don’t [neglectful] love,,yaoi[sj+tvxq]

ลำดับตอนที่ #1 : Part 1 : The Time Movement

Story : don’t  [neglectful]  love

By : zatanz_niz[kim0119]

Paring : han x hyuk

Rate : pg 13 , nc 13

Part 1 : The Time Movement

การหมุนผ่านแห่งการเวลา

11ปีก่อน ประเทศจีน

“นั่นใคร”น้ำเสียงราบเรียบเกินวัยเอ่ยถามชายชุดดำที่ยืนอยู่ข้างหลัง พลางจ้องมองผ่านกระจกบานใสลงไปยังทางเข้าบ้าน  อันที่จริงจะเรียกทางเข้าบ้านนั้นก็ไม่ถูกนัก น่าจะเรียกทางสายยาวนั้นว่าทางเข้าคฤหาสน์เสียมากกว่า

“เด็กที่จะมาใหม่ ที่นายท่านเรียนนายน้อยไว้ไงครับ”ชายหนุ่มกล่าวตอบอย่างนอบน้อมช่างผิดวิสัยที่ผู้ใหญ่อย่างเค้าจะต้องมานอบน้อมกับเด็กรุ่นลูก แต่นั่นแหละ ด้วยอำนาจ บารมีที่เด็กตรงหน้านั้นมีมาแต่กำเนิดช่างมากมายจนยากจะเปรียบเทียบชั้น คงไม่น่าแปลกนักที่เค้าจะก้มหัวให้เด็กน้อยตรงหน้า

“ชื่ออะไร?”เด็กน้อยเอ่ยถามอีกครั้งระดับของน้ำเสียงยังคงราบเรียบดุจผืนน้ำที่ไร้การเคลื่อนไหว

“เด็กคนนั้นชื่อ อี ฮยอกแจ ครับ”เมื่อกล่าวจบ ร่างของเด็กหนุ่มละออกจากหน้าต่างในห้องหนังสือ ม่านสีทองหรูหราถูกกระชากให้ปิดลง ภายในห้องนั้นเหลือเพียงแสงจากโคมไฟตั้งโต๊ะและเตาพิงเพียงเท่านั้น ชายชุดดำถอยห่างออกไปยืนจนเกือบถึงประตู เด็กหนุ่มหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้นวมนุ่นสบายข้างเตาผิง เปลือกตาค่อยๆปิดลงช้าๆ แผ่นหลังค่อยๆเอนลงกับพนักผิงที่คอยรับน้ำหนัก

“ไปตามซีวอนมา”เอ่ยสั่งดั่งนิสัยเคยชิน

“ครับ นายน้อย”ชายชุดดำรับก่อนจะเดินออกไป   ผ่านไปไม่นานเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกันก็ก้าวเข้ามาในห้อง เค้าเดินมาหยุดยืนอยู่ที่กลางห้อง ซึ่งเว้นระยะจากร่างที่นอนหลับตาช่วงขายาวไขว่กันเล็กน้อยมือเรียวสอดประสานกันไว้ที่หน้าตัก ไม่ว่าในกริยาใดใดก็ดูสง่างามนั้นมากพอตัว  นายน้อยช่างดูสง่างามและดูดีในสายตาเค้าเสียเหลือเกิน

“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ คุณฮันคยอง”ซีวอนเอ่ยถามผู้เป็นนาย

“เดี๋ยวนายไปตามเด็กที่มาวันนี้ มาหาฉันด้วย”เอ่ยสั่งทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่

“ครับ”ซีวอนก้มหัวรับคำสั่ง

“ซีวอน นายหยิบรายงานเรื่องการซื้อสินค้าล็อตนี้ปกดำให้หน่อยซิ”ร่างของเด็กหนุ่มที่ถูกซีวอนขานนามว่า”ฮันคยอง”นั้นค่อยๆยันตัวขึ้น

ซีวอนเดินเข้าไปยังชั้นของแฟ้มที่ใช้เก็บรายงานต่างๆโดยที่แฟ้มทุกแฟ้มของชั้นหนังสืออันนี้ล้วนเป็นสีดำทั้งหมด  แตกต่างจากชั้นอีกชั้นที่อยู่ไม่ห่างกันมากนักที่แฟ้มทั้งหมดเป็นสีน้ำตาลอ่อนๆ...

