คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ซวย100%
“แล้วแล้วเขาคนนั้นก้อเดินจากไป หลงเหลือไว้แค่ความทรงจำในอดีต อดีตที่เคยรัก เคยผูกพัน เคยกอด เคยจูบ เหลือไว้แค่นั้น เหลือไว้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากหญิงสาวผู้ที่เคยรัก...อ๊ากกกกกก!!!!! มันจะเศร้าเกินไปแล้วน๊ะ พระเอกมัวทำอะไรอยู่เนี๊ยยยยยยยย”เด็กหญิงที่นอนอยู่บนเตียงตะโกนก่อนจะทุบหนังสือนิยายเล่มหนาลงที่เตียง พลางเงยหน้ามองไปที่หน้ากระจก มองไปยังกระดาษแผ่นหนึ่งที่ติดอยู่กับกระจกบานนั้น
หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นไปดึงกระดาษแผ่นเล็กๆนั้นมาดู ข้อความในกระดาษเขียนไว้ว่า ‘พรุ่งสอบวิธีการแนะนำตัวเมื่อสมัครงาน’
พรุ่งสอบวิธีการแนะนำตัวเมื่อสมัครงาน...
พรุ่งสอบวิธีการแนะนำตัวเมื่อสมัครงาน...
อ๊ากกกกกกก..นี่เราลืมไปเลย พรุ่งนี้สอบแร้วนี่หว่า..
“อะแฮ่มๆ..เอ่อ...สวัสดีค๊ะ ดิฉันชื่อซากุระ คะ เป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่นคะ มาอยู่เมืองไทยได้2ปีแล้ว ตอนนี้อยู่ม.6ค๊ะ สิ่งที่ชอบที่สุดคือ การที่ได้นั่งอ่านนิยายรักโรแมนติกบนที่นอน รอบข้างมีขนมและเครื่องดื่ม นั่นแหละคะที่ชอบที่ซู๊ดดดด...ไม่ใช่ๆ สมัครงานน๊ะเฟ๊ยไม่ใช่มานั่งบรรยายความอัปปรีของตัวเอง”เด็กหญิงพูดกับตัวเองพลางจัดชุดนอนที่สวมอยู่ให้ดูดีใหม่อีกครั้ง
“อะแฮ่มๆ สวัสดีค๊ะ ดิฉัน ซากุระ คะ เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นคะ อายุ18ปีแล้วค๊ะ”ซากุระพูดพลางยิ้มให้กับตัวเอง ใช้ได้แฮะ...
‘แล้วบ้านอยู่ไหนจ๊ะ’ถ้าอาจารย์ถามยังงี้หล่ะ
“อ๋อ..หนูอยู่คนเดียวหน่ะค๊ะ แยกมาอยู่คนเดียวที่เมืองไทยหน่ะค๊ะ ส่วนพ่อกับแม่อยู่ที่ญี่ปุ่นหน่ะค๊ะ”ซากุระเริ่มพูดอยู่คนเดียว(แหม...มันเป็นการฝึกซ้อมหน่ะ)
‘ชอบเมืองไทยเหรอจ๊ะ’
“อ่าแน่นอนค๊ะ เมืองไทยสนุกดี เพื่อนๆก็ฮาก๊ากค๊า^O^”
‘แหม...ยังงี้ก็ได้0สิจ๊ะ’
“ห๊า!!!!!!OoO”
ตุ๊บ...
เด็กหญิงร่างบางกระตุกผ้าห่มขึ้นพลางหล่นตุ๊บไปนอนอยู่ที่พื้น
อ๋อออออออยยยยยยย...
ดันฝันร้ายแต่เช้าเลยเรา แถมยังมานอนตกเตียงอีก แย่ชะมัด ของให้วันนี้อย่าได้ตกวิชานี้เล๊ยยยย ภาษาไทยที่สุดแสนจะโคตรยาก(สำหรับเรา)
“ซากุระ!ทางนี้!”นุ่นนิ๊น(ที่จริงเขาชื่อนุ่นหน่ะ)เพื่อนสนิทของฉันกำลังโบกมือเรียกฉันให้เดินไปหาอยู่หน่ะ
“ว่าไงจ๊า^o^”ฉันตะโกนตอบพลางเดินดุ่มๆไปที่เพื่อนสุดที่รักของฉัน
“เธอเตรียมตัวมาแล้วใช่ม๊า”
“อ่าเตรียมมาแล้วหล่ะ รับรองเต็ม10ชัวร์”ฉันพูดพลางทำท่ามุ่งมั่นเหมือนในหนังเกาหลีทั่วไป(แบบว่ากำหมัดพร้อมพลางมองไปที่กล้องหน่ะ)
“ซะที่ไหนเล่า ฉันหมายถึงเตรียมตัวสำหรับงานนัดบอดเย็นนี้รึยัง”นุ่นนิ๊นพูดส่งสายตาขอความหวังมาที่ฉัน
นัดบอด..ลืมสนิทเลยว่ะ...ไปเที่ยวนัด3ชั่วโมงเท่ากับอ่านนิยายได้เล่มนึงเชียวน๊ะ เสียดายเวลาชะมัด ไม่ไปได้มั๊ยอ่ะ..
