คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : weak up !!!100%
post 5/01/51
edit 3/04/52
โถ่.....ไม่มีใครเม้นท์ให้รุยอ่า...เสียจัยนร้าเนี่ย
กระซิกๆๆ...แง๊วๆๆๆ เม้นท์หน่อยจิ
ใครเม้นท์ขอให้น่ารักๆๆๆสวยๆๆเก่งๆๆด้วยเอ้า
นร้าๆๆๆเม้นท์....ไปต่อเดก่าเน้อ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
แสงของแดดยามเช้าค่อยๆไล้เลียไปตามหน้าต่างบานเล็กเข้าไปถึงบนเตียงที่สองร่างกำลังกอดให้ความอบอุ่นแก่กันอยู่
ร่างเล็กครางอื้ออึ้งเมื่อถูกรบกวนการนอนโดยแสงแดดยามเช้าใบหน้าหวานซุกเข้าหาอกแกร่งอย่างไม่รู้ตัว
แขนแกร่งโอบกระชับร่างบางเข้าหาตัวตามสัญชาตญาณ
........
..........
............
................
ก๊อกๆๆๆ
...............
ก๊อกๆๆๆ
เสียงเคาะประตูไม่ได้กระทบเข้าโสตประสาทของทั้งสองร่างในห้องนอนแม้แต่น้อย...
“เอ๋?...ทำไมยังไม่มาเปิดอีกนะ สองคนนั้นหนะ”เสียงของหัวหน้าวงบ่นหงุงหงิง
“นั่นซินานแล้วนะเนี่ย...อีกอย่างนี่ก้อเริ่มจะสายแล้วนา”คราวนี้เป็นเสียงของซินเดอเรล่าบ้าง
“พี่อีทึกก้อใช้มาสเตอร์การ์ดรูดเปิดเลยซิครับ”คราวนี้ความเห็นของซิมบ้า
“อือๆๆ เอางั้นละกัน”อีทึกรับคำก่อนที่จะล้วงมือเค้ากระเป๋าหยิบมาสเตอร์การ์ดออกมารูดเพื่อเปิดประตูห้อง
ขาเรียวค่อยๆเดินเข้าไปในห้องอย่างช้าๆตามด้วยฮีชอลและ...ซีวอน
“โห สงกะสัยเมื่อคืนจะมีศึกใหญ่(ช่าย..ศึกใหญ่มากเรยตาซิมบร้า)ดูสภาพโซฟาซิซิน”ซีวอนพูดเมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆห้องแล้วก้อต้องมาสะดุดกับสภาพแสนดูไม่ได้ของโซฟา...หวังว่าไอ้มังกรเพื่อนเค้าคงไม่งับหัวไอ่ไก่ฮยอกไปซะก่อนนะ
“ทำไมมันดูไม่ได้งี้อ่ะ”ฮีชอลพูด แต่สองคนคงไมได้สังเกตุคุณหัวหน้าวงซักเท่าไหร่ว่ายืนข้างเป็นรูปปั้นอยู่หน้าประตูห้องนอนอยู่นานสองนานแล้ว
“นี่ทึกกี้ๆๆ..เฮ้! เป็นรัยปะ.......”ฮีชอลเมื่อเดินมาถึงตัวอีทึกก้อสะกิดเพื่อนที่ดูเหมือนกับกำลงัตะลึงอะไรบางอย่าง แต่เมื่อตนเองเห็นสิ่งที่อีทึกเห็นก้อพูดไม่ออกไปเหมือนกัน....แต่ค้างได้ไม่นานฮีชอลก้อ.....
…
……
………
…………
ดาร์กซินเดอเรล่าเข้าสิง-*-
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...ไอ้ฮันคย๊องงงงงงงงงง แกทามอารายน้องช้านนนนนนนนนนน”
ฮีชอลพุ่งเข้าใส่ฮันคยองและแผดเสียงประมาน180เดซิเบลใส่ทันที่ มือเรียวก้อเอื้อมไปเขย่าบ่ากว้างอย่างเอาเป็นเอาตาย...
