คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Not Not Today - [2]
▸ Title :: Not Not Today
▸ Episode :: 02 / 02
▸ Auther :: Zai_lzz
▸ Rate :: 15+
‘เรือหาย...’
“ เห้ย!!! ”
เสียอใรสันัึ้นมาทันทีหลัาที่ราาอย่าู้าออำสั่
ทำให้นในวไปามๆัน เมื่อบุลนนั้นเป็นนัมุนฮยอ
“ อะไรหรอฮยอ? ” แทฮยอหันไปมอแฟนหนุ่มอัวเอ
แล้วถามไถ่ ่อนะแอบมอหมายเลอนัมุนฮยอ ึ่เป็นเล 2 นั่นเอ
“ ฮิ้วๆ ฮยออ่ะิ๊ ฮิ้ววววววววววววว ” เโฮปฮยอส่เสียแวอย่าอารม์เพราะัวเอไม่ไ้โน
“ หู้วววววว นัมุนฮยอโนเว้ยยยยยยยย!!! ” ีมินฮยอทีู่เหมือนะไม่โนเหมือนัน
็เริ่มอออาารแวนัมุนฮยออีน ทำให้นในวนอื่นๆ ่าพาันแวเรื่อยๆ
นนัมุนฮยอถึะเียบไปเลยรับผมมมม สสารริๆ ฮ่าๆ
แ่ผมสสัยอยู่อย่านึ...
“ แล้วอีนล่ะรับ? ” ผมพูึ้นมาท่ามลาเสียที่แวันอย่าสนุสนานนทุนถึับเียบ
ผมทำร้ายบรรยาาศรึเปล่านะ อร์รี่นะฮยอ ฮยือ
“ เออว่ะ.. แล้วอีนใร? ” ู้าฮยอที่ไม่นั่แวแบบนอื่นๆ
อยู่อย่าสบแบบใล้ะหลับ็้อื่นเพราะำถามอผม
“ ันเอ... ” เสียอนที่นั่้าๆนัมุนฮยอพูึ้น
หลัาที่เาเียบมานาน พอรู้ว่าัวเอโนเหมือนัน
“ วะวะว้าวววววว ินฮยอ!!
” เโฮปฮยอเ้าเิมไม่เยเปลี่ยน
พูึ้นหลัาที่รู้ว่าินฮยอ็โนเ่นัน ทำไมเโฮปฮยอ้อเป็นนออัว่อน
เพราะเาเป็นนร่าเริที่สุอว และูเหมือนเาะไม่อบให้ทุนเียบ้วย
เลยมัะออหน้าสร้าสีสัน่อนเสมอ
“ อะไรเล่า!! ”
ินฮยอทำเสียุใส่เโฮปฮยอ ทำให้รายนั้นทำหน้าหอย แล้วยู่ปาใส่ันเลยทีเียว
“ รีบๆทำให้เสร็เถอะว่ะ รออยู่ ่ว... ” ู้าฮยอสายนอนสิบสอั่วโมเอ่ย้วยน้ำเสียเบื่อๆ
ูไม่ื่นเ้นเพราะับาวบ้านเาเลยริๆ
อนนั้นเาเหลือบไปเห็นแทฮยอพอี หลัาที่เานั่เียบๆ
เพราะนที่โนน่ะ หนึ่ในนั้นเป็นแฟนหนุ่มอเาอย่าไล่ะรับ.. แทฮยอถึับเียบแล้วำมือแน่นเหมือนับว่าำลัเ็บอารม์อัวเออยู่
ผมอยาเอื้อมมือไปับเหลือเิน...
ผมเ้าใว่าฮยอทำใไม่ไ้หรอ
นที่เารั้อไปูบับนอื่นที่ไม่ใ่นอื่นนไล นอื่นที่เป็นเมมเบอร์ในว ...
