{ Hidden Love ร้ายซ่อนรัก } [ บีคริส ]

ลำดับตอนที่ #11 : ARROW

And I remember all those crazy thing you said

You left them running through my head

You’re always there, you’re everywhere

But right now I wish you were here

 

ฉันจำเรื่องบ้าๆทั้งหมดที่เธอพูดได้

เธอทำให้คำพูดเหล่านั้นวนเวียนอยู่ในหัวฉัน

เธออยู่ตรงนั้นเสมอ เธอเคยอยู่กับฉันทุกๆที่

แต่ตอนนี้…ฉันอยากให้เธออยู่กับฉันเหมือนตอนนั้นจัง…

                                                                                                                               Wish You Were Here - Avril Lavigne

เช้าวันรุ่งขึ้น

ศิรินลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลาที่เช้ากว่าปกติมาก ก่อนจะหยิบกรอบรูปที่นอนกอดทั้งคืนวางไว้ที่ตำแหน่งเดิมของมัน แล้วก้าวขาลงจากเตียงนอนเดินตรงเข้าห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จจึงเดินลงมาชั้นล่างเพื่อเข้าครัวทำอาหารเช้า ที่เธอห่างหายไปนาน ศิรินเดินไปหยิบผ้ากันเปื้อนมาสวมไว้ก่อนจะลงมือทำอาหาร เสียงก๊อกแก๊กในครัวเรียกความสงสัยแก่ชายหญิงวัยกลางคนที่ตื่นลงมาแต่เช้าทุกวัน ให้ลดความเร็วช่วงก้าวเท้าให้เบาลงก่อนจะย่องตามต้นเสียงไป " อ้าว! คริสเองเหรอลูก" เสียงที่ดังขึ้นเรียกเจ้าของชื่อให้ละสายตาจากกระทะตรงหน้าหันมายกยิ้มให้กับบุคคลทั้งสอง

"ตื่นมาทำอะไรแต่เช้าน่ะลูก" เสียงชายวัยกลางคน รูปร่างภูมิฐาน คือคุณธีรัฐ หอวังผู้เป็นพ่อ ดังขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้โต๊ะทานข้าวขนาด กลางที่สามารถรับคนได้ราวๆ 8 คน

"..เอ่อ คริสก็ยังไม่รู้เลยค่ะ คงจะเป็นข้าวผัดล่ะมั้งคะ" ศิรินตอบขณะในมือก็ยุ่งกับการควงตะหลิวไปมาอยู่ในกระทะ

"อ่อ แล้ววันนี้นึกไงตื่นมาทำกับข้าวล่ะลูก ปกติหนูแทบจะวิ่งออกจากบ้านอยู่ละ"  ผู้เป็นพ่อเอ่ยถามหน้ายิ้มแย้ม

"คือ...เจ้านายคริสเชาป่วย คริสก็เลยว่าจะทำไปเยี่ยมเขาค่ะ" ศิรินยืนนิ่งอยู่นานก่อนจะตอบออกไป 

"ดีๆแล้วลูก จะว่าไปตั้งแต่ลูกไปทำงานป๊าไม่เห็นรู้เลยว่าหนูไปทำงานที่ไหนกับใครน่ะลูก"

".....เอ่อ บริษัทรับออกแบบและก่อสร้างอสังหาค่ะป๊า" เป็นคำถามที่ตอบยากสำหรับศิรินเหลือเกิน จะกล้าบอกได้อย่างไรกันว่าเธอไปทำงานกับน้ำทิพย์ที่เป็นลูกสาวคนที่ผู้เป็นพ่อไม่ถูกชะตาแบบนั้น

"ทำไมไม่ทำกับปั้นล่ะลูก หื้มม" คุณศศิ ผู้เป็นแม่ที่นั่งอยู่ใกล้กันเอ่ยถาม 

"ก็ถ้าคริสทำที่นั่นก็ไม่ต่างไรจากการที่คริสไม่ทำงานนะคะม๊า" ศิรินตอบพร้อมกับตักข้าวใส่โถที่หยิบมาวางไว้ก่อนแล้วส่วนหนึ่งกับอีกส่วนแบ่งใส่กล่องพลาสติกอีกสองกล่องสำหรับตัวเธอเองและเจ้านายตัวสูงที่นั่งเจ็บอยู่อีกที่นึง

