ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 4 : Long night - ราตรีอันยาวนาน
ทิฟฟานี่เดินกลับมายังห้องพักของเธออย่างไร้เรี่ยวแรง ความรู้สึกเจ็บแปลบที่หัวใจโดยที่เธอเองก็ยังไม่รู้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง เธอเดินมาเรื่อยๆ จมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของตัวเอง ก่อนที่จะค่อยๆ แง้มประตูอย่างช้าๆ แต่เธอก็ต้องปิดมันลง และเปลี่ยนใจไปหาเจสสิก้าแทน
“เจส... เปิดประตูให้ชั้นที” ทิฟฟานี่เรียกเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงอิฐโรย ก่อนที่เจสสิก้าจะเดินมาหาและเปิดประตูให้
“อ้าว ! ยัยทิฟ แกเป็นไรเนี่ย !?”
“คินนี้ชั้นขอนอนกับแกนะ T__T” ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา น้ำตาใสๆ ค่อยๆ ไหลรินออกมาจนอาบแก้ม
“ใครมันทำให้เธอเป็นแบบนี้เนี่ย บอกชั้นมานะ !!”
“ฮือๆๆ”
“ใครมันทำให้เธอเป็นแบบนี้ฮะทิฟ !!?” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่ใส่อารมณ์มากกว่าเดิม ก่อนที่เธอจะก้มลงมาเห็นเพื่อนสาวกำลังร้องไห้อยู่เธอจึงเปลี่ยนมาเป็นโอบกอดเพื่อนของเธออย่างอ่อนโยน
“อย่าร้องเลยนะทิฟ... นะ”
เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนลงกว่าเดิม และโอบกอดเพื่อสาวให้แน่นยิ่งขึ้น
“ค่อยๆ เล่ามานะ ว่าใครทำอะไรเธอ...” เจสสิก้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน พร้อมกับลูบหัวของทิฟฟานี่อย่างอ่อนโยน
ก๊อกๆๆ... ก๊อกๆ
“เจส เปิดประตูหน่อยชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย”
เจสสิก้าค่อยๆ คลายอ้อมกอดจากทิฟฟานี่และเดินไปที่ประตูห้องอย่างช้าๆ ทิฟฟานี่เอื้อมมือไปคว้าแขนของเจสสิก้าเอาไว้จนเธอหันกลับไปมอง
“ขอล่ะ... อย่า... อย่าให้ยูริ รู...รู้นะ ว่าฉะ... ฉันอยู่ที่นี่” ทิฟฟานี่พูด เจสสิก้ายิ้มให้กับเพื่อนสาวของเธอ ก่อนที่จะตอบกลับไป
“ตกลง... ชั้นจะไม่บอกว่าเธออยู่ในห้อง” ก่อนที่เธอจะเดินไปหายูริและแง้มประตูเปิดออก
“อะไรเหรอ ?”
“ชั้นจะมาบอกว่าวันนี้ชั้นคงนอนกับเธอไม่ได้อ่ะ -*- พอดีแทยอนมันกะลังเครียด”
“อ่าว ! แทยอนมันไปเครียดอะไรมาล่ะนั่น ?”
“ก็เรื่องความรักนี่ล่ะ... ชั้นคงต้องไปอยู่เป็นเพื่อนมันก่อนอ่ะ ไม่กล้าปล่อยมันเอาไว้คนเดียว”
“อ่า... งั้นแกก็ดูแลมันดีๆ ล่ะ”
“อือ... งั้นคืนนี้ฝันดีล่ะ ^^” ยูริพูดขึ้นพร้อมกับกำลังจะเดินกลับไปยังห้องของแทยอน
“เดี๋ยวๆ ลืมอะไรรึเปล่า ?”
“หืม ?” ยูริหันกลับมาทางเจสสิก้า ก่อนที่เธอจะถูกสาวร่างบางตรงหน้าโน้มคอเข้าไปหาและบรรจงจูบเธออย่างนุ่มนวล ทั้งค่ยืนจูบกันอยู่ตรงนั้นนานพอสมควร ก่อนที่ยูริจะถอนริมฝีปากออก และยิ้มให้กับเจสสิก้า
ยูริเดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับเปิดประตูเข้าไปอย่างช้าๆ แทยอนยังคงนั่งอยู่บนเตียงนอนของเธอไม่กระดิกไปไหน ก่อนที่ยูริจะเดินเข้าไปหาและนั่งลงข้างๆ
“ดีขึ้นมั่งยัง ?” ยูริถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
“อือ... ชั้นดีขึ้นมากแล้วล่ะ ขอบคุณนะที่มาอยู่เป็นเพื่อน...”
