เหินฟ้า ตามล่า

ลำดับตอนที่ #1 : เดินสู่ยุทธภพ

\"เตี่ย ผมเบื่อที่อยู่ในตำหนักนะครับ เตี่ย\"เสียงเสียงหนึ่งกล่าว

\"เจ้าต้องเป็นผู้มีความรู้ด้านวิชาการมากที่สุดนะยามูช่า\"

\"แต่เตี่ยผมอยากเป็นจอมยุทธ์นะครับ\"

\"จอมยุทธ์หลอ เป็นชาวนายังดีกว่าเลย\"

\"แต่เตี่ยก็เป็นจอมยุทธ์เหมือนกันนั้นแหละ คอยดูนะผมจะต้องเป็นจอมยุทธ์ให้ได้\"

\"แกอยากเป็นไปเป็นเลย ไป ไอ้จอมยุทธ์ที่แกเห็นว่าดีสักวัน แกจะเห็นว่ามันเลวร้ายแค่ไหน\"



ชายสองคนนี้ คนแรกที่พูดคือ ยามูช่าเขาเป็นคนที่ผิวขาวพอสมควร แต่ไม่ได้ไว้ผมเป็นเปียจุกเป็นตรงกลาง แต่ไว้ผมยาวธรรรมดาทั่วไปแล้วมัดรวบตอนสุดท้าย เขามีดวงตาสีเขียวเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งทีเดียว ส่วนชายอีกคนเป้นคนที่เริ่มแก่ลงเรื่อยๆสังเกตุที่มีผมเทาบ้าง ท่านเป็นเจ้าเมืองแห่งเมืองหลี่สา เพราะท่านได้ทำผลงานมากมายแถมเป็นจอมทัพทำหน้าที่ศึก ต่อสู้กับเมืองแห่งอื่นทำให้เป็นที่พอใจแกฮ่องเต้ จึงแต่งตั้งให้เป็นจอมทัพ และมอบเมืองหลี่สาให้เป็นเมืองปกครอง แต่ทว่า ท่านเองไม่พอใจที่ต้องฆ่าคนต่อไป จึงพยายามไม่ให้บุตรชายเข้ามาเกี่ยวข้องกับการต่อสู้จอมยุทธ์ แต่ยามูช่าซึ่งเป็นลูกของท่านได้ชื่นชมการต่อสู้ก็เลยติดใจกับกระบวนท่าต่างๆ ทำให้เกิดการทะเลาะเบาะแว้งกับยามูชะอีซึซึ่งเป็นเตี่ยของเขา ซึ่งอยากให้เขาเน้นด้านวิชาการ ด้านกฎหมาย



ยามูช่าเดินตลอดทางเดิน ทางเดินปูด้วยแผ่นไม้ประดับด้วยสิ่งที่สวยงามเช่น มีบ่อปลาใกล้ๆนั้นด้วย \"คอยดูวันนี้ยังไงเราต้องหนีให้ได้\"เขาพูดพร้อมขึ้นไปห้องเขา ตามทางเดิน เขาเปิดประตูเข้าไปข้างใน เขานำถุงบางอย่างขึ้นมา แล้วเก็บเสื้อผ้าที่จำเป็นลงในนั้น

ฟึบ เสียงคนเปิดประตูเข้ามา

\"คุณท่านให้มาตามครับ คุณชาย\"เสียงหนึ่งพูด

ทันใดนั้นเขาก็กล่าวว่า\"วันหลังจะเข้ามาควรเคาะประตูก่อน เกือบไปแล้ว\"

\"เกือบไปแล้วอะไรหรือคุณชาย\"

\"ออ เปล่าไม่มีอะไร\"

\"รีบไปเถอะครับคุณชาย เดี๋ยวท่านจะโกรธ ไม่ดีนะขอรับ\"\"อืม\"

เขาจึงรีบไปหาท่านยามูชะอีซึที่ห้องกระบองอย่างเร็ว

\"มีอะไรหรือครับเตี่ย\"ยามูช่ากล่าว

\"เจ้าบอกว่าเจ้าอยากฝึกวรยุทย์ใช้ไหม เข้ามาสิ\"ยามูชะอีซึพูดด้วยความเต็มใจ

\"เตี่ยจะให้ ผมฝึกวรยุทธ์จริงหรอครับ\"

