ลำดับตอนที่ #79
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #79 : ตอนที่ 69 : บุกคาโนวาล [อีกครั้ง]
ขออภัยกับผู้อ่านทุกท่าน
ช่วงนี้กระผมไม่ค่อยว่าง เนื่องจาก...
เทศกาลสอบมันมาอีกแล้ว!!!!!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
คราวนี้เลยมีเวลามาลงได้แค่ตอนเดียว
ไว้เจอกันนะคร้าบบบบ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนที่ 69 : บุกคาโนวาล [อีกครั้ง]
“...โอย...”
“พี่เพิร์ล!”
เลนเน่รี่เข้ามาประคองรุ่นพี่สาวให้
“เลน...เลนเน่”เพิร์ลคราง มือบางกุมขมับน้อยๆ “ชั้น...”
“พี่สลบไปค่ะ พี่โฟร์เลสเลยให้หนูมาดูแล”
“โฟร์เลส...จริงสิ!!!”เพิร์ลลุกพรวด
“พี่...พี่เพิร์ลคะ”เลนเน่ตะกุกตะกัก
“เลนเน่ โฟร์เลสอยู่ไหน”เพิร์ลถามเสียงเข้ม
แกร๊ก
“อ้าว ว่าไงเลนเน่”โฟร์เลสยิ้มน้อยๆ มือพลิกหน้ากระดาษหนังสือพิมพ์ที่อ่านอยู่อย่างเงอะงะโดยไม่หันกลับไปมองซักนิด
......มันยังไม่รู้ตัว......เพิร์ลกัดฟัน เธอส่งซิกส์ให้เลนเน่ทำตัวเป็นปรกติไว้
“สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่โฟร์เลส”เลนเน่ยิ้มตอบ
“อืม แต่จะว่าไปนี่ก็สายๆแล้วล่ะ ไม่เช้าหรอก”โฟร์เลสหัวเราะกับตัวเอง
“แล้วพี่โฟร์เลสทำอะไรอยู่เหรอคะ”เลนเน่ถาม
“อ่านหนังสือพิมพ์อยู่ไงเลนเน่”โฟร์เลสตอบ
“หนังสือพิมพ์?”
“มันเป็นกระดาษรายงานประจำวันที่พวกมนุษย์ชอบเอาไว้ใช้เขียนข่าวสารต่างๆ แล้วกระจายไปในกลุ่มคนน่ะ เหมือนเวลาประกาศรายงานของพวกเรานั่นแหละ แต่เนื้อหามันเยอะจนประกาศเป็นคำพูดไม่ไหว ต้องเขียนออกมาเป็นกระดาษแผ่นใหญ่ๆพวกนี้แทน ไม่รู้คิดได้ยังไง”โฟร์เลสบ่นอุบอิบ มืออีกข้างดันแว่นอ่านหนังสือให้เข้าที่
“ตัวอักษรก็เล็ก อ่านลำบากจะตาย เวลาเปิดหน้าหนังสือพิมพ์แต่ละหน้านี่เหมือนกระดาษมันจะขาดเอาซะให้ได้ แถมแผ่นก็ใหญ่ เปิดไม่ค่อยไปด้วย ยุ่งยากชะมัด”โฟร์เลสบ่นไปเรื่อย
“ของพวกนี้แปลกดีนะคะ ในเฮฟเว่นไม่เห็นมีเลย”เลนเน่ว่า
“ช่วยไม่ได้นี่ ทางเฮฟเว่นเขาไม่เอาข่าวมาแผ่ขยายให้วิญญาณทั่วไปรับรู้แบบนี้หรอก การปกครองแบบเผด็จการก็แบบนี้แหละ”โฟร์เลสว่า เขาปิดหน้าหนังสือพิมพ์ลงแล้วถอดแว่นตา
“อ้อเพิร์ล ถ้าคิดจะเล่นงานชั้นล่ะก็ คราวหน้าต้องเอาให้เงียบกว่านี้นะ”โฟร์เลสหันกลับมา ในมือกลับมีลูกพลังสว่างจ้าหมุนควงสว่านอยู่ เด็กหนุ่มยิ้มกว้างอย่างเป็นต่อ
“...”
“ไงล่ะ ดันทุรังมากไปร่างกายเลยแย่ ถ้าชั้นไม่ทำแบบนั้นแล้วเธอจะยอมนอนดีๆได้กับเขาบ้างมั๊ย หือ?”
“...เชอะ...”เพิร์ลสะบัดหน้าหนี ก่อนจะไปสะดุดตากับเตียงเปล่าๆข้างตัวโฟร์เลส
“ถ้าเธอมองหาท่านราเอลล่ะก็ รายนั้นออกไปกระโดดโลดเต้นข้างนอกแล้ว”
“หา!!!”
- เอดินเบิร์ก -
“เฟริน~ คาโล~ อยู่หนายยยยยยย”รีเนลตะโกนหาเพื่อนทั้งสอง
“แปลกจัง...หายไปไหนกันนะ”รีเนลพึมพำ เด็กสาวเดินเหม่อลอยไปจนชนกับคนที่เดินสวนมาโยไม่รู้ตัว
“อ๊ะ! ขอโทษค่ะ!”รีเนลรีบบอก
“แปลกจังนะ ทำไมเดินเหม่อได้ล่ะรีนี่?”
