คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : ตอนพิเศษ 2 : วัยเด็กของสามแฝดแห่งตระกูลซาฟรานโน่ [3]
เนื่องจากมีคนเรียกร้องให้เอาตอนเนื้อเรื่องหลักมาลงซะที
ดังนั้น เลยปั่นลงตอนพิเศษนี้ทั้งหมดเลยนะครับ
อ่านกันตาแฉะล่ะงานนี้ หึหึหึหึหึ
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ตอนพิเศษ 2 : วัยเด็กของสามแฝดแห่งตระกูลซาฟรานโน่ [3]
- สามวันต่อมา –
ก๊อก ก๊อก
“หือ?”เฟียร์สเงยหน้าจากกระดานโอเทโลที่เขาเล่นกับสเฟียร์อยู่ทันที
“ใครคะ!”สเฟียร์ตะโกนถาม
“เปิดประตูให้หน่อยสิ”เสียงคุ้นๆของใครบางคนว่า
“ครูเอล?”เฟียร์สย้อนถามไป ส่วนเฟริสปิดหนังสือเล่มเก่าๆคร่ำครึที่กำลังอ่านอยู่นั่นแล้ว
“อื้ม”ครูเอลตอบจากอีกฟากของประตู
“เฟริส ไปเปิดประตูให้หน่อยดิ”เฟียร์สวานพี่ชาย
“มือเท้ามีไม่เดิน”เฟริสว่า แต่ก็ยอมเดินไปเปิดประตูให้อยู่ดี
“เปล่า แต่กำลังเล่นอยู่”เฟียร์สแสยะยิ้ม
แกร๊ก
“เข้าไปได้รึเปล่าน่ะ”ครูเอลเอียงคอถาม
“ได้ แต่ไม่ใช่กับนาย”เฟริสหันไปทางคนหัวเงินข้างหลังครูเอล
“คิดว่าอยากเข้ารึไง?”คนอารมณ์บูดสวน
“งั้นก็เชิญยืนอยู่ข้างนอกนี่แหละ”เฟริสเองก็ไม่ยอมแพ้
“ไม่เอาน่าเฟริส อาย่าอารมณ์เสียตั้งกะเที่ยงเด้”เฟียร์สและสเฟียร์ที่ผละมาจากเกมแล้วว่า
“เข้ามาเลยค่ะทั้งสองคน เดี๋ยวหนูชงชาให้”
“ไม่เป็นไรหรอกสเฟียร์”ครูเอลปฏิเสธ
“ไม่ได้ค่ะ เป็นมารยาทอยู่แล้ว”สเฟียร์ยิ้มอ่อนโยน
ทั้งห้าคนย้ายขบวนมาที่ห้องรับแขกเล็กๆที่ใจกลางบ้าน
“อยู่กันสามคนเหรอครับ”ครูเอลขมวดคิ้ว
“บ้านมันเล็ก อยู่หลายคนไม่ได้หรอก”เฟียร์สพูดติดตลก
“แล้วพ่อกับแม่...”
“ไม่มี!”ทั้งเฟริสและเฟียร์สตอบพร้อมเพรียงกัน เพราะโดนสะกิดเข้าที่แผลในใจพอดิบพอดี
“เอ่อ...ขอโทษที”ครูเอลเองก็ดูจะรู้ตัวว่าสะกิดโดนส่วนที่ไม่ควรพูดเสียแล้ว
“ช่างมันเหอะ นายไม่รู้นี่นา”เฟียร์สถอนหายใจ พยายามสงบสติอารมณ์
“ว่าแต่มาหาเนี่ย มีธุระอะไร?”เฟริสเข้าประเด็น
“เอ้อ ใช่ๆ ลืมไปเลย”ครูเอลตีมือตัวเองเสียงดัง “เอ้า ฮาเดส รีบๆพูดดิ”
“ทำไมชั้นต้องขอโทษมันด้วย หา?”ฮาเดสแยกเขี้ยว
ผัวะ!
ครูเอลตบหัวฮาเดสด้วยความหมั่นใส้
“ก็นายเป็นฝ่ายเริ่มก่อนนะเว๊ย”ครูเอลว่า
“เฮอะ”ฮาเดสแค่นเสียง “เออ ขอโทษ!”
“หึๆ”เฟริสยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจ
“...กรอด...”นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนอื่นนอกจากคนในครอบครัว เอวิเดสและเฟรเซีย ที่ทำให้ฮาเดสต้องยอมเอ่ยปากขอโทษได้
ปึ๊ก!
