Cookies & Tea : The first time we met

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีครับท่านผู้อ่าน บัดนี้ลองเขียนนิยายสั้นๆดูครับ 

อยากจะบอกว่า ลองแต่งเรื่องสั้นๆของออริตัวเอง กะ ออริของคนสำคัญครับ ก็เอามาโคกันนิละครับช่วงเล่นมูกัน เเต่อยู่ๆผมก็รู้สึกว่า คู่นี้น่ารักดี .เลยเอามาแต่งนิยายดู ถึงอาจจะไม่ตรงกับที่โรลเพลย์ไปเพราะ ผมมักจะโรลข้ามไปข้ามมา บางจุดเอามาปรับปรุงแต่งเอง.แน่นอนว่า ตัวละครเฟรด ไม่ใช่ของผมแน่นอน  ให้เจ้าของมาแสดงตัวเอง.จะบอกเจ้าของว่า อาจจะ เขียนฟิลของคาร์เฟรดไม่ได้เป๊ะเหมือนเขานะครับ เเต่จะพยายามให้คาร์ของเขาตรงไปตามนิสัยแล้วกันนะ

@PinkuTea

ภาพปกเรื่อง เครดิต :  nely-bluehortensia ( https://www.pinterest.com/pin/507640189224539763/)

♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦

แนะนำตัวละคร (ภาพไว้ที่หลังนะครับ)

กุสทัฟ พีเดอร์ซัน (Gustav pedersen)

ชายหนุ่ม เรือนผมสีส้มเจ้าของรอยยิ้ม ที่เต็มไปด้วยความน่าสงสัย เพราะเขามักจะยิ้มตลอดเวลา แทบจะไม่ไดเห็นสีหน้าอื่นของเขาเลย นอกจากนั้นเขายังชอบแกล้ง เฟรด ที่เป็นเพื่อนสนิทของเขา.

เฟรดเดอร์ริค เฮนเดอร์สัน (Frederick Henderson)

หนุ่มสุดหยิ่ง แสนจะปากร้าย เเต่กับกุสทัฟคงอาจจะไม่ใช่แน่ๆ ก็มีบ้างที่เขานั้นจะ ปากร้ายใส่ เเต่เขามักจะมีโมเม้นดีๆกับกุสทัฟ เเละ มักจะทำตัวเหมือนเด็กในสายตาของกุสทัฟ . 

เรื่องราวความรักระหว่างเพื่อนสนิทคนนึงที่แอบรัก ความรักของเขาคนนั้นนะสมหวังไหมนะ..

เเต่เรื่องราวจุดเริ่มต้นตอนที่พวกเขานั้นมาเจอกัน....ทำให้ทั้งสองต้องแปลกใจไม่น้อยนัก..

มันคือช่วงเวลาที่ ทั้งสองได้เจอกันโดยบังเอิญ..

 

เนื้อเรื่อง

กริ๊ง...

เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่บนประตูดังขึ้นมาเป็นสัญญาณบอกว่ามีลูกค้าเข้ามาในร้าน เสียงต้อนรับจากพนักงานกล่าวกับลูกค้าทั้งสอง เมื่อพวกเขานั่นหาที่นั่งได้ ก็พากันลากเก้าอี้มานั่ง.

" ไม่ได้ มาที่ร้านนี้นานเลยเนอะ " เสียงชายเรือนผมสีส้ม นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลจ้องมองไปที่คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามที่เขา "จริงไหม? เฟรด" เขาเอ่ยชื่อของคนคนนั้นก่อนจะพลางยิ้มออกมาเล็กน้อย.

"อื้ม" เฟรดตอบสั้นๆ "ก็นะ ช่วงนี้คนน้อยจังเนอะ...ก็นะเงียบดีนะ กุสทัฟ" นัยน์ตาสีน้ำทะเลกรอกดูคนในร้านที่มาค่อนข้างที่จะน้อยพอสมควร เเละด้วยความที่บรรยากาศที่เงียบจนไม่รู้จะพูดอะไรต่อไป.

