ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : + + Official Trailer 4 : Soosun + + [07/05/2011]
“เอารีโมตมานี่เดี๋ยวนี้นะซูยอง !!!”
ซันนี่โวยวายขึ้นทันทีที่ซูยองเดินมาคว้าเอารีโมตที่ตนเองถือไว้ออกไปจากมือ
“เธอมานั่งดูอะไรของเธอน่ะไร้สาระ… (-__-)”
หน็อยย !! มาว่าละครสุดโปรดของชั้นว่ามันไร้สาระงั้นเหรอ !?
ก่อนที่ช่องทีวีจะถูกเปลี่ยนไปเป็นละครอีกเรื่องหนึ่งแทน
“มาว่าของชั้นไร้สาระแล้วของตัวเองไม่ยิ่งกว่าเหรอ ดูเอาสิ นางเอกกับพระเอกดูออกจะงี่เง่าซะขนาดนั้น !”
(-__-)
“มันงี่เง่ายังไงมิทราบฮะยัยเตี้ย ?”
ซูยองหันมาแย้งกลับอย่างเคืองๆ พร้อมกับจ้องดูซันนี่เขม็ง
“นายมาว่าของชั้นมันไร้สาระ ของนายเองก็พอกันน่ะแหล่ะ ไอละครย้อนยุคแบบนั้นน่ะฉายแล้วฉายอีกไม่รู้จักเบื่อ จะบอกอะไรให้นะ ตอนจบพระเอกน่ะ…”
“หยุดพล่ามเดี๋ยวนี้เลยนะ !!”
“ไม่อยากให้พูดต่อก็ส่งรีโมตมาสิยะ !”
“ถ้าชั้นส่งไปชั้นก็ไม่ได้ดูน่ะสิ !!!”
ต่างฝ่ายต่างก็เถียงกันไม่ยอมจบยอมสิ้นสักที ซูยองเงียบและกลับไปนั่งดูละครของตัวเองต่อ ซันนี่มองการกระทำของพระสวามีและกำหมัดแน่น เป็นไปได้นี่อยากจะโบกหัวหมอนี่ชิบเป้ง… ฮึ่ยยย !!
“งั้นชั้นจะบอกตอนจบให้ก็ได้ พระเอกกะนางเอกน่ะ ตอนจบก็ตายกันหมดนั่นแหล่ะ !!!”
“ย… ยัยเตี้ยยยย !!!!!”
พร้อมกับลุกขึ้นมาจากโซฟาตัวนั้นและตรงเข้ามาหาซันนี่อย่างรวดเร็ว แต่เรื่องอะไรฉันจะยืนให้จับแบบโง่ๆ ล่ะยะ ไม่มีทางซะหรอก ฮ่าๆๆ รู้จักอีซุนคยูคนนี้น้อยไปซะแล้ว (^O^)
หมั่บบบ !!
(O_O)!!
มัวแต่โม้เลยไม่ได้วิ่ง… ซะงั้นอะ (-_-)a
“ชั้นบอกแล้วใช่มั๊ยซอนี่ ว่าอย่ามาฝอยแบบนั้น…”
“ก็นายมาแย่งชั้นดูทำไมล่ะ !!”
“ก็ชั้นอยากจะดูของชั้นนี่ เธอนั่นแหล่ะผิดเองที่มาดูละครวันเดียวกับที่ชั้นจะดู !”
“ชั้นเองก็อยากจะดูนี่ !! เป็นสามีหัดฟังคำขอของภรรยาบ้างไม่ได้รึไงยะ !!?”
“ไม่ !”
คำเดียวสั้นๆ ทำเอาซันนี่ถึงกับช็อค ไอหมอนี่ทำไมนิสัยเสียยังงี้ฟะ !! อยากกระโดดตั๊นหน้าแม่มชิบเป้ง แต่ตัวไม่ถึงค่ะท่านผู้ชม (TT_TT) ก็เอาสิ ในเมื่อชั้นไม่ได้ดูนายก็ไม่ต้องดู !!