ที่ริผมลืมบอไปเรื่อนึ เรื่อที่ว่า ผมอบแทฮยอ น่ะรับ
ผมอบแทอยอั้แ่แรเห็นแล้ว ทั้ผิวสีน้ำผึ้นั้น ทั้วา มู แ้ม ปา
รูปร่าออีน รวมไปถึทั้วามน่ารัอเา
ไม่ว่าผมะมอี่รั้ผม็ไม่เยเบื่อเลย
รอยยิ้มอเาที่ทำให้ผมมีวามสุมาั้แ่อนที่เบิวแรๆ เมื่อ่อนผมับเาิันมา
ไปไหนมาไหน้วยันลอ มันทำให้ผมิว่า แทฮยอะ้อเลือผม
นระทั่วันที่แทฮยอเลือนัมุนฮยอ พวเาบันมา 5 เือนแล้วรับ
มันเป็น่วที่พวเราห่าเหินันไป แทฮยอไปสนิทับนัมุนฮยอ แล้วีมินฮยอ็เ้ามาสนิทับผมแทน
ในอนนั้นมันทำให้ผมมาถึมาที่สุ แทฮยอีัวออห่าาผม
ไม่สนใว่าผมะทำอะไร ไม่เยมอแม้ระทั่ผม เาที่สนในัมุนฮยอมาว่าผม
ารที่ผมไ้อยู่ับีมินฮยอ็ีอยู่หรอรับ
แ่พวเราไม่ไ้ิันเินำว่า “ พี่น้อ ” ีมินฮยอเอ็มีนที่อบอยู่แล้วรับ
็เป็น เโฮปฮยอ เนี่ยล่ะ เพราะเโฮปฮยอเป็นนที่อบูแลนในว
อบเล่นและมีมินฮยอว่า น่ารั อยู่บ่อยรั้ มันทำให้ีมินฮยอหลรัเามา
แ่็ทำอะไรไม่ไ้เพราะ เโฮปฮยอมีู้าฮยออยู่แล้ว
แ่เหมือนสอนนี้ไม่ไ้บอในว ถึไม่บอเา็รู้ันทั้วแล้วล่ะรับ
ทำให้พวผมสนิทัน เพราะพวเราะปรึษาันเสมอ
นหัวอเียวัน็ี้ล่ะรับ เรื่อมันเศร้า อเหล้าเ้มๆ เฮ้อ
นี่ผมิอะไรเพลินไปรึเปล่านะ แ่็ทันไ้เห็นาูบอฮยอทั้สอล่ะรับ
เมที่ำลัำเนินไปเรื่อยๆ แทอยอที่ำลัหัห้ามใอัวเออยู่
ท่าทีที่แสัเน
นนัมุนฮยอพูประโยนี้ึ้นมา “ ที่รัรับ
ืนนี้เอาี่รั้ี? ” มันทำให้แทฮยอลุพรวพรา
“ ผะ...ผมอัวไปนอน่อนนะรับ ” แทฮยอรีบลุึ้นทันทีหลัาที่พูออมา้วยน้ำเสียสั่นๆแบบนั้น
เารีบรเ้าไปในห้อนอนอัวเอทันที ทำให้เมมเบอร์ทุนถึะเหวอไปเลย
ผมที่มอามแทฮยออยู่็รีบลุึ้นไปเ่นัน ่อนะเอื้อมมือไปับแทฮยอ
แ่ไม่ทัน...
‘ เหมือนอนนั้นเลย ในอนที่ผมับมือเาไว้ไม่ทัน
’
‘ อนที่เาเินไปับมือับนัมุนฮยอ ’
ผมเินลับมาที่านปาร์ี้เหมือนเิม
เหล่าฮยอ็ยันั่เล่นเมันเหมือนเิม แู่ไม่สนุเท่าไหร่
เพราะเหุาร์เมื่อี๊ ทำไมนัมุนฮยอูไม่เือร้อนเลยล่ะ
ทั้ๆที่แฟนัวเอเินหนีเ้าห้อไปแล้วแท้ๆ? ผมเินมานั่ที่ที่แทฮยอเยนั่เียบๆ
“ แทฮยอเป็นไบ้า ูเหมือนรายนั้นะอนนะ ” นัมุนฮยอหันมาถามผม
“ น่าะอนล่ะรับ ล็อห้อไปแล้ว ” อบำถามอนัมุนฮยอไป แล้ว็ถามนัมุนฮยอลับ
“ แล้วทำไมฮยอไม่ลุึ้นไปู ‘แฟน’ อัวเอหน่อยล่ะรับ? ” ผมเผลอเน้นำว่าแฟนไปเ็มๆ นัมุนฮยอยิ้มแล้วพูประโยที่ผมไม่อยาไ้ยินที่สุออมา
“ เรื่ออมันิ ทำไมัน้อสน้วยล่ะ
เาแ่อนเี๋ยว็หายเอล่ะ เหอะ ”
“ นี่ฮยอไม่สนใแทฮยอริๆหรอรับ!!! ” ผมเริ่มึ้นเสียใส่เพราะผมเหลืออ.. เพราะมันไม่ใ่รอบเียวที่เป็นแบบนี้
เาไม่สนใแทฮยอเลย.. พอผมึ้นเสียนัมุนฮยอ็หันมามอผมนิ่ๆ
“ ทำไม? หนัหัวนายหรออุ ” ประโยนี้ทำให้ผมเียบไป
ใ่ เรื่อหนัหัวผมหรอ ไม่ใ่เรื่ออผม้วย้ำ แทฮยอะทำอะไร็ไ้
มันไม่ใ่เรื่อที่ผมะ้อไปยุ่เลย้วย้ำ
“ .... ”
“ อบสิ!! หนัหัวนายหร--!!