“เอ่อคือ...”เสียงฉันเริ่มตะกุกตะกักแล้ว ทำไงดีนิ..--_--a
“จะไม่ไปเหรอ”นุ่นนิ๊นส่งสายตาอ้อนวอนมาอีกครั้ง
“ก้อ...จะไปก้อได้อ่าน๊ะ แต่..”ใจนึงก้อไม่อยากไปอ่ะ(เสียดายเวลา)แต่ใจนึงก้อปฏิเสทไม่ได้ซะด้วย(ใจอ่อนง่ายมากๆ)
“งั้นดูนี่..”นุ่นนิ๊นพูดเสียงเข้มพลางล้วงไปในกระเป๋า ก่อนจะควั๊กนิยายเกาหลีสุดฮ๊อตที่ตอนนี้ฉันยังไม่ได้ซื้อมาอ่านเลย ถ้านับตามจำนวนแล้ว มันมีถึง3เล่มเลยหล่ะ เรื่องหนุกๆทั้งน๊าน เอาไงดีเรา..--_--a
“นี่เธอคิดว่าจะมาล้อฉันได้งั้นเหรอ”ฉันพูดเสียงเข้ม
“ไม่เอาใช่ม่ะ งั้นเก็บ..”
“เอาจ๊าเอา ไปด้วยก็ได้น่า”ฉันพูดพลางหยิบหนังสือพวกนั้นใส่กระเป๋าเรียบร้อย โฮ๊ะๆๆๆนิยายสุดฮ๊อตมาอยู่ในมือฉันแล้ว
“ถ้าเธอเบี๊ยวน๊ะซากุระ อย่าหวังว่าจะรอดจากฉันน๊ะ”นุ่นทำหน้าโหดอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าตาน่ารักเหมือนเดิม
“เธอนี่ดีจริงๆเลยน๊า ซากุระ”ใครๆก็รู้ว่ารอยยิ้มแบบนั้นหน่ะอันตรายสุดๆเลยหล่ะ ยัยนี่เอาจริง สัญชาตญาณที่สุดแสนจะติ๊งต๊องของฉันมันบอก--_--*
วันนี้ชั่งเป็นวันที่โชคดีอะไรอย่างนี้ ฉันหล่ะสุดแสนจะดีใจที่อาจารย์ภาษาไทยหยุดงาน1วัน ก็ไม่ต้องสอบหน่ะสิถามได้ โฮ๊ะๆๆๆๆ นิยายก็ได้มาตั้ง3เล่ม สอบก็ไม่ต้องสอบ นัดบอดนั่นก็แค่ไปนั่งๆนอนๆอ่านนิยายนี้เอาก้อได้ ช่างเป็นชีวิตที่ผาสุก(ผาสุขต่างหากเล่า)อะไรเช่นนี้
“ซากุระ?”ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามฉันย้ำชื่อฉันอีกครั้ง
“ใช่แล้วหล่ะ เพื่อนฉันเค้าเป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นหน่ะ”นุ่นพูดพลางยิ้มหวานให้กับชายหนุ่มคนนั้น ฉันได้แต่เบือนสายตาไปมองทั้งสองคนที่กำลังคุยกันเรื่องฉันก่อนจะกลับมาจมอยู่ในห่วงของนิยายเล่มหนาที่เพื่อนสุดที่เลิฟของฉันให้แผ่นยั่วฉันมา
“แล้วอายุเท่าไรเหรอครับ ซากุระ?”ชายหนุ่มคนนั้นตั้งคำถามให้ฉันอีกครั้ง
“18”ฉันตอบไปสั้นๆก่อนจะเบือนสายตามาที่นิยายอีกครั้ง
“เหรอครับ งั้นผมก็เป็นพี่คุณแค่ปีเดียวเองนิเนอะ”ชายหนุ่มคนนั้นพูดพลางเกาหัวแกรกๆ
“คุณอายุ19เองเหรอค๊ะ”แน่นอนว่าคำถามนี้ต้องไม่ใช่จากฉันแน่นอน จากเจ๊นุ่นต่างหากเล่า
“ครับ^--^”ชายหนุ่มยิ้มหวาน
เบื่อจังแฮะ..
“เดี๋ยวฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน๊ะ”ฉันไม่รอคำตอบจากใครทั้งสิ้น ได้แต่รีบมุ่งหน้าไปห้องน้ำทันทีเพราะข้าศึกดันโจมตีซะแล้ว(ศัพท์นี้ฉันเอาไว้ใช้ตอนปวดฉี่หน่ะ ไม่ใช่ไอนั้นหรอกน่า)
และหลังจากที่ปลดทุกข์เสร็จ(มิน่าหล่ะถึงตกภาษาไทย ศัพท์ยังใช้ไม่ถูดเล๊ย)ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ(ก็ต้องเดินออกอยู่แล้วสิ ให้คลานออกมาไง๊)ก็พบกับชายหนุ่มอายุประมาณฉันเนี๊ยแหละ เดินกอดมากับสาวใหญ่ ท่าทางกระหนุงกระหนิงกันอย่างแรง แต่นายนี่หน้าตาคุ้นๆแฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย ช่างเค้าเถอะ
“