กุสทัฟมองด้วยความทีีบรรยากาศจะเงียบ จึงหัวเราะออกมาเล็กน้อย "ฮ่าๆ ก็ว่างั้งแหละ" เพื่อไม่อยากให้เงียบไปมากกว่านี้ กุสทัฟค่อยๆถอนหาจใจ ก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อจะได้ไปสั่งของหวาน

"อยากกินอะไรไหม? เฟรด"กุสทัฟเอ่ยถาม ก่อนที่จะไปหน้าเคาน์เตอร์

"อะไรก็ได้ " เฟรดตอบสั้นๆ

กุสทัฟได้ยินแบบนั้นจึงไปสั่งขนม เเละ ชา ที่หน้าเคาน์เตอร์ ขณะเดียวกันเฟรดก็มองไปที่กระจก ดูบรรยากาศข้างนอก ท้องฟ้าตอนนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร ท้องฟ้ามืดครึ้มเป็นลางบอกว่าฝนกำลังจะบอก เขามองสภาพอากาศด้วยความเบื่อ -หน่ายเอามากๆพอสมควร เเละแล้วกุสทัฟก็กลับนั่งที่เหมือนเดิมเพื่อรอของที่สั่ง.

"หวา~"กุสทัฟทำท่าทีเซงหน่อยๆ เมื่อเห็นท้องฟ้าที่มืดครึ้ม และ น้ำฝนตกลงมา

"ฝนตกหล่ะ " เฟรดมองหยดน้ำฝนที่กระทบกับกระจก ท่าทางจะฝนตกหนัก

"อื้ม มาตกตอนอยู่ในร้านพอดี,แต่เวลาแบบนี้ ดูน่าเบื่อจังเลยน้า~" กุสทัฟยิ้มกว้าง

"เวลาแบบนี้จะให้ทำอะไรหล่ะ? " เฟรดนิ่วคิ้วเล็กน้อย

ทั้งสองคิดหาเรื่องคุยระหว่างรอขนมหวานที่สั่งไว้ บรรยากาศชวนเงียบขึ้นอีกครั้งภายใต้เสียงของฟ้าและหยดน้ำฝนที่ตก ในทางกลับกันเสียงเคาะโต๊ะก็ค่อยๆดังขึ้นมาตามจังหวะ กุสทัฟพยายามหาอะไรคุยฆ่าเวลา.สุดท้ายแล้ว เขาเลิกคิ้ว ทำตากว้างราวกับว่าจะคิดอะไรออกก่อนที่จะเรียกชายผู้เบื่อหน่าย.

"นี่ เฟรด " กุสทัฟเรียกขาน

"หืม?" เฟรดรีบสบตามองกุสทัฟด้วยความสงสัย เมื่ออีกฝ่ายเรียกเขา "อะไรหรอ?" เฟรดเอ่ยถามด้วยความสงสัย

(......)

"นึกถึงฝนแล้ว......"

"นึกถึงตอนที่เรายังเด็ก..." กุสทัฟเอ่ยพลางยิ้มอ่อน"ตอนที่พวกเราเจอกันไง...." ตาสีน้ำทะเลสบตามองเฟรดก่อนที่จะหลบสายตาไปที่เรือนกระจกมองดูข้างนอกที่ฝนกำลังตกหนักอยู่.

เฟรดมองตาปลิบครู่นึุง ก่อนจะค่อยๆขยับมุมปากยิ้มออกมาเล็กน้อย "อ๋อ..."

"ก็นะ.."กุสทัฟเอามือเท้าโต๊ะ "แต่~..." เหลือบตามองเฟรดที่กำลังขมวดคิ้วอยู่ จากที่ยิ้มอ่อนอยู่นั่น ค่อยๆเปลี่ยนรอยยิ้มเป็นการยิ้มกรุ้มกริ่มแทน.

"เดี๋ยว นายยิ้มอะไร?" เฟรดขมวดคิ้วหนักกว่าเก่า เหล่ตามองแรงใส่กุสทัฟที่ทำหน้าตาระลื่นอยู่

"กุสทัฟ..." เฟรดร้องปราม

"ว่าไงหรอ? เฟรด " สีหน้าของกุสทัฟก็คงจะยิ้มกรุ้มกริ่มต่อไป

"ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง?" เฟรดเลิกคิ้วถาม

กุสทัฟทำหน้าครุ่นคิด "นั้นสินะ? หมายความว่าไง" ตอบกวนปั่นประสาทเฟรดไป.

