TRAUMA หลุมพรางความรัก|แทเตนล์|TAETEN

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

สนามบิน TG

"คนเยอะจังวะ" ผมบ่นพึมพำพร้อมเดินสะเปะสปะวนไปวนมาในสนามบิน คุณพ่อก็ติดธุระมารับผมไม่ได้ ก็ไม่แน่ใจว่าไม่ว่างหรือไม่อยากมา เลยใช้นายจืดผู้ที่ผูดไม่ได้และไร้ซึ่งเสียงตอบรับมารับผม.. แล้วจะหากันเจอมั้ย โทรศัพทฺ์ก็คุยไม่ได้ บ้าชิบ

"พ่อผมถึงแล้วนะแต่ไม่เจอนายจืด ทำไมไม่ใช้คนอื่น"
(เออๆ แค่นี้นะประชุมอยู่)
...
จบ หมดแล้วทุกสิ่ง

ผมเป็นคนไทย พ่อกับแม่ท่านหย่ากันตอนผมอายุได้ 5 ขวบ หลังจากวันนั้นมาพ่อก็เลี้ยงผมมาด้วยเงินไม่ใช่ด้วยใจอีกเลย ทุกๆวัน ผู้หญิงที่พอพามาไม่เคยที่จะซ้ำหน้า คงไม่แปลก เพราะท่านคงจะเหงามาก เหอะ ทุกๆคนที่พ่อคบก็ต้องจบลงด้วยเรื่องบนเตียง ผู้หญิงที่เข้ามาในบ้านนี้และในชีวิตพ่อ ก็ไม่ได้รักพ่อจริงซักคน ก็เหมือนกลับแม่ที่แต่งกับพ่อเพราะเงินและไปหาผู้ชายคนใหม่ก็เพราะเงินแค่นั้นเอง.. มันไม่มีอะไรซับซ้อนที่ผมถึงเกลียดผู้หญิง
ผมยกกระเป๋าออกจากสายพานพร้อมกับก้าวขาเดินตามล่าหาผู้ชาย..
(- -" )( "- -)
ไม่มี ไม่เจอ ไม่เห็นแม้แต่เงา
"ไลน์"
พ่อ : รอไปก่อนเดี๋ยวมันก็มา
ได้! รอก็รอ


2 ชั่วโมงผ่านไป
"เชี่ยเอ้ยอยู่ไหนวะ" ไหนๆๆมันอยู่ไหน กล้าดียังไงให้ผมรอ
"นี่คุณ คุณหาอะไรอยู่รึเปล่า"
"อย่าจุ้น" ผมพูดใส่คนตรงหน้าโดยที่ไม่เงยไปสบตาพร้อมกดโทรศัพท์ส่งข้อวามหานายจืด ผู็ที่ไม่อ่านและไม่ตอบผมกลับมาสักตัวอักษร
อะไร ทำไมยังไม่ไป ผมเงยหน้าขึ้งมองผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า พร้อมส่งคำถามทางสายตาว่า 'มึงมีอะไร'
"เปล่า  ก็เห็นคุณนั่งรอตรงนี้คนเดียวนานแล้วนี่"
"เออ รอคนขับรถว่ะ"
"ให้ผมไปส่งป่ะ" คนตรงหน้าพูดพร้อมกับยิ้มระรื่น สัด ขนลุก เกิดมาไม่เคยเจอผู้ชายทำดีด้วย บางทีก็ยากจะยอมรับ
"ไม่ต้องมายุ่งได้ป่ะวะ" ผมพูดแล้วทิ้งกระเป๋าไว้ แล้วเดินหนีไอ้หมอนั่ไปเข้าห้องน้ำ

...
' 4 ทุ่ม 15'
ผมก้มมองนาฬิกาพร้อมกับกดโทรหาพ่อที่โทรเท่าไรก็ไม่ยอมรับสักที
"รับดิวะ มั่วหญิงเพลินรึไง!"
ผมเดินลากตัวเองกับกระเป๋ามายืนรอหน้าทางเข้า ในหัวสมองมีแค่ความคิดที่ว่า จะกลับยังไง
" 5 ทุ่ม 12 จะมีรถมั้ย F#ck"
ตุ้บ
รผมค่อยปล่อยโทรศัพท์ที่ถืออยู่มนมมือด้วยความที่ว่าพึ่งนึกได้ ว่าตัวเองไม่รู้บ้านเลขที่ ไปอยู่นู่นมา 4 ปีแทบจะไม่ได้ติดต่อมาเลยดว้ยซ้ำ แล้วผมจะทำยังไง..