"ยังไงล่ะลูก"

"ก็คริสไม่อยากเป็นหนี้ใครแบบนี้นี่คะ ถ้าคริสไปทำงานกับบ้านปั้นเค้าจ่ายเงินมาถ้าคริสหักเก็บไว้คืน ก็เหมือนเอาเงินเขาไปจ่ายเขานี่คะ" คนถูกถามเอ่ยตอบพร้อมกับยกโถใส่ข้าวมาวางไว้บนโต๊ะที่ผู้มีพระคุณทั้งสองนั่งอยู่ ก่อนเดินไปหยิบจานมาสามใบ เผื่อไว้เพราะรู้ว่าเด็กชายตัวน้อยอีกไม่นานจะลงมาทานข้าวแน่ๆเพราะวันนี้เป็นวันหยุดที่ปู่กับย่าของเขาจะพาไปเที่ยว แต่ก็ไม่รู้ว่าตนจะออกไปก่อนรึเปล่าไม่อยากให้ป๊ากับม๊าต้องเดินไปหยิบเอง

"เราก็ดื้อเสียเหลือเกินนะ เป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว ทางนั้นเขาไม่คิดอะไรมากเหมือนหนูหรอก" คุณธีรัฐพูดถึงบ้านอโนทัย แล้วยกมือขึ้นยีศีรษะลูกสาวที่ก้มตัวลงยกจานข้าวมาวางให้

"อย่างน้อยคนเขาก็จะไม่ว่าเราได้ไงคะ ว่าใช้การแต่งงานมาเอาเงินน่ะ คริสก็คืนไป คริสก็สบายใจมากขึ้น" ศิรินตอบแล้วสวมกอดบิดาอย่างออดอ้อน จนผู้เป็นพ่อเผยยิ้มออกมาอย่างนึกถึงความไม่โตของลูกสาวที่อายุอานามก็ไม่น้อยแล้ว ศิรินผละตัวออกมายกจานไปวางให้ผู้เป็นแม่บ้าง

"งั้นคริสขอตัวก่อนนะคะ ทานกันเยอะๆเลยนะคะ" พูดจบก็เดินไปหยิบกล่องทั้งสองใบวิ่งไปหน้าบ้านสวนทางกับคนคนหนึ่ง

"สวัสดีค่ะป้าเพ็ญ มีข้าวผัดนะคะ ทานได้" ศิรินพูดขึ้นอย่างรวดเร็ซแล้วหายลับไป

"ค่ะ! คุณคริส" ป้าเพ็ญได้แต่ตอบรับแล้วทำสีหน้าสงสัยเดินไปในครัว ก่อนจะพบเจ้านายทั้งสองนั่งอยู่ก่อนแล้ว  "คุณท่าน คุณหญิง" 

"มาๆทานข้าวผัดฝีมือยัยคริส" คุณธีรัฐพูดพร้อมกับกวักมือดรียกให้เข้ามา

"ทำไมวันนี้คุณคริสตื่นเช้าจังคะ คุณท่าน" ป้าเพ็ญถามเพราะนี่คือเวลา 06.30 ที่ปกติสำหรับตนที่ต้องตื่นมาแล้วพบกับคุณท่านทั้งสองแต่คุณคริสนี่นานๆจะเห็นปกติก็ออกไปทำงานเลย วันนี้แปลกจริงๆ

"เห็นว่าเจ้านายป่วยน่ะ เลยทำข้าวไปเยี่ยมสักหน่อย" ผู้เป็นพ่อของศิรินเอ่ยตอบออกไปคลายความสงสัยให้คนที่ถาม

ทางด้านศิรินที่ออกมาขึ้นรถประจำทางตามปกติรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่วันนี้เธอตื่นเช้าปกติ รถบนถนนก็ไม่มากเท่าทุกวัน จึงมาถึงบริษัทในเวลาที่เช้ามากสำหรับคนที่มาทำงานฉิวเฉียดตลอดแบบเธอ