”
“ ใ่!! มันหนัหัวผม ทำไมรับ
ผมะแร์วามรู้สึอนที่ผมรัไม่ไ้หรอ!!! ”
ผมเผลอะโนออมาทันที ำว่า ‘นที่ผมรั’ อผมมันทำให้เหล่าฮยออึ้ไปามๆัน
เว้นแ่ีมินฮยอที่รู้เรื่อนี้อยู่แล้ว
“ มึว่าไนะ?!?!?! ” นัมุนฮยอเปลี่ยนสรรพนามุยับผมทันทีแล้วลุึ้น
สีหน้าอเาูโรธผมมาๆ ใ่สิ
ใระทนไ้เมื่อรู้ว่านใล้ัวมาอบนที่ัวเอรัเหมือนัน
เาระาอเสื้อผมให้ผมลุึ้น แล้ว้ามือ
ผมเห็นมืออนัมุนฮยอที่ำมัไว้แน่น
“ ูถาม ทำไมมึไม่อบ!!! ” เาเริ่มึ้นเสียเรื่อยๆามระับวามโรธที่เพิ่มึ้นเมื่อผมไม่อบเา
แ่ลับยิ้มมุมปาแทน
‘ ในเมื่อผมไม่ใ่พระเอ
ผม็อเป็นัวร้ายแทนแล้วันนะรับ :) ’
“ แ่แล้วหูไม่ีหรอรับฮยอ? ” ผมทำน้ำเสียวนๆใส่ทันที
ผม็ำมือแน่นไม่แพ้นัมุนฮยอเลย
“ มึิว่า มึีนัหรอ!!! อนอุ!!
”
“ ู็ยัีว่ามึที่ไม่สนใแฟนัวเอเลยไ ิมนัมุน!!!
”
ใ่ ั้แ่ที่นัมุนฮยอบับแทฮยอไ้ประมา 3 เือน
ผม็ไม่เห็นวามร่าเริสใสอแทฮยออีเลย นัมุนฮยอเหมือนเบื่อแทฮยอ
ทำัวห่าเหิน และเหมือนเาะไปมีใให้นอื่นที่ไม่ใ่แทฮยอมาว่า แทฮยอรู้เรื่อนี้
แ่เา็ื้อไม่ยอมเลิับนัมุนฮยอนมาถึอนนี้
ผมทนเห็นไม่ไ้หรอ เาเล่นับหัวใอแทฮยอมามาพอแล้ว
ผมอยาให้แทฮยอลับมาเป็นแทฮยอนเิม แทฮยอที่ทำให้ผมหลรันเยหัวไม่ึ้น
แทฮยอที่ทำให้โลอผมสใส ผมะพาแทฮยอนเิมลับมา
“ แม่ะลามปามันเินไปแล้วนะเว้ย!!! ” ินฮยอะโน่อนะรั้ัวอนัมุนฮยอเอาไว้
ส่วนเโฮปฮยอเอ็ไม่วายเ้ามา่วยินฮยออีน
“ อุ!! นั่นพี่แนะ!!!
