส่ผีดิบที่อยู่ตรงหน้าที่ไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นตัวจริงหรือตัวปลอม

ปังงง !!

เพราะสายตาที่เห็นเป็นภาพซ้อนทำให้ยุนอาไม่สามารถยิงให้เข้าเป้าได้ กระสุนนั้นเฉียดผ่านศีรษะไปเพียงเล็กน้อยกระทบเข้ากับขอบผนังด้านบนเหนือประตูที่ผ่านเข้ามาจนเกิดเป็นรอยร้าว เธอตัดสินใจผลักมันออกไปให้พ้นทางเพรามันก็ดีกว่ายิงออกไปแล้วไม่โดนอะไรให้เปลืองกระสุน

“แฮ่กกๆ แฮ่กกก…”

เธอยังคงพยายามที่จะฝ่าเหล่าผีดิบนั้นออกมาจากห้องนั่งเล่นจนมาหยุดอยู่ที่ขอบประตูที่คอนกรีตด้านบนนั้นเริ่มร้าวให้เห็น สายตาเริ่มจะหลับมาเป็นปกติเมื่อเห็นเศษฝุ่นนั้นค่อยๆ ตกลงมา

ครึ่กก…

 เธอหันไปมองดูเหล่าผีดิบที่อยู่ด้านหลังอีกครั้งพร้อมกับเขยิบถอยออกมาให้ห่างจากขอบประตู สายตาหันไปมองดูทางคัทเอาท์ที่ตอนนี้ยังคงมีกระแสไฟฟ้าและเปลวไฟลุกลามอยู่ให้เห็นก่อนที่จะไล่มองมายังคอนกรีตเหนือขอบประตูที่ร้าวไล่มาจากทางคัทเอาท์ตัวนั้น

ก่อนที่จะตัดสินใจวิ่งออกมาทันที…

ซึ่งหากช้าไปกว่านั้นสักเล็กน้อย เธอคงจะโดนแรงระเบิดครั้งที่สามอีกจนคอนกรีตที่ร้าวอยู่นั้นร่วงลงมาทับไปแล้วก็เป็นได้ แรงระเบิดดังกล่าวทำให้ผนังทั้งแถบร้าวไปตามๆ กัน สถานการณ์นั้นยังเลวร้ายไม่พอ เพราะเหล่าผีดิบนั้นกำลังใกล้เธอเข้ามาทุกทีๆ จนหนทางที่ไปต่อที่ใกล้ที่สุดก็เหลือแต่เพียงกลับขึ้นไปยังชั้นสองเท่านั้น

ยุนอาเริ่มวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็วจนสามารถขึ้นมายังชั้นสองได้สำเร็จ เบื้องหน้านั้นมีห้องอยู่สามห้อง เธอหันกลับไปมองดูเหล่าผีดิบที่เดินตามเธอขึ้นมาก่อนที่จะใช้ขานั้นถีบเจ้าตัวที่อยู่หน้าสุดอย่างแรงจนมันหงายและกลิ้งตกบันไดไปก่อนที่จะหันกลับมาอีกครั้ง

แต่เหล่าผีดิบนั้นก็กรูกันขึ้นมาไวมากจนสถานการณ์ในตอนนี้เธอจะเลือกเปิดประตูเข้าไปได้แค่ห้องเดียวเท่านั้น เพราะไม่อย่างนั้นเหล่าผีดิบที่อยู่ด้านหลังคงจะลากเธอไปกินเป็นแน่ ยุนอาวิ่งเข้ามาและหยุดอยู่ที่กึ่งกลางระหว่างห้องทั้งสามในขณะที่ผีดิบเองก็ตามเข้ามาติดๆ

 

Time to Survive: 0hr 0minutes[Time'sUp]

1.       เลือกเข้าประตูทางด้านซ้ายที่อยู่ใกล้ที่สุด

2.       เลือกที่จะวิ่งไปต่อและเข้าประตูที่อยู่กึ่งกลาง  <-- [This choice was activated]

3.       เลือกที่จะเข้าประตูทางด้านขวา

เธอหันกลับไปถีบเข้าที่กลางอกของเจ้าผีดิบตัวที่กำลังขึ้นมาอีกครั้งจนมันหงายกลิ้งตกลงไปพร้อมกับหันกลับมาและวิ่งเข้าประตูตรงกลางและกดล็อคเอาไว้ ยุนอาหันไปทางโต๊ะทำงานที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ พลันสายตาเหลือบไปเห็นของที่ตั้งอยู่บนชั้นทางด้านหลังเก้าอี้ตัวนั้นเข้า รอยยิ้มจึงปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ยุนอาวิ่งไปทางโต๊ะทำงานตัวนั้นและหยิบเอาดาบคาตานะที่วางอยู่บนหิ้งลงมาพร้อมกับถอดมันออกจากฝัก คมดาบที่สะท้อนกับแสงอาทิตย์ทางด้านหลังกระทบเข้ากับเปลือกตาชั่วครู่ ก่อนที่เธอจะวาดมันลงข้างตัวและควงเพื่อตรวจเช็คสภาพ

ซึ่งมันจะดีกว่านี้หากว่าแขนขวาของเธอไม่ได้อยู่ในสภาพแบบนี้…

ปึ้งงง ปึ้งงงง !!!