"ไฮ มอร์นิ่ง ค่ะพี่คริส" เสียงทักยามเช้าของเลขานุการที่มาสมัครงานพร้อมเธอ 

"มอร์นิ่งซาบีน่า" ศิรินตอบกลับพร้อมกับยิ้มสดใสกลับไปให้ ก่อนจะเดินไปหน้าห้องที่มีป้ายทองเหลืองอย่างดีติดไว้ Chairman Namthip J. วางของไว้ที่โต๊ะหน้าห้องก่อนจะเดินถือกล่องข้าวหนึ่งกล่องไปเคาะประตูสองสามครั้งแล้วเปิดเข้าไป แต่ก็ต้องขมวดคิ้วสวยเข้าหากัน ก่อนยิ้มออกมา เมื่อในห้องว่างเปล่า ไร้เงาคนที่ปกติจะมาทำงานเวลานี้เสมอจากการที่เธอมักจะไปลงชื่อแล้วเห็นตลอดแต่วันนี้กลับไม่มี จึงเดินไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานของเขา เพราะคิดว่าเดี๋ยวก็คงมา ถ้าให้ต่อหน้าเธอคงขาแข็งตัวแข็งไปหมดแน่ๆ เมื่อวางไว้จึงหยิบโพสท์อิทสีเหลืองสี่เหลี่ยมมาเขียนข้อความไว้

 ก่อนจะเดินออกมาทานข้าวเช้าของตัวเองบ้าง เมื่อเวลายังมีเหลือเฟือ นั่งพลางกดโทรศัพท์มือถือเข้าแอพพลิเคชั่นแชทที่มีคนในบริษัทอยู่ เผื่อมีข่าวสารอะไรแจ้งบ้าง พอดีกับเสียงเตือนข้อความเข้า กลุ่มแชทที่มีเฉพาะ คนของเจ้านายเธอเท่านั้น คือ ธนัท ราเชนทร์ ตัวเธอเอง และเจ้านายแค่นั้น

BBNT (4)

เมื่อวานนี้

RC_RaChen :(  บอสครับรอด้านล่างบริษัทแล้วครับ    12.03

Thanat :)     กำลังลงไป      12.06     

RC_RaChen :(  กูบอกบอส มึงบอสเหรอนัท    12.07

วันนี้

Thanat :)  วันนี้บอสไม่เข้า    07.42

ข้อความล่าสุดที่ส่งมาทำเอาศิรินเผลอถอนหายใจออกมายาวเมื่อนึกถึงกล่องข้าวนั่น แต่ก็ยิ้มออกเมื่อมีอีกข้อความส่งมา 

Thanat :)  ไอ้ชนมารับกูที่คอนโดบอสด้วย    07.42

RC_RaChen :(   ไปเอางานใช่มั้ย  ลงมา อีก 5 นาทีถึง  07.43

อย่างน้อยธนัทแล้วก็ราเชนทร์ก็ต้องหยิบไปอยู่แล้วล่ะ  ไม่เกินสิบนาที ชายรูปร่างดีสองคนคุ้นตาก็มาถึงบริษัท พร้อมกับ สวัสดีศิรินแล้วรีบเข้าไปหยิบแฟ้มเอกสารในห้อง

" เฮ้ย มีกล่องข้าวด้วยว่ะ" ราเชนทร์พูดขึ้นเมื่อเหลือไปเห็นกล่องข้าวสีฟ้าพาสเทลมีลายมิกกี้เมาส์อยู่ด้านบน

"หยิบๆไปเถอะ คนเป็นป้ากานต์ล่ะสิ ทำมาให้" ธนัทพูดถึงป้ากานต์ คือป้าแม่บ้านของบริษัทที่ดูแลชั้นนี้ สนิทกับน้ำทิพย์เจ้านายของเขามาก เพราะเคยเป็นแม่บ้านประจำที่บ้านมา เรียกง่ายๆไม่ต่างจากแม่นมของบอสเขาเท่าไรนัก

"เออๆ" ราเชนทร์พยักหน้าเห็นด้วยแล้วหยิบขึ้นมา แล้วเดินออกไปจากห้องกัน

"อันนี้บอสฝากให้คุณศิรินนะครับ ส่งพรุ่งนี้ก็ได้ ในเมลล์นะครับ" ธนัทพูดแล้ววางเอกสารให้ศิรินประมาณสองสามแฟ้ม

