แด่ยมทูตของข้า 饶恕 (Forgiveness))

“หากข้าอยู่กับเจ้าคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้”

“ไม่เป็นไรขอรับ ข้าทำได้ดีที่สุดแล้วและข้าก็ภูมิใจในตัวข้าที่ทำได้”

เสี่ยวสือเท้าหลังมือกับแก้มตนเอง พลางเอียงคอมองเจ้าสำนักลู่คนปัจจุบันที่นั่งอยู่ตรงหน้า อีกทั้งยังเผลอยิ้มออกมาให้อีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว

“ทำได้ดีเสียด้วย ลู่เหมยเสียนลี่”

ได้ยินคำชมแบบนั้น ทำให้ใบหน้าของเสี่ยวลู่เริ่มมีสีแดงระเรื่อขึ้นที่ปลายจมูก อีกทั้งเบ้าตาทั้งสองข้างกลับมีน้ำตาคลอเบ้า คล้ายกำลังจะเอ่อล้นขึ้นมา

“เดี๋ยวสิ หยุดเลยนะ ข้ารับน้ำตาของอี้เอินมามากพอแล้ว อย่าให้ข้ามารับน้ำตาของท่านชายวัย 25 ปีเช่นเจ้าอีกคนเลย ถือว่าข้าขอล่ะ”

เสี่ยวสือรีบยกมือปางห้ามญาติท่านชายตรงหน้า

“กลับมาคราวนี้ท่านจะอยู่ต่ออีกนานหรือไม่ขอรับ?”

“ข้ายังคงรับปากเจ้าไม่ได้อีกเช่นเดิม แต่เจ้าจะกังวลไปทำไม ในเมื่อหากเจ้าอยากให้ข้ามา เจ้าก็แค่เรียก ข้าก็มาหาเจ้าแล้ว หากข้ายังไม่ตายไปเสียก่อน”

Q^Q

ท่านชายตรงหน้าของเสี่ยวสือกลับมีจมูกแดงระเรื่อพร้อมน้ำตาที่จ้องจะเอ่อล้นออกมาจากเบ้าตาอีกครั้ง เสี่ยวลู่ทำท่าจะร้องไห้อีกแล้วนั่นเอง

“โอ๊ย พอเลย หยุดเดี๋ยวนี้นะ ข้าแค่เปรียบเปรยเท่านั้น”

“ขอรับต้าเฉิน Q^Q”

ข้าจะตายได้อย่างไรเล่า การสละร่างทุกชีวิตที่ 1,000 ของข้าไม่เรียกว่าข้าตายเสียหน่อย ข้าเป็นเจ้าชีวิตทุกคน เพราะข้าเป็นยมทูต หากข้าจะตายได้ คงมีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่ทำให้ข้าตายได้จริงๆ...

##นิยายเรื่อง แด่ยมทูตของข้า Forgiveness โดยนักเขียน กัปตันเปเป้##

ถูกเผยแพร่ครั้งแรกที่เว็บ https://www.readawrite.com/ วันที่ 12 เมษายน 2566

ครั้งที่สอง https://fictionlog.com/ วันที่ 22 เมษายน 2566 โดยนักเขียน กัปตันเปเป้

และครั้งที่สาม https://writer.dek-d.com/ วันที่ 23 เมษายน 2566 โดยนักเขียน กัปตันเปเป้

โดยถูกอัพจากแอคเคาท์ของนักเขียนโดยตรง ไม่มีแอคหลุมหรือฝากอัพ ห้ามคัดลอกนิยายหรือนำไปดัดแปลงทุกกรณี เป็นทรัพสินย์ทางปัญญาสามารถดำเนินการได้ตามกฏหมาย

“สงวนลิขสิทธิตามพระราชบัญญัตลิขสิทธิ์พ.ศ. 2537”

#สามารถอ่านฟรีได้ในบทที่ 1 รวม 12 ตอน 11Part ทั้งใน Readawrite DekD Fictionlog#