“หนอยไอ้มังกือบร้า แกทำอะไรน้องชั้น ห๊ะๆๆๆๆ”มือบางเขย่าอีกฝ่ายจนหัวสั่นหัวคลอน
“โอ้ยๆๆ อะไรกันเนี่ย”ฮันคยองที่ตื่นแล้วส่งเสียงเอะอะอย่างตกใจ
“เฮ้ย!! ฮีชอล”
“ใช่ฉันแล้วทำไมห๊ะ แกทำอะไรน้องฉัน ไอ้มังกรข้ามชาติห๊ะ! ไอ้มังกรต่างด้าว”
ฮันคยองยังไม่ทันได้ตอบอะไรฮีชอลก้อเหลือบไปเห็นฮยอกแจที่ตื่นขึ้นมาแล้ว
“ฮยอกแจ นายเป็นยังไงบ้าง บอกพี่ซิ ไอ้มังกรไหหลำน่มันทำอะไรเรามั่งห๊ะ เจ็บตรงไหนบ้างรึป่าว แล้ว...”ฮีชอลตั้งท่าจะถามต่ออีกมากมายแต่โดนฮยอกแจขัดไว้ซะก่อน
“เดี๋ยวก่อนฮะพี่ฮีชอล มีอะไรหรอ?? -?-“ อะไรของเจ้แกฟะ ตื่นมาก้อเล่นซะกรุงงรุย- -+ ทำไมมันปวดหัวจังฟะ? -*- ฮยอกแจบ่นในใจ
ด้วยความที่ยังตื่นไม่เต็มตาแถมอาการปวดหัวตุบๆที่ทำให้ทำให้ฮยอกแจยังไม่ค่อยเข้าใจอะไรดีนัก ร่างบางค่อยๆไล่ลำดับเหตุการณ์ต่างๆ
***ซ้อมเสดกับไปที่ห้อง เจอฮัน แล้วพี่ลีก้อยกอาหารมา***
***กินข้าวเสดแล้วก้อนั่งคุยกับพี่ลี***
***ฮันลงไปข้างล่าง...แล้วๆๆๆ...***
ภาพเหตุการณ์ต่างๆไหลเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็วตั้งแต่ที่ลีพยายามจะขืนใจเค้า ภาพเหล่านั้นราวกับฟิล์มที่เปิดวนซ้ำไปซ้ำมา
ความหวาดกลัววิ่งพล่านไปทั่วร่างเล็กๆของฮยอกแจ ร่างบางสั่นเป็นเจ้าเข้าหยดน้ำตาต่างพร่างพูออกมาจากตาคู่เล็ก ปากบางเผยอกระซิกเรียกหาใครบางคนเสียงสั่น
“ฮัน..ฮันคยองช่วยด้วยๆๆ ฮึก ฮึก ฮือๆๆ ฮันช่วยชั้นด้วย อึก ฮือ”
“ฮยอกแจๆๆ ไม่เป็นไรๆชั้นอยู่นี่ๆอย่าร้องนะ อย่าร้อง”ร่างสูงโผเข้าหาร่างบางอย่างตกใจ
“ฮือๆ ฮัน เค้าๆ...อึก”ร่างบางสะอื้นฮักอย่างน่าสงสาร
“ไม่ๆๆฮยอกแจ ไม่มีใครนอกจากชั้น อย่ากลัวไปเลย อย่าร้องนะๆโอ๋ๆๆ”หนุ่มแดนมังกรปลอบใจคนตัวเล็กอย่างเงอะๆงะๆ ก้อเค้าเคยปลอบใครที่ไหนเล่า โถ่ๆๆไก่น้อยคร๊าบบบ อย่าร้องไห้เรยนร้าไอ่มังกรต่างด้าวตัวนี้ขอร้องหละ
“ฮึกๆๆ ตะ แต่”ฮยอกแจผละออกจากอกแกร่ง ริมฝีปากบางสั่นระริกเพราะพยายามกลั้นสะอื้นไว้นั้นช่างดูน่าสงสารนัก
“แต่อะไรคับ”นิ้วหยาบเกรี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าหวานอย่างอ่อนโยน
“นี่...มัน..เกิดอะไรขึ้นกันแน่ฮอยอกแจ ฮันคยอง??”เสียงหวานที่ดังมาจากด้านหลังเรียกให้ฮยอกแจและฮันคยองต้องหันไปมอง ทั้งสองร่างเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าคนที่พูดคือ...
“พี่อีทึก!!! / อ๊ะ! ฮยอง!!!”
“พี่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น?”อีทึกถามย้ำอีกครั้ง แต่ในน้ำเสียงที่เอื้อนเอ่ยกลับไร้แววคาดคั้น ใบหน้าหวานยังคงอ่อนโยนเสมอไม่ว่าคราใด...ไม่ว่าจะเหนื่อยกับงานที่เริ่มมีมากขึ้นๆทุกๆที หรือกับพวกน้องๆที่แสนจะดื้อดึงอย่างพวกเค้า...ไม่ว่าจะยังไงพี่อีทึกก้อก้อไม่เคยโกดพวกเค้าเลย
“ฮยองคับ อึก อึก ฮือๆๆๆ โฮๆๆ”ฮยอกแจโผเข้าหาอีทึก
“ฮัน แต่งตัวซะ แล้วออกมากับชั้น”ซีวอนว่าพลางโยนเสื้อกับกางเกงที่พื้นให้ฮันคยองเอาไปแต่งตัว
“อืม”พยักหน้าเล็กน้อยเป็นเชิงรับรู้
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
มาอัพแว้วนร้า..
สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังกันด้วยนะฮับผม
ขอให้มี ค. สุขมากๆ
มีแฟนหล่อๆน่ารักๆน่าตาดีกานทุกคนเรยนร้า
คัยที่มีอารายม่าสบายใจก้อทิ้งมันไปกับปีเก่าแว้วก้อมาเริ่มต้นกันกับปีใหม่ดีก่านะคร้า
ขอให้ได้เกรด4ๆๆกันถ้วนหน้าๆเรยนร้าฮุฮุ
แว้วก้อขอแฮปปี้เบิร์ดเดย์ ทู กระต่ายน้อยสีชมพูของเราๆทั้งหลายด้วย
ฮิ้วๆๆๆๆ
ตอนน่าก้อจาเปง สเปรยเชี่ยลของซองมินนะคับ
ขอบคุนสำหรับทุกเม้นท์
ขอบคุนสำหรับทุกกำลังใจ
ขอบคุนที่ยังติดตามฟิคเรื่องเน้นะคับ
ปล. ถึง หมิวแต๊งค์กิ้วที่ในที่สุดก้อมาอ่านฟิคกรุ
แต่ทามมายเมิงม่ายเม้นท์ กรุเคือง
เม้นท์ซะรุยนะเฟ้ยเฮ้ย
ความคิดเห็น