ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (1) เจ้าชายแห่งเอไรกอน
“ ฮ้าว…. ง่วงจัง! ”
เด็กหนุ่มคนหนึ่งปิดปากหาวขณะนั่งเรียนวิชาสัมพันธภาพกับดาวพันธมิตร และทำท่าว่าจะฟุบหลับบนโต๊ะ..แต่แล้วเท้าข้างซ้ายของเพื่อนที่นั่ง
อยู่ข้างๆก็เตะเข้าที่ขาของเขาเป็นเชิงเตือน
“ อะไรอีกล่ะ ” เขาถาม ขณะที่ตาปรือใกล้จะปิดสนิทเต็มที
“ ถ้านายหลับฉันจะฟ้องพ่อนาย ” เพื่อนของเขาบอกด้วยเสียงแหบพร่าแต่ดุ
“ พ่อฉันฟังจนชินหูแล้วแหละน่า ไม่ว่าหรอก ” เออร์เรส โรมารอฟ บอกเพื่อนที่เป็นทั้งญาติสนิท ออสตินได้ฟังก็ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาเมื่อเห็นเออร์เรสปิดปากหาวอีกเป็นครั้งที่สอง แต่แล้วเขาก็คิดวิธีแก้ง่วงให้เพื่อนขึ้นมาได้ ออสตินยกมือขึ้นและบอกอาจารย์ซา-เมนทาว่า..
“ อาจารย์ครับ เออร์เรสมีข้อสงสัยอยากถามครับ ”
เออร์เรสที่นั่งสัปหงกอยู่สะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ
“ ว่าไงเออร์เรส สงสัยตรงไหน ? ” อาจารย์ซาเมนทาถามเขา
ออสตินหันมายักคิ้วให้และบอกให้เขาลุกขึ้นยืน
“ เอ่อ..ผม..สงสัยว่า..เอ่อ..ดาวเพนเดอร์มีกี่ทวีปครับ ”
ซาเมนทาพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะขยับปากตอบคำถามของลูกศิษย์
“ ดาวเพนเดอร์มี 4 ทวีป ทวีปใหญ่ที่สุดคือโรเวนา ซึ่งมีขนาดเพียงครึ่งหนึ่งของทวีปทัชโร-มา ทวีปเอกของดาวเรา ทั้งนี้เพราะดาวเพนเดอร์มีขนาดเล็กที่สุดในระบบสุริยะของเรา เข้าใจแล้วใช่ไหมเออร์เรส ? ”
“ ครับ ” เขาตอบ
“ แสบนักนะออสติน ”
เขากระซิบบอกออสตินเบาๆอย่างเจ็บใจ แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มอย่างสบายอารมณ์ และไม่สนใจสายตาอาฆาตที่เพื่อนหนุ่มส่งมาให้เลย
_ _ _ _ _
“ ลา ลา ลา โอ้โน…โวฮูโว ลาลาลา”
เสียงฮัมเพลงของคนที่รู้สึกสบายใจแต่ฟังดูกวนประสาทดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกให้ผู้คนรู้ว่าบัด-นี้เออร์เรส โรมารอฟ เจ้าชายองค์เล็กแห่งเอไรกอน เสด็จกลับมาแล้ว! เขาเดินตรงรี่ไปยังโฮมเธียเตอร์ ซึ่งตั้งอยู่ในส่วนของห้องนั่งเล่นในปราสาท เปิดเพลงจังหวะร็อคดังกระหึ่มขึ้น.. แล้วเขาก็อ้าปากร้องตามอย่างมันส์สะใจ
“ เบาหน่อยก็ได้นะเออร์เรส ไม่ต้องเผื่อแผ่คนอื่นเขาหรอก ”
เสียงจากชายคนหนึ่งตะโกนดังขึ้นที่หน้าประตูห้องนั่งเล่น เป็นเสียงที่เออร์เรสรู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขาจึงรีบเบาเสียงเพลงลงทันที
“ ดี ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย “
เจ้าชายเอเดซิสผู้เป็นพระเชษฐา ลูบลำคอของตัวเองเบาๆเพราะรู้สึกเจ็บที่ตะโกนออกไปเมื่อครู่นี้
เจ้าชายสาวเท้าเข้ามาใกล้น้องชายตัวแสบที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ ใบหน้าคมคายและนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลชองเขาแหงนขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองสบตาน้องชาย เพราะตอนนี้เออร์เรสสูงกว่าเขาแล้ว
“ คืนนี้ท่านแม่เชิญเพื่อนสนิทมาร่วมโต๊ะด้วย นายรีบไปให้ทันเวลาด้วยก็แล้วกัน อ้อ! อีกอย่าง แต่งตัวให้มันเข้ากับสถานการณ์ด้วยล่ะ ห้ามเว่อร์นะ ”
“ ได้เลยครับพี่เอเดซิส ”
เขาบอก เมื่อบอกธุระแล้วเอเดซิสก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน
“ เดี๋ยวสิพี่! ผมลืมถามพี่ไปอย่างหนึ่งแน่ะ ”
น้องชายของเขาเรียกเพราะลืมถามเรื่องสำคัญ เอเดซิสหันหน้ากลับมา.. ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย..