“นี่ครับ นาย..เอ่อ คุณฮันคยอง”ซีวอนยื่นแฟ้มให้...ว้า เกือบไปแล้วซิไอวอนเอ้ยเกือบเรียกว่านายน้อยอีกแล้ว...   เมื่อก่อนเค้าก็เรียกคุณฮันคยองว่านายน้อยอยู่หรอกแต่ตอนหลังคุณฮันคยองก้อบอกให้เค้าเปลี่ยนมาเรียกว่า”คุณฮันคยอง”แทน  ด้วยเหตุผลอะไร เค้าก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ถ้าเค้าเผลอเรียกคุณฮันคยองว่านายน้อยเมื่อไหร่  เค้าก็จะเจอสายตาแช่แข็งจากคุณฮันคยองไปเสียทุกที

“อืม  ไปตามเด็กนั่นมาได้แล้ว”ฮันคยองเอ่ยสั่งอีกครั้งก่อนจะรับแฟ้มนั่นมาแล้วเปิดดดู

“ครับ”ซีวอนแอบถอนหายใจที่เจ้านายวัยเดียวกันนั้นไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะรีบออกไปทำตามคำสั่ง

เนิ่นนานที่ทั้งห้องมีแต่ความเงียบให้ได้สดับ  และในที่สุดซีวอนก็กลับเข้ามาในห้องนี้อีกครั้ง  แต่เพียงที่บานประตูนั้นเปิดเสียงสะอื้นเล็กๆก็ดังลอดเข้ามาจำให้ฮันคยองต้องละสายตาออกจากแฟ้มรายงานตรงหน้า

“เอ่อคือ...คุณฮันคยองครับ.....เอ่อ..คือ..คือว่า..”ซีวอนไม่รู้จะรายงานอย่างไร  เค้าไม่เคยรายงานเรื่องไหนยากขนาดนี้มาก่อน  เมื่อเจ้าตัวน้อยที่เค้าถูกให้ไปพามานั้นร้องไห้จ้าไม่ยอมหยุดซักทีหนะซิ

“พาเข้ามา”ฮันคยองพอจะเข้าใจได้บ้างหลังจากได้ยินเสียงสะอื้นแหลมๆเล็กๆเมื่อกี้และตอนนี้    เสียงนั้นก็ยังดังลอดบานประตูเข้ามาให้ได้ยิน

“แต่ว่าฮยอกแจเค้ายัง...เอ่อ..คะ คือว่า”

“ฉันบอกให้ไปพาเข้ามา ไม่ได้ยินรึไง”น้ำเสียงนุ่มกดลงต่ำฟังดูเย็นยะเยือกเกินกว่าจะทำให้ซีวอนขัดคำสั่งได้อีก

“คะ..ครับ”ซีวอนรับคำตะกุกตะกัก ก่อนจะเปิดอ้าประตูออกเพียงน้อยแล้วหายออกไปอีกครั้ง

แต่คราวนี้  ไม่นานเสียงประตูเปิดก็ดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับเสียงสะอื้นที่ดูเหมือนคนสะอื้นนั้นจะพยายามกลั้นเสียงสุดฤทธิ์  แต่เสียงเล็กๆนั้นก็คงยังมีเล็ดลอดมาให้ได้ยิน     ด้านหลังเด็กชายตัวเล็กนั้นมีซีวอนยืนอยู่  ใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มมีความเครียดปรากฏอยู่ไม่น้อย  เพราะเกรงว่าเสียงสะอื้นของเด็กน้อยน่าตาน่ารักคนนี้  อาจจะทำให้คนเป็นนายอย่าง คุณฮันคยองรำคาญเอาได้

ฮันคยองวางแฟ้มในมือลง  เด็กหนุ่มค่อยๆยืนขึ้นก่อนจะเดินตรงไปหาร่างเล็กที่กำลังสั่นอยู่นั้นอย่างช้าๆ  ร่างสูงย่อตัวคุกเข่าลงให้พอดีกับตัวของอีกคน