"ค่ะ เอ่อ...แล้วคุณจะเข้ามาอีกรึเปล่าคะ" ศิรินเอ่ยถามออกไป

"เข้ามาครับ ต้องมาทำงานเหมือนกัน เดี๋ยวโดนหักเงินเดือน แย่เลย" ธนัทพูดตอบติดตลก

"งั้น เดี๋ยวพบกันนะคะ" ศิรินพูดแล้วยิ้มตอบรับก่อนจะนั่งลงทำงานเหมือนเดิม ธนัทกับราเชนทร์จึงรีบเดินลงไปด้านล่างเพื่อเอางานพวกนี้ไปให้บอสคนเก่งที่เจ็บตัวก็ยังจะทำงานอีก 

" คริส " เสียงเรียกดังขึ้นให้เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะพบกับปิยะรัฐที่ยืนอยู่ พลางสงสายตาสงสัยตอบไป

" พวกนั้นรีบไปไหนกัน " ปิยะรัฐเอ่ยถาม

" เอางานไปให้ คุณน้ำทิพย์ค่ะ " ศิรินตอบกลับไปในคำที่คนได้ฟังก็บอกได้ว่ามันสุภาพมาก วางตัวเป็นเสมอเลยนะคริส

" อ่อ ไม่เข้าเหรอวันนี้ " ปิยะรัฐพูดขึ้นเชิงคำถาม

" ค่ะ คือ มีอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะค่ะ วันนี้เลยไม่สามารถมาทำงานได้ " ศิรินตอบกลับไป ปิยะรัฐพยักหน้าเข้าใจก่อนจะกลับหลังเดินกลับไปยังห้องของตนเอง แล้วต่อสายหาน้องสาวคนสนิททันที

B221

" งานร้อนๆมาเสิร์ฟแล้วคร้าบบ " ธนัทเปิดประตูห้องทำงานในคอนโดเข้าไปแล้วส่งเสียงกวนๆเข้าไปด้วย

" กวน " เสียงตอบสั้นๆดังมาจากปากคนร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานตัวนุ่ม หลังโต๊ะทำงานตัวยาว สิ้นเสียงของน้ำทิพย์ ธนัทกับราเชนทร์ก็วางเอกสารเกือบสิบ ไว้บนโต๊ะตรงหน้าอีกคน ก่อนจะปิดท้ายด้วยกล่องข้าวสุดน่ารัก น้ำทิพย์เห็นคิ้วเรียวสวยจึงขยับเข้าหากันโดยอัตโนมัติ

" ของใครกัน "

" คงจะเป็นป้าการต์ทำมาให้ยอสล่ะมั้งครับ " ธนัทเอ่ยตอบไปตามรูปการณ์

" อืม ฝากขอบคุณป้าแกด้วยแล้วกัน ไปทำงานได้แล้วไป" น้ำทิพย์เอ่ยสั่งพร้อมกับก้มลงเตรียมจะทำงาน ก่อนนึกขึ้นได้เมื่อดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือบกเวลาที่ใกล้จะสองโมงเช้าแล้ว เป็นเวลาที่เลขาหน้าห้องของเขาจะมา

" ..... เลขามารึยัง "

"มาแล้วครับ พวกผมไปก็เจอแล้วนะครับ " ราเชนทร์ตอบทันควัน ก่อนจะโค้งตัวลา เมื่อคนถามพยักหน้าเข้าใจ แล้วเดินออกจากห้องไปเพื่อไปทำงาน ทางคนถามที่กำลังจะลงมือทำงาน ก็มีเสียงเรียกร้องจากท้องออกมาเสียก่อน จึงวางปากกาลงแล้วหันไปหยิบกล่องข้าวลายการ์ตูนสุดน่ารักมาวางไว้ตรงหน้า แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อมีโพสท์อิทติดอยู่มีลายมือน่ารักคุ้นตาเขียนอยู่บนนั้น