“อุ๊บ”เฟริสเซไปด้านหน้าเล็กน้อย เพราะโดนถาดน้ำชาของน้องสาวที่เดินเข้ามาพอดีตีหัวเอาบ้าง แต่แรงของสเฟียร์ก็ไม่ได้ทำให้เฟริสเจ็บได้มากนักหรอก [ไม่เหมือนที่ฮาเดสโดนครูเอลตบหัว นั่นน่ะเจ็บของจริง]
“พี่เฟริสนี่ก็ชอบหาเรื่องทะเลาะกับคนอื่นจริงๆนะคะ”สเฟียร์พูดหน่ายๆ ก่อนจะวางถ้วยชาสำหรับพวกเขาทั้งห้า และคุ๊กกี้ทำเองอีกจานหนึ่ง
“โอ้ น้ำชากะคุ๊กกี้แสนอร่อยของสเฟียร์”เฟียร์สแสยะยิ้ม ก่อนจะประเดิมยัดชิ้นแรกเข้าปากทันที
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะพี่เฟียร์ส”สเฟียร์เขินเล็กน้อยที่พี่ชายออกปากชม
“แต่มันก็อร่อยจริงๆนะเนี่ย”ครูเอลเองก็กินคุ๊กกี้บ้าง
“รสชาติไม่เลว”ฮาเดสที่ไม่ชอบของหวานก็ดื่มชาแทน
“ชมดีๆก็ได้นะฮาเดส”ครูเอลส่ายหัว
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เฟริสก็ชอบพูดแบบนี้ประจำ ไม่เคยชมเลยซักครั้ง”สเฟียร์หัวเราะคิก
......พี่ชายผมเงินคนนี้นิสัยเหมือนพี่เฟริสจังเลย......สเฟียร์คิด แต่ขืนพูดออกไปคงโดนเถียงแน่ๆ
“คนมาดมากก็แบบเนี้ยแหละ”เฟียร์สแขวะพี่ชาย เลยได้รับลูกถีบด้วยความรักจากใจของเฟริส [?]
“ปากวอนหาเรื่องแล้วมั๊ยล่ะไอ้เวร”เฟริสตีหน้าขรึม
“เอาอีกแล้ว พวกพี่ๆจะพังบ้านกันรึไงคะ”สเฟียร์ถอนหายใจ
“เหอะๆ”ครูเอลหัวเราะแห้งๆ
“ภาพพี่น้องทะเลาะกันเองแบบนี้นี่คุ้นๆเนาะ”ฮาเดสเองก็ต้องลอบเช็ดเหงื่อเหมือนกัน
“แล้วยิ่งเป็นฝาแฝดอีกต่างหาก”ครูเอลเอ่ย
“รู้ได้ยังไงคะเนี่ยว่าพี่ๆเขาเป็นฝาแฝดกัน”สเฟียร์ถามยิ้มๆ ส่วนเฟริสและเฟียร์สออกไปตะลุมบอนกันนอกบ้านแล้วหลังจากที่โดนสเฟียร์เอ็ด
“ตอนที่เจอกัน หมอนั่นใช้พลังธาตุน้ำแข็ง แต่กลับสามารถดึงพลังธาตุไฟมาใช้ได้ แสดงว่าต้องมีฝาแฝดที่เป็นธาตุไฟ ไม่งั้นต่อให้มีสายเลือดเดียวกัน แต่ถ้าไม่ใช่ฝาแฝดก็คงไม่สามารถยืมพลังจากอีกคนได้”ฮาเดสอธิบาย
“แล้วยิ่งผมเห็นเองกับตา ตอนที่พลังของทั้งสองคนสับเปลี่ยนกัน ยิ่งยืนยันเข้าไปใหญ่”ครูเอลหัวเราะ
“ฮะๆ พวกพี่เดากันเก่งจังแฮะ”สเฟียร์ยิ้ม “แต่ก็เดาถูกแค่ครึ่งเดียวหรอกค่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ?”ครูเอลกระพริบตาปริบๆ
“พวกเราเป็นแฝดสามต่างหาก อุ๊บ!”สเฟียร์อุดปากตัวเองแน่น
เพราะเธออยู่แต่กับพวกพี่ๆ ไม่เคยได้มีเพื่อนคนอื่นเลย ก็เลยรู้สึกดีใจที่ได้เป็นเพื่อนกับครูเอลและฮาเดส จนลืมตัวเผลอพูดออกไปจนได้
“แฝดสาม!!!”ฮาเดสและครูเอลเบิกตากว้าง
“ชู่ว์...อยากบอกพี่ๆเขานะว่าหนูบอก ไม่งั้นหนูโดนทำโทษแน่เลย”สเฟียร์ลนลาน
“เดี๋ยวสิเดี๋ยว”ครูเอลยังช็อคค้างไม่หาย “หมายความว่าเธอเองก็เป็นฝาแฝดของสองคนนั้นเหรอ?”