อย่างไม่คาดคิด  มือแกร่งค่อยๆปาดน้ำตาออกจากใบหน้าเล็กๆนั้นอย่างถะนุถนอม  ดวงตาเรียวของเด็กชายช้อนขึ้นมองอีกฝ่าย  ดวงตาสีไม้นั้นมีแววหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย ดวงเนตรเล็กๆนั่นจ้องมองดวงตาคมกริบปริบๆ ราวกับจะขอความเห็นใจ

ฮันคยองละสายตาจากเจ้าตัวเล็กก่อนจะตวัดสายตาไปทางชายชุดดำและซีวอน ในดวงตาสีเข้มนั้นแข็งกร้าวราวกับจะไล่ตะเพิดพวกเค้ากลายๆ

ทั้งสองค้อมตัวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากห้องไป  ร่างเล็กที่ไม่ประสา เมื่อเห็นคนอื่นออกไปกันหมด จึงหันหลังกลับบ้าง และร่างนั้นคงจะเดินไปถึงประตูถ้าไม่มีเสียงทุ้มมาขัดเอาไว้เสียก่อน

“นายไม่ต้องไปไหน  ...มานี่ฮยอกแจ”อีกฝ่ายเรียกชื่อเค้าอยากถือสิทธิ์   เด็กน้อยลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนช่วงขาเล็กจะค่อยๆก้าวเดินไปหาร่างสูงที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม

“นายอายุเท่าไหร่”ฮันคยองเอ่ยถาม  น้ำเสียงนุ่มนวลอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต   เมื่อร่างเล็กเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีท่าทางดุร้ายแต่อย่างใด จึงเริ่มมีความกล้าที่จะโต้ตอบขึ้นมาบ้าง

“ปะ...แปดขวบฮับ”ว่าพลางชูจำนวนนิ้วประกอบ

“นายเด็กกว่าฉันสามปี  ฉันอายุสิบเอ็ด ”

“หระ..หรอกฮะ  งั้นฮยอกแจเรียกพี่ชายว่าพี่ชายนะ”จบประโยคเด็กน้อยกดยิ้มมุมปากน้อยๆ

“ไม่ได้หรอก..นายต้องเรียกฉัน   ว่าคุณฮันคยอง..”ร่างสูงปฏิเสธ ใบหน้าเล็กๆนั้นก้มลงราวกับเสียใจที่ไม่ได้รับอนุญาติ

“ทะ..ทำไมหละฮะ”ฮยอกแจเอ่ยถามอย่างสงสัย

“เพราะว่ามันเป็นกฎ”ฮันคยองตอบเสียงเรียบ เจ้าตัวเล็กเริ่มทำปากยื่นปากงอนอย่างไม่ชอบใจ

“อะไรกันหนะ โห แต่ฮยอกแจอยากเรียกพี่ชายว่าพี่ชายนิ”คนตัวเล็กเริ่มประท้วง ทำท่าอย่างกับจะลงไปดิ้นกับพื้น เหมือนเวลาที่ผู้ปกครองไม่ซื้อของเล่นให้อย่างนั้นแหละ

ฮันคยองเห็นท่าไม่ดี จึงอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมแขน แล้วพาเดินไปที่เก้าอี้นวมข้างเตาผิง

“อ๊ะ..”ร่างเล็กตกใจเล็กน้อยเมื่อจู่ๆร่างของตนก็ลอยขึ้นจากพื้น  พร้อมกับวงแขนของอีกคนที่โอบรัดรอบกาย

..............อุ่นจังเลย...............

ร่างเล็กคิดพลางอมยิ้ม  เค้ารู้ว่าที่อุ่นนี่ไม่ใช่เพราะเค้ากำลังเข้าใกล้เตาผิง แต่มันอุ่นเพราะพี่ชายคนนี้กอดเค้าต่างหากหละ^///^   อ๊า เขินนน...

