แฝดซ่าส์ รักสลับขั้ว

ลำดับตอนที่ #1 : การโคจรของเขาและเทอ

                                                                                        การโคจรของเขาและเทอ

                 แชะ แชะ  แชะ                                 

                 เสียงกล้องถ่ายรูปของคนลึกลับคนหนึ่ง(ปาปารัชซี่)   พอเขาถ่ายเสร็จเขาก็หายตัวไป อ้าวแน่นอนล่ะ จะอยู่ทำไมให้เขาจับได้ล่ะ

                 “ กัช......”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเรียกผม เธอชื่อเรนนี่ เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียน เธอชอบผม แต่ผมไม่ได้ชอบเธอ

                 “ ว่าไงครับ พี่เรนนี่”ผมถามเขา พลางดื่มเป็บซี่ไปด้วย

                 “ มะรืนนี้มีคิวที่ไหนหรือเปล่า”   

                 “ แป็บนะ เดี๋ยวผมเปิดสมุดคิวดูก่อน”ผมหยิบสมุดคิวขึ้นมาดู มะรืนหรอ อ้อ!มะรืนนี้ต้องไปอัดรายการ แก๊ก แก๊ก แก๊ก

                 “ มะรืนนี้มีคิวอัดรายการ   แก๊ก แก๊ก แก๊ก ที่บ้านผมน่ะ” ผมบอกพี่เรนนี่  ถามทำไมหรอ มีอะไรหรือเปล่า ” ผมถามเธอ

                 “ เปล่าๆ พี่แค่ถามดูเฉยๆ”เรนนี่บอกผม

                 ~รักรักเธอจริงจริงนะ รักรักเธอจริงจริง มอบให้หมดทั้งใจนะ..~

                 เสียงริงโทนเพลงในอัลบั้มผมเองแหละ ผมหยิบขึ้นมาดูเบอร์ อ้อ!ไกค์โทรมา น้องชายฝาแฝดผมเองล่ะ

                “ มีอะไรไกค์ ”ผมถามไกค์

                “ พี่กัช ตอนนี้อยู่ที่ไหนอ่ะ”

                “ อยู่ที่ร้าน In Love มีอะไรหรือเปล่า”

                “ เปิดช่อง 2 เดี๋ยวนี้เลย”ไกค์บอกแบบรีบๆ ร้อนๆ  ไม่รู้จะรีบอะไรกันนักหนา   ผมเปิดดูทีวีดู ผมก็เห็นภาพของผมกับเปียร์ ทิวารี ไปเดินจตุจักรด้วยกัน ผมมองภาพแบบชินๆ เพราะว่าตั้งแต่ผมเป็นนักร้อง ผมตกเป็นข่าวกับนางเอกดังๆ หลายคนแล้ว

                 “ พี่กัช ฟังไกค์อยู่เปล่า”

                 “ อืม ฟังอยู่”

                 “ วันพฤหัสนี้ อากู๋เจม จะให้พี่กัชแถลงข่าวเรื่องนี้นะ”ไกค์บอกผม ผมได้แต่ทำหน้าเบื่อๆ

                 “ อืมๆ”ผมรับคำของไกค์แบบเซ็งๆ 

                 “ แค่นี้นะ ตู๊ดๆๆ”ไกค์วางสายไป                                       

                 “ กัช   นายจะ......”เรนนี่กำลังจะถาม

                 “ อืม วันพฤหัสนี้  ผมต้องไปแถลงข่าว”ผมรีบตอบ เพราะรู้ว่า เธอจะถามอะไรผม ผมขี้เกียจตอบเธอ     

                   เฮ้อ ! วันนี้ฉันต้องย้ายมาอยู่ที่บ้านใหม่ เพราะว่าฉันสอบติดโรงเรียน ที่กรุงเทพ พ่อแม่จึงซื้อบ้านให้อยู่ โอนเงินให้ไว้ในธนาคารเดือนละ 20,000 บาท แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดนะคะว่า ทำไมฉันถึงใช้เงินเดือนละมากๆขนาดนี้ ก็ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวนี่ ฉันอยู่กับน้องสาวฝาแฝดของฉัน