“ไม่เป็นไร... ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ ^^ วันนี้พูดคำนี้หลายรอบละ -.-”
“อือสิ...” แทยอนพูดพร้อมกับพลิกตัวขึ้นมานอนหงาย ยูริเห็นดังนั้นเธอจึงเดินไปลากเก้าอี้ที่โต๊ะข้างๆ มานั่งลงข้างเธอ พร้อมกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“แกไม่เป็นอะไรมากก็ดีละ... งั้นชั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนละกัน เดี๋ยวได้มานอนเป็นเพื่อนแก”
“อือ...” แทยอนตอบกลับไปพร้อมกับมองตามหลังเพื่อนสาว ที่หยิบผ้าเช็ดตัวและเดินเข้าห้องน้ำไป ก่อนที่เธอจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง
“ขอให้พรุ่งนี้เช้าตื่นขึ้นมาแล้วลืมเรื่องในวันนี้ทีเถอะ...” แทยอนพูดพร้อมกับมองลอดหน้าต่างไปยังท้องฟ้าเบื้องบน
+ + ทางด้านของเจสสิก้า + +
“สรุป... เธอมีปัญหาเรื่องของแทยอนใช่ไหม ?”
ทิฟฟานี่ได้แต่เงียบ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ พยักหน้าอย่างช้าๆ
“เฮ้อ ! ชั้นว่าละ เพราะยูริมันก็บอกแทยอนกำลังเครียดเรื่องแก สรุป ใครมันไปทำอะไรกันมาเนี่ย ?”
เจสสิก้าบ่นและเอามือเกาหัวอย่างหนักใจ ก่อนที่เธอจะหันมาหาเพื่อนสาวและถามขึ้น
“ชั้นถามหน่อยนะ... แกร้สึกยังไงกับแทยอน ?”
“…”
“ไม่ต้องมาเงียบ... ถ้ามัวแต่เงียบ ชั้นจะช่วยอะไรแกได้ล่ะ ?”
ทิฟฟานี่น่งเงียบอยู่สักพัก พลางคิดทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับแทยอน รวมถึงเรื่องที่ซันนี่พูดกับเธอเมื่อตอนเย็น ก่อนที่แทยอนจะเปลี่ยนไป
ถ้าอาการแบบนี้นะ... ชั้นว่าแกคงต้องคิดอะไรกับเพื่อนคนที่แกว่าอยู่แน่เลยล่ะ ไม่งั้นแกไม่เป็นแบบนี้หรอก... หัวใจเต้นเร็วไม่เป็นจังหวะ รู้สึกเหมือนตัวร้อนขึ้นมา ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกลนลานแปลกๆ เวลาที่อยู่ต่อหน้าเพื่อนคนนั้น...
เอาน่า... ตอนนี้แกคงยังสับสนอยู่... แต่สักวันแกก็จะรู้เองล่ะ ความรู้สึกลึกๆ ของแก ที่มีต่อเพื่อนคนนั้น...
หรือว่าเราจะคิดกับแทยอนมากกว่าเพื่อนอย่างที่ซันนี่พูดจริงๆ... ไม่สิ ชั้นเป็นผู้หญิงปกติไม่ได้รักแทยอน... แต่ว่า ความรู้สึกพวกนี้ที่มันเกิดขึ้นล่ะ... มันคืออะไรกันแน่นะ...
ทิฟฟานี่นึกในใจพร้อมกับเอามือมาทาบที่หน้าอกของตัวเอง หัวใจของเธอยังคงเจ็บแปลบไม่หาย
“เธอรู้สึกยังไงกับแทยอนกันแน่...”
ทิฟฟานี่เงยหน้ามองเจสสิก้าสักพัก ก่อนที่จะก้มหน้าลงดังเดิม มือของเธอยังคงทาบที่หน้าแกไม่เปลี่ยนแปลง
“ไม่รู้สิ...” ทิฟฟานี่ตอบกลับไป
“เธอยังไม่รู้ใจของตัวเองน่ะสิ... ลองถามตัวเองดูนะ ว่าเธอรู้สึกยังไงตอนที่อยู่ด้วยกันกับแทยอน...”
