ตัวละครของเซฟฟี่

ลำดับตอนที่ #9 : ชุมชนของเหล่าแม่มด (รับสมัครตัวละคร)

Application

 

"พูดถึงดนตรี ต้องมีงานเลี้ยงที่เปร่งประกายไปด้วยความสุขสินะ"

บทบาท : บทที่ 5 นักเรียน

ชื่อ/นามสกุล : ลูเซีย ไวโอเล็ต นิคาซิโอ้ {Lucia Violet Nicasio}

ทายาท: ลูเซี่ยน นิคาซิโอ้ / ไวโอเล็ต โรส นิคาซิโอ้ 

เพศ: หญิง

รสนิยมทางเพศ: ชาย

อายุ : 18 ปี

ลักษณะภายนอก : เด็กสาวที่เปร่งประกายดั้งอัญมณี มีเรือนผมยาวมีสีดำเงางาม ดวงตากลมน่ารัก นัตย์ตาสีม่วงสว่างที่เปร่งประกายแฝงไปด้วยความสุข ใบหน้าเรียวกลม ผิวขาวประกาย มีปานรูปกุหลาบที่หางตาสองข้าง สวมชุดคุณหนูที่เปร่งประกาย{อธิบายไม่ถูกเลยค่าาา} สวมที่คาดผมดอกไม้ไว้เสมอ รอบๆกายมักจะเหล่าผีเสื้อและแสงที่เปร่งประกายเสมอ

ส่วนสูง/นํ้าหนัก : 158 / 49

ลักษณะการพูด : นํ้าเสียงร่าเร่งน่าฟัง ราวกับบทเพลง

พลังเวทย์ ติดตัว ความสารถ : เวทย์แห่งวิญญาณ / เวทย์แห่งดนตรี

อุปนิสัย : ใจดี อ่อนโยนจึงเป็นที่รักของทุกคน รักครอบครัว(โดยเฉพาะวินโฮ) ชอบเป็นห่วงคนอื่นมากกว่าตนเองเสมอ รักพวกพ้องและสัตว์ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย เคราพผู้ใหญ่จึงถูกเอ็นดูมากๆ ใสซื่อจนพ่อและน้องชายฝาแฝดหวงมาก มีความเป็นแม่ศรีเรือนสูง บางครั้งชอบบอกว่าคนอื่นหรืออารมณ์เหมือนดอกไม้ แต่ถ้าอยู่ในเวลาโกรธจะเปลี่ยนเป็นคนเย็นชา เงียบๆ ไม่สนว่าใครจะห้าม พูดจาแทงใจดำหรือจี้จุดเสมอ มีนิสัยน่ารักๆก็คือ ติดพ่อมากๆ

สิ่งที่ชอบ: ครอบครัว / พ่อ{ติดพ่อ} / ผีเสื้อ / ร้องเพลง / ของหวานๆ

สิ่งที่ไม่ชอบ: เห็นครอบครัวถูกทำร้าย / ของขมๆ / แยกจากวินโฮ เกิน2นาที

งานอดิเรก/สิ่งที่ชอบทำในชีวิตประจำวัน : ร้องเพลง / ตัวติดกับวินโฮ / ช่วยงานคุณพ่อ 

ประวัติ : บุตรีคนเดียวของลูเซี่ยน นิคาซิโอ้ และ ไวโอเล็ต โรส นิคาซิโอ้ แฝดพี่ของวินโฮ ลูเซี่ยน นิคาซิโอ้ ตัวติดกันมาตั้งแต่เกิด เวลาแยกจากกันจะทำตัวซึมๆเหมือนไม่มีวิญญาณอยู่ในร่าง ไม่ทำไรเลย เงียบๆจนน่ากลัว ลูเซียมีพลังครึ่งหนึ่งของตระกูลแฟนท่อมไฮฟ์ จึงสามารถใช้เวทย์แห่งวิญญาณได้ แต่ไม่เท่าคนในตระกูลเพราะ นางมีฝาแฝดจึงทำให้มีแค่ครึ่งหนึ่งของเวทย์แห่งวิญญาณ แต่ส่วนใหญ่ใช้เวทย์แห่งดนตรีมากกว่า จึงไม่เก่งเท่าวินโฮ{ถ้าต้องการอีกบอกได้นะคะ พอดีอยู่บ้านอื่นนะคะ เลยแต่งยากค่ะ}

คิดอย่าไงกับสถาบัน: อืม....ไม่รู้สิค่ะ ก็น่าจะคล้ายๆกับสถาบันทั่วๆไปมั้งค่ะ แปลกแค่ที่มีพลังเวทย์นะคะ

ระหว่างเคียดแค้นกับเดินก้าวไปข้างหน้า: ต้องเดินก้าวไปข้างหน้าสิ จะจมกับความแค้นไปมันก็ไม่มีทางจบหรอกนะ ถึงแก้แค้นได้ มันก็จะกลับมาอีกครั้งเพื่อทำร้ายตนเองอยู่ดี เหมือนกับวงจรชีวิตที่ไม่รู้จบยังไงละ

เหล่าแม่มดพ่อมดอยากบอกพวกมนุษย์ว่า: มาสันติกันดีกว่า มาสู้กันก็สูญเสียกว่าเดิมน่ะ

เพิ่มเติม : น้องแอบชอบเอเลนตาร์ เฮอริออสอยู่นะคะ