“พี่ลูคัส”รีเนลเงยหน้าขึ้นตามเสียง ฑี่ลอเรนซ์ พี่ชิวาส พี่โซมาเนียด้วย มาทำอะไรที่นี่คะ?”
“เราสิที่ควรถาม แถวนี้มันเขตของพวกปีเจ็ดนะรีเนล”ชิวาสว่า
“เอ๋!?!”รีเนลรีบมองซ้ายมองขวา
......ตายล่ะวา...เดินมาถึงนี่ได้ไง!!!......
“ท่าทางจะเหม่อจริงๆนะ”โซมาเนียถอนหายใจ
“เอ่อ...คือ”รีเนลอายจนหน้าแดง “ขอ...ขอโทษค่ะ”
“เฮ้อ เอาเถอะ แล้วทำไมถึงได้เหม่อซะล่ะรีนี่”ลูคัสถามยิ้มๆ
“อ๊ะ ใช่ๆ พวกพี่ๆเห็นพวกเฟรินรึเปล่าคะ?”รีเนลถาม เด็กสาวพยายามทำตัวเรียบร้อยไว้ก่อนเพราะความรู้สึกกลัวแบบแปลกๆยามอยู่ใกล้ๆลูคัส ทั้งๆที่มันน่าจะเป็นแค่ความฝันแท้ๆแต่ก็อดกลัวไม่ได้
“พวกเฟรี่น่ะเหรอ?”ลูคัสทวนคำ
“เห็นโรเวนว่าสามตัวนั้นไปคาโนวาล”ลอเรนซ์ตอบ [ยังอารมณ์บูดเหมือนเดิมด้วย]
“คาโนวาล...เหรอคะ”รีเนลคราง เด็กสาวลอบกลืนน้ำลาย
......เพราะเรื่องที่พี่ชายไปขโมยของมาแน่ๆเลย!......
“เป็นอะไรไปอีกล่ะรีนี่ คราวนี้หน้าซีดเชียว”ลูคัสพูดกลั้วหัวเราะ
......แกล้งคนแล้วสะใจเป็นบ้า......
“ท่าทางยังไม่หายดีนะ หรือว่ายาใช้ไม่ได้ผล”โซมาเนียถาม
“ไปลองถามยูริซิสดูป่ะล่ะ”ชิวาสถาม [แกล้ง] ซื่อๆ
“ไม่เอา!!!”รีเนลหน้าบึ้งหน้าตึงทันทีที่ชื่อของศัตรูคู่อาฆาตหลุดออกมา
......ให้กลับไปหาเจ้าครูเอลอ่ะนะ? ให้ตายก็ไม่ไปหรอก!!!......
......แล้วเรื่องยามันเกี่ยวอะไรกับเจ้านั่น!!!......
“คิกๆ”ลูคัสหลุดหัวเราะออกมานิดๆ
“หัวเราะอะไรคะพี่ลูคัส”รีเนลขมวดคิ้ว
“เปล๊า ไม่มีอะไรจ๊ะ”ลูคัสยิ้มน้อยๆ
“เอ้อ ไหนๆก็เจอพวกพี่ๆพอดี”รีเนลเพิ่งนึกขึ้นได้ “คือว่า...เรื่องยาที่ให้หนูกินเมื่อวันสองวันก่อนนั่น...มันยาอะไรเหรอคะ”
“เอ...ไม่รู้สิ”ลอเรนซ์ว่า “ต้องไปถามคนที่พาเธอมาเอง”
......ถามไอ้ครูเอล!?!......
“งั้นหนูไม่อยากรู้แล้ว!!!”รีเนลว๊าก
- คาโนวาล -
“วู้...ปี้~~~~~~”
ซ่า ซ่า
ร่างของเจ้าชายแห่งเฮฟเว่นไถลลงมาจากหลังคาหอคอยราวกับเด็กๆ โดยไม่คำนึงถึงสภาพของตัวเองเลย [นึกภาพคนเล่นสไลเดอร์เอาน่ะครับ]
ตึก
“ฟิ้ว...ปราสาทคาโนวาล...เป็นครั้งที่สองแล้วที่เราบุกรุกที่นี่”ราเอลเป่าปาก
......ถึงจะไม่อยากยอมรับ...แต่เราทำให้เรื่องทางนี้วุ่นวายมากทีเดียว......
......ทว่า...เราจะถอยหลังกลับ...ไม่ได้อีกแล้ว......
สภาพของราฟาเอลตอนนี้ พูดได้ไม่เต็มปากนักว่าสบายดี แผลที่แขนต้องพันผ้าสีขาวไว้แน่นจนงอแขนยังไม่ได้ ส่วนแผลตามที่ต่างๆก็มีผ้าพันแผลพันไปหมด ดูเกือบๆจะเป็นมัมมี่อยู่รอมร่อ แต่ที่ออกมากระโดดโลดเต้นได้แบบนี้ก็ถือว่าปาฏิหาริย์มากแล้ว
......ต้องเป็นรีเนลแน่......