“ชั้นไม่รู้เจส... ชั้นก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเหมือนกัน...”
“เธอรู้สึกยังไงล่ะ ลองอธิบายมาสิ”
“ชั้นรู้สึก... ชั้นรู้สึกหงุดหงิดเวลาที่เห็นแทยอนไปกอดกับคนอื่น รู้สึกหัวใจเต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน... รู้สึกเจ็ปแปลบที่หัวใจ ตอนที่เธอทำเหมือนไม่สนใจกัน...”
เจสสิก้าได้ฟังก็ค่อยๆ เข้ามาโอบกอดเพื่อนสาวของตัวเองอย่างอ่อนโยน พร้อมกับพูดขึ้น
“นั่นแหล่ะสิ่งที่เราเรียกกันว่า... ความรัก”
“แต่ชั้นเป็นผู้หญิงนะ...”
“ชั้นก็ผู้หญิง ยูริก็ผู้หญิง เราสองคนยังมารักกันได้เลย แล้วทำไมแกจะรักแทยอนไม่ได้ล่ะ ?”
ทิฟฟานี่นั่งทบทวนดูอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ ก่อนที่เธอจะเอื้มมือไปกุมมือของเจสสิก้าเอาไว้ และจับเอาไว้อย่างนั้น สัมผัสถึงแม้จะอบอุ่นเหมือนกัน แต่หัวใจของเธอกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย เจสสิก้ามองดูเพื่อนสาวอย่างงงๆ ก่อนที่ทิฟฟานี่จะปล่อยมือเธอออก และลุกขึ้นยืน
“จะไปไหนเหรอ ?”
“ว่าจะไปห้ องน้ำหน่อยนึงอ่ะ... แล้วก็ไปสูดอากาศข้างนอกด้วย เผื่อมันจะช่วยให้ดีขึ้นบ้าง”
“ให้ชั้นไปเป็นเพื่อนไหม ?”
“ไม่ต้องหรอก... แค่นี้เธอก็ช่วยชั้นเยอะแล้วล่ะ” ทิฟฟานี่พูดก่อนที่จะเดินไปยงประตูห้อง และค่อยๆ แง้มเปิดออกอย่างเบาๆ ก่อนที่จะปิดมันลงและหันซ้ายเตรียมจะก้าวเดินต่อ ทันทีที่ก้าวขาออกเดินสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งเดินสวนมา แต่ก็ไม่ทันที่จะหลบเสียแล้ว
พลั่คคคค !!!
ร่างของทั้งสองคนชนกันอย่างจังจนเสียหลักล้มลงกับพื้นอย่างแรง ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองคนจะสัมผัสกัน ทิฟฟานี่ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองหญิงสาวตรงหน้า
แท...แทยอน...
ความรู้สึกแปลกประหลาดแผ่ซ่านไปทั่วทั้งตัว ความรู้สึกพึงพอใจอย่างไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทิฟฟานี่ยังคงนอนอยู่อย่างนั้น แทยอนเองก็เช่นกัน ทั้งสองคนยังคงไม่ถอนริมฝีปากออกจากกัน แต่แทยอนกลับเริ่มรุกใส่ทิฟฟานี่จนหัวใจของเธอเต้นแรงขึ้น และเร็วขึ้น ราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดออก ก่อนที่แทยอนจะเริ่มรู้สึกตัว เธอจึงรีบลุกขึ้นและผละออกจากร่างของทิฟฟานี่ทันที ทิฟฟานี่ได้โอกาสจึงลุกขึ้นยืนบ้าง
ทั้งสองคนยังคงไม่พูดอะไรกัน จนแทยอนเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“ขอโทษนะ...” พร้อมกับเดินผ่านทิฟฟานี่ไปโดยที่ทิ้งให้หญิงสาวคนดังกล่าวยืนเอามือแตะริมฝีปากของตัวเองอยู่อย่างนั้น ไม่นานนักทิฟฟานี่ก็เดินกลับมาที่ห้องของตัวเองก่อนที่จะเปิดประตูและเดินเข้าไปนั่งลง