\"อาจจะใช่ ถ้าเจ้า เรียนกับข้าและอีก 5 วัน เจ้าสามารถทำภารกิจสำเร็จ ข้าก็จะให้เจ้าฝึกวรยุทธ์อีกต่อไป แต่ถ้าทำภารกิจเหลวก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันอีก\"สิ้นเสียง \"เตี่ยผมอยากลองใช้อาวุธบ้างครับ\" \"งั้นตามมา\"

\"นี้คือกระบองซึ่งเป็นสิ่งที่ท่านบรรพบุรุษส่งมาให้ต่อเนื่องกันมา\"พอยามูชะอีซึกล่าวเสร็จก็ยื่นให้กับามูช่า

ยามูช่ารับไว้พร้อมกับกล่าวว่า\"ขอบคุณครับเตี่ย\"

มันเป็นกระบองที่ยาว มีสีทอง ความจริงแล้วมันก็อาจทำมาจากทองก็เป็นได้

\"มันเป็นกระบองที่มีอายุยืนยาวมาก เตี่ยก็ไม่รู้เก้บไว้ทำไม แต่ถ้าแกชอบก็เก็บไว้เถอะ ความจริงจอมยุทธ์ อาจไม่เลวร้ายที่เตี่ยคิดก็ได้ เพราะคนทุกคนก็ต้องเอาตัวรอด ด้วยความเป็นจอมยุทธ์ เอาละวันนี้แกไปพักผ่อนก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยฝึกกัน\"

\"ครับเตี่ย\"

เช้าวันร่งขึ้น

ปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึกปึก ฟึบ

\"เตี่ย!\"

\"มีอะไรเหรอครับท่าน ท่านถึงตะโกนซะดังเชียว\"

\"ตะ ตะตะ เตี่ยผะผะผม\"

\"เสียใจด้วยนะขอรับท่าน ผมจะนำศพท่านไปเผาให้นะขอรับ\"

\"เดี๋ยว ขอฉันค้นอะไรเตี่ยก่อได้ไหม\"

\"ได้ขอรับท่านยามูช่า\"

\"เดี๋ยว คัมภีร์ ดาวเวหาหาย ไอ้สาระเลวฆ่าคน แล้วยังเอาสมบัติที่สำคัญของตระกูลเราไปอีก เดี๋ยว อะไรตำแขน ฉัน\" ยามูช่าพูดพร้อมกับมือล่วงไปในเสื้อยามูชะอีซึ และก็เหมือนจะมีอะไรตำมือของเขา ยามูช่าจึงพยายามที่จะนำมาออก ฟึบ \"นี้มันหนามพิษนี่หนา\" มันมีลักษณะสีดำ มีน้ำยาอะไรเหนียว ซึ่งมีหลายอัน

\"ข้าพเจ้ารู้แล้วว่าใครเป็นฆาตกร ฆ่าท่านยามูชะอีซึ ต้องเป็น ตระกูล หมกหลาง เพราะมีตระกูลนั้นเท่านั้นที่ใช่พิษเก่ง\"

\"คุณชายข้าพเจ้าจะนำทหารให้ท่านไปตระกูลหมกหลางเดี๋ยวนี้แหละครับ\" \"ดี เตรียม ทัพได้\"

\"นำทัพ เดินทางได้\" ยามูช่ากล่าวพร้อมนำกระบองออกมา และก้าวเข้าสู่ยุทธภพ

\"ท่านคุณชาย ฮืม ฮืมฮืมฮืม เสร็จ ฉันแน่\"สิ้นเสียงอันแผ่วเบา พวกเขาก็เริ่มเดินทางไปตระกูลหมกหลาง ซึ่งมีทหารประมาณ 20กว่าคน

______________________________________________________________________________________________________



ตระกูลของยาบูชะอีซึ ความจริงแล้วเป็นตระกูลที่เกี่ยวกับกระบอง เป้นตระกูลที่ใช้กระบองเก่ง ตระกูลนี้ส่วนใหญ่จะเก่งในด้านกำลัง พลังเป็นพิเศษ ถึงแม้จะฝึกพวกท่าพิเศษพวก ตัวเบา ไม่ค่อยเก่งและรวดเร็ว แต่ถ้าเป็นถ้าการต่อสู้ เช่นกระบองพิฆาต จะฝึกได้รวดเร็วและรุนแรงมาก