แขนป้อมยกขึ้นโอบลอบคอของคนอุ้มแน่นใบหน้าเล็กซุกเข้าหาลาดไหล่กว้างนั้นอย่างออดอ้อน จนทำให้คนถูกอ้อนนั้นอดที่จะยิ้มไม่ได้

ร่างสูงได้แต่แปลกใจตัวเองที่คนตัวเล็กที่เอนซบไหล่เค้ากำลังทำให้เค้ายิ้มอย่างมีความสุข  ยิ้มที่ออกมาจากใจ หาใช่ยิ้มที่เซแสร้ง

.....นายจะรู้สึกรึป่าวนะ เจ้าตัวเล็กว่า...หน้าอกข้างซ้ายของฉันหนะ มันเต้นแรงมากๆเลยนะ.....

ร่างสูงค่อยๆเอนกายลงกับเก้าอี้ตัวหนานั่นอีกครั้ง  เจ้าตัวเล็กค่อยๆผละหน้าจากไหล่เค้าก่อนจะส่งยิ้มยิงฟันมาให้เค้า  มือหนาเอื้อมมาลูบหัวอีกฝ่ายอย่างเอ็นดูก่อนจะเอ่ยถาม

“อยากทานขนมอะไรรึป่าว ฮยอกแจ?”

“อ่า..ฮยอกแจอยากทาน.......”นิ้วป้อมๆถูกยกขึ้นจิ้มปากบางสีสดนั้นอย่างคนกำลังใช้ความคิดหนัก    ภาพตรงหน้าทำให้ฮันคยองยกยิ้มขึ้นอีกครั้ง

 ....นายชอบทำให้ฉันยิ้มอยู่เรื่อยเลยนะเจ้าตัวเล็ก...นาย...คือสมบัติที่ล้ำค่าสำหรับฉัน...ฉันจะไม่มีวันยกนายให้กับใคร.....แม้แต่พระเจ้า....นายต้องเป็นของฉันคนเดียวเท่านั้น  ฮยอกแจ

“อ๊ะ นึกออกแล้วววววว  ฮยอกอยากทานไอติมฮะ  ไอติมๆๆๆๆๆๆๆ”ร่างเล็กโยกตัวไปมากระเด้งขึ้นกระเด้งลงบนหน้าตักของร่างสูง  เจ้าตัวจะรู้ไหมน้าาาาา..ว่าไปสะโพกนิ่มๆของตัวเองเนี่ย ไปกระตุ้นอะไรบางอย่างเข้าให้แล้ว

ฮันคยองหลับตาแน่นเมื่อแรงกระทบนั้นยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ  จนเค้าเริ่มรู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่เริ่มตื่นตัวขึ้นมาซะแล้ว

เด็กน้อยเริ่มรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างในตัวพี่ชายที่นั่งข้างใต้เค้า  ฮยอกแจหยุดโยกตัวก่อนจะกระเถิบตัวลงมาจากหน้าตักแข็งนั้นเล็กน้อย

บางสิ่งบางอย่างที่กำลังขยายตัวจากภายใน ทำให้เป้ากางเกงสีดำเนื้อดีนั้นตุงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด  จู่ๆมือบางก็วางแหะลงบนส่วนที่กำลังขยายขึ้นทำให้ฮันคยองถึงกับหายใจสะดุด  มือนุ่มลูบไล้มันเบาๆอย่างหวาดๆ

“พี่ชายเป็นไรรึป่าวฮะทำไมตรงนี้ของพี่ชายถึงตั้งขึ้นมาหละฮะ”คำพูดแสนเดียงสาทำเอาสติขาดผึง

“ฮยอกแจ...”เสียงแหบพร่าเรียกความสนใจให้ต้องละจากกางเกงของอีกคน  มือหนารั้งใบหน้าหวานนั้นเข้ามาใกล้ก่อนจะประทับจูบลงไปอย่างดูดดื่ม

ร่างเล็กตกใจจนอ้าปากค้างเปิดโอกาสให้ฮันคยองส่งลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากร้อน  ลิ้นใหญ่ไล่ต้อนลิ้นเล็กไปทั่วกวาดเอาความหวานอย่างไม่มีสิ้นสุดนั้นออกมา  เวลาผ่านไปนานราวกับจะขาดใจ ก่อนที่ร่างเล็กจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระ ปากบางขึ้นสีจัดนั้นเผยอหอบหายใจอย่างรุนแรง ราวกับอากาศกำลังจะหมดโลก