    อาหารเช้ามีประโยชน์ อย่าอดบ่อยๆ 

กาแฟที่ไม่มีประโยชน์อย่าดื่มมากนะคะ  

         แล้วก็ทานข้าวก่อนทานยาด้วยนะคะ    

เป็นเพียงสองประโยคที่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันกลับทำให้คนอ่านรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจากตัวหนังสือได้ พออ่านจบก็เหลือบไปเห็นแก้วกาแฟที่วางอยู่ใกล้กันแล้วเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะเปิดกล่องข้าวออกพอกับข้าวผัดกุ้งที่เป็นอาหารโปรดของเธอเลยก็ว่าได้

" บี  อย่าแกล้งคริสสิ " ศิรินแห้วคนที่มาป่วนตนจากด้านหลังด้วยการกอดแม้มันจะหลวมๆแต่สำหรับคนที่ทำอาหารอยู่มันก็เกะกะมากอยู่ดี

"แกล้งตรงไหน บีแค่กอดเฉยๆ" คนกอดยังคงตีมึนไม่คลายอ้อมแขนออกไป

" เดี๋ยวไปเรียนสายกันพอดี ไปนั่งรอดีๆ! " ศิรินว่าแล้วเสียงดุขึ้นน้ำทิพย์จึงรีบเดินไปรอที่โต๊ะทานข้าวเล็กๆในหอพัก อย่างว่าง่าย เพราะเขารู้ดีเมื่ออีกคนเสียงเปลี่ยนเมื่อไร องค์แม่จะลงอีกแล้ว

"อ่ะ ไม่มัวโอ้เอ้แกล้งคริสก็ได้กินนานแล้ว" คนพูดว่าจานข้าวลงบนโต๊ะแล้วทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามก่อนจะลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้า

" ข้าวผัดกุ้งนี่อร่อยกว่าร้านที่เราไปกินวันนั้นซะอีก" น้ำทิพย์พูดหลังจากตักเข้าปากแล้วรับรู้รสชาติ

" อย่าเว่อร์ " ศิรินเอ่ยดักคนชอบยอ

" จริงๆ เป็นเพราะคนทำสวยแน่ๆเลย ว่ามั้ย" น้ำทิพย์พูดออกมาแล้วยิ้มแป้น

"กินๆไป" ศิรินว่าตัดบทแต่หน้าก็ขึ้นสีแดงระเรื่อน้อยๆ ถึงจะถูกคนชมบ่อยอต่ก็ใช่ว่าจะชิน มาชมซึ่งหน้าแบบนี้อีก คนบ้า น้ำทิพย์ได้แต่ยิ้มให้กับความขี้เก๊กของคนที่ได้ชื่อว่าแฟนของตน ทำไมต้องน่ารักขนาดนี้ด้วย แค่นี้ก็หลงจะตายอยู่แล้ว

เรื่องราวในอดีตแวบขึ้นมาทำให้น้ำทิพย์เผลอยิ้มออกมาราวกับฝันอยู่ก็ไม่ปาน ทำให้คนที่มายืนสังเกตสักพักก็ยิ้มออกมาด้วย ก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้ ขนาดนั้นลูกสาวตัวดีก็ยังไม่หลุดออกมาสักที เมทินีจึงเดินไปข้างแล้วก้มลงอ่านบนฝากล่องข้าวด้านใน

ด.ช. พรัชต์ หอวัง   ...หอวัง  เยสส ฮ่าฮ่า แผลงศรที่หนึ่ง ก็เมื่อคืนเธอเป็นคนโทรไปบอกศิรินเองว่าให้ทำข้าวเช้ามาให้คนป่วยซักหน่อย ถ้าจะถามว่าเอาเบอร์มาจากไหน ง่ายจะตาย โทรไปถาทที่บริษัทปราดเดียวก็ได้มาละ พอต่อสายติดบอกเป็นแม่ของน้ำทิพย์ก็รีบลุกลี้ลุกลนสวัสดีใหญ่ น่ารักเสมอเลยนะหนูคริสเนี่ย เหมาะจะเป็นสะใภ้จริงๆ โฮะโฮธ

" แม่!! มาดูอะไรเนี่ย" น้ำทิพย์ที่ได้สติเอ่ยขึ้นเสียงดังเมื่อเขาหันมาแล้วมาเจอหน้าแม่ตัวเองอยู่ใกล้ในระยะแทบจะเผาขน ถึงมันจะอยู่ตรงข้ามก็เถอะ