“ค่ะ”สเฟียร์พยักหน้ารับ
“...”ฮาเดสและครูเอลหันมาสบตากัน เรื่องของสามพี่น้องยิ่งกลายเป็นปมปริศนาเข้าไปทุกทีแล้ว
ปัง!
“กลับมาแล้ว”เฟียร์สเดินกระทืบเท้าปึงปังเข้ามาในห้อง
“แพ้อีกแล้วสินะคะเนี่ย”สเฟียร์เดาอาการออกทันที
“เออ!”เฟียร์สทรุดตัวลงนั่งอย่างแรง ก่อนจะคว้าคุ๊กกี้มากินแก้อาการโมโห
“แพ้แล้พาล เขาเรียกว่าพวกไร้การศึกษา”เฟริสกระตุกยิ้ม ก่อนจะเดินเข้ามาดื่มชาของน้องสาว [เพราะของตัวเองหมดไปเป็นชาติแล้ว]
“โว๊ย! เลิกตอกย้ำซะทีได้มั๊ยวะ!!!”เฟียร์สแยกเขี้ยว
“นายไม่มีทางเอาชนะชั้นได้หรอก หึๆ”เฟริสหัวเราะอย่างชั่วร้าย ก่อนจะซดชาเข้าไปอีกอึกใหญ่
“ไม่ใช่แค่คุ้นๆแล้วล่ะฮาเดส”ครูเอลหันมาทางฮาเดส
“นี่มันเหมือนแล้ว ไม่ใช่แค่คลับคล้ายคลับคลา”ฮาเดสคราง
- หนึ่งเดือนต่อมา –
หลังจากครูเอลพาฮาเดสมาหาในครั้งนั้นแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะติดใจอะไรกับสามพี่น้องนักหนา เพราะเทียวมาหาอยู่ทุกวี่ทุกวันตลอด 1 เดือน จนตอนนี้ครูเอลและเฟียร์สกลายเป็นซี้กันไปซะอย่างงั้นเลย ส่วนฮาเดสกับเฟริสก็ยังกัดกันประปราย แต่ในบางแง่ก็เข้าขากันได้ดี [โดยเฉพาะตอนรวมหัวกันรุมเฟียร์สหรือครูเอล]
ก๊อก ก๊อก
“ว้าวๆ ตรงเวลาดีจัง”สเฟียร์ยิ้มกว้าง เพราะมีคนให้คุยด้วยเพิ่มขึ้น สาวน้อยย่อมรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อเห็นพี่ชายทั้งสองเริ่มลบทัศนคติแย่ๆเกี่ยวกับพวกยมฑูตออกไปบ้าง
“มาแล้วๆ”เฟียร์สเดินไปเปิดประตูให้
“ไง มารบกวนอีกแล้วนะ”ครูเอลโบกมือให้เฟียร์ส
“ไม่เห็นรบกวนเลย อย่าคิดมากน่า”เฟียร์สกอดคอครูเอลเดินเข้ามาในบ้าน
“ก็เห็นมารบกวนอยู่ทุกวันไม่ใช่รึไง”เฟริสพูดพลางอ่านหนังสือในมืออย่างไม่สนใจ
“ชะ ปากยังเสียไม่เปลี่ยนเล้ย”เฟียร์สแขวะพี่ชาย
“ก็เหมือนใครบางคนที่นอกจากโง่แล้ว ยังนอนขี้เซาไม่เปลี่ยนจนต้องจับโยนลงไปจากชั้นสองอีกรอบนั่นแหละ”เฟริสยิ้มอย่างเป็นต่อ
“อึก”เฟียร์สสะอึก
“แหม ก็วันหยุดนี่นา นอนนานๆจะผิดตรงไหน”ครูเอลยิ้ม ทั้งเขาและเฟียร์ส กำลังเริ่มทำการแทคทีม “รุม” เฟริสเสียแล้ว
“วันหยุดสำหรับคนอื่น แต่กับพวกเรา ถ้าตื่นสายก็อด”เฟริสปรายตามามองครูเอล
“แต่แหม คนเรามันก็มีผิดพลาดกันบ้าง”เฟียร์สเอ่ย
“ผิดครั้งแรกยังพอให้อภัย แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรก”เฟริสพลิกหน้ากระดาษไปหน้าถัดไป
“ก็แค่ครั้งที่สอง”เฟียร์สเถียง
“ครั้งที่สองก็ควรย้อนมองตัวเองได้แล้ว”
“ฮาเดส”ครูเอลมองฮาเดสที่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาโดยไม่เคาะ