เว้นระยะไม่นานฮยอกแจก็ถูกกดจูบอีกครั้ง ปากหนากดดูดปากบางๆนั่นจนมีเสียงดังจ๊วบ ก่อนจะผละออกเล็กน้อยแต่ริมฝีปากก็ยังคงคลอเคลียไม่ห่างดวงตาคู่คมจ้องประสานกับตาเล็กๆนั่นที่ตอนนี้หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำใส ดูยั่วยวนอย่างไม่ตั้งใจ ไฟปรารถนาลุกโชนอยู่ในดวงตาคมกริบ

มือหนาเอื้อมลงบีบเฟ้นแก้มก้นนิ่มอย่างเป็นมันมือ  พร้อมทั้งเด้งสะโพกน้อยๆเพื่อให้แท่งปรารถนาแหวกกลีบเนื้อนิ่มเข้าไปได้

“อืมมมม...”นี่ขนาดยังไม่ได้เข้าไปในตัวฮยอกแจ เค้ายังเป็นได้ขนาดนี้ ถ้าได้เข้าไปอยู่ข้างในมันคง.....

ไม่รอช้าร่างสูงไล้ริมฝีปากผ่านแก้มใสที่ขึ้นสีจัดช้าๆราวกับจะยั่วอารมณ์อีกฝ่าย  เมื่อมาถึงหูนิ่มปากหนาก็จัดการขบกัดมันอย่างหมั่นเขี้ยว

“นี่..ฮยอกแจ....ปลดซิปกางเกงให้ฉันหน่อยซิ”แก้มที่แนบสนิทของกันและกัน ทำให้ฮันคยองเองรู้สึกถึงความร้อนที่เพิ่มขึ้นจากแก้มสีระเรื่อนั่น  ว่ามันมีมากเพียงใด

“นะ..ฮยอกแจ..นะ”เสียงพร่ากล่าวขออีกครั้ง ไร้การตอบรับ แต่มือเล็กนั่นๆค่อยเอื้อมลงต่ำอย่างช้าๆ  ผ่านแผงอกแกร่ง เรื่อยมาจนถึงหน้าท้องสมส่วน  จนถึงขอบกางเกงมือเล็กนั่นสั่นอย่างรู้สึกได้  ร่างสูงรู้สึกถึงซิปกางเกงที่ค่อยๆถูกรูดลง

“เอามันออกมาด้วยซิฮยอกแจ..”ยังคงสั่งต่อไป

“แต่..แต่ว่า”

“นะ..ฮยอกแจ เอามือของนาย เอามันออกมานะ”น้ำเสียงพร่าเอ่ยขอร้อง  ตอนนี้เค้าแถบจะรั้งอารมณ์ไว้ไม่อยู่  แต่กอต้องอดทนไว้ก่อน เพระคนตรงหน้าช่างบริสุทธิ์เกินกว่าจะกล้าทำให้เสียหายหรือแตกร้าวได้ มือป้อมๆค่อยๆล้วงเข้าไปในกางเกงของคนตัวสูง  มือบางสัมผัสมันผ่านชั้นในสีเข้ม

“อะ..อืมมม..ฮยอกแจ  นายลูบมันหน่อยซิ”ฮันคยองเอ่ยอีกครั้ง  และฮยอกแจก็ปฏิบัติตาอย่างว่าง่าย

มือนุ่มลูบไล้เจ้าแท่งยาวๆนั้นอย่างกล้าๆกลัว  ส่วนมือใหญ่เองก็ค่อยๆแกะกระดุมเสื้อตัวเล็กของฮยอกแจออก  เสื้อนั้นหลุดไปตอนไหนก็ไม่รู้  รู้ตัวอีกที ก็ตอนที่เอาตัวแนบชิดกับพี่ชายเพื่อหาความอบอุ่นนั้นแหละ

“อ๊ะ” เมื่อความเย็นประทะกับผิวกายยิ่งติ้งทำให้บดเบียดหาความอุ่นที่อยู่ใกล้นั้นมากยิ่งขึ้น

“หนาวหรอ  ฮยอกแจ” เสียงข้างหูดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮะ..ฮับ”

“งั้น ยากหายหนาวมั้ย??”