"เฮ้อออออ" เฟรดถอนหายใจเฮือกใหญ่ "นี่ นายจะพยายามกวนฉันหรือไงกัน?" เฟรดเอ่ยเสริม ทำท่าเสึยอารมณ์สุดๆ

"ก็คงจะเป็นแบบที่เฟรดพูดนี่หล่ะ" กุสทัฟยิ้มกวน ก่อนจะพลางมองเฟรดหัวจรดเท้า

(....)

"เฟรดตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ" กุสทัฟเอ่ย

"อืม....แล้ว?" เฟรดตอบออกม่าสั้นๆ พลางทำหน้าตาสงสัย

ระหว่างที่ทัังสองคุยกัน พนักงานก็มาเสริฟของหวานพอดี มีทั้ง เค้ก , คุ๊กกี้ และ ชา อยู่บนโต๊ะพวกเขา กุสทัฟหยิบกาน้ำชารินใส่ถ้วยชา กลิ่นหอมของชาเตะจมูกไม่น้อย ชายที่เสพติดชาอย่างกุสทัฟอดใจไม่ได้ที่จะจิบสักอึก เฟรดเห็นแบบนั้นก็นึกอยากจะถามเล่นๆไป

"ดื่มชาแล้ว จะนอนได้ไหม "

กุสทัฟที่มองตาปริบจากคำถามของเฟรด "เดานะ"

"น่าจะไม่"

"แหง๋ อยู่แหละ" เฟรดมอง

" เลิกยุ่งแล้ว เอาเค้กเข้าปากซะนะ เฟรดเด๋อ" กุสทัฟยิ้มกว้าง

"ไม่ได้ชื่อ เฟรดเด๋อ ว้อย " เฟรดร้องโว้ย

ทั้งคู่หยุดการสนทนากันก็เริ่มต่างพากันกินขนมหวาน และอยู่ๆภาพก็ตัดย้อนไปหรืออะไรสักอย่าง....

ณ ในสนามเด็กเล่นที่ดูเหมือนจะไม่มีใครก็นะมันดึกแล้ว เเต่จู่ๆก็มีเสียงโยกของชิงช้าและเสียงเด็กผู้ชายสะอึกสะอื้น เด็กน้อยผมสีแดง นัยน์ตาสีน้ำทะเล และ ไฝใต้ตาซ้าย ดูว่าจะมีปัญหาทางบ้านมา ความเงียบที่ทำให้รู้สึกโดดเดี่ยวไปมากกว่าเก่า.แต่บังเอิญ...มีเด็กชายอีกคนที่อายุห่างกันปีนึงก็มาที่แห่งนี้พอดี จนทั้งสองก็มาเจอกัน

" ? " ทั้งคู่สบตามองกันทำสีหน้าตกตะลึงไม่น้อย เมื่อสังเกตุว่าทั้งสองมีหน้าตาที่คล้ายกัน

" หน้าคล้ายกันจัง..?"

" พี่ชาย เป็นใคร. ชื่ออะไรอ่ะ?"

"ผมชื่อ กุสทัฟ ครับ อายุ12"

"อ่ออ ส่วนผมชื่อ เฟรด นะฮะ อายุ 11 ปีคับ "

"งัังเหรอครับ? ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" กุสทัฟเอ่ยกลับพลางยิ้ม

"เช่นกันฮะ " เฟรดน้อยส่งยิ้มกลับ

กุสทัฟมองก่อนจะไปนั่งที่ชิงช้าอีกที่นึง นึกสงสัยเลยถามไป "มาทำอะไรที่นี่หรอ?"

เฟรดได้ยินคำถามค่อยๆทำหน้าเศร้าหน่อยๆ "มีปัญหานิดหน่อยน่ะ..."

"งั้งสินะ ก็คงจะเป็นเรื่องเดียวกัน " กุสทัฟยิ้ม

"เรื่องเดียวกัน?"