“ชิ จะมารบกวนวันสงบๆของชั้นทุกวันเลยใช่มั๊ยพวกนาย”เฟริสกุมขมับ
“ใช่เลย”ครูเอลขยิบตาให้เฟียร์ส
“ถ้าไอ้ครูเอลไม่คิดจะมา ชั้นก็ไม่ต้องเดือดร้อนพามันลอบออกมาหรอก”ฮาเดสแบะปาก
“โธ่ ชั้นหลบออกมาเองได้น่า”ครูเอลเถียง
“ให้มันจริงอย่างว่าเหอะ เกิดเป็นอะไรไประหว่างทางล่ะจะปล่อยให้ตายคาที่นั่นแหละ”ฮาเดสสวน
“อ่า”ครูเอลอ้าปากค้าง แต่ไม่อาจเถียงต่อเหตุผลของฮาเดสได้เลย
“ลอบออกมา? แอบออกมาจากบ้านน่ะเหรอคะ?”สเฟียร์เอียงคอถาม
“อืม...จะเรียกว่าบ้านได้มั๊ยอ่ะฮาเดส?”ครูเอลหันไปถาม
“คงได้มั๊ง”ฮาเดสยักไหล่
“ทำไม? บ้านพวกนายมันเล็กยิ่งกว่านี้ หรือใหญ่จนเรียกว่าราชวังเลยล่ะ?”เฟียร์สยักคิ้วเป็นเชิงถาม
“อึก”ทั้งสองแฝดสะอึกขึ้นมาพร้อมๆกัน
“สอดรู้”เฟริสพูดลอยๆ
“เฮ้ย! แกว่าใครวะไอ้เฟริส!!!”เฟียร์สหันไปหาพี่ชาย
“ชั้นแค่พูด ใครอยากรับก็รับไป”เฟริสยิ้มที่มุมปาก
“แก๊!!!!!”เฟียร์สเดือดจัด
“ไม่เอาค่ะไม่เอา พี่เฟียร์ส ใจเย็นๆหน่อยค่า”สเฟียร์เหงื่อตก
“น้องถอยไปเลยสเฟียร์ พี่จะอัดมัน!”เฟียร์สตวาด
“พูดเหมือนทำได้งั้นแหละ”เฟริสแสยะยิ้ม
“แกตาย!!!!!”
“หยู๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”สเฟียร์กรีดเสียงลั่น
“อะไรอีกล่ะ!?!”พี่ชายทั้งสองประสานเสียง
“แฮ่ก...แฮ่ก”สเฟียร์หอบแฮ่ก เพราะใช้เสียงติดต่อกันนานจนหายใจไม่ทัน
“เฮ่อ...เอาล่ะค่ะ ฟังหนูนะ”สเฟียร์ห้าม
“ไหนๆวันนี้ก็อากาศดีแล้ว และพี่เฟริสเองก็อยากมีวันสงบๆกับเขาบ้าง เพราะงั้น เราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันซักวันดีมั๊ยคะ?”สเฟียร์ถาม
“จะไปทำไมล่ะ?”เฟียร์สแบะปาก เขากำลังจะได้ฟัดกับเฟริสแล้วเชียว!
“อย่าหาทางเปลี่ยนเรื่องดีกว่านะสเฟียร์”เฟริสจับทางน้องสาวทัน
“อ้อ พวกพี่ๆไม่ไปกันใช่มั๊ยคะ”สเฟียร์เองก็เริ่มโกรธบ้าง ที่พี่ชายทั้งสองวันๆเอาแต่กัดกันเอง เธอห้ามอะไรก็ไม่เคยฟัง และด้วยความที่เธอเองก็เป็นฝาแฝดคนน้องของทั้งสองคน นิสัยในส่วนลึกของสเฟียร์เอง ก็เรียกได้ว่าปากจัด [ของเฟริส] และบ้าบิ่น [ของเฟียร์ส] บวกเข้ากับความฉลาดแกมโกง [อันนี้ของทั้งสองคน] ไม่แพ้พี่ชายทั้งสองเลย ถึงตามปรกติจะเป็นคนออกจะใสซื่อบริสุทธิ์ พูดน้อย ไม่กล้าเถียงใคร และขี้อายมากก็ตาม
“โอเคค่ะ งั้นหนูไปกับพี่ฮาเดสและก็พี่ครูเอลแทนก็ได้”สเฟียร์งอนแก้มป่อง
“เฮ้ย!”
“ไม่รักพวกพี่ๆแล้ว แบร่”สเฟียร์แลบลิ้นให้พี่ชายทั้งสอง แล้วคว้าแขนของสองแฝดเดินออกจากบ้านมาซะอย่างนั้นเลย
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
ความคิดเห็น