“อยะ..อยากฮะ”

“งั้น ก็ถอดกางเกงออกซิ  กางเกงของฮยอกแจหนะ”ฮันคยองกล่าวมือก็ยังไม่หยุดลูบบั้นท้ายบางให้ได้สยิวเล่น

“แต่ ถ้า ถอดก็จะยิ่งหนาว”

“เชื่อฉันซิ  ฉันจะทำให้นายอุ่นจนร้อนเลยหละ”ไม่รอช้าร่างสูงเริมเป็นคนถอดกางเกงขาสั้นนั่นเอง  ไม่นานเมื่อร่างเปลือยป่าวของเจ้าตัวเล็กปรากฏสู่สายตา เกือบทำเค้าลืมหายใจ

ร่างเล็กผิวขาวนวลเกินชาย รูปเอวคอดเล็ก ดูอ้อนแอ้นเสียจนเรียกได้ว่ายังกับเด็กผู้หญิง

ยอกอกเม็ดเล็กสีสวยสะจนอดใจไม่ได้ที่จะลองชิม ปากหนาก้มลงละเลียดชิมตุมไตเม็ดเล็กนั่นราวกับของหวาน

“อ๊ะๆ พะ..พี่ชาย”เสียงหวานเปล่งออกมาอย่างตกใจกับสัมผัสที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

“อืม....หวานจังเลยฮยอกแจ”ปากหนาพูดไปคลอเคลียไปกับตุ่มสีเชอร์รี่ ราวกับไม่อยากผละออกจากมัน

“อ๊ะๆๆๆๆ”ร่างบางไม่รู้แอ่นตัวขึ้นรับสัมผัสอย่างไม่ประสา คำพูดของร่างสูงทำเอาเลือดฉีดพล่านไปทั้งกาย  ฮันคยองค่อยๆถอดเสื้อของตัวเองออก พร้อมกับปากที่ไล้ลงต่ำไปเรื่อย  เมื่อเสื้อหลุดออกไปเค้าก็เปลี่ยนเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมฮยอกแจแทน  พลันสายตาคมก็ไปสะดุดเข้ากับแท่งสีชมพูเล็กที่เริ่มขยายขึ้นแสดงอารมณ์ แววตาคมจ้องสิ่งนั้นด้วยความระริก ไม่รอช้าใบหน้าคมคายฝังลงคลอเคลียกับกับแท่งสีสวยก่อนที่ปากหนาจะเริ่มละเลียดชิมความหวานของแท่งนั้นราวกับกำลังทานไอศกรีมแท่งโปรดอยู่อย่างไรอย่างนั้น

“อ๊าา....พี่ชายย อึก..”

“เรียกชื่อฉัน....ฮยอกแจ”ปากหนาปลดปล่อยแท่งเล็กออกจากปาก  ดวงเนตรคู่คมจ้องดวงตาหยาดเยิ้มนั้นราวกับจะสะกดให้อยู่ในบ่วงแห่งสเน่ห์หา

“ฮะ..ฮันคยอง อ๊ะ”เรียวนิ้วยาวเริ่มบดขยี้ติ่งไตสีชมพูจนมันแข็งชันขึ้นมา  ส่วนมืออีกข้างเองก็เริ่มกดคลึงรอบปากทางที่ปิดสนิท

“อ๊ะ..ฮันๆ  ..ฮยะ...ฮยอกแจเสียว...จัง อ๊ะ”คำพูดแสนเดียงสาแทบทำให้ชุดรั้งสติไม่อยู่ นิ้วยาวๆค่อยแหวกกลีบเนื้อนุ่มเข้าไปภายใน

“อ๊าาาาา...เจ็บ..เจ็บ ฮยอกแจเจ็บ ฮัน..คยอง”ความเจ็บเล่นริ้วขึ้นไปตามสันหลัง อารมณ์กระสันต์ก่อนหน้าเริ่มหายไป

