ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter~1 ขึ้นเรือ
"ไอ้เด็กเหลือขอ!!แกทำอะไรกับม้าของฉัน" เสียงตะโกนดังลั่นจากอีกฟากของถนนที่มาพร้อมกับร่างสูงใหญ่กำลังเดินจ้ำอ้าวข้ามถนนที่คนพลุกพล่านตรงมาที่ร้านตีเหล็กตอนนี้หน้าตาที่บูดเบี้ยวของเขาอยู่แล้วบูดเบี้ยวมากกว่าเดิมเป็นสิบเท่า เขาตรงรี่เข้ามากระชากคอเสื้อของเด็กชายและยกขึ้นไปสูงกว่าศีรษะของตัวเอง ช่างหลอมเหล็กในร้านต่างพากันวิ่งหนีออกจากร้านฝ่าฝูงชนออกไปด้วยกลัวจะโดนลูกหลงหนึ่งในจำนวนนั้นเหลียวหน้ามาตะโกนว่าพระเจ้าทรงคุ้มครองนะเด็กน้อยสิ้นเสียงนั้นช่างร้านตีเหล็กทุกคนก็หายลับไปร่างเล็กๆนึกอยู่ในใจอย่างโกรธแค้นว่าเป็นคำพูดที่ไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี ผู้คนบนถนนที่สัญจรไปมาต่างหยุดดูการวิวาทที่กำลังจะเกิดขึ้น
"ทะ....ท่านเมนดาสได้โปรดปล่อยข้าลง..ขะ...ข้าหายใจไม่ออก" มือขนาดใหญ่กำแน่นกว่าเดิมร่างของเด็กชายตัวน้อยลอยสูงขึ้นไปอีก
"แกกกกแกกกมันไอ้เด็กเหลือขอฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ!!" แขนใหญ่ยักษ์เขวี้ยงร่างเล็กของเขากระเด็นไปติดกับเตาหลอมเหล็กสะเก็ดไฟกระเด็นลวกหลังของเขาทำให้เขาต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หน้าร้านตีเหล็กตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงผู้คนที่ทั้งเชียร์ การวิวาททั้งเหยียดหยามการกระทำของเมนดาสทหารของราชอาณาจักรบ้างก็สงสารเด็กน้อยผู้เป็นเหยื่ออารมณ์แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะการขัดขืนเจ้าหน้าที่ของราชอาณาจักรนั้นจะมีแต่เสียมากกว่าได้
"ได้โปรด...ไว้ชีวิตข้าด้วย" เด็กน้อยที่ตอนนี้แผ่นหลังเต็มไปด้วยรอยแผลจากสะเก็ดไฟและรอยบอบช้ำจากการโดนทำร้ายร้องขอชีวิตอย่างบ้าคลั่งใบหน้าเต็มไปด้วยรอยคราบน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเมมดาสเดินเข้ามาที่ร่างอันบอบช้ำโทรมๆนั่นมันค่อยๆชักดาบออกมาเอาปลายแหลมจ่อไปที่ไหล่ด้านซ้ายแล้วจิ้มลึกลงไป เลือดจำนวนหนึ่งค่อยๆไหลเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าขาดๆดำๆที่ตอนนี้กำลังแข่งความโทรมกับร่างกายของเด็กน้อย
"แกนะแกบังอาจนักที่ทำให้ เมเดเดจัง อาชาสาวสุดที่รักของฉันเป็นรอยฉันไม่ปล่อ
"ทะ....ท่านเมนดาสได้โปรดปล่อยข้าลง..ขะ...ข้าหายใจไม่ออก" มือขนาดใหญ่กำแน่นกว่าเดิมร่างของเด็กชายตัวน้อยลอยสูงขึ้นไปอีก
"แกกกกแกกกมันไอ้เด็กเหลือขอฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้แหละ!!" แขนใหญ่ยักษ์เขวี้ยงร่างเล็กของเขากระเด็นไปติดกับเตาหลอมเหล็กสะเก็ดไฟกระเด็นลวกหลังของเขาทำให้เขาต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด หน้าร้านตีเหล็กตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงผู้คนที่ทั้งเชียร์ การวิวาททั้งเหยียดหยามการกระทำของเมนดาสทหารของราชอาณาจักรบ้างก็สงสารเด็กน้อยผู้เป็นเหยื่ออารมณ์แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะการขัดขืนเจ้าหน้าที่ของราชอาณาจักรนั้นจะมีแต่เสียมากกว่าได้
"ได้โปรด...ไว้ชีวิตข้าด้วย" เด็กน้อยที่ตอนนี้แผ่นหลังเต็มไปด้วยรอยแผลจากสะเก็ดไฟและรอยบอบช้ำจากการโดนทำร้ายร้องขอชีวิตอย่างบ้าคลั่งใบหน้าเต็มไปด้วยรอยคราบน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายเมมดาสเดินเข้ามาที่ร่างอันบอบช้ำโทรมๆนั่นมันค่อยๆชักดาบออกมาเอาปลายแหลมจ่อไปที่ไหล่ด้านซ้ายแล้วจิ้มลึกลงไป เลือดจำนวนหนึ่งค่อยๆไหลเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าขาดๆดำๆที่ตอนนี้กำลังแข่งความโทรมกับร่างกายของเด็กน้อย
"แกนะแกบังอาจนักที่ทำให้ เมเดเดจัง อาชาสาวสุดที่รักของฉันเป็นรอยฉันไม่ปล่อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น