                         “ เจ๊ออร์แกน ดูนี่สิ ” น้องแอมแปร์ น้องสาวฝาแฝดสุดน่ารักของฉัน  ชี้ให้ฉันอ่านคอลัมน์บันเทิงหนังสือพิมพ์ไทยชัด

                         “ กัช นักร้องหนุ่มชื่อดัง พาแฟนสาวไปกินข้าวร้านอาหารชื่อดัง ในเยาวราช ” ฉันอ่านคอลัมน์แบบงงๆ กัชไหนอ่ะ “ กัชไหนหรอ เจ๊ไม่รู้จัก ”ฉันถามน้องแอมแปร์

                         “ ก็กัช-ไกค์ นักร้องชายฝาแฝดที่เป็นเจ้าของเพลง รักเธอจริงๆนะ ที่โด่งดังในตอนนี้ไงล่ะ เจ๊ไม่รู้จักหรอ เชยจัง  ” น้อยๆหน่อย ยัยแอมแปร์ ว่าพี่สาวสุดสวยของแกได้ไง

                         “ เจ๊ไม่รู้จัก วงกัด-ไก่หรอก เจ๊รู้จักแต่เพลง ปลื้มป่วนจอ ของน้องจ๋า น่ะ”ฉันตอบอย่างมั่นใจ เพราะว่า ฉันชอบเพลงนี้มาก

                         “ เขาชื่อ กัช-ไกค์ ไม่ใช่กัดไก่ เจ๊นี่ชอบมั่วจังเลย  ” อ้าว ! ยัยแอมแปร์ ทำไมต้องว่าเจ๊ด้วยวะ ก็เจ๊ไม่รู้จักนี่หว่า “  ว๊าย! ได้เวลารายการ กั๊กกะไตค์แล้ว วันนี้กัช-ไกค์มาออกรายการด้วย  ” ว่าแล้วน้องสาวสุดน่ารัก ก็วิ่งไปเปิดทีวี โดยที่ลากฉันไปนั่งด้วย

                         กรี๊ดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดด

                         ทุกคนไม่ต้องตกใจนะคะ ว่าเกิดเหตุอะไรหรือเปล่า จริงๆแล้ว ยัยแอมแปร์กรี๊ดที่นักร้องฝาแฝด กัด-ไก่ เอ้ย ! กัช-ไกค์ ที่กำลังออกรายการ กั๊กกะไตค์ ฉันล่ะโคตรเซ็งลย ฉันรีบเอามือปิดหู เพราะไม่งั้นหูฉันแตกแน่

                                                           ***************************************          
                           ~ไม่อยากให้เธอต้องเสียใจจากผู้ชายคนนั้นอีก ลองหันกลับมามองคนใกล้ใกล้เธอบ้างสิ~

                          เสียงเรียกเข้าของผมเองแหละ ก็เป็นเพลงในอัลบั้มของผมเองแหละ เฮ้ย ! ใครโทรมาตอนนี้ฟะ คนจะหลับจะนอน ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา

                          “ ฮัน-โหล ส่า-หวัด-ดี-คับ”ผมพูดแบบงัวเงีย

                          “ ไกค์หรอ นี่อากู๋ พูดนะ”อากู๋บอกผม คับๆ ผมรู้ว่าเป็นกู๋ แต่ว่า กู๋จะโทรทำไมป่านนี้ ผมง่วงนอนง่ะ

                          “ ครับๆ มีอะไรครับถึงโทรมาดึกๆ ดื่นๆเนี่ยครับ”ผมพูดแบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่    

                          “ ช่วยบอกกัชด้วยว่า วันเสาร์นี้ที่รายการตีสิบสอง เขาเชิญเธอทั้งสองคนไปออกรายการ ”ผมตาโตขึ้นมาทันใด เงินๆ มาอีกแล้ว (ถึงบ้านผมจะรวยก็เถอะ งกไว้ก่อนดีแล้ว)

