คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ช่วยรับรู้มันที....
post 17/10/50
edit 3/4/52
“อ่าว ทุกคนพักได้” เสียงพี่ใหญ่อีทึกดังขึ้นหลังจากซ้อมมาเป็นเวลานาน
“เหอ~”ชินดงกับฮยอกแจล่วงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลกทันที
ส่วนฮีชอล ซองมิน เรียววุค ดงแฮ ก้อมี ซีวอน คยูฮยอน เยซอง คิบอม มารับไว้อย่างทันท่วงที ส่วนหนุ่มจีนนามฮันเกิง หรือ ฮันคยองก้อค่อยๆเดินไปที่มุมห้องและหยิบขวดน้ำของตนขึ้นมาดื่มรวดเดียวจนหมด
“อ๊ากกกกกกกกกกกกก...เหนื่อยโว้ยยยยยยย...”เสียงโหยหวนนี้จะเปงของคัยไม่ได้
นอกจาก...ฮยอกแจ
“อย่าบนเลยน่าฮยอกจี้”ดงแฮพูด
“โถ่!ด๊องเก๊าะมันเหนื่อยจิงๆนี่นา...เอ่อ..แล้วพี่อีทึกคับ พรุ่งนี้เราเริ่มถ่ายmv dancing out กับ man in citty ตอนกี่โมงฮะ”ฮยอกแจหันไปพูดกับดงแฮก่อนจะหันหน้าไปถามอีทึกต่อ
“อืม...พี่ก้อไม่แน่ใจเท่าไหร่นะแต่คงเริ่มแต่เช้าเลยแหละ คืนนี้ก้อเข้านอนกันเร็วๆและกัน”อีทึกที่มีคังอินนอนหนุนตักอยู่ทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหันหน้าไปกำชับน้องๆทุกคนในตอนท้ายประโยค
“ชิ”ฮยอกแจทำปากเบะ ถามว่าทำไมหนะหรอ ก้อเค้าไก้นอนห้องเดียวกับเจ้ามังกือเซี่ยงไฮ้นั่นหนะซิ จะไปขอนอนกับคนอื่นเค้าก้อเกรงว่าจาปายเปง กขค. เค้าอีก เหลือก้อแต่ชินดงไปนอนกับหมอนั่นไม่รุว่าเวลากับมาจะครบ 32 ดีรึป่าว
“เดี๋ยวผมมานะฮะ”ฮยอกแจหันไปบอกอีทึก ก่อนจะเดินออกไป
“นี่ฮยอกจี้...อ้าว ไปซะและ อะไรของเค้านะ”ดงแฮกะจะเรียกฮยอกแจไว้แต่ก้อไม่ทัน แล้วทั้งห้องก้อตกอยู่ในความเงียบ
“คิดว่าชั้นอยากนอนกับนายนักรึไง”ฮันคยองพูดขึ้นด้วยเสียงที่ไม่ดังมากนัก แต่ด้วยความที่ทั้งห้องเงียบสนิททำให้ทุกคนได้ยินประโยคนั้นอย่างชัดเจน
“เฮ้อ...เพราะงี้เอง คังลุกก่อนซิ”อีทึกทำหน้าเอือมๆกับอาการไม้เบื่อไม้เมาของคู่นี้
“ทึกกี้ นายจะไปหาฮยอกแจหรอ”
“อืม ใช่”
“อีกและ ทำไมเดี๋ยวนี้อะไรๆก้อเจ้าไก่ฮยอกนั่นตลอดเลย”บนปอดแปดเป็นหมีขาดน้ำผึ้ง แต่ก้อยอมลุกขึ้น
“นายจะไปหาฮยอกใช่มะทึกกี้ รอก่อนชั้นไปด้วย”ฮีชอลทำท่าจะลุกไปหาอีทึก แต่ก้อโดนซีวอนยื้อข้อมือเอาไว้ก่อน
“ซิน นายก้อด้วย จะไปหาเจ้าไก่มันทำไมอ่า”ซีวอนพูดแล้วทำสีหน้าเคืองๆ
“โถ่วอน.. มันไม่มีรัยหรอกน่า อย่าบ้าคิดไปเองได้ไหม”
“ก้อเด๋วนี้พวกนายชอบไปยุ่งกับเจ้าไก่นั่นเองนินา”ซีวอนพูดเสียงอ่อยๆ
“เฮ้อ!..ขอโทษ ขอโทษนะคัง ขอโทษนะวอน แต่เรื่องนี้มันเปงเรื่องของฮยอกเค้า ถ้าเค้าพร้อมที่จะพูด หรืออยากจะพูดเมื่อไหร่...เค้าจะเป็นคนพูดเอง ชั้นไปก่อนนะ ไปกันเถอะซิน”
~~ดาดฟ้าของตึก~~
ร่างของฮยอกแจยืนรับลมมองทิวทัศน์เบื้องล่าง ไม่ว่าจะเป็นตึกแฝด ที่เห็นอย่างเด่นชัด บ้านเรือน ประชาชนตัวจิ๋วมากมาย รถราวิ่งกันควักไขว่ แต่นัยน์ตาของคนมองกับ...ว่างป่าว..
...ไร้อารมณ์...
...ไร้ความรู้สึก...
...ว่างป่าว...
'คิดว่าชั้นอยากนอนกับนายนักรึไง'
คำพูดของเค้าคนนั้น ยังคงก้องอยู่ในหัว สะท้อนไป-มา ไม่จางหายไป เหมือนกับอาการที่เจ็บแปลบ
...ที่หัวใจ...
...เจ็บปวด..
...ยังไงก้อทำไม่ได้...
...ถึงนายจะเกลียด...
...จะรำคาญชั้นแค่ไหน...
...ชั้นก้อยังรักนาย...
...ฮันคยอง...
...ได้ยินไหม...
...ซารางแฮโย...
...ชั้นยอมเป็นอากาศ...
...เพื่อที่จะอยู่รอบๆตัวนาย...
...ชั้นยอมเป็นเศษผง...
...เพื่อมันจะปลิวเข้าตาของนายบ้าง...
...ชั้นยอมเป็นอากาศ...
...เพื่อที่นายจะขาดมันไม่ได้...
...ชั้นยอมเป็นเศษผง...
...เพื่อที่นายจะได้สัมผัสชั้นบ้าง...
...ชั้นยอมเป็นคนเห็นแก่ตัว...
...ที่ไม่รู้จักพอ...
...ขอแค่ชั้นได้รักนาย...
...แค่นั้นก้อพอ...
...ฮัน...
...ช่วยรับรู้มันที...
...ความรู้สึกของชั้น...
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
เฮ้อ......จบไปกับตอนแรก
เปงงัยบ้างฮะแต่งดีรึป่าว...ยังไงก้อเม้นต์บอกนะ^^
เม้นต์คือกำลังใจสำคัญของเรานะฮับ^^
ความคิดเห็น