ซันนี่เดินออกมาจากตรงนั้นและตรงมาถอดปลั๊กโทรทัศน์ออกทันที
“ย… ยัยเตี้ย !!!!”
“แน่จริงก็เข้ามาเซ่ ! แม่จะต่อยให้คว่ำเล้ยยยยยย !!!!”
และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งครั้งที่องค์ชายซูยองได้มานอนค้างที่บ้านขององค์หญิงอีซุนคยู หลังจากที่ได้รับประทานอาหารกันเสร็จแล้ว ซันนี่จึงเดินกลับเข้าไปในห้องของตนตามมาติดๆ ด้วยซูยอง เพราะคราวที่แล้วซันนี่บ่นว่าเตียงตัวนั้นมันเล็กไป พ่อของเธอจึงได้ซื้อใหม่เป็นขนาดควีนไซด์มา… แต่มันจะหรูเลิศไปหน่อยรึเปล่าคะพ่อ ?
“โห… นี่ประชดกันรึเปล่าเนี่ย ?”
ซูยองที่เดินตามเข้ามาทีหลังเอ่ยขึ้นก่อนที่จะเดินมานั่งลงที่ปลายเตียงและพูดขึ้นอีกครั้ง
“ยังงี้ชั้นก็ไม่ได้นอนกอดเธอแล้วสิซอนี่ ?”
อ๊ายยยยย !! อีตาบ้า พูดอะไรออกมายะ รู้มั๊ยว่าชั้นเองก็อายเป็นนะ !! อ๊ะ !! นี่ชั้นคิดบ้าอะไรของชั้นเนี่ยอีซุนคยู เธอจะไปเขินกับคำพูดของไอหมอนี่ทำไม !!!
“เรื่องอะไรชั้นจะต้องให้นายกอดล่ะยะ… ไม่มีทางซะหรอก”
.
.
.
ถึงปากจะพูดไปแบบนั้น… แต่ไหงเราถึงได้มานอนขดอยู่ในอ้อมกอดของไอหมอนี่ฟะ (-__-)? แต่มันก็อุ่นดีอะนะ… ซันนี่ขยับตัวเองเล็กน้อยและหันกลับไปมองดูใบหน้ายามหลับของซูยองที่ยังคงกอดตัวเองเอาไว้อย่างแนบแน่น ดูๆ ไป… ไอหมอนี่มันก็น่ารักเหมือนกันนะ…
นี่เราเป็นบ้าอะไรของเรากันนะ… อยู่ๆ ถึงได้รู้สึกใจสั่นกับหมอนี่ขึ้นมา…
เธอพลิกตัวกลับไปและค่อยๆ เอื้อมมือไปกอดซูยองเอาไว้บ้าง สัมผัสอันอบอุ่นนั้นเริ่มทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของซันนี่เต้นเร็วขึ้นทีละนิดๆ หน้าของเธอเริ่มแดงขึ้นทีละนิดๆ เมื่อคิดจะซบใบหน้าเข้ากับอกของซูยอง ซันนี่เลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ขึ้น… ใกล้ขึ้นทีละนิด
สัมผัสที่แสนจะนุ่มนิ่มจากอกของซูยองนั้นทำให้ซันนี่รู้สึกเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ…
เดี๋ยวนะ… นุ่มนิ่มงั้นเหรอ ?
เธอใช้มือของตนเองสัมผัสที่หน้าอกของตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะนำมาแตะที่อกของซูยอง…
อ… ไอหมอนี่มีหน้าอก (O_O)!!
เฮ้ยยยยย !!!!
อย่าบอกนะว่า… ไอหมอนี่ ความจริงแล้วมันเป็น… !?