                          “ ครับๆ มีอะไรอีกหรือเปล่า”

                          “ ไม่มีแล้ว แค่นี้แหละ  ตู๊ดๆๆๆ ”อากู๋วางสายไป

                          “ ใครโทรมาหรอไกค์ ” พี่กัชถามผม

                          “ อากู๋ โทรมาบอกว่า วันเสาร์นี้ รายการตีสิบสอง เขาเชิญไปอัดรายการน่ะ ” ผมตอบพี่กัช พี่แกทำหน้าเซ็งมาก

                          “ งานอีกแล้วหรอ โห่! ทั้งอาทิตย์พี่ยังไม่ได้พักเลยนะ  ไม่รู้จะอะไรกันนักกันหนา โชคดีนะเนี่ยที่ยังไม่เปิดเทอม ไม่งั้นตายแน่เลย ทั้งงาน ทั้งเรียน โอ้ย! ปวดหัว นอนแล้ว เซ็งโว้ย” พี่กัชโวยวาย แล้วพี่แกก็ทิ้งตัวนอน แล้วก็หลับไป ผมก็ง่วงนอนแล้ว ขอลาล่ะครับ ว่าแล้วผมก็ทิ้งตัวลงนอน แล้วก็.....หลับครับ

                          “ พี่กัช เดี๋ยวไกค์ไปข้างนอกแป็บนะ ” ผมบอกพี่กัช พี่กัชพยักหน้า แล้วพี่กัชก็กินข้าวต้มต่อ เฮ้อ! ผมล่ะเซ็ง แล้วผมก็ขี่จักรยานไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตไปซื้อของกิน ระหว่างที่ผมกำลังจะไปคิดเงิน โครม! ผมชนกับผู้หญิงคนหนึ่ง  เธอสวยมากครับ แต่แล้วผมชะงัก เมื่อเธอ..........

                         “ โอ้ย !คุณเข็นรถเข็นประสาอะไรมาชนคนอื่นน่ะ ฉอดๆๆๆ”เธอวีนใส่ผมเต็มที่เลย ผมก็รับฟัง นานไปผมรับฟังไม่ไหวแล้ว

                         “ นี่ ! คุณผมแค่ชนคุณนะ ไม่ใช่ทำคุณท้อง ” ผมก็ตอบ แต่ปรากฏว่า เธอวีนหนักกว่าเก่าอีก

                         “ไ อ้บ้า พูดอย่างนี้ได้ไง ชนเขาแล้วยังไม่ขอโทษอีก คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงชนคนอื่นแล้วไม่ขอโทษ”

                         “ แล้วคุณล่ะ คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงมาวีนกับคนอื่นแบบนี้ ” ผมตอบเธอ เธอทำหน้าอยากจะกรี๊ด แต่เธอคงกรี๊ดไม่ออก

                         กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด  พี่ไกค์

                         ผมและเธอหันไปทางเสียงนั้น ผมเห็นผู้หญิงที่วิ่งมา หน้าตาเธอเหมือนยัยผู้หญิงขี้   วีนคนนี้ สงสัยว่าจะเป็นฝาแฝด

                         “ แอมแปร์  รู้จักผู้ชายปากสุนัขไม่รับประทานคนนี้ด้วยหรอ ” เธอหันไปถามผู้หญิงอีกคนหนึ่ง

                         “ เจ๊ออร์แกน อย่ามาว่า ไกค์สุดหล่อของแอมแปร์นะ ไกค์เค้าจะออกจะนิสัยดี”น้องสาวยัยนั่น ปกป้องผม ยัยนั่นทำหน้าบูดเลย ผมล่ะโคตรขำเลย

                         “ ขำอะไร ” ยัยนั่นทำท่าจะต่อยผม “ ไม่ต้องมาขำเลยนายไก่ ” เมื่อกี้ยัยนั่นเรียกผมว่าอะไรนะ ไก่หรอ ยัยนี่บ้าหรือเปล่า          