" ฉันมาตั้งนานแล้ว แกน่ะ มัวแต่เหม่ออะไร " เมทินีเอ่ยพลางนั่งลงบนเก้าอี้

" ไม่มีอะไรนี่ " น้ำทิพย์พูดแล้วปิดฝากล่องคืน

" กินเถอะ แม่ไม่ถือหรอก ถ้าจะกินล่อหน้าน่ะ ท่าทางจะอร่อยน่าดู มีโพสอิทแปะไว้ซะด้วย" เมทินีแกล้งพูดแซวลูกสาวของตน  ก่อนที่จะต้องอารมณ์ดีขึ้นอีกเมื่อเห็นท่าทางรีบดึงโพสอืทใบนั้นออกของลูกสาวตน

" แม่อ่ะ จะไปทำอะไรก็ไปเลย! บีจะทำงานแล้ว! " น้ำทิพย์พูดแล้วยกกล่องเข้าไปวางที่เดิมของมัน

" นี่แหละงานฉันล่ะ " คนเป็นแม่พูดหยอกอีกคนเล่น

" แม่อ่ะ!! " น้ำทิพย์พูดเสียงดังขึ้นพร้อมกับทำหน้างอใส่เหมือนเด็กสี่ขวบ เมทินีจึงยิ้มแล้วส่งสายตากวนกลับไปก่อนจะลุกเดินออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้น้ำทิพย์ได้แต่เซ็งเบาๆอยู่คนเดียวที่ทำอะไรไม่เคยรอดพ้นสายตาคนๆนี้ซักที

ทางด้านคนที่เดินออกมาก็เริ่มหาอะไรสนุกๆทำต่อ กดเข้าแอพพลิเคชั่นส่งข้อความสุดฮิต เป็นเรื่องปกติที่พอมีเบอร์โทรศัพท์ก็จะขึ้นชื่อแทบจะอัตโนมัติ 

หนูคริส

Yesterday

Metinee K.  Called         22.20

Metinee K. Call finish    22.40

 Today

Metinee K.  หนูคริส เห็นเจ้าบีมันบ่นๆว่าทานไม่ค่อยถนัดเลย แม่ละเป็นห่วง                08.27  

                      อย่างว่าละ ดันเป็นมือที่ถนัดนี่สิเนอะ แต่ก็ฝากบอกว่าอร่อยมากนะลูก

ไม่ต้องแปลกใจเนอะว่าทำไมฉันถึงเรียกหนูคริสสนิทขนาดนี้ เพราะหนูคริสนี่ฉันก็เจอตั้งแต่ที่คบกับเจ้าบีจนเลิกกันไป แม้จะไม่ค่อยได้เจอแต่ก็คุยกันบ่อยมักจะมาปรึกษาว่าลูกสาวตัวดีของฉันชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ทำตัวอบบนี้ไปกลัวว่าเขาจะไม่ชอบกลัวเขาจะโกรธ แคร์เจ้าบีมากจริงๆมีแค่ช่วงที่ห่างกันไป ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น  พอได้เจอกับคุณหญิงศศิกับคุณธีรัฐถึงได้รู้แต่ก็เมื่อไม่นานมานี้ แต่ท่าทางเขาจะยังไม่รู้ธาตุแท้ของลูกเขยสินะ ฮ่าฮ่า เกิดเป็นเมทินีนี่ดีจริงๆรู้ทุกอย่างเลยอ่ะ และฉันก็รู้จักและสนิทมากับศศิมาตั้งนานละ จนได้แต่งงานกับพ่อเจ้าบีนี่แหละก็มาจากคำแนะนำของคุณธีรัฐเลยละ เพราะเขาเป็นเพื่อนกันมาทั้งนั้น คุณธีรัฐ หอวัง คุณมนัส บุณยศักดิ์ คุณวัชร วัชรพลเมฆ แล้วก็คุณวิทย์ จงรัชตวิบูลย์ อดีตสามีของฉันเนี่ย เราแยกทางกันเพราะความเห็น การใช้ชีวิตเราก็ต่างกัน เขาจริงจังกับงาน มีเวลาให้งาน แต่กับฉันและบีแทบไม่มี แล้วอีกเรื่องเขาเกิดไปมีปัญหาอะไรไม่รู้กับคุณธีรัฐ จู่ๆกลับกลายไม่ให้ฉันไปยุ่งกับบ้านหอวังซะงั้น ฉันก็เลยตัดสินใจแยกทาง เมื่ออะไรหลายๆอย่างไม่ตรงกัน ไม่รู้จะฝืนทนไปทำไม ตอนแรกก็ขอเอาเจ้าบีมาอยู่ด้วยแต่เขาก็ไม่ยอมฉันก็สงสารเจ้าบีนะ แต่ดีที่มันโตแล้ว ซัก 10 ขวบได้ เลยไม่หนักใจเท่าไร บินมาหาบ้างเมื่อมีเวลาว่าง จะเว้นห่างก็เมื่อสามสี่ปีก่อนเหมือนที่เจ้าบีมันบ่นนั่นและ  แต่ก็ฉันเจอหน้าลูกบ่อยกว่าที่เจ้าบีจะเจอกับพ่อของมันซะอีก พูดแล้วก็หงุดหงิดจริงๆเลย แต่ที่ไม่เข้าใจยิ่งกว่าทำไมต้องทำร้ายจิตใจลูกด้วยก็ไม่รู้ ตาแก่นั่นนิ เดี๋ยวไว้เจอก่อนเถอะ แม่จะจัดให้

