[ปิดตอน 31 ม.ค.2567] นายท่านคนนั้นน่ะ มาเอาลูกไปเลี้ยงที (OMEGA VERSE) #นายท่านเลี้ยงลูก (สำนักพพิมพ์ฟาไฉ)

นายท่านคนนั้นน่ะ มาเอาลูกไปเลี้ยงที

หรงอวิ๋นซีทำตัวเป็นเด็กมีปัญหา ต่อต้านครอบครัว แต่ละวันของเขาล้วนแต่ใช้ไปกับเรื่องไร้ประโยชน์จนใครๆ ต่างก็มองว่าเป็นคนไร้ค่า แต่อยู่มาวันหนึ่งเขาได้กลายเป็นคู่นอนของนายท่านตระกูลเฉิง เฉิงเจี้ยน

ผู้ชายเย็นชาที่ใครต่อใครต่างก็บอกว่าไร้หัวใจ แต่การอยู่กับเขากลับทำให้หรงอวิ๋นซีดูเป็นผู้เป็นคนมากขึ้น นั่นจึงทำให้หัวใจที่ด้านชาของเขาได้รับความอบอุ่น

ทว่าหรงอวิ๋นซีไม่ต้องการถลำลึกมากเกินไป เขาเป็นถึงนายท่านตระกูลเฉิง อีกไม่นานเขาก็จะมีภรรยาที่สมฐานะ หรงอวิ๋นซีจึงตัดสินใจเดินออกมา ทว่าไม่คิดเลยว่าการการจากกันครั้งสุดท้ายในครั้งนั้นจะมาพร้อมกับเกี๊ยวตัวน้อยในท้อง

หรงอวิ๋นซีกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างแน่วแน่และมั่นคงเพื่อเด็กคนนี้ จนกระทั่งวันหนึ่งได้เจอกับพ่อของลูกอีกครั้ง เขานึกถึงวันวานที่แสนหวาน ใบหน้าเย็นชาของเขาคนนั้น ก่อนจะอุ้มลูกไปหาแล้วบอกกับเขาว่า

"เอาลูกไปเลี้ยงที"

นายท่านตระกูลเฉิงงงเป็นไก่ตาแตก จู่ๆ ก็มีลูกน้อยวัย 4 ขวบมาออดอ้อน โอ้ ลูกของเป็นเด็กชายโอเมก้าตัวน้อย ยามเรียกเฉิงเจี้ยนว่าคุณพ่อกลับทำให้หัวใจแสนเย็นชาของเขาอบอุ่น

อุ้งเท้าน้อยๆ ที่สะกิดหัวใจเป็นเช่นนี้นี่เอง

นายท่านเฉิงผู้เย็นชา คำพูดแต่ละคำของเขามีค่าดั่งทองพันชั่ง แต่ยามเอ่ยปากก็ไม่ไว้หน้าใคร ซ้ำยังเข้มงวดกวดขันเป็นที่สุด

ขณะกำลังประชุมผ่านวิดีโอคอลอยู่ ในองค์ประชุมเต็มไปด้วยความตรึงเครียด นายท่านตระกูลเฉิงคนนี้เหมือนหมาป่าตัวร้ายที่อยากจะฉีกกระชากก้อนเนื้อที่นั่งอยู่ในห้องประชุม แต่จู่ๆ ก็มีเกี๊ยวตัวน้อยวิ่งมาหา เพราะเขาอยากกินน่องไก่สามชิ้นต่อมื้อ ใบหน้าของเฉิงเจี้ยนอ่อนลง ไม่เหลือคราบหมาป่าผู้ชั่วร้าย เขาลูบหัวลูกชายตัวน้อยแล้วเอ่ยเอาใจ อย่างไม่เคยทำมาก่อน

"ลูกสามารถกินห้าชิ้นได้"

พระเจ้า! เด็กน้อยคนนั้นเป็นใคร ดูๆ แล้วก็เหมือนนายท่านเฉิงไม่น้อย หรือว่าเขาจะมีภรรยาลับๆ แอบซ่อนเอาไว้!

โอ้ พวกคุณไม่รู้ แท้จริงแล้วนายท่านเฉิงคนนี้ไม่เคยซ่อนภรรยาลับๆ ของเขา แต่ภรรยาของเขายุติการเป็นคู่นอนไปเมื่อ 5 ปีที่แล้วต่างหาก

ดูเหมือนว่าการต่อติดความสัมพันธ์ในครั้งนี้จะต้องพึ่งลูกหมูตัวน้อยแล้ว

เฉิงเจี้ยนเริ่มทำการเป่าหูลูกน้อยของเขาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนราวกับเป็นพ่อพระใจดีที่มาโปรดเกี๊ยวอ้วน

"จูจู ลูกอยากกินน่องไก่มากกว่าห้าชิ้นหรือเปล่า"

เฉิงเจียเอ๋อร์ตัวน้อยดวงตาเป็นประกายมองพ่อของเขาเป็นนักบุญใจโตส่วนตนเองเป็นเพียงขอทานตัวน้อย

"อยาก!"

"ถ้างั้นคืนนี้เก็บของมานอนห้องของพ่อ อย่าลืมพกแม่มาด้วย"

"โอ้ พ่อไว้ใจจูจูได้ จูจูเก่งมาก!"

ในคืนวันนั้น นายท่านแห่งตระกูลเฉิงก็ได้นอนกับอดีตคู่นอนของเขาสมใจ พร้อมกับลูกหมูตัวน้อยที่ฝันถึงรถบรรทุกที่เต็มไปด้วยน่องไก่

หรงอวิ๋นซีมีบางอย่างที่อยากจะพูด

"อย่าทำตัวเหมือนกันไปมากกว่านี้ ถือว่าขอในฐานะที่คุ้นเคยกัน"

มาเปิดทิ้งไว้ก่อย ระหว่างที่คุณเฉิงใกล้จะจบแล้วคับ