......ชอบทำอะไรไม่คิดถึงตัวเองทุกทีสิน่า น้องเรา......ราเอลคิด [โดยไม่ได้ย้อนกลับมาดูเลยว่าตัวมันเองก็พอกันแหละ]
“กลับมา...วงแหวนสรวงสวรรค์”ราเอลโบกมือในอากาศ
ที่เขากลับมานั้นมีสองเป้าหมายหลัก หนึ่งในนั้นคือการเอาอาวุธประจำตัวของตัวเองกลับไป เพราะเขาสลบเหมือดไม่รู้เรื่องจนเพิร์ลต้องพากลับ และแน่นอนว่าเพิร์ลไม่ได้เอากำไลทองของเขากลับไปด้วยแน่ๆ
...ส่วนอีกเรื่อง...
“ดาบปราบมาร!!!”
“ว่าแล้วว่านายต้องออกมา”ราเอลฉีกยิ้ม ร่างโปร่งกระโดดหลบไปอีกฟากหนึ่ง ทำให้คลื่นดาบพลาดไปอย่างน่าเสียดาย
“เพราะทางเรารู้แน่ว่าท่านต้องกลับมาเอากำไลคืน”
“ปรินซ์คาโล? คิลมัส?”ราเอลขมวดคิ้ว เพราะนอกจากบาโรแล้ว ยังมีคาโลและคิลติดตามมาด้วย
“หึ...แปลกใจรึไงราเอล”คิลฉีกยิ้ม
“แปลกใจสิ”ราเอลกระพริบตาปริบๆ
“ข้าเรียกกลับมาเอง”บาโรว่า “เพราะคาดอยู่แล้ว่าเจ้าต้องกลับมา”
“ว้า...โดนดักทางได้แบบนี้เสียความมั่นใจเลยนะเนี่ย”ราเอลเกาแก้มแกรกๆ
“หุบปากไปเลย!”คาโลและคิลว๊าก เพราะรู้ดีว่าคำพูดที่ออกมาจากเด็กหนุ่ตรงหน้า จะหาความจริงได้ไม่ถึง 10 % เลย
“แหมๆ ใจร้ายจังเลย”ราเอลหัวเราะ
“แกมาก็ดีแล้ว จะได้จัดการให้มันจบเรื่องจบราวไปเลย”คิลหักนิ้วตัวเองดังกร๊อบๆ
“เรียกให้ตายกำไลแกก็ไม่กลับมาหรอก มันโดนเวทย์ผนึกเอาไว้เรียบร้อยแล้ว”คาโลเดาใจราเอลออก
“ไม่เลว...ไม่เลว”ราเอลยิ้ม ยังไม่มีท่าทีว่าจะหนักใจเลย
“ระวังนะ...หมอนี่มันมีอาวุธหลายชิ้น”บาโรเตือน
“พูดอีกก็ถูกอีก”ราเอลยิ้มอย่างถูกใจ “แต่เสียใจนา คราวนี้ไม่ได้มาต่อสู้ซะด้วยซิ”
“แกขโมยกุญแจไปจากข้า!”บาโรตะคอก
“ก็แค่กุญแจ”ราเอลยักไหล่ ดูจะไม่สนใจเอาซะเลย
“แต่นั่นเป็น...”
“เพราะรู้ไงถึงขโมย เราไม่เอาของคนอื่นไปพร่ำเพรื่อหรอกนะ”ราเอลขัดคอ “และอย่างที่ทราบ หัวขโมยอย่างเราย่อมไม่ยอมคืนของให้อยู่แล้ว”
“งั้นก็ต้องใช้กำลัง บังคับให้คืนน่ะสิ”คิลยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถ้าทำได้ก็ตามสบาย แต่ไม่ใช่วันนี้”ราเอลยักไหล่ “พวกนายคงไม่เล่นงานคนเจ็บหรอกมั๊ง?”
“แล้วไง เจ็บก็เล่นงานได้เฟ้ย”คิลแยกเขี้ยว
“แต่อีกสองคนคงไม่ เพราะพวกเขาเป็นคาโนวาล ดินแดนแห่งนักรบล่ะนะ”ราเอลแสยะยิ้ม
“...”สองพ่อลูกไม่ตอบคำ
......จริงอยู่ที่เราอยากจะซัดมันให้ซักอั๊ก แต่ตอนนั้นขนาดเราร่วมมือกับเฟริสยังเอาชนะไม่ได้ และตอนนี้ถึงท่านพ่อจะอยู่ด้วยแต่ท่านก็ยังไม่หายดี......คาโลคำนวน
“เอาเถอะๆ วันนี้ไม่ได้มาหาเรื่องน่า”ราเอลยกสองมือทำท่ายอมแพ้ “แค่มาหาคน”
“ใคร?”
“เฟลิโอน่า เกรเดเวล”
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น