” ีมินฮยอเ้ามาึผมไว้แล้วว่าผมเ็มๆ
“ ผมรู้! แ่มันไม่ใ่พี่ในสายเลือผมนี่!!
” ผมเถียลับทันทีแล้วผลัีมินฮยอล้มลับพื้น
ู้าฮยอรีบเ้ามาึัวผมไว้แทน
“ ใเย็น่อนิวะ!! ่อยๆพูันิ---
เฮ้ย!!!! ” ู้าพูยัไม่ทันบ
เา็้ออุทานออมาพร้อมับปล่อยผมให้เป็นอิสระ
เมื่อนัมุนฮยอที่เรี้ยวราสู้แรอินฮยอและเโฮปฮยอออมาไ้
เารีบพุ่เ้ามา่อยที่หน้าอผมเ็มๆ แ่มันไม่ไ้ทำให้ผมรู้สึเ็บเลยสันิ..
“ หึ ” นัมุนฮยอมอที่ผม้วยสายาสมเพ
ลุึ้นมาแล้วส่ำปั้นอัวเอไปที่ใบหน้าอนัมุนฮยอบ้า
แ่มีเสียอใรสันัึ้นมา เสียอเาทำให้ผมะัทันที
เพราะมันเป็นเสียอแทฮยอ
“ หยุเี๋ยวนี้!!! นี่มันเิเรื่อบ้าอะไรัน
ห๊ะ? ”
“ … ”
เหมือนมีแม่มาถามพี่ับน้อที่ำลัทะเลาะัน
ผมับนัมุนฮยอเียบและหยุารระทำทุอย่าลทันที
ทำให้ฮยอนอื่นๆ่าพาันถอนหายใอย่าโล่อเหมือนนาฟ้ามาโปร
“ เิอะไรึ้นมัน?!?! ทำไมถึเป็นแบบนี้ัน?
”
“ อุี้หาเรื่อันน่ะแทฮยอ
” นัมุนฮยอใ้ัหวะนี้ เินเ้าไปหาแทฮยอแล้วอเอวอีฝ่ายไว้
แสวามเป็นเ้าอทันที
น้ำเสียและท่าทีที่เปลี่ยนไปราวับว่าเมื่อี๊ไม่ใ่เาอย่าไอย่าั้นล่ะ
“ หาเรื่อ? เรื่ออะไร? อุ!!! ” แทฮยอึ้นเสียใส่ผม เาปป้อนัมุนฮยอเอามาๆ
“ … ” ผมเียบใส่และไม่อบแทฮยอ ผมิึ้นมาไ้ว่า
ผมไม่วรอยู่ที่นี่แล้ว...
“ อุ!! นายเียบทำไม
ันถามว่า หาเรื่ออะไรนัมุนฮยอ ห๊ะ? ”
ฮยอนอื่นๆเียบมอสถานาร์ที่ำลัะเิึ้น่อานี้ ีมินฮยอเ้ามาับไหล่ผมไว้แล้วระิบับผมเบาๆว่า
“ บอแทฮยอไปสิ..
แล้วอโทษนัมุนฮยอเาเถอะนะอุ... ” ่อนะัมือลับทันที
เมื่อแทฮยอเินเ้ามายืนรหน้าผม
โยที่เาทิ้นัมุนฮยอยืนอยู่ที่เิม
นัมุนฮยอที่ยืนออแสยะยิ้มมุมปาหน่อยๆราวับเป็นผู้นะ ทำไมผมถึรู้สึแพ้นานี้นะ...
“ ทำไมนายไม่อบันล่ะอุ!! ” แทฮยอับ้นแนอผมทั้สอ้าแล้วเย่าเหมือนเรียสิผม
“ ... ” ผมำมือเอาไว้
ผมไม่ไ้โรธอะไรที่โนแทฮยอึ้นเสียใส่ แ่ผมโรธที่ัวเอแพ้
“ นายะไม่พูริๆใ่มั้ยอุ? ”
ผมับมืออแทฮยอให้เอามือออ ่อนะูบแทฮยอเบาๆ
โยที่ไม่ไ้รุล้ำอะไรไปมาว่านั้น เหล่าฮยอที่อยู่ในเหุาร์ทุนะลึ
รวมไปถึแทฮยอ้วยเ่นัน ผมผละัวเอออมาอย่าไว
ไวพอที่ะหนีนัมุนฮยอที่ำลัะพุ่มา่อยผมอีรอบ ผมเินรออาที่พั
ผมหยุอยู่ที่ประู่อนะพูว่า...