“เธอเป็นอะไรรึเปล่าน่ะ เหมือนจะเหม่อๆ นะทิฟ - -a”
ทิฟฟานี่หันมามองเจสส้ก้าที่นั่งอยู่ข้างๆ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ยืนใบหน้าเข้าไปใกล้ๆ ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองคนจะสัมผัสกัน พร้อมกับที่ทิฟฟานี่ดันร่างของเจสสิก้าลงบนเตียงนอนของเธอ ทิฟฟานี่ยังคงจูบกับเจสสิก้าอยู่อย่างนั้น แต่ความรู้สึกที่เธอทำกับเจสสิก้า ทั้งๆ ที่เป็นการจูบแบบเดียวกัน แต่เธอกลับไม่รู้สึกอะไรเลย
ทิฟฟานี่ค่อยๆ ถอนจูบออกอย่างช้าๆ สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่หญิงสาวตรงหน้าที่ยังคงหลับตาพริ้มอยู่แบบนั้น ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาและจ้องกลับมาที่ทิฟฟานี่หน้าของเธอแดงขึ้นเล็กน้อยก่อนที่เธอจะค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้ามาหาทิฟฟานี่อย่างช้าๆ ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะสัมผัสกันอีกครั้ง
ทิฟฟานี่ตอบสนองต่อรสจูบนั้นอย่างนุ่มนวล จนเธอเริ่มรู้สึกแปลกๆ กับหญิงสาวตรงหน้า ความรู้สึกมันนุ่มนวลกว่าที่จูบกับแทยอน แต่ก็ยังแตกต่างกันออกไปอยู่ดี ตอนที่เธอจูบกับแทยอน หัวใจของเธอเต้นเร็วไม่เป็นจังหวะ ราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดออก แต่นี่กลับเต้นอย่างช้าๆ เป็นจังหวะอย่างอ่อนโยน
เจสสิก้าค่อยๆ รุกใส่ทิฟฟานี่อย่างค่อยเป็นค่อยไป จนหญิงสาวที่นอนอยู่มีอารมณ์ร่วมไปกับเธอ เจสสิก้ายังคงจูบกับทิฟฟานี่อยู่พลางใช้มือของเธอสัมผัสไปที่เนินอกเบาๆ จาทิฟฟานี่สะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอก็ได้แต่ปล่อยไปตามอารมณ์ของเธอในขณะนี้ เจสสิก้าถอนจูบออกอย่างนุ่มนวล พร้อมกับยิ้มให้กับสาวร่างบางตรงหน้า
“ครั้งนี้... แค่ครั้งเดียวนะทิฟ ระหว่างเราจะไม่มีครั้งต่อไปอีก เพราะชั้นมีคนที่ชั้นรักอยู่แล้ว...”
“อะ... อืม”
ทิฟฟานี่ตอบกลับไป ก่อนที่เจสสิก้าจะบรรจงจูบเธออีกครั้งอย่างนุ่มนวลอ่อนโยน มือของทั้งคู่ประสานกันไว้ไม่ยอมปล่อย เวลาผ่านไปนานพอสมควร ท้องฟ้าด้านนอกมืดสนิท ไฟในห้องของเธอเองก็เช่นกัน ทิฟฟานี่นอนกอดเจสสิก้าอยู่อย่างนั้น โดยที่เจสสิก้านอนลูบผมของเธอเล่นอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ทิฟฟานี่จะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาสะท้อนกับแสงจากภายนอก ทำให้ดวงตาของเธอช่างสวยงามนัก เจสสิก้ามองหญิงสาวข้างกายพร้อมกับยิ้มให้
“เธอรู้สึกเป็นยังไงบ้างล่ะ ?”