“อืมมมมม..”ร่างสูงครางต่ำในลำคอ ภายในตัวฮยอกแจนั้นร้อนไปหมด แถมยังตอดรัดเสียจนแน่นไปหมด  นี่ขนาดแค่นิ้วเดียวก็ทำเค้าแถบจะหลั่งเสียตั่งแต่ยังไม่เข้าไปในช่องเล็กนั่นแล้ว

“พะ..พอเถอะ  ฮะ.. อ๊าาา..ฮยอกแจ..จะ เจ็บ” เสียงเล็กครวญครางอย่างทนไม่ไหว

“อ๊ะ  อีกนิดเดียวฮยอกแจ”ฮันคยองว่า พลางดึงฮยอกแจมาประกบจูบอีกครั้ง เพื่อดึงความสนใจของเด็กน้อย มือหนาอีกข้างกดรั้งท้ายทอยอีกฝ่ายให้ได้รับจูบที่ลึกขึ้น  ลิ้นสีอ่อนตอบรับกลับอย่างกเงิ่นเพราะความไม่เคย  ร่างสูงยอมผละออกเมื่อดูท่าร่างเล็กจะหายใจไม่ทัน

เมื่อฮันคยองถอนปากฮยอกแจถึงเพิ่งรู้ว่าตอนนี้นิ้วเรียวยาวของอีกฝ่ายเข้าไปอยู่ในตัวเค้าแล้วถึงสามนิ้ว   ปากบางเผยอหอบหายใจรัว เวลานี้มันเจ็บจนร้องไม่ออก   หลังจากที่แช่นิ้วค้างไว้สักพัก เมื่อคิดว่าเด็กน้อยในอ้อมกกอดน่าจะปรับตัวได้แล้วนิ้วทั้งสามจึงถูกขยับเข้า ออกทันที

“อึก..อ๊าาาาา  ตะ...ตรงนั้น ฮันคยอง อ๊ะ”ฮยอกแจร้องครางแถบไม่ได้ภาษาเมื่อนิ้วของอีกฝ่ายไปกระตุ้นโดนจุดสำคัญภายในเข้า

“อ่าาาาา...ฮยอกแจฉันขอนะ”ไม่ต้องรอคำตอบรับ นิ้วทั้งสามถูกกระฉากออกอย่างหมดความหมายก่อนที่เจ้าของนิ้วนั้นจะเอาแก่นกายของตนไปจ่อกับปากทางร้อนนั่น ส่วนหยักปลายถูกนำถูถับปากทางสีสดก่อนจะค่อยๆจมลึกเข้าไปภายใน

.

.

.

.

เก้าอี้นวมโยกไหวไปตามจังหวะรักของคนสองคน ก่อนที่เสียงครางยาวของคนตัวเล็กและเสียงครางทุ้มต่ำดังเป็นเสียงสุดท้าย  บอกถึงการสิ้นสุดแห่งการร่วมรักครั้งนี้....

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  ก ก ก..

ฮยอกช้านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้มายก็อด

ฮันมันเอาจิ้นฮยอกไปแย้วววว ว ว ว

ม่ายนร้า ใครแต่งฟะเนี่ย(ตรุเองมิใช่ร้อออ??- -**)

เพื่อนเรามันบอกว่า “แกจะให้ฮันพรากผู้เยาว์หรอวะ??” (5555)

เปงไงบ้างๆตอนแรกๆ

ติชมกันได้นร้า

เด๋วเราจะบอกคู่ก่อนนะว่ามีคู่ไคบ้างอ่ะ

คู่แรก  เสดกันไปและ- -** ฮันฮยอกนั่นเอง

คู่ที่สอง วอนทึกจ้า

คู่ที่สาม ยุนแจ

คู่ที่ฉี่..............มินชอล(ชางมินกะเจ๊......กิ๊ซๆๆ)

แต่คู่นี้อาจจะมีบทบาทน้อยซักนิดในเรื่อง  แหะๆ

ไปและคร่า อย่าลืมเม้นท์เปงกะลังใจให้ด้วยนร้า