Fic บารามอส : จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเฟรินมีพี่ ภาค 2 ป่วนนรก[แตก]

ลำดับตอนที่ #50 : ตอนที่ 43 : สอบปากคำ

ตอนที่ 43 : สอบปากคำ

 

- ปราสาทเฮล -

- ตี 4 -

ตึกๆๆๆๆๆๆๆ

ปัง!!!

เสียงเปิดประตูดังลั่น ทำเอาฮาเดส เอเธียร่า และเครสสะดุ้งเฮือก [ฮาเดสเป็นคนนอนน้อยเป็นปรกติ ส่วนเอเธียร่าและเครสเป็นเวรเฝ้าปราสาทวันนี้]

“กลับมาแล้วคร้าบบบบบบ”

“การ์ริน?”เอเธียร่าขมวดคิ้ว เพราะเพิ่งจ่านไปแค่ 3 วันนับจากวันที่วินเซนต์ลากการ์รินไปทำภารกิจ มันเร็วเกินไปที่การ์รินจะกลับมาแล้ว

“หลับมาแล้วคร้าบ ท่านฮาเดส พี่เอเธียร่า พี่เครส”การ์รินยิ้มแฉ่ง

“นี่หนีงานกลับมารึไง การ์ริน?”ฮาเดสถาม เพราะไม่เห็นวี่แววของวินเซนต์

“โธ่ ผมไม่หนีงานหรอกน่า”การ์รินถอนใจ “แค่คิดถึงเกมส์ที่ร๊ากกกกกก เลยรีบทำรีบกลับเท่านั้นครับพ้ม!!!”

“งานเสร็จแล้วรึไง?”เครสถาม

“แน่น้อน”

ตึง!!!

จบคำ การ์รินก็ปลดผนึกเวทย์พรางตา ร่างของไมออสที่ถูกพันธนาการด้วยเชือกอาคมอย่างหนาแน่นและร่ายเวทย์ทำให้หลับอยู่ ก็ถูกปล่อยร่วงลงมาจากกลางอากาศ

“นี่ครับ หนึ่งในสิบสองขุนพลเทพที่ผมจับมาได้”การ์รินอวดผลงาน

“...”เอเธียร่าเบิกตากว้าง

“ท่านวินเซนต์ให้เอากลับมาให้ท่านฮาเดสสอบปากคำครับ!”การ์รินทำท่าตะเบ๊ะราวกับทหารฝึกใหม่

“...เอ่อ...”ฮาเดสหรี่ตาลงน้อยๆ เพื่อประเมินเหยื่อที่ถูกการ์รินจับกลับมา

“งั้นผมไปเล่นเกมส์ได้แล้วใช่มั๊ยครับ?”การ์รินส่งายตาออดอ้อนให้เอเธียร่าและฮาเดส

“...อ่า...ไปเถอะ...”เครสตอบทั้งๆที่ยังอึ้งไม่หาย

“เยส!!!!!”

เฟี้ยว!

จบคำอนุญาติจากเครส การ์รินก็วิ่งออกจากห้องโถงด้วยความเร็วสูงสุด!!!

“ตัวจริงรึเปล่าคะ ท่านฮาเดส”เอเธียร่าถาม

“จริง”ฮาเดสตอบ แล้วเดินเข้าไปใกล้ๆร่างที่หลับสนิทไม่รู้เรื่องรู้ราวนั้น

“......”ฮาเดสพึมพำคาถาแปลกๆ เพื่อบีบบังคับให้ตราสัญลักษณ์ที่หลังมือซ้ายของไมออสปรากฎขึ้นมา เขาพินิจพิเคราะห์มันอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงยื่นให้เอเธียร่าดู

“นี่ไง...ตราสัญลักษณ์ของหนึ่งในสิบสองขุนพลเทพ”

ตราสัญลักษณ์ที่หลังมือของไมออสนั้น จะแตกต่างจากตราสัญลักษณ์ของวิญญาณแห่งเฮฟเว่นทั่วๆไป เพราะใจกลางของสัญลักษณ์จะมีตัวเลขที่แสดงถึงลำดับของสิบสองขุนพลเทพนั้นๆอยู่ด้วย และลำดับหมายเลขของคนที่สลบเหมือดอยู่นี่ก็คือ...

......7......