“ซูยอง… นายเอากระเป๋าเงินที่ชั้นลืมเอาไว้ในกระเป๋านายมาให้ที่โรงอาหารหน่อยสิ ตอนนี้ชั้นล่ะฮิ๊วหิว ^^”
/ตอนนี้ชั้นยังเรียนไม่เสร็จนะยัยเตี้…/
“อ๊ะๆ ลืมไปแล้วรึไงคะที่รัก ว่าตอนนี้ชั้นเป็นฝ่ายเหนือกว่าคุณ เพราะงั้นรีบมานะคะดาร์ลิ้ง นานกว่านี้เดี๋ยวคงได้มีเฮแน่ค่ะ เพราะงั้นรีบมานะจ๊ะ จุ๊บๆ ( ^3^)”
(O_O)!!?
ยูอี้ที่อยู่ข้างๆ ถึงกับงงในท่าทีดังกล่าวของซันนี่ เพราะตามปกตินั้นเธอมักจะได้ยินซันนี่บ่นให้ได้ยินเสมอๆ ว่าองค์ชายซูยองนั้นมักจะคอยกดขี่ข่มเหงและแกล้งเธออยู่เป็นประจำ แต่ไหงมาวันนี้มันถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้ล่ะ… หรือว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอกันแน่นะ ?
“อาจารย์ครับ… ผมขออนุญาตออกก่อนเวลานะครับ… องค์หญิงลืมกระเป๋าเงินไว้เธอต้องการให้ผมเอาลงไปให้…” ซูยองพูดขึ้นก่อนที่จะล้วงเข้าไปและหยิบเอากระเป๋าเงินออกมาและถอนหายใจเฮือกหนึ่ง
อย่าเพิ่งได้ใจไปก็แล้วกันยัยเตี้ย… ชิ !
.
.
.
“มาช้าชะมัด !”
ซันนี่บ่นขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปควงแขนซูยองเอาไว้ แม้ว่าจะเคืองกับซันนี่แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะปริปากบ่น เพราะอะไรน่ะเหรอ… ? ก็เพราะตอนนี้ซันนี่รู้แล้วน่ะสิว่าเธอเป็นผู้หญิง และมันไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าหากเรื่องนี้หลุดออกมาจากปากของเธอ
“เอ้า ! กระเป๋า”
ซูยองยื่นให้กับเธอ ก่อนที่ซันนี่จะรับมาและเดินมาซื้อน้ำขวดหนึ่งและใช้เศษเงินที่อยู่ในกระเป๋าจ่ายไป
“ซื้อน้ำแค่ขวดเดียว… ถึงกะเรียกให้ชั้นลงมาเลยเนี่ยน่ะเหรอ ?”
“อือฮึ ! ก็ซอนี่หิวน้ำนี่นา ^^”
เธอพูดและแอ๊บน้อยๆ พอน่ารัก ซึ่งตามปกติแล้วเธอคงจะตาเขียวไปอีกข้างเป็นแน่ ถ้าไม่ติดว่าสถานภาพในตอนนี้มันกลับกัน
“เอ้า !”
ซันนี่พูดขึ้นพร้อมกับเปิดน้ำขวดนั้นออกและเสียบหลอดลงไปก่อนที่จะยื่นมาทางซูยอง ซึ่งเธอก็ได้แต่เพียงมองอย่างงงๆ ก่อนที่ซันนี่จะพูดต่อ
“เดินลงมาเหนื่อยๆ กินน้ำซะหน่อยเถอะ แล้วเราค่อยไปหาอะไรอร่อยๆ กินกัน (^__^)”
น่าแปลกที่รอยยิ้มนั้นกลับดูน่ารักขึ้นมาได้ รอยยิ้มที่ไม่ได้เป็นการเสแสร้ง… รอยยิ้มตามธรรมชาติของซันนี่ มันช่างดูสดใสเหมือนกับชื่อของเธอซะเหลือเกินนะ ว่าแต่ว่า… ทำไมเราต้องไปคิดอะไรแบบนั้นกับยัยนี่ด้วยฟะ ชเว ซูยอง !!
“ซอนี่…”
“หืม ?”