“ อบุทีู่แลผมมาลอ
”
“ อบุที่ทำให้ผมรู้ัับอะไรหลายๆอย่า ”
“ อโทษที่ผม้อพูประโยนี้ ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ ลา่อน ”
ผมทิ้ทุอย่าไว้ที่นั่นและ เอาัวเอออมาาที่รนั้น
ผมมันี่เ่า ผมไม่รู้ว่าะทำอย่าไับหัวใอัวเอ แ่ผม็ไม่อยาทน
และอยาให้มันบลแ่วันนี้
ทุๆอย่า..
มัน้อบลในวันนี้...
ถึมันะ ไม่ใ่วันนี้ ็าม...
แ่ผมบมันลวันนี้
“ ผมไม่าย่ายๆหรอ เลิพล่ามแล้วะโนมันออมาเลยสิ ”
“
Not Not Today ”
“ ัท!!! ”
ผมสะุ้ื่นึ้นมาาวามฝันอันแสนะี่เ่าอผม
เพราะเสียอันสุะัอผู้ำับ ผมพลามอไปรอบๆอถ่าย
็เห็นเหล่าฮยอที่ำลัทำานันอย่าเ็มที่ ไ้หยุพัเหนื่อยัน
“ ฝันหรอ...? ”
“ ทำไมมันเหมือนริัเลยนะ ”
“ บ่นอะไรอนายน่ะอุี้? ”
เสียอใรสันที่ำลัเินมาทาผมไ้เอ่ยถามผม
มันทำให้ผมเยหน้าไปมอ ่อนะเผยยิ้มออมา ่อนะทำให้อีนทำหน้าๆใส่ผม
หลัาที่ผมึัวเามาอ ทำให้อีนลมานั่บนัผมเ็มๆ
“ เปล่านี่ฮยอ ผมแ่ฝันร้ายนิหน่อยเอ ”
“ ฝันร้าย? ฝันว่าอะไรล่ะ หึ้ม? ”
“ ฝันว่า.... ”
ผมพูไม่ทันบ็มีนะโนเรียพวเรา่อนะั้น
“ อุี้ !!! แทฮยอ!! ะีบันอีนานมั้ย ห๊ะ? ” เสียอนัมุนฮยอที่แวมาทำให้นที่นั่อยู่บนัผมหน้าึ้นสีทันที
“ ลหรอฮยอ!!! ” แทฮยอที่ำลัเิน็ไ้ะโนลับเพื่อแ้เิน
่อนะแะมือผมที่อเาไว้
“ อ่ะๆ ทำอะไรันแทฮยอ? ”
“ ปล่อยันไ้แล้ว!! ันะไปทำาน!!
”
“ วันอื่นผมยอมปล่อยฮยอนะ แ่ มันไม่ใ่วันนี้
”
ผมระิบ้าหูอีนเบาๆ ่อนที่ะหอมแ้มอีนเบาๆ
ทำให้อีนเินนทำอะไรไม่ถู เพราะผมเล่นไม่อายฟ้า อายิน อายนในอเลย /....
“ เฮ้ยยยยยยยย!!!
มันทำอะไรันไม่เรใฮยอเลยเว้ย! ” ินฮยอเินมาเห็นัหวะนั้นพอี
ทำให้ผมปล่อยอีนเป็นอิสระ เพราะอีนิ้นไม่หยุ แล้วแทฮยออผม็วิ่ไล่ินฮยอไป
ทิ้ผมนั่หัวเราะอยู่นเียว
##
THE END ##
“ นว่าเราะเป็นผู้นะในศึรั้นี้ ”
“ อย่าอ่อนแอ อย่ายอมแพ้ ”
“ เพราะมัน้อยัไม่ใ่วันนี้ ”
▸▸▸▸▸▸▸▸▸▸
▸ Talk :: แฮร่ เอามาลใหม่่ะ 5555555
ความคิดเห็น