คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่ลี..//ไอ้มังกือบ้า (-///-)
post 19/10/50
edit 3/4/52
เย่ๆๆมาอีกตอนแว้ว
เม้นให้หน่อยจินร้าๆๆๆเราอยากได้ๆๆๆ(ลงไปดิ้นกับพื้น)-*-
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ติ๊ง!!!
เสียงลิฟต์ดังขึ้น ตัวเลขหยุดที่เลข 13 ซึ่งเป็นชั้นที่ไว้ให้พวกเค้าและทีมงานทั้งหมดพักทั้งชั้น
“ผมไปก่อนนะฮะฮยอง”ฮยอกแจพูดแล้วก้าวออกไปจากลิฟต์ พร้อมกับหันหลังกลับมาโบกมือให้อีทึกกับฮีชอล
ประตูลิฟต์ค่อยๆปิดลงพร้อมกับเครื่องหมายลูกศรที่เลื่อนลง เป็นสัญญาณให้รู้ว่าทั้งสองได้ลงไปข้างล่างแล้ว
“เฮ้อ....”ฮยอกแจหันหลังเดินไปตามทางเดินจนมาหยุดที่หน้าห้องตัวเอง หยิบการ์ดออกมารูดแล้วเปิดประตูเข้าไป
“เอ๊ะ! รองเท้า!?” ของฮันนินา ทำไมหมอนั่นถึงไม่อยู่ข้างล่างหละ?
ช่างเถอะ เค้าอาจจะทานข้าวเสร็จแล้วก้อได้นินา นายจะไปสนเค้าทำไมห๊ะ! ไอ้ฮยอก ไอ้โง่เอ้ย...
เค้าออกจะรังเกียจไม่อยากยุ่งกับนาย นายยังจะไปสนเค้าอีก
ฮยอกแจถอดรองเท้าออกและเปลี่ยนเป็นรองเท้าสำหรับเดินในห้อง
ซ่า! ซ่า!~
เสียงน้ำดังมาจากห้องน้ำทำให้เดาไม่ยากนักว่ารูมเมทของเค้าอยู่ที่ไหน ฮยอกแจเดินไปนั่งลงตรงโซฟาแล้วกดรีโมทเปิดที.วี.ดู
ห้องนี้ถูกจัดแต่งอย่างเรียบง่าย ห้องครัวถูกแบ่งเป็นสัดส่วนอยู่ด้านขวาของห้อง ส่วนกลางเป็นห้องรับแขกไสตล์เรียบหรู ห้องนอนก้ออยู่ด้านในมีผนังกั้นไว้แต่ไม่มีประตูแต่อย่างใดห้องน้ำก้ออยู่ด้านในห้องนอนอีกที
เสียงของที.วี.ดังขึ้นทำให้ฮันฮยองรู้ว่าคนที่เค้าต้องทนอยู่ด้วยในช่วงเวลาที่ทำงานอยู่นี่ กลับมาที่ห้องหลังจากหายออกไปจากห้องซ้อมกับพี่อีทึกและฮีชอลเป็นเวลานาน
'เรื่องนี้มันเปงเรื่องของฮยอกเค้า ท่าเค้าพร้อมที่จะพูด หรืออยากจะพูดเมื่อไหร่...เค้าจะเป็นคนพูดเอง ชั้นไปก่อนนะ'...
คำพูดของพี่อีทึกที่เป็นปริศนาทิ้งไว้ก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับฮีชอล
แล้วนี่เค้าจะมาใส่ใจเรื่องหมอนั่นทำไมเนี่ย...
ป่าว...เราไม่ได้สนหมอนั่น เราสนฮีชอลต่างหาก...
เพราะว่าฮีชอลเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่างหาก
ฮันคยองค่อยๆปิดก๊อกน้ำ แล้วคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันเอวส่วนผ้าผืนเล็กก้อเอามาเช็ดหัว
แอ๊ดดด~~....
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ร่างสูงของฮันคยองก้าวออกมาจากห้องน้ำ
ฮยอกแจหันมองไปตามเสียง.....
