**"เสียงกีตาร์แห่งวิญญาณ"**

**อารัมภบท**

ย้อนกลับไปสมัยที่ปู่ของอาทิวยังมีชีวิตอยู่ ปู่ของเขาเป็นนักดนตรีในตำนานก็ว่าได้ คนในยุค 90 ต่างเป็นต้องรู้จักเป็นอย่างดี ปู่ของอาทิวเป็นชาวอเมริกันที่ย้ายมาอยู่เมืองไทยแล้วก็ได้อยู่กินกับย่าที่เป็นคนไทย โดยที่ทั้งสองไม่ได้แต่งงานกัน ทั้งที่ปู่ออกจะโด่งดังขนาดนั้นแต่ทำไมถึงหลีกลี้หนีหน้าผู้คน จนมาอยู่ถึงที่เมืองไทย อาทิวเคยถามพ่อกับแม่ตอนเป็นเด็กแต่ก็ไม่เคยได้คำตอบ...

เมื่อตอนเป็นเด็ก อาทิวมักจะไปนั่งเฝ้าดูคุณปู่ของเขาเล่นกีตาร์เสมอ เขามักจะตกตะลึงไปกับนิ้วอันพลิ้วไหวของคุณปู่ที่มันเหมือนกับเต้นรำไปบนเฟรตบอร์ดกีตาร์ ท่วงทำนองมันชวนเพลิดเพลินปนความพิศวง ที่ดูเหมือนมันหลุดออกมาจากอีกโลกหนึ่ง อาทิวอยากทำได้เหมือนปู่ของเขา แต่ปู่ของเขาไม่ยอมให้จับกีตาร์ตัวนี้เลย ไม่รู้ว่าเป็นกีตาร์สุดหวงที่หอบหิ้วมาจากอเมริการึเปล่า ถึงได้ห้ามนักห้ามหนา แถมซ้ำยังไม่เคยสอนให้อาทิวเล่นกีตาร์เลยแม้แต่น้อย ยิ่งพออาทิวโตขึ้นพ่อแม่ก็ยิ่งห้ามไม่ให้เล่นเครื่องดนตรีอะไรเลยอีกด้วย โดยบอกแค่ว่า มันเสียเวลาเปล่าๆ ตั้งใจเรียนๆไปเถอะ เข้าใจมั้ย 

ซึ่งอาทิวเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อแม่ของเขาถึงต้องต่อต้านการเล่นดนตรีอะไรขนาดนั้น แต่ตัวเขาเองก็มักจะแอบหนีไปเล่นกีตาร์ โดยพยายามฝึกเล่นคอร์ด ฝึกดีด ด้วยตัวเองเสมอ กีตาร์ก็ไปหายืมเพื่อนที่โรงเรียนเอา บางครั้งก็ให้เพื่อนช่วยสอน ช่วยแนะนำให้ แต่ไม่ว่าเขาจะพยายามฝึกแค่ไหน มันก็ไม่ได้ใกล้เคียงกับสิ่งที่เขาคิดเอาไว้เสียเลย และภาพของปู่ที่เล่นกีตาร์ตัวนั้นกับนิ้วอันพลิ้วไหว เคลื่อนที่ไปมาอย่างว่องไว ราวกับไม่ใช่นิ้วของคน มันก็ลอยเข้ามาในหัวของเขาเสมอ.....