“ มีสาวๆมาด้วยหรือเปล่าครับ ? ”
“ อืมม์ ก็มีมาคนหนึ่งน่ะ เป็นลูกของเพื่อนท่านแม่นี่แหละ นายนี่มันจริงๆเลย..เห็นผู้หญิงสำคัญไปหมด ”
เอเดซิสไม่ว่าเปล่า..แต่มือข้างขวาของเขาขยี้ผมสีทองของน้องอย่างเอ็นดู แต่เมื่อเขาถอนมือออก นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลแต่จางกว่าเขากลับยิ้มขึ้นอย่างทะเล้น
“ เอาอีกซี.. ผมชอบ ”
“ พอแล้วๆ เจ้าชายอะไรต๊องซะไม่มี ”
เอเดซิสส่ายหน้ายิ้มๆแล้วหมุนตัวเดินจากไป
_ _ _ _
ในอุทยานหลวงที่เต็มไปด้วยดอกไม้สีสันสวยงามนานาชนิด หญิงสาวแปลกหน้ากำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนบนดาวของเธอ แต่แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งกำลังด้อมๆมองๆดอกไม้สีสวยอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปหาเขาเพราะอยากได้ความรู้เกี่ยวกับชื่อของดอกไม้ และเธอคิดว่าเขาเป็น..คนสวน..
“ ขอโทษนะคะ คือดิฉันมีเรื่องอยากจะถามเกี่ยวกับดอกไม้น่ะค่ะ ”
เธอเริ่มบทสนทนา และเมื่อเธอเห็นหน้าเขาถนัดตา เธอก็รู้สึกว่าเขาน่าจะอายุไล่เลี่ยกับเธอประมาณ 18- 19 ปี ซึ่งเขาน่าจะเป็นลูกชายคน-สวนมากกว่าจะเป็นคนสวนที่เธอคิดครั้งแรก
“ ครับ ”
ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้พบหญิงสาวผู้มีนัยน์ตาสีไวโอเลตสดใสและเส้นผมสีรัตติกาล
“ คุณเป็นคนสวนหรือคะ ”
เธอถาม เด็กหนุ่มก้มลงมองตั้งแต่ปลายเท้าของตัวเอง ขึ้นมาจนถึงบริเวณอกกว้าง และมองสบตาเธอ .. อะไรกันเขาออกจะแต่งตัวดี กางเกงสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน ใครๆก็บอกว่าเขาเท่ ดูดี มีเสน่ห์ แล้วเธอเป็นใครมาหาว่าเขาเป็นคนสวน ..
“ ยัยบ้า เธอใช้อะไรมองหือ..ถึงได้คิดว่าฉันเป็นคนสวน ฉันออกจะดูดีขนาดนี้ยังแยกไม่ออกอีก ” เขาว่า
หญิงสาวมองชายผู้อารมณ์เดือดที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างโกรธๆ
“ นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันว่ายัยบ้า.. ก็คนไม่รู้นี่ ถึงได้ถามออกไป ”
“ ตาถั่ว ” เขาว่าอีก
“ ฉันจะฟ้องท่านป้าให้จัดการกับนาย ไอ้คนบ้า… ”
พูดจบเธอก็เดินสะบัดก้นจากไป
“ ทำเสียอารมณ์หมดเลย ”
เขาสบถกับตัวเอง แล้วหันหน้าไปสนใจกับดอกไม้ที่เขาคิดจะเก็บไปฝากลูกสาวเพื่อนแม่ที่พี่ชายเขาบอก โดยลืมคิดถามตัวเองไปว่า .. ผู้หญิงแปลกหน้าต่างดาวคนนั้นคือใคร ? มาจากไหน ? ..