“สิบสองขุนพลเทพอันดับที่เจ็ด”เอเธียร่าเอ่ยช้าๆ

“เจ้าการ์รินนี่ฝีมือไม่ตกเลยนะ”ฮาเดสแสยะยิ้มที่มุมปาก “เจ้าหมอนี่มีความสามารถในการพรางจิตสูงกว่าคู่หูหอยเชลล์กับยัยเวรกรรมนั่นเยอะ ขนาดว่าอยู่ต่อหน้าชั้นแท้ๆยังแทบไม่รู้สึกถึงไอพลังแห่งเฮฟเว่นเลย”

“แต่การ์รินคนเดียว ไม่น่า...”เครสเอ่ย

“ใช่ ถ้าตามปรกติการ์รินคนเดียวปราบหมอนี่ไม่อยู่ง่ายๆแน่”ฮาเดสว่า

“แล้วทำไม...”เอเธียร่าสงสัย

“ดูนี่สิ”ฮาเดสชี้ไปที่รอยช้ำที่ต้นคอที่ดูจะยังสดๆใหม่ๆอย่างเห็นได้ชัด เพราะมันเขียวคล้ำจนน่ากลัว และยังมีสีม่วงบ่งบอกว่าแผลนี้ติดพิษร้ายแรงมาเสียด้วย

“ก่อนจะต่อสู้กับการ์ริน หมอนี่ผ่านการต่อสู้มาก่อน และการที่ได้รับบาดแผลมาแบบนี้แสดงว่าศัตรูฝีมือไม่เลวเสียด้วย ไม่แน่ว่านอกจากแผลนี่แล้วอาจจะยังเสียไอเวทย์ไปเยอะ เพราะงั้นไอเวทย์ที่แผ่ออกมาถึงได้น้อยขนาดนี้”ฮาเดสเอ่ย “ที่การ์รินชนะได้สบายๆเพราะหมอนี่บาดเจ็บมาก่อนเท่านั้นแหละ ไม่งั้นอย่างต่ำเจ้าการ์รินคงได้แผลกลับมาอย่างต่ำก็อาจจะแขนหัก”

“สิบสองขุนพลเทพมีพลังขนาดนั้นเชียวเหรอคะ”เครสถาม

“ใช่ เพราะหากพวกสิบสองขุนพลเทพไม่เก่งกาจจริงๆ ก็จะโดนสงครามภายในนั่นแหละ กำจัดทิ้งซะก่อนที่จะถึงมือพวกเราซะอีก”ฮาเดสตอบ

“อย่างนี้เจ้าของหมายเลข 1 “เพิร์ล พารันต์” คนนั้นก็ต้องเก่งกาจมากๆเลยสิคะ”เครสครุ่นคิด

“ไม่แน่เสมอไป เพราะถึงความแข็งแกร่งจะเรียงขึ้นไปเป็นอันดับก็จริง แต่จะยกเว้นไว้ที่หมายเลข 1 เพราะถือว่าเป็นหัวหน้า บางทีอาจจะไม่ต้องเก่งมากก็ได้ แค่มีความสามารถที่โดดเด่นก็เป็นเจ้าของหมายเลขนี้ได้”เอเธียร่าอธิบาย

“เช่น ฉลาดแกมโกง วางแผนเป็นเลิศ หรือมีความสามารถแปลกๆที่คนอื่นไม่มี”ฮาเดสต่อ

“ก็หมายความว่าคนที่เก่งกาจที่สุดจริงๆก็คือหมายเลข 2 ใช่มั๊ยคะ?”เครสสรุป

“ไม่หมายเลข 2 ก็หมายเลข 1 นั่นแหละ ไม่ว่าจะเป็นสิบสิงขุนพลเทพรุ่นไหน คนที่เก่งกาจที่สุดก็ยังเป็น 1 ใน 2 คนนี้อยู่ดี”เอเธียร่าว่า

“อ๋อ”เครสพยักหน้าหงึกๆ

“แล้วจะเอายังไงกับหมอนี่ดีคะ?”เอเธียร่าปรายตามอง

“เดี๋ยวต้องสอบปากคำกันหน่อย”ฮาเดสแสยะยิ้มเหี้ยม

“เครส เอเธียร่า ไปปลุกทุกคนมาที่นี่ ไม่ต้องเลือกวิธีนะ”

“รับทราบค่ะ!”

 

 

 

“งืมๆ จาลากมาทามมายอ่า”เซรอขยี้ตาน้อยๆ มาดหนุ่มจอมกวนหายไปไม่มีเหลือ เมื่อเจ้าตัวอยู่ในชุดนอนลายกระต่าย!!!