                         “ เจ๊ออร์แกน เขาชื่อ ไกค์ ไม่ใช่ไก่ เจ๊นี่ชอบมั่ว ”+5555 ยัยนั่นโดนน้องสาวว่า ยัยนั่นทำหน้าเหรอเลยอ่ะ

                         ~ไม่อยากให้เธอต้องเสียใจจากผู้ชายคนนั้นอีก ลองหันกลับมามองคนใกล้ใกล้เธอบ้างสิ……..แล้วเธอจะรู้ว่ามีใครรอเธออยู่~

                        เสียงริงโทนโทรศัพท์ดังขึ้น ผมหยิบโทรศัพท์จะรับ แต่ว่าไม่ใช่ของผม ผมหันไปดู อ๋อ! ที่แท้ก็ของยัยนั่นนี่เอง   

                        “ ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”ยัยนั่นพูดกับคนในโทรศัพท์  จริงๆแล้วนะ เธอเสียงน่ารักมากและหน้าตาก็น่ารักด้วย ไม่ใช่สิจัดว่าสวยเลยล่ะ  เพราะเธอหน้าตาเหมือนลูกครึ่งจีน คล้ายๆผม ผมลูกครึ่งญี่ปุ่น(คล้ายตรงไหน) แถมชื่อเธอก็น่ารักด้วย  แต่เสียอย่างเดียว คือ ปากไวไปหน่อย  สักพักเธอคุยโทรศัพท์เสร็จ

                        “ แอมแปร์  เจ๊ฝากคิดเงินด้วยนะ เจ๊จะไปที่สำนักพิมพ์สักหน่อย เขาเรียกพี่ไปคุย เชิญเธอคลั่งไอ้นักร้องบ้าคนนี้ไปเถอะ” เอ๊ะ ! ยัยนั่นก็ไม่เลิกกัดผมซะที

                        “  เจ๊ออร์แกน ก็แอมแปร์บอกว่า อย่ามาว่าไกค์สุดหล่อของแอมแปร์ไง ”

                       “  เออๆ เจ๊ไม่ว่าก็ได้ ฝากไว้ก่อนนะ เฮ้ย! ไม่ใช่สิ ขออย่าให้เจอกันอีกเลย ”

                       “  ทำอย่างกะ ผมอยากเจอคุณงั้นแหละ ” ผมพูดย้อนกลับ ยัยนั่นทำหน้าดุใส่แล้วสะบัดหน้าเดินหายไป

                       “  น้องแอมแปร์ครับ พี่สาวทำไมนิสัยไม่เห็นเหมือนน้องเลยล่ะ ” ผมถามน้องแอมแปร์

                       “  ก็เจ๊ออร์แกน เขาไม่ชอบผู้ชาย ” หา! ยัยนั่นเป็นทอมหรอ ผมทำหน้าตกใจ “ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ หนูหมายความว่า เจ๊ออร์แกนไม่ค่อยชอบพวกนักร้องเพลงไทยสากลเท่าไหร่ ถ้าเป็นนักร้องเพลงลูกทุ่งล่ะก็ เจ๊ออร์แกนล่ะชอบมากเลย ” อ๋อ! ที่แท้ ยัยนั่นก็ชอบเพลงลูกทุ่งนี่เอง

                       “  พี่ไกค์คะ ” น้องแอมแปร์เรียกผม “  แอมแปร์ขอเบอร์พี่ไกค์หน่อยได้ไหมค่ะ ”

                       “ ได้ครับ จดนะครับ ” ผมบอกน้องแอมแปร์ “ 01-566xxxx ครับ อย่าเอาไปบอกใครนะครับ ”

                       “  ขอบคุณค่ะ แอมแปร์ไปก่อนนะคะ ” แล้วน้องแอมแปร์เดินหันหลังเดินไปคิดเงิน เธอช่างอ่อนหวานกว่าพี่สาวจริงๆ แต่พี่สาวน่ารัก เอ๊ะ! ผมคิดอะไรอยู่เนี่ย  ผมว่า ผมเดินซื้อของต่อดีกว่า ว่าแล้วผมก็เดินไปซื้อของต่อ  