_ _ _ _
เด็กหนุ่มคนหนึ่งปิดปากหาวขณะนั่งเรียนวิชาสัมพันธภาพกับดาวพันธมิตร และทำท่าว่าจะฟุบหลับบนโต๊ะ..แต่แล้วเท้าข้างซ้ายของเพื่อนที่นั่ง
อยู่ข้างๆก็เตะเข้าที่ขาของเขาเป็นเชิงเตือน
“ อะไรอีกล่ะ ” เขาถาม ขณะที่ตาปรือใกล้จะปิดสนิทเต็มที
“ ถ้านายหลับฉันจะฟ้องพ่อนาย ” เพื่อนของเขาบอกด้วยเสียงแหบพร่าแต่ดุ
“ พ่อฉันฟังจนชินหูแล้วแหละน่า ไม่ว่าหรอก ” เออร์เรส โรมารอฟ บอกเพื่อนที่เป็นทั้งญาติสนิท ออสตินได้ฟังก็ส่ายหน้าอย่างเอือมระอาเมื่อเห็นเออร์เรสปิดปากหาวอีกเป็นครั้งที่สอง แต่แล้วเขาก็คิดวิธีแก้ง่วงให้เพื่อนขึ้นมาได้ ออสตินยกมือขึ้นและบอกอาจารย์ซา-เมนทาว่า..
“ อาจารย์ครับ เออร์เรสมีข้อสงสัยอยากถามครับ ”
เออร์เรสที่นั่งสัปหงกอยู่สะดุ้งขึ้นอย่างตกใจ
“ ว่าไงเออร์เรส สงสัยตรงไหน ? ” อาจารย์ซาเมนทาถามเขา
ออสตินหันมายักคิ้วให้และบอกให้เขาลุกขึ้นยืน
“ เอ่อ..ผม..สงสัยว่า..เอ่อ..ดาวเพนเดอร์มีกี่ทวีปครับ ”
ซาเมนทาพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะขยับปากตอบคำถามของลูกศิษย์
“ ดาวเพนเดอร์มี 4 ทวีป ทวีปใหญ่ที่สุดคือโรเวนา ซึ่งมีขนาดเพียงครึ่งหนึ่งของทวีปทัชโร-มา ทวีปเอกของดาวเรา ทั้งนี้เพราะดาวเพนเดอร์มีขนาดเล็กที่สุดในระบบสุริยะของเรา เข้าใจแล้วใช่ไหมเออร์เรส ? ”
“ ครับ ” เขาตอบ
“ แสบนักนะออสติน ”
เขากระซิบบอกออสตินเบาๆอย่างเจ็บใจ แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มอย่างสบายอารมณ์ และไม่สนใจสายตาอาฆาตที่เพื่อนหนุ่มส่งมาให้เลย
_ _ _ _ _
“ ลา ลา ลา โอ้โน…โวฮูโว ลาลาลา”
เสียงฮัมเพลงของคนที่รู้สึกสบายใจแต่ฟังดูกวนประสาทดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกให้ผู้คนรู้ว่าบัด-นี้เออร์เรส โรมารอฟ เจ้าชายองค์เล็กแห่งเอไรกอน เสด็จกลับมาแล้ว! เขาเดินตรงรี่ไปยังโฮมเธียเตอร์ ซึ่งตั้งอยู่ในส่วนของห้องนั่งเล่นในปราสาท เปิดเพลงจังหวะร็อคดังกระหึ่มขึ้น.. แล้วเขาก็อ้าปากร้องตามอย่างมันส์สะใจ
“ เบาหน่อยก็ได้นะเออร์เรส ไม่ต้องเผื่อแผ่คนอื่นเขาหรอก ”
เสียงจากชายคนหนึ่งตะโกนดังขึ้นที่หน้าประตูห้องนั่งเล่น เป็นเสียงที่เออร์เรสรู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี เขาจึงรีบเบาเสียงเพลงลงทันที
“ ดี ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย “
เจ้าชายเอเดซิสผู้เป็นพระเชษฐา ลูบลำคอของตัวเองเบาๆเพราะรู้สึกเจ็บที่ตะโกนออกไปเมื่อครู่นี้
เจ้าชายสาวเท้าเข้ามาใกล้น้องชายตัวแสบที่ยืนยิ้มแฉ่งอยู่ ใบหน้าคมคายและนัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลชองเขาแหงนขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองสบตาน้องชาย เพราะตอนนี้เออร์เรสสูงกว่าเขาแล้ว
“ คืนนี้ท่านแม่เชิญเพื่อนสนิทมาร่วมโต๊ะด้วย นายรีบไปให้ทันเวลาด้วยก็แล้วกัน อ้อ! อีกอย่าง แต่งตัวให้มันเข้ากับสถานการณ์ด้วยล่ะ ห้ามเว่อร์นะ ”
“ ได้เลยครับพี่เอเดซิส ”
เขาบอก เมื่อบอกธุระแล้วเอเดซิสก็ขอตัวกลับไปพักผ่อน
“ เดี๋ยวสิพี่! ผมลืมถามพี่ไปอย่างหนึ่งแน่ะ ”
น้องชายของเขาเรียกเพราะลืมถามเรื่องสำคัญ เอเดซิสหันหน้ากลับมา.. ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย..