“กำลังหลับสบายเลยคร่า”ซิลเรียพึมพำ

“ช่าย~ ปลุกราวมาทามมายยยย”เซียร์พูดลอยๆเหมือนคนเมา

“ฟรี้~”ทีน่าเองก็ถูกเครสใช้เวทย์วาร์ปมาส่งในห้องโถงทั้งๆอย่างนี้เลย เพราะปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นซักที

“ชั้นเป็นคนเรียกมาเอง”ฮาเดสยอมรับ แต่มีใครฟังที่ไหน ทั้งสี่เริ่มทำปฎิกิริยาจะไปเฝ้าพระอินทร์อีกแล้ว

“จะตื่นกันได้รึยัง หา!!!!!”ฮาเดสตวาดอย่างเหลืออด

“ค...ค่ะ!”สมกับที่เป็นเจ้าของฉายา “เจ้าแม่รักษาระเบียบ” ทีน่าสะดุ้งเป็นรายแรก แต่สามพ่อลูกตระกูลฮีมาเธียร์ยังคงหลับสนิท

“เครส จัดการ!”ฮาเดสสั่ง

“ค่ะ!”เครสรับคำ

ซ่า!!!!!

“จ๊าก!!!”เซรอสสะดุ้งเมื่อโดนน้ำเย็นจัดสาดใส่

“หวา!!!”เซียร์เด้นผึงขึ้นจากโซฟาตัวนุ่มที่นั่งอยู่ทันที

“เหวอ อะไรกันคะเนี่ย!!!”ซิลเรียตื่นเต็มตา

“เออ ตื่นกันซะที”ฮาเดสแผ่รังสีสังหาร ทำเอาสามพ่อลูกหัวเราะแห้งๆ

“เอ่อ...เรียกพวกเรามาทำไมครับท่านฮาเดส”เซรอสอ้ำอึ้ง

“มาช่วยชั้นคิดวิธีสอบปากคำคนหน่อย”ฮาเดสแสยะยิ้ม

 

 

 

......มึนหัวจัง......

......จริงสิ...เรา......

“เฮ้ย!!!!!”ไมออสลุกพรวดขึ้น

“โอ้ ฟื้นพอดี”เซรอสตบมืออย่างถูกใจ

“แก! เซรอส ฮีมาเธียร์!!!!!”ไมออสแยกเขี้ยว

“จุ๊ๆ พูดจาให้มันดีๆหน่อยซี่ ไม่งั้นเดี๋ยวโดนหรอก”เซรอสขู่

“โดนอะไร? ยังไงพวกแกก็เล่นมัดข้าไว้แบบนี้อยู่แล้วนี่!!!”ไมออสว่า

“หัดใจเย็นลงบ้างก็ดี ไอ้ขุนพลซังกะบ๊วย”

เฮือก!

“คิง...ฮาเดส”ไมออสกัดฟันกรอด

......แสดงว่าเราถูกจับมาเป็นตัวประกันจริงๆด้วย!!!......

“พอจะเดาออกแล้วสินะ”ฮาเดสยิ้มที่มุมปากน้อยๆ “ที่นี่คือเฮล เพราะงั้นหัดอยู่อย่างสงบเสงี่ยมหน่อย ไม่งั้นแกได้โดนชั้นเล่นงานแน่”

“ต้องการอะไร”ไมออสเจาะเข้าประเด็นไม่อ้อมค้อม

“ถามคำถามง่ายๆแค่ไม่กี่ข้อเท่านั้นเอง”เครสตอบ

“เฮฟเว่นน่ะเปลี่ยนตัวสิบสองขุนพลเทพบ่อยจะตาย เพราะงั้นตอนนี้เราเลยไม่มีข้อมูลของคนในสิบสองขุนพลเทพเท่าไหร่”ทีน่าขมวดคิ้ว “อย่างนายก็เหมือนกัน เราไม่มีข้อมูลของนายเลย ถ้าไม่นับที่การ์รินส่งข้อมูลมาให้”

“เข้าเรื่องเลยนะ แกไปทำอะไรที่เอดินเบิร์ก”ฮาเดสถามตรงๆ

“เรื่องอะไรที่ข้าต้องบอกศัตรูของเฮฟเว่นอย่างพวกยมฑูตกันล่ะ”ไมออสสะบัดหน้าหนี

“ไอ้นี่...มันน่านักนะแก”เซียร์ทำท่าจะเข้าไปตั๊นหน้าเข้าให้ด้วยความหมั่นใส้

“ไม่เอาน่าพี่เซียร์ พอเถอะ”ซิลเรียรีบปรามพี่สาว

“เอาเถอะ ยังไงเท่าที่ดูแกคงไม่ใช่พวกเดียวกับคิงอัลเซเชีย เพราะงั้นจะปล่อยๆให้หน่อยก็ได้”ฮาเดสผ่อนปรน

พรืด...

