Love forever รักหมดใจนายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : เกิดอะไรขึ้น

เห้อ ชีวิตวันแรกของโรงเรียนใหม่กับเพื่อนใหม่ๆนี่เป็นไปได้ไม่ค่อยดีเลย ทำไมพ่อถึงต้องย้ายผมมา ผมอยาหอยู่กลับเพื่อนผม!!
"แบ่มแบ๊มมม" แจ๊คสันวิ่งถลาเข้ามาหาผมอย่างรวดเร็ว
"ห๊ะ มีไรหรอ" 
"ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวเราแนะนำโรงเรียนให้ฟัง เอาป่ะๆๆ" แจ๊คสันพูดพร้อมทำหน้าตุ้งติ๊งใส่ผมซึ่งมองแล้วเป็นอะไรที่หน้าขนลุกมากถึงแม่ว่าหมอนี้จะหล่อแต่พอทำก็น่าเกลียดได้อยู่ดี
"ไม่เป็นไรหรอก นายไปกับเพื่อนเถอะ"
"โห่ นี่อุตส่ามาชวนนะ เราบอกพวกมันแล้ว" แจ๊คสันพูดพร้อมกับลากมือผมไปโรงอาหาร "ไปเหอะ หิว"

ณ โรงอาหาร
"นี่ๆ นายไปนั่งรอนู่นเลย"แจ๊คสันพูดพร้อมชี้นิ้วสั่งผม 
"นั่งไหน  ไม่มีที่เลยนนะ"
"โต๊ะไอ้มาร์คไง มันนั่งคนเดียวน่ะ ไปเด้! ยืนซื่ออยู่นั่นแหละแบมแบม" แจ๊คสันพูดพร้อมกับดันผมไปไกลๆ

"นี่นาย ผมนั่งด้วยนะ" ผมพูดพร้อมวางน้ำลงบนโต๊ะ มาร์คเงยหน้ามามองแต่ไม่พูดอะไร กลับแสดงสีหน้าอย่างไม่พอใจสุดขีด "เพื่อนนายไปไหนหมดหรอ"
"ยุ่ง" 
"ผมถามดีๆนะ!"
"อะแฮ่มๆ เดี๋ยวนี้มาร์คสุดหล่อของเรากินผู้ชายแล้วเว้ย" ผู้ชายใส่แว่นดำพร้อมคณะเต้นรำอีก 2 คน(จริงๆคือเบ๊หน่ะ)เดินมาหยุดอยู่ข้างๆโต๊ะของเรา 
"..."
"อะไรกัน จะเย็นฉาไปไหนเราเสียใจนะ พี่มาร์คคะพี่มาร์คขา" พวกแว่นดำพากันหัวเราะอย่างสนุกสนานแต่คนตรงหน้าผมนี่สิดูแล้วไม่สนุกด้วยสักกะนิดเลย
แกร๊ง มากทิ้งช้อนที่กำลังกินข้าวอยู่บนจานพร้อมกับหันหน้าไปมองนายแว่นดำอย่างเอาเรื่อง
"เหอะ วันๆมึงก็ได้แค่กวนประสาทคนอื่นและเจบี เพราะงี้ป่าววะจูเนียร์ถึงได้ทิ้งมึงไป หึ น่าสมเพช" โอ้วมายก็อด ผมอึ้งไปสักพักที่เห็นหมอนั่นพูดอย่างยาว
"ไอ้เชี่ยมาร์ค" พลั่ก ไม่ทันได้ตั้งตัวเจบีก็ถลาเข้ามาชกมาร์ค ทำให้ไอ้หมอนั่นเสียหลักเซไป แต่มาร์คก็คือมาร์ค คนอย่างหมอนั่นยอมใครไม่เป็นหรอก
พลั่ก พลุก พลัก แอ่ก 
"เฮ้ยนี่โรงอาหารนะพวกมึง ไว้หลังโรงเรียนมั้ย!!!" แจ๊คสันรีบปรี่เข้ามาดึงมาร์คที่กำลังฟัดนัวเนียกับเจบีอยู่
"มึงโดนดีแน่ไอ้มาร์ค" จูเนียร์พูดตบท้ายก่อนจะเดินออกไป
"มึงนี่นะ เรื่องก็น่าจะจบไปได้แล้วนะ" ผมยืนฟังอย่างงงๆ ตอนที่แจ็คสันพูดกับมาร์ค
แกร๊ง มาร์คปัดจานข้าวของตัวเองลงกับพื้้น "กูจะฆ่ามัน" มาร์คพูดพร้อมกับเดินจากไป
"ตกใจมากมั้ย" แจ๊คสันถามผมที่กำลังมองตามหลังหมอนั่นไป
"ห้ะ อ่อ นิดหน่อยน่ะ" 
"คู่อริมันหน่ะ อย่าไปสนใจเลย เวลามันดีมันก็ดีแต่เวลามันโกรธมันก็ไม่ฟังใครเหมือนกัน"แจ๊คสันพูดพร้อมนั่งลง
"ทำไมถึงไม่ถูกกันหล่ะ" ผมถามไปอย่างอยากรู้อยากเห็น
"มันเคยสนิทกันน่ะ แต่ตอนนี้กลับไม่ถูกกัน ผมว่านายถามมันเองน่าจะดีกว่า ผมพูดไม่ได้" จะถามยังไงวะ ส่งจดหมายไปหรอ เหอะ "กินเถอะเดี๋ยวขึ้นเรียนไม่ทัน
"อือ"