คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อความซวยบังเกิด
ผมื่อยูฮยอน เรียนอยู่ม.ปลายปีสุท้ายแล้ว ผมอบเล่นเม เวลาว่าผม็เล่นเม ผมอบโเรียนไปเล่นเม ที่เมเนเอร์ ับเพื่อนผมื่อทเฮ ผมทำแบบนี้มาลอ็ไม่เยมีปัหา ....นระทั่...
“เฮ้...นัเรียน นี่มันเวลาเรียนนี่ ออมาอยู่ที่นี่หมายวามว่าไ” มีผู้ายนหนึ่มาทัผม
“แล้วยุ่ไรอ่ะ หลีไปเะะะเล่นเม.... ทเฮอย่าโเ่” ผมหันไปว้าใส่หมอนั่น่อนะลับไปเล่ม่อ แ่ว่า...
“มานี่เลย เ็โเรียน ไปุยัน่อน” หมอนั่นลาผมลุลาุผมออาร้านเม ผมโวยวายพลาหันไปหาทเฮ็เห็นว่ามัน็โนผู้ายอีนลาออมาเหมือนันแ่ไปนละทา
“ปล่อยนะโว้ย ะพาไปไหน” ผมโวยวายไปามทาแ่หมอนั่น็ลาผมเ้าในรอเล็ๆหลัร้าน แล้วเหวี่ยผมระแทำแพ เ็บะมั นี่ผมไปี่ใส่ล้อรถมันเมื่อไหร่เนี่ย ทำไมมันถึมาทำแบบนี้ับผมล่ะ
“เรียนที่ไหน” หมอนั่นถามออมาเมื่อเหวี่ยผมระแทำแพแล้ว
“เี่ยวไรอ่ะ แล้วนายเป็นใรมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ับั้น”
“ั้นเป็นสารวัรนัเรียน อยามับเ็เเรแบบนายนี่แหละ พ่อแม่ส่มาเรียน ไม่ใ่ให้มาเล่นเม”
ึ๋ยยยย สารวัรนัเรียนเหรอ ไม่ไ้ๆ ผมะไม่เื่อ่าย หมอนี่อาะเป็นพวแอบอ้า็ไ้
“ไหนล่ะหลัาน” ผมลอยหน้าถามออไป่อนที่หมอนี่ะเอาบัรอะไรสัอย่ามาีหัวผม ผมรีบว้ามาู แล้ว็พบว่า..
...เวีวอน สารวัรนัเรียน....
อริอ่ะ... ไอ้ยูวยแล้ว....
“เอ่อ... ัวริหล่อว่าในรูปนะ สวัสี” ผมเอาบัรืนหมอนั่นแล้วเรียมิ่ แ่็โนหมอนั่นะปบหัวเอา่อน แล้วโน้นเอาบัรนัเรียนไป เวรรรมอารายว้า
“นี่รั้นี้หายันละัน ่าที่นายทำั้นเ็บเมื่อี้นี้” ผมพยายาม่อรอ แ่ลับโนสายาุๆส่มาบาอเือบาย
“อย่ามาลีลา ไปับั้น ท่าทาพ่อแม่ะไม่รู้ล่ะสิว่าโเรียน”
“แล้วะพาไปไหนเล่า”
“ไปบ้านนายไ”
“ว่านัเหรอ ไม่มีานทำรึไ”
“นี่แหละาน” หมอนั่นอบเสียหนัแน่น่อนะลาผมพรืๆๆนไปถึรถันหนึ่แล้ว็ยัผมเ้าไปในนั้น
านั้น็ับรถไปบ้านผมโยอาศัยที่อยู่ผมาบนบัรนัเรียน...
ฮึ้ยยย วยโว้ย ทเฮะเป็นไมั่วะเนี่ย เี๋ยว่อยโทรหามันละัน เอาัวเอให้รอ่อน
... นี่แหละุเริ่ม้นอเรื่อราวทั้หม....
...................
อนแรมาแล้ว
เอาไปแ่นี้่อนนะ
แล้วะเอามาให้อี้า
ความคิดเห็น