"หมายถึงอะไรหรอ?" เฟรดเอ่ยถาม

"ก็....." กุสทัฟก้มลงมองพื้น ค่อยๆเอาเท้าดันเพื่อแกว่งชิงช้า

"ปัญหาชีวิต ครอบครัวเอย โรงเรียนเอย "

"เเต่....บางอย่างก็อย่าไปอะไรกับมันมากนัก"

"อ๋อ.."เฟรดพยักหน้าเบาๆ

" ตามนั้นแหละ" กุสทัฟเอ่ยก่อนจะมองขึ้นฟ้า "ดาวสวยเนอะ" 

เฟรดที่ทำท่าทีประหลาดในจึงมองฟ้าดูดาวตาม "นั้นสินะฮะ"

"แต่มันก็ดึกแล้วอานะ เฟรดดี้เองก็กลับบ้านไปนอนซะนะ"กุสทัฟพูดพร้อมยืดมือมาลูบหัวเฟรด 

"และดูเหมือนว่าฝนกำลังจะตกด้วยหล่ะ"

"คร้าบ..." เฟรดทำหน้าหงอยนิดๆเหมือนไม่อยากจะกลับ

กุสทัฟที่มองเฟรดที่ทำหน้าแบบนั้น ก็ไม่รู้จะต้องทำยังไง เเต่สักพักก็นึกอะไรดีๆออก

"ไว้ตอนเย็นๆ มาเจอกันที่นี่อีก ถ้าวันหยุดก็มานี่กันนะ "

"โอเคไหม?"

ดูเหมือนว่าจะเป็นนัดกันไปเล่นกัน แน่นอนว่าเฟรดก็คงตอบตกลงอยู่แล้ว.กุสทัฟก็ลูบหัวเฟรดอีกครั้งนึง ทั้งสองเหมือนจะสนิทกันเร็วไปหน่อย(?) ทั้งสองต่างพากันลุกขึ้นจากที่นั่งชิงช้า ก่อนจะพูดกล่าวลาและรีบแยกย้ายกลับบ้านของตัวเองไปเพราะตอนนั้นฝนเริ่มตกเข้าในแล้ว.พอวันถัดมาทั้งเฟรดและกุสทัฟก็สนิทสนมกันมากขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นไปไหนมาไหนไปด้วยกันตลอด และแล้ว เรื่องทั้งหมดก็กลับมาที่ปัจจุบัน เมื่อทั้งสองทานอะไรต่ออะไรเสร็จ กุสทัฟก็มองเฟรด(อีกแล้ว)จ้องนานกว่าเดิมอีก

"จ้องอะไรของนายอีก"

"หน้าฉันมีอะไรติดหรอ?"

กุสทัฟอมยิ้ม "ตอนเด็กนิน่ารักเชียว พอโตมาก็...."

"อะไร?"เฟรดเลิกคิ้วมอง

"เปล่าหรอก ---- แต่เฟรดตอนเด็กก็น่ารักจริงๆนิละ"

"ไปไหนก็เรียก พี่กุสทัฟ พี่กุสทัฟ ตลอดเลย "กุสทัฟยิ้มขำพลางทำเสียงเลียนแบบเฟรดตอนเด็ก

"พอเถอะ..ฉันอายเขา"

"และตอนนั้นด้วยนะ ตอนเฟรดล้มก็ร้องไห้แงใหญ่เลย น่ารักน่าเอ็นดู--" กุสทัฟแซวหนัก

"กุสทัฟ!" เฟรดร้อง

"ไม่แซวก็ได้ แหมๆ " กุสทัฟยืนมือมาลูบเฟรดเหมือนลูกสุนัขก่อนจะลุกขึ้นยืนไปจ่ายตัง

" ชิ " เฟรดที่โดนลูบหัว แก้มทั้งสองขึ้นสีนิดๆ ก่อนจะลุกตามกุสทัฟไป

เมื่อจ่ายต้งเสร็จทั้งสองเดินออกจากร้าน ตอนนี้ดูเหมือนว่าฝนจะหยุดตกแล้วเเต่ลมหนาวยังมีอยู่ กุสทัฟจึงกอดเฟรดไป-

"ทำอะไรของนายเนี่ย? " เฟรดมองด้วยความตกใจนิดๆ

"ก็หนาวนิ"กุสทัฟเอ่ยตอบ "กอดเฟรดทีไร อุ่นขึ้นทุกที "

เฟรดถอนหายใจเฮือกใจ พลางเดินไป "แล้วแต่เลย จะทำอะไรก็ทำ"

กุสทัฟก้าวขาตามไปทัังๆที่ยังกอดอยู่ "จริงนะ?"

"เออ" เฟรดตอบสั้นๆ

"งั้งก็---" กุทัฟทำท่าทำมือจะไปจั.....

"อย่าแม้แต่จะคิด " เฟรดบอกห้ามไว้ก่อน