“รู้สึกแปลกๆ” ทิฟฟานี่ตอบกลับไป
“อย่างน้อย เธอก็ทำให้ชั้นเข้าใจตัวเองมากขึ้น... เรื่องของชั้น กับแทยอน...” ทิฟฟานี่พูดพร้อมกับสวมกอดเจสสิก้าให้แน่นยิ่งขึ้นอีก ราวกับหาความอบอุ่นที่ไม่ได้สัมผัสมานาน
“ฉันคงจะรักแทยอนจริงๆ งั้นสิ” เธอถามขึ้นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองเจสสิก้าที่นอนหนุนแขนตัวเองอยู่ เธอจ้องกลับมาที่ดวงตาของทิฟฟานี่ พร้อมกับยิ้มให้อย่างเคย
“ทำไมคืนนี้มันช่างยาวนานจังนะ…?” ทิฟฟานี่ถามขึ้นและยังคงกอดเจสสิก้าอยู่ ก่อนที่เธอจะผลอยหลับไปในอ้อมกอดของเจสสิก้า หญิงสาวดูเพื่อนของเธอหลับไปก่อนที่จะจูบที่หน้าผากของเธออย่างเบาๆ
“ฝันดีล่ะทิฟ ^^”
+ + ทางด้านของแทยอน + +
สองสาวยังคงนั่งเงียบกันอยู่แต่ในห้อง ก่อนที่ยูริจะลุกเดินไปที่ระเบียงและแหงนมองขึ้นไปยังท้องฟ้าเบื้องบน แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมากระทบกับผิวขาวของยูริจนดูน่าหลงใหล แทยอนค่อยๆ ลุกจากเตียงของเธอและเดินไปหาเพื่อนสาวพร้อมกับหยุดยืนอยู่ข้างๆ
“นอนไม่หลับเหรอ ?” ยูริเพื่อนสาวถามขึ้นพร้อมกับหันมาหาแทยอน
“อืม...”
“ดวงจันทร์คืนนี้สวยดีนะ ว่ามะ ?”
“นั่นสิ...” แทยอนพูด ก่อนที่เธอจะหันหลังและเดินกลับเข้าไปยังด้านในห้อง พร้อมกับทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ยูริหันกลับมามองเพื่อนสาวพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่เธอจะเดินตามเพื่อนสาวเข้าไปยังด้านใน
“มานอนด้วยกันสิ” แทยอนพูดพร้อมกับตบลงที่ว่างข้างตัวเพื่อเรียกให้เพื่อนสาวมานอนข้างตน
“แล้วเรื่องของทิฟฟานี่... เธอจะเอายังไงต่อล่ะ ?”
“ไม่รู้สิ...” แทยอนพูดพร้อมกับถอนหายใจออกมา
“เธอเองก็อย่าไปเครียดอะไรนักแล้วกัน... ใจเย็นๆ เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเองล่ะ ^^”
“อืม...”
“งั้นชั้นไปปิดไฟก่อนนะ จะได้นอนกันสบายๆ” ยูริพูดพร้อมกับลุกขึ้นออกไปจากเตียง และเดินไปดับไฟลง ภายในห้องมืดสนิททันที จะเหลือก็เพียงแต่แสงจากภายนอกที่สาดส่องผ่านหน้าต่างเข้ามาพอให้เห็นทาง ยูริดินกลับมาที่เตียงพร้อมกับค่อยๆ เอนตัวลงนอน
ภาพของทิฟฟานี่ซึ่งกำลังกอดกับซันนี่ยังคงฉายซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว ไม่ว่าจะพยายามลบมันออกไปก็ไม่สามารถทำได้เสียที แทยอนหลับตาลงอย่างช้าๆ ภาพใบหน้าของทิฟฟานี่ที่ยิ้มออกมายังคงติดตาและฝังอยู่ในหัวใจของเธอไม่ไปไหน เธอค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาและเห็นยูริกำลังจ้องมองมาทางเธอพอดิบพอดี
“ยูริ...”
“อะไรเหรอ ?” เธอตอบกลับมาเบาๆ พร้อมกับสวมกอดแทยอนอย่างนุ่มนวล โดยที่แทยอนเองก็ไม่ได้ปฏิเสธอ้อมกอดอันอบอุ่นนั้นของเธอ แทยอนหลับตาลงอีกครั้งอย่าช้าๆ พร้อมกับพยายามรวบรวมความกล้าในใจ
“เธอช่วยทำให้ชั้นลืมทิฟฟานี่ทีสิ...”
O_O!!
“เธอรู้ตัวหรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมาน่ะ แทยอน !” ยูริถามด้วยความตกใจ
“อืม... ฉันรู้ แต่ยังไงชั้นก็ลืมเธอไม่ได้ซะที”
“เอ่อ... แต่มันก็มีตั้งหลายวิธีนี่ที่จะทำให้เธอลืมได้อะ... อุ๊บบ O3O!!”