พอกดส่งข้อความเสร็จสักพักก็ขึ้นว่า Read บ่งบอกว่าอีกคนรับรู้แล้ว แล้วสักพักก็ตามมาด้วยข้อความที่ฉันรู้สึกว่าฉันจะไม่ปล่อยให้หนูคริสหลุดมือไปแน่ๆ ด้วยเกียรติของมาดามเมทินี แห่ง MM Dressup เลยล่ะ

หนูคริส

 Today

Metinee K.  หนูคริส เห็นเจ้าบีมันบ่นๆว่าทานไม่ค่อยถนัดเลย แม่ละเป็นห่วง                08.27  

                      อย่างว่าละ ดันเป็นมือที่ถนัดนี่สิเนอะ แต่ก็ฝากบอกว่าอร่อยมากนะลูก

08.32    ค่ะ คุณเมทินี  ถ้าทานหมดไม่ต้องล้างนะคะ  Celine

เดี๋ยวคริสเอามาล้างเองค่ะ            

พออ่านจบก็เก็บเครื่องมือสื่อสารลงกระเป๋าถือก่อนออกไปหาเหล่าบรรดาเพื่อนๆที่สุดแสนจะคิดถึงจริงๆห่างจากเมืองไทยเต็มก็ 3 ปี ไม่กลับมาเลย พอกลับมาอะไรๆก็เปลี่ยนไปหมดเลยนะเนี่ย เตรียมคุยงานวันมะรืนนี้ที่สมาคมจะจัดขึ้นว่าจะมาธีมไหนยังไง แน่นอนว่ามันต้องใช้การเตรียมตัวพอสมควรเลยล่ะ รอดูกันได้เลย....

To be continued..

- ZenonZane -

________________________________________________________________________________________

TALK : สวัสดีปีใหม่ 2561 รีดเดอร์ทุกคนนะคะ ขอให้อำนาจพระศรีรัตนตรัย สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คุ้มครองทุกคนให้มีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง  ตลอดปีมีแต่เรื่องที่ดี สู่ทุกคนนะคะ Happy New Year 2018

- ขอโทษรีดเดอร์ทุกคนที่ปล่อยให้รอนานนะคะ คงยังไม่ลืมกันเนอะ 

แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่แสดงความเห็นกันเข้ามา และก็คนที่สละเวลาคลิกเขามาอ่าน  

เห็นยอดวิวเพิ่มขึ้น เท่านี้ก็ดีใจแล้วจริงๆ สำหรับมือใหม่แบบเรา บางวันว่าจะมาอัพก็มีอุปสรรคมาขวางตลอดเลย 

ยังไงฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ 

รักทุกคนค่ะ 

-ZenonZane-