จบคำ เชือกลงอาคมที่มัดร่างของเฮฟเว่นหนุ่มก็คลายตัวออก ปล่อยให้ไมออสเป็นอิสระอีกครั้ง

“ปลดเชือกออกเนี่ย ไม่กลัวข้าจะหนีรึไง?”ไมออสงงกับการกระทำของฮาเดสมาก เพราะจากที่ได้ยินมานั้น ราชายมฑูตผู้พี่เป็นคนที่ค่อนข้างจะโหดร้ายทารุณ ศัตรูที่ถูกหมายหัวและถูกจับได้ไม่เคยมีใครรอดกลับไปแบบครบสามสิบสอง และส่วนน้อยเท่านั้นที่รอดชีวิต

“ถ้าแกคิดจะหนีจริงคงไม่ถามแบบนี้ ไมออส ดีริค”

“แกรู้จักข้าได้ยังไง”ไมออสขมวดคิ้วหนัก

“ไอริส”ฮาเดสตอบสั้นๆง่ายๆ

“ยัยนั่นไม่ยอบบอกข้อมูลของพวกของไอ้เจ้าชายเฮงซวย แต่บอกว่าตอนนี้ภายในของเฮฟเว่นแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายไอ้ราเอล กับฝ่ายเจ้าชายผู้สืบสายเลือดมาจากอัลเซเชีย และยังไม่ยอมบอกข้อมูลอะไรเลยของพวกไอ้ราเอล”

......ขอบใจนะไอริส......ไมออสแอบคิดในใจ

“ส่วนที่ท่านฮาเดสไม่ทำอะไรนายเพราะท่านไอริสขอเอาไว้น่ะ ว่าอย่าทำอะไรกับเพื่อนๆของท่าน”ซิลเรียหัวเราะน้อยๆ

“แต่แกยังไม่ตอบเลยว่ารู้ชื่อข้าได้ยังไง”ไมออสวกกลับเข้าเรื่องเดิม

“เมื่อกี้ชั้นให้ไอริสมายืนยันตัวก่อนสิ เพราะถ้าไม่ใช่พวกเพื่อนของยัยนั่น ข้าจะได้ลงมือได้เต็มที่หน่อย เสียดายจริงๆ”ฮาเดสทำหน้าเสียดายน้อยๆ แบบที่ไมออสถึงกับหนาว เพราะนั่นหมายความว่าหากว่าเปลี่ยนจากเขาเป็นคนอื่น ที่ไม่ใช่พวกของราเอล ก็คงไม่รอดพ้นมือของราชาแห่งความมืดมิดผู้นี้ได้แน่นอน

“นั่งก่อนเถอะค่ะ เรายังไม่ทำอะไรท่านหรอก”ซิลเรียเอ่ย พลางผายมือไปทางโซฟาข้างหลังของไมออส พร้อมกับมีชาอุ่นๆเตรียมอยู่พร้อม

“ของกินนั่นกินได้นะ พวกเราไม่เลวขนาดใช้วิธีวางยาหรอก”เซรอสแซว

“ก็ได้”ไมออสยอมสงบสตือารมณ์แล้วนั่งลงนิ่งๆ แต่ยังไม่ยอมแตะของกิน

“เอาล่ะ เข้าเรื่องซะที”ฮาเดสนั่งไขว่ห้าง มือทั้งสองประสานไว้ที่หน้าตักแล้วเอ่ยเสียงเครียดว่า

“แกไปทำอะไรที่เอดินเบิร์ก หรือว่าพวกเฮฟเว่นวางแผนอะไรไว้อีก”

“เสียใจที่บอกไม่ได้”ไมออสปฎิเสธ

“ถ้างั้นอย่างน้อยท่านก็น่าจะบอกได้นะคะ ว่าเรื่อวที่ท่านไปที่เอดินเบิร์กนั้น เป็นเพราะคำสั่งจากเบื้องบน หรือท่านไปเองโดยไม่ได้รับคำสั่ง”ซิลเรียพูดอย่างละมุนละม่อม

“......”ไมออสมองหน้าซิลเรียพักหนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ

“ไม่ใช่เรื่องที่เป็นอันตรายกับธิดาแห่งความมืดหรอก วางใจได้”

“ไม่เกี่ยวกับเฟลิโอน่าสินะ”ฮาเดสทำสีหน้าโล่งอกออกมาแวบหนึ่ง ก่อนจะรีบตีสีหน้าขรึมเหมือนเดิม

......หืม......เจ้าหมอนี่ก็ยังมีด้านที่เป็นห่วงน้องสาวอยู่เหมือนกันนี่......

......แต่ที่จริงแล้ว...จะบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับธิดาแห่งความมืดก็ไม่ใช่ซะทีเดียวนา...เราแค่บอกว่าไม่เป็นอันตราย ไม่ได้บอกว่าไม่เกี่ยวซะหน่อย......

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@