เธอหันไปตอบซูยองทั้งๆ ที่กำลังสนุกกับการเล่นเกมกดอย่างมันส์มือ ซูยองที่นั่งอยู่ข้างๆ มองดูท่าทางดังกล่าวของซันนี่และก็อดที่จะเคืองขึ้นมาเสียมิได้ เธอจึงลุกขึ้นจากเก้าอี้และไปนั่งลงข้างๆ ตัวเธอสายตามองดูเจ้าเกมกดที่ซันนี่กำลังนั่งเล่นไปด้วย
“มันสนุกนักหรือไงน่ะ ?”
“อือฮึ !”
สายตายังคงแน่วแน่อยู่กับเกมกระทั่งซูยองดึงเกมเครื่องนั้นออกจากมือและสวมกอดเธอเอาไว้อย่างแผ่วเบา ระยะหลังๆ มานี้เรื่องกอดกันถือเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับทั้งคู่ไปแล้ว ไม่ว่าจะตอนที่นั่งดูละครด้วยกัน หรือแม้กระทั่งตอนนอนก็ตาม ซันนี่ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจซูยองเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
เพราะรู้ว่าซูยองเองก็เป็นผู้หญิงเหมือนๆ กับเธอ… แต่อ้อมกอดที่มาจากซูยองมันก็ทำให้ใจของเธอสั่นได้เช่นกัน ซันนี่หันกลับมามองซูยองอย่างงอนๆ แก้มที่บวมตุ่ยทั้งสองข้างเหมือนเด็กๆ เวลาโกรธทำเอาซูยองยิ้มออกมาและหอมแก้มเธอเบาๆ อย่างเอ็นดู ทำเอาซันนี่หน้าแดงขึ้นมาทันที
ต่างฝ่ายต่างก็ไม่เข้าใจถึงความรู้สึกที่เปลี่ยนไปของตนเอง…
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร… ที่เธอรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ดูน่ารักขึ้นมา และสำหรับซันนี่… เธอก็ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร ที่เธอยอมเปิดใจให้กับสาวร่างสูงที่กำลังดันร่างของเธอนอนราบกับโซฟา ใบหน้าที่เลื่อนใกล้เข้ามากลับทำให้ซันนี่รู้สึกตื่นเต้นมากยิ่งขึ้นจนหน้าแดง… เพราะนี่จะเป็นครั้งแรกที่เธอไม่ได้ถูกซูยองบังคับจูบเหมือนที่ผ่านๆ มา
หากแต่ครั้งนี้… เธอเป็นฝ่ายยินยอมด้วยตัวของเธอเอง
.
.
.
หรือว่า… เราจะชอบผู้หญิงตรงหน้านี้ขึ้นมาจริงๆ ?
ณ. สนามบินอินชอนประเทศเกาหลีใต้ในขณะเดียวกัน…
เกาหลีใต้… นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้กลับมา…
ชเว ซึงฮยอนที่เพิ่งจะกลับมาจากอังกฤษค่อยๆ เดินกลับเข้ามาในอาคารผู้โดยสารพร้อมกับแม่ของตน เขาที่เป็นถึงลูกของกษัตริย์ เป็นรัชทายาทอันดับสอง หลังจากที่องค์รัชทายาทอันดับหนึ่งอย่าง ชเว มินอุก ตายไป ซูยองที่เป็นลูกของสนมเอกจึงได้ขึ้นเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งแทน ซึ่งตามความจริงแล้วมันควรจะเป็นเขา… ถ้าหากว่าลำดับนั้นไม่ถูกสลับสับเปลี่ยนกันเสียก่อน และด้วยความแค้นที่ผู้เป็นพ่อได้ทำเอาไว้กับแม่ของเขาจนต้องไปพักรักษาตัวอยู่ที่ประเทศอังกฤษ กลับมาคราวนี้ เขาจึงหวังที่จะมาทวงเอาตำแหน่งคืน…
“เราไปกันเถอะครับ… คุณแม่ ไปยังที่ที่เคยเป็นของเรา…”
.
.
.
เร็วๆ นี้ใน My Love My Princess : xx/xx/2011
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น