โอ้ว~พระเจ้าจอร์ด ให้ตายเถอะโรบิ้น ให้บินเถอะโรเบิร์ต ให้เกิดเถอะเมอร์ลิน ให้ดิ้นเถอะดัมเบิ้ลดอร์(เกินไปลูกฮยอก..-_-“”) ท่านผู้อ่านคับฮยอกจี้คนนี้เลือดกำเดาจะพุ่ง
ก้อดูพี่ฮันแกเล่นแต่งตัวซะ! ผ้าขุนหนูพันรอบเอวเอาไว้ หยดน้ำเกาะพราวเต็มตัว กล้ามเป็นมัดๆ เอื๊อก!~.....
ฮยอกไม่ได้หื่นนร้า~...><'
ฮันคยองเมื่อรู้สึกว่าถูกคนในห้องมองอยู่ก้อหันกลับไปมอง แล้วสิ่งที่เค้าเห็นก้อคือ เจ้าหน้าไก่รีบหันน่าหนีไปทางอื่น แถมแก้มยังแดงอีกต่างหาก
...น่ารักแหะ...
..........
…เฮ้ย!...
นี่เราประสาทรึป่าวเนี่ย...ฮันเอ้ย!~
“มองอะไร”น้ำเสียงหาเรื่องอย่างที่ใช้ประจำกับเจ้าไก่นี่แหละคับ
“อะไร! ใคร! ใครมอง?”ทำพูดเฉไฉ จ้องที.วี.จนแทบจะทะลุเข้าไปเห็นข้างในได้แล้วนะนายหน้าไก่
555+ เจ้าน่าไก่ตอนนี้อ่ะแดงค่อดๆเลยอ่ะคับท่านผู้อ่าน เห็นอย่างนี้แล้วมันน่าแกล้งชะมัดเล้ย~
ฮันคยองค่อยๆก้าวเข้าไปหาฮยอกแจช้าๆ ฮยอกแจเองก้อค่อยๆเขยิบหนีจนสุดท้ายแผ่นหลังบางก้อชิดโซฟา
หมดทางหนี!!!...ตายห่า!!!
ฮันคยองค่อยท้าวแขนกับพนักโซฟา ตอนนี้เท่ากับว่าฮยอกแจตกอยู่ในอ้อมกอดของฮันคยองไปโดยปริยาย....
(อ๊ากกกกกกก กดเลยฮันๆๆ....คนแต่ง-_-“)(ไอ้บ้า!แกจะให้ไอ้มังกือมันกดช้านเรอะ?...ฮยอก)
(อืม..ใช่.....คนแต่ง)(หน๋อย...ตายซะเถอะแก๊...ตุ๊บ ผลั่ก โครม)
ติ๊งต่องๆๆ
“ฮยอกแจอยู่รึป่าว พี่ยกอาหารขึ้นมาให้” โอ้ว!จอร์ด เสียงสวรรค์มาทันเวลา รอดแล้ว..
ฮยอกแจอาศัยจังหวะที่ฮันคยองกำลังค้าง(??) รีบพลักฮันคยองออกและไปเปิดประตูให้บริกรยกอาหารเข้ามาทันที ซึ่งบริกรก้อไม่ใช่ใครที่ไหน ล่ามชาวเกาหลีที่เดินทางมากับพวกเค้าในครั้งนี้นี่เอง
“เป็นไงเห็นฮีชอลบอกว่าฮยอกแจเหนื่อย พี่เลยยกอาหารขึ้นมาให้”ว่าพลางเอามือถาบกับหน้าผากของฮยอกแจ
“ไม่สบายรึป่าวหน้าแดงๆ”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ขอบคุนพี่ลีมากๆนะคับ(ที่ช่วยชีวิตผ้มมม)”ฮยอกแจนึกค่อนขอดคนที่ทำเค้าน่าแดงอยู่ในใจ อีตามังกือบ้า!! -///-
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
แหะๆสุดท้ายก้อมาลงให้ไม่ทัน ขอโทดด้วยนะฮับ
พอดีมัวแต่ทะเลาะกับคอม-*-
คอมมันแฮ็งค์อ่ะเป็นไรม่ารุก่าจะใช้ได้ก้อวันนี้แหละฮะ
แหะๆขอโทดอีกทีนะฮับ
ปล.ถึงเผเฝ้าหลุม...เด๋วเผอมเหรียญไปเม้นท์ให้ คอมใช้ได้แว้วเย่ๆ
ความคิดเห็น