ไม่ทันที่ยูริจะพูดจบแทยอนก็จัดการจูบปากของเพื่อนสาวทันที ริมฝีปากทั้งสองสัมผัสกันอย่างนุ่มนวล และค่อยๆ เปลี่ยนเป็นร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่แทยอนจะถอนริมฝีปากของเธอออกอย่าช้าๆ
“ช่วยให้ฉันลืมทิฟทีเถอะ...”
“เธอคิดดีแล้วเหรอ... ?”
“อืม...”
ทันทีที่แทยอนพูดจบ ยูริก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมตัวของแทยอนเอาไว้ทันที เธอจ้องหน้าแทยอนสักพักพร้อมกับพึมพำคนเดียวสักพัก ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ก้มลงมาหาแทยอนอย่างช้าๆ
ริมฝีปากของทั้งคู่ค่อยๆ สัมผัสกันอีกครั้งอย่างนุ่มนวล ยูริถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ และจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าที่ยังคงหลับตาปี๋อยู่อย่างนั้น เธอยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่จะก้มลงไปจูบที่เปลือกตาของแทยอนอย่างนุ่มนวล และค่อยๆ เลื่อนกลับมาที่ริมฝีปากอันอวบอิ่มดังเดิม
ยูริค่อยๆ ใช้มือของเธอลูบไล้ไปตามร่างกายของเพื่อนสาว ทุกครั้งที่สัมผัสกับร่างกาย เธอจะมีอาการสะดุ้งเล็กน้อย ยูริยิ้มกับท่าทีของเพื่อนสาว ก่อนที่จะมาหยุดที่เนินอกของแทยอน เธอค่อยๆ ใช้มือของเธอล้วงเข้าไปภายในเสื้อและสัมผัสกับหน้าอกของเพื่อนสาวอย่างทะนุถนอม
หน้าของแทยอนเริ่มจะแดงขึ้นจนสามารถเห็นได้ในความมืด
“ปล่อยตัวไปตามสบายนะแทยอน...”
ยูริพูดขึ้นเพื่อนให้แทยอนผ่อนคลายอาการเกร็งของเธอลง ยูริยังคงจูบแทยอนอยู่อย่างนั้น ก่อนที่เธอจะเลื่อนมือจากยอดอกของแทยอนต่ำลงไปเรื่อยๆ จนมาที่บริเวณหน้าท้องของเธอ และค่อยๆ ต่ำลงไปเรื่อยๆ
O_O!!
“มะ... ไม่นะ !!!” แทยอนพูดขึ้นพร้อมกับจับมือของยูริเอาไว้ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้น ยูริเห็นดังนั้นจึงค่อยๆ ถอยกลับมานั่งลงตรงข้ามกับเพื่อนสาว
“เธอเป็นอะไรไปน่ะแทยอน ? เธอบอกกับชั้นเองไม่ใช่เหรอ ว่าช่วยทำให้เธอลืมทิฟฟานี่ที...”
“...”
“เธอลืมทิฟฟานี่ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ ? เธอถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ ?” ยูริถามขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ เขยิบเข้าไปใกล้ๆ กับแทยอนและใช้มือของเธอสัมผัสกับแก้มอันนุ่มนิ่มของเพื่อนสาวอย่างเอ็นดู
“ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ... ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางลืมทิฟฟานี่ได้ง่ายๆ หรอก...”
แทยอนค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนสาวอีกครั้ง
“ขอโทษนะ ที่ทำให้เธอต้องลำบากใจ... ยูริ”
“ไม่เป็นไรหรอก... ก็เรา...”
“เป็นเพื่อนกันใช่ไหม...?” แทยอนพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มออกมา
“ใช่สิ... ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่นา...”
สองสาวจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้นสักพัก พร้อมกับยิ้มออกมาบางๆ
“ว่าแต่... “เพื่อน” จูบกับ “เพื่อน” จะเป็นอะไรไหมนะ ?” ยูริพูดขึ้นพร้อมกับมองมาที่ริมฝีป่กอันอวบอิ่มของเพื่อนสาว แทยอนมองกลับไปที่ยูริและยิ้มออกมา
“แค่ครั้งนี้นะ...” พูดจบเธอก็ค่อยๆ เลื่อนใบหน้าเข้าไปหายูริอย่างช้าๆ และริมฝีปากของทั้งสองก็ได้สัมผัสกันอีกครั้งอย่างนุ่มนวลและอ่อนโยน ก่อนที่ทั้งคู่จะผลอยหลับไปในที่สุด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น