                       “  กัช   ไกค์ล่ะ ยังไม่มาหรอ ”  พี่ๆทีมงานรายการ แก๊ก แก๊ก แก๊ก ถามผม อ้าว ! แล้วพี่เห็นไกค์ไหมล่ะ ใจจริงผมอยากจะพูดออกไปจัง

                       “ไม่รู้เหมือนกันครับ เดี๋ยวคงมา ”

                       “  มาแล้วครับ  ” เสียงไกค์มาแต่ไกลเลย

                       “ ไกค์ ทำไมมาช้าจัง พี่รอนานแล้วนะ ” พี่ปลา โลกกลมวีนใส่ไกค์เป็นชุดเลย

                       “  ขอโทษครับ ผมไปซื้อของมา ขอโทษจริงๆครับ ” ไกค์ตอบพี่ปลา โลกกลม

                       “ ไม่เป็นไรจ๊ะ พี่หายโกรธแล้ว ” พี่ปลาพูดและกอดรัดไกค์ ส่วนไกค์ก็ทำหน้ายิ้มๆ

                       “ เอาล่ะ ๆ เริ่มถ่ายทำได้แล้ว เดี๋ยวพี่ๆ จะไปรอหน้าบ้านนะ ไปได้แล้ว ยัยปลา ” ว่าแล้วพี่พิชโชก็ลากพี่ปลาออกไป  ไกค์ทำหน้าโล่งใจเป็นบ้าเลย

                      หลังจากถ่ายทำรายการเสร็จ ผมก็ต้องไปแถลงข่าวเรื่อง ที่เป็นข่าวกับเปียร์ ทิวารี  ทำไมนะ ทำไม  ทำไมผมต้องตกเป็นข่าวกับคนอื่นด้วยฟะ อาจเป็นเพราะว่า คนมันหน้าตาดีอ่ะนะ  (แหวะ)555+

                        “ กัช มาแล้วหรอ เรารอตั้งนาน ” เปียร์ถามผม 

                        “ แล้วคนที่ยืนคงเป็นนกมั้งล่ะ โด่ ” ผมกวนประสาทเปียร์ เปียร์ทำหน้าเหรอเลย

                        “ หรอ เราเห็นเป็นสุนัขอ่ะนะ +555 ” ว่าแล้วเปียร์ก็ขำผม หน็อย ! บังอาจว่า คนหล่อ ผมตบหัวเปียร์ทีหนึ่ง ข้อหาว่า คนหล่อเป็นสุนัข

                        “ กัช แค่นี้ตบหัวหรอฟะ แกตาย ” เปียร์ไล่ขับผม ผมก็…..วิ่งซิครับจะอยู่ทำไมอ่ะ

                        “ น้องเปียร์ น้องกัช ได้เวลาแถลงข่าวแล้วจ้า ” พี่ๆทีมงานมาตามผมและเปียร์

                        “ ครับ/ค่ะ” ผมและเปียร์ตอบรับ

                        ผมและเปียร์เดินเข้าไปนั่งที่ที่เขาจัดเตรียมไว้ให้  และพี่ๆนักข่าวก็ยิงคำถามมามากมาย

                        “ น้องกัชและน้องเปียร์เป็นแฟนกันหรือเปล่าครับ แล้วคนที่น้องกัชพาไปกินข้าวที่เยาวราชล่ะครับเป็นใครครับ ” พี่นักข่าวคนหนึ่งถามผมขึ้นมา

                        “ ผมกับเปียร์เป็นเพื่อนกันครับ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ  ส่วนคนที่ผมพาไปกินข้าวนั้น เป็นรุ่นพี่ที่รู้จักกันครับ มีใครจะถามอะไรอีกไหมครับ ”  ผมถามพี่ๆนักข่าวที่ยังมีข้อสงสัย แล้วผมกับเปียร์ตอบคำถามพี่ๆนักข่าวแทบหมดแรงเลย เพราะพี่ๆเขามีคำถามเยอะมาก จนตอบแทบไม่ทัน