“ มีสาวๆมาด้วยหรือเปล่าครับ ? ”
“ อืมม์ ก็มีมาคนหนึ่งน่ะ เป็นลูกของเพื่อนท่านแม่นี่แหละ นายนี่มันจริงๆเลย..เห็นผู้หญิงสำคัญไปหมด ”
เอเดซิสไม่ว่าเปล่า..แต่มือข้างขวาของเขาขยี้ผมสีทองของน้องอย่างเอ็นดู แต่เมื่อเขาถอนมือออก นัยน์ตาสีฟ้าน้ำทะเลแต่จางกว่าเขากลับยิ้มขึ้นอย่างทะเล้น
“ เอาอีกซี.. ผมชอบ ”
“ พอแล้วๆ เจ้าชายอะไรต๊องซะไม่มี ”
เอเดซิสส่ายหน้ายิ้มๆแล้วหมุนตัวเดินจากไป
_ _ _ _
ในอุทยานหลวงที่เต็มไปด้วยดอกไม้สีสันสวยงามนานาชนิด หญิงสาวแปลกหน้ากำลังเพลิดเพลินกับดอกไม้ที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนบนดาวของเธอ แต่แล้วเธอก็เหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งกำลังด้อมๆมองๆดอกไม้สีสวยอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปหาเขาเพราะอยากได้ความรู้เกี่ยวกับชื่อของดอกไม้ และเธอคิดว่าเขาเป็น..คนสวน..
“ ขอโทษนะคะ คือดิฉันมีเรื่องอยากจะถามเกี่ยวกับดอกไม้น่ะค่ะ ”
เธอเริ่มบทสนทนา และเมื่อเธอเห็นหน้าเขาถนัดตา เธอก็รู้สึกว่าเขาน่าจะอายุไล่เลี่ยกับเธอประมาณ 18- 19 ปี ซึ่งเขาน่าจะเป็นลูกชายคน-สวนมากกว่าจะเป็นคนสวนที่เธอคิดครั้งแรก
“ ครับ ”
ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้น เขาก็ได้พบหญิงสาวผู้มีนัยน์ตาสีไวโอเลตสดใสและเส้นผมสีรัตติกาล
“ คุณเป็นคนสวนหรือคะ ”
เธอถาม เด็กหนุ่มก้มลงมองตั้งแต่ปลายเท้าของตัวเอง ขึ้นมาจนถึงบริเวณอกกว้าง และมองสบตาเธอ .. อะไรกันเขาออกจะแต่งตัวดี กางเกงสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน ใครๆก็บอกว่าเขาเท่ ดูดี มีเสน่ห์ แล้วเธอเป็นใครมาหาว่าเขาเป็นคนสวน ..
“ ยัยบ้า เธอใช้อะไรมองหือ..ถึงได้คิดว่าฉันเป็นคนสวน ฉันออกจะดูดีขนาดนี้ยังแยกไม่ออกอีก ” เขาว่า
หญิงสาวมองชายผู้อารมณ์เดือดที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างโกรธๆ
“ นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันว่ายัยบ้า.. ก็คนไม่รู้นี่ ถึงได้ถามออกไป ”
“ ตาถั่ว ” เขาว่าอีก
“ ฉันจะฟ้องท่านป้าให้จัดการกับนาย ไอ้คนบ้า… ”
พูดจบเธอก็เดินสะบัดก้นจากไป
“ ทำเสียอารมณ์หมดเลย ”
เขาสบถกับตัวเอง แล้วหันหน้าไปสนใจกับดอกไม้ที่เขาคิดจะเก็บไปฝากลูกสาวเพื่อนแม่ที่พี่ชายเขาบอก โดยลืมคิดถามตัวเองไปว่า .. ผู้หญิงแปลกหน้าต่างดาวคนนั้นคือใคร ? มาจากไหน ? ..
_ _ _ _
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น