เสียงทุบประตูนั้นยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง จนเธอต้องหันกลับไปมองรอบๆ ตัวเพื่อหาทางไปต่อ แต่เพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างบานใหญ่ทางอีกฝั่งทำให้ยุนอาต้องรีบวิ่งไปดูซึ่งเธอก็พบว่าทางด้านนอกนั้นมีระเบียงอยู่ด้วย

ซึ่งจังหวะที่เธอจะหันวิ่งไปยังประตูเธอก็เหลือบไปเห็นของอีกสิ่งหนึ่งที่ติดเอาไว้ที่ข้างฝาด้วย

“…”

ยุนอาวิ่งเข้าไปพร้อมกับหยิบเอาปืนลูกดอกที่แขวนเก็บไว้ลงมาพร้อมกับมองดูมันอยู่สักพัก ซึ่งในเมื่อมันมีปืนก็ย่อมต้องมีลูกดอกอยู่แถวๆ นี้ด้วยเป็นแน่ และมันก็เป็นดังที่เธอคิดเมื่อเธอพบกระเป๋าใส่ลูกดอกเอาไว้ด้านในวางพาดอยู่ที่ชั้นทางด้านข้าง ยุนจึงหยิบมันขึ้นมาและสะพายพาดบ่าทันทีก่อนที่จะมุ่งหน้ามายังประตูที่อยู่ข้างๆ แทน

แกร๊กกก !!

เธอเปิดประตูระเบียงออกมาพร้อมกับมองไปยังรอบๆ เพื่อหาทางไปต่อ แต่เพราะเสียงทุบประตูที่ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องและรุนแรงขึ้นทำให้ยุนอาต้องรีบออกมาจากบริเวณนั้น เธอหันกลับไปปิดประตูเอาไว้พร้อมกับเลื่อนเอาของที่อยู่แถวนั้นมาขวางประตูเอาไว้

โครมมมมม !!!

ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูทางด้านนอกถูกเหล่าผีดิบพวกนั้นพังกันเข้ามา แต่กว่าที่พวกนั้นจะมาถึง มันก็มีเวลามากพอที่จะให้เธอกระโดดลงมาจากระเบียงนั้นเพื่ออาศัยหลังคาทางด้านหลังนั้นกระโดดออกไปยังนอกกำแพง ไปยังถนนที่อยู่ข้างๆ

ปึ้งงง !!!

ซึ่งเพียงช่วงระวะเวลาเพียงแค่ครู่เดียวเหล่าผีดิบพวกนั้นก็มาถึงจุดที่เธออยู่แล้ว ยุนอาพยายามเดินเหยียบกระเบื้องหลังคานั้นมาอย่างระมัดระวัง ก่อนที่ประตูที่เธอเอาอะไรมาขวางเอาไว้จะถูกเผล่าผีดิบพวกนั้นดันเข้ามาจนเปิดอ้าออก

“โออออออออ !!!”

เธอพยายามจะเดินก้าวไปต่อในขณะที่แขนซ้ายนั้นก็กุมดาบเอาไว้แน่น ซึ่งหากว่าแขนขวาของเธอสามารถใช้งานได้ เธอคงจะหันกลับไปและไล่ฟันเจ้าผีดิบเหล่านั้นแล้วก็เป็นได้ ซึ่งก็เหมือนกับได้จังหวะ ที่นิ้วมือข้างขวานั้นเริ่มขยับได้มากขึ้น แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่คุ้มที่จะไปเสี่ยงอยู่ดีจนเธอเลือกที่จะก้าวถอยออกมาต่อ รอให้แขนขวานั้นฟื้นคืนสภาพจนครบ 100% ย่อมจะดีที่สุด

ยุนอาพยายามมองหาทางลงที่คิดว่าน่าจะปลอดภัยที่สุดก่อนที่จะค่อยๆ หย่อนตัวลงมาโดยใช้ขานั้นค่อยๆ ไต่กำแพงลงไป ถึงมันจะดูเหมือนไม่ค่อยมีประโยชน์อะไร แต่มันก็ช่วยลดความเร็วที่จะตกถึงพื้นได้

ตุบบ…

จนขานั้นสัมผัสกับพื้นอย่างปลอดภัย

“โออออออ !!!”

เหล่าผีดิบที่ตามมาก็ยังคงไม่ยอมละความพยายาม แต่นั่นก็ไม่เท่ากับผีดิบจำนวนมากที่กำลังเดินล้อมกันเข้ามา ยุนอาหันกลับมาอย่างช้าๆ สายตามองดูเหล่าผีดิบตายซากที่กำลังกรูกันเข้ามาก่อนที่จะตัดสินใจกระชับดาบในมือให้แน่นขึ้นและวาดดาบขึ้นมาตั้งท่าเอาไว้

“โอออออ !!!”

ก่อนที่จะใช้ดาบนั้นตวัดฟาดเข้าใส่อย่างรวดเร็ว

.

.

.

ฉัวะ !!!