[Fic KNY] Kimetsu No Yaiba | Changing World

ศึกสุดท้ายที่แสนยาวนานจบลง เซลล์อสูรในตัวทันจิโร่ถูกทำลายไปเกือบสิ้น เหลือเพียงเศษเสี้ยวที่ไม่อาจก่ออันตรายหรือสร้างความวินาศสันตะโรได้อีก 

เปลือกตาสีแทนอ่อนลืมตาขึ้นอย่างยากลำบาก ดวงตาคมสีโกเมนเหลือบมองไปรอบ สิ่งที่เห็นในตอนนี้คงมีแต่ความยินดีที่เด็กหนุ่มลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง

‘เฮฮฮฮฮฮ ทันจิโร่ฟื้นแล้ว’

‘เขายังไม่ตาย’

‘ขอบคุณพระเจ้า’

ท่ามกลางความยินดีมีเพียงน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาน้อยๆ จากวันนี้จะมีแต่ความสงบสุข ไม่ต้องมีผู้คนเจ็บปวดเพราะอสูรอีกต่อไป 

แต่ความสงบสุขที่แลกมาด้วยพวกพ้องทำเอาเจ็บปวดไปทั่วสรรพางค์กาย หลายชีวิตเพื่อแลกความสงบสุขที่ยั่งยืนทำเอาทันจิโร่น้ำตารินไหล ถ้าเพียงเขาแข็งแกร่งกว่านี้ คงจะช่วยทุกคนไว้ได้ หรือไม่ก็ช่วยพวกพ้องให้ได้มากที่สุด

เวลาไม่เคยคอยใคร หน่วยคาคุชิเข้าเก็บกวาดและพาคนบาดเจ็บกลับไปรักษาอย่างเร่งด่วน 

ผ่านไปหลายเดือน ณ คฤหาสน์ผีเสื้อที่ทันจิโร่และคนอื่นเข้ารับรักษาตัวเต็มไปด้วยของเยี่ยมเยียนต่างๆ ไหนจะสมาชิกหน่วยที่ผลัดเปลี่ยนกันมาเยี่ยมทำให้แต่ละวันไม่เงียบเหงานัก 

และก็มาถึงวันที่เจ้าบ้านอุบุยาชิกิคนปัจจุบันได้เรียกเขา และเพื่อนๆอีกสามคนเข้าไปหาพร้อมกันและพร้อมมอบยศตำแหน่งให้ทั้งสี่คนและตบท้ายด้วยคำขอบคุณ

คามาโดะ ทันจิโร่ – เสาหลักตะวัน

อากาสึมะ เซ็นอิทสึ – เสาหลักอัสนี

ฮาชิบิระ อิโนะสึเกะ – เสาหลักสัตว์ป่า

สึยูริ คานาโอะ – เสาหลักบุปผา

–

วันคือเนิ่นนานผ่านไป เหล่าเด็กหนุ่มสาวต่างเติบโต อายุขัยย่าง 25 ปี ทันจิโร่ได้ล้มป่วยลงจากผลพวงที่มีปานปรากฏ ผู้มีปานจะสิ้นอายุขัยเมื่อจวบจนอายุ 25 แม้กับทันจิโร่ก็ไม่มีข้อยกเว้น

แต่ถึงอย่างน้อยก็เขียนจดหมายร่ำลาเอาไว้แล้ว วันใดวันหนึ่งที่ต้องจากไปจะได้มีตัวแทนสื่อความในใจทั้งหมดออกไป เขาพร้อมที่จะไปเสมอ แม้จะเสียดายที่มิอาจอยู่ได้นานกว่านี้ แต่ก็ยินดีที่ความเหนื่อยล้านี้จะจบเสียที

จวบจนวันนั้นได้มาถึง ทันจิโร่จากไปด้วยรอยยิ้มเป็นรอยยิ้มที่เนซึโกะร้องไห้ออกมาด้วยความยินดี พี่ชายของเขาถึงเวลาได้พักผ่อนเสียที หลังจากที่เหนื่อยมานานนับชีวิต 

‘หลับให้สบายนะพี่ทันจิโร่ หนูรักพี่นะ’

.

.

ราวกับล่องลอยอยู่ในห้วงความฝัน ครั้งเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเขานั้นนอนหลับไหลอยู่ในท่ามกลางพื้นหิมะหนา เมื่อมองดูไปรอบๆก็พบแต่ความคุ้ยเคย

‘ที่นี่มัน..’ เมื่อในหัวประมวลเสร็จสองขาก็ออกวิ่งไปในทันที กลิ่นคาวเลือดที่ลอยมาตามลมยิ่งทำให้เขาเร่งฝีเท้าขึ้นไปอีก

ภาพที่เห็นยามไปถึงทำเอาคลั่งจนแทบเสียสติอีกครา ภาพของครอบครัวที่นอนจมกองเลือดปรากฏเบื้องหน้า

‘ไม่จริง นี่ต้องเป็นความฝันแน่ ตื่นสิทันจิโร่! ตื่นเดี๋ยวนี้!’

มือหยาบกร้านตบใบหน้าตัวเองซ้ำๆเพื่อหวังจะปลุกตนเองให้ตื่นเสียที แต่ไม่ว่าจะตบอีกสักกี่ครั้ง ความเจ็บที่แก้มก็ยืนยันได้ดีว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ภาพตรงหน้าเป็นความจริง และกลิ่นนี้ ที่ไม่ว่าจะบางเบาแค่ไหนเขาก็ไม่ลืม

คิบุสึจิ มุซัน

เสียงปริร้าวในใจดังขึ้น ทันจิโร่จวนเจียนจะบ้าอีกครั้ง มันมากเกินกว่าจะรับไหว ความรู้สึกในหัวใจกำลังบิดเบี้ยว ความอ่อนโยนที่มีได้แห้งเหือดไป เหลือทิ้งไว้แต่ความมืดดำในจิตใจ 

ทันจิโร่หรอกว่าที่นี่คือที่ไหน แต่ตราบใดที่อสูรยังอยู่ เขาจะตามล่าพวกมัน จะบั่นให้หมด ไม่ให้เหลือ

ครั้นเมื่อทำการฝังศพเสร็จสิ้น ทันจิโร่สาบานกับตัวเองอย่างแน่วแน่ว่าจะต้องสังหารคิบุสึจิ มุซันให้ได้ ไม่ว่าจะโลกนี้หรือโลกไหนๆ เขาจะตามไปสังหารมันให้เหี้ยน

–

Open 22/01/64

Close –

–

แนะนำตัวละคร

คามาโดะ ทันจิโร่

ข้อมูลทั่วไป

อายุ 18 ปี ใช้ปราณวารีและปราณตะวัน (เสาหลักตะวัน) จิตใจบิดเบี้ยวจนความอ่อนโยนแทบไม่มีเหลือ มีแต่ความโกรธแค้นที่เป็นแรงผลักดัน 

ถ้าเทียบฝีมือกับเสาหลักในปัจจุบัน ทันจิโร่เหนือกว่าทุกคนและทุกด้าน

แหะ แอบมาเปิดเรื่องใหม่อีกแล้วค้าบ เรื่องเก่ายังไม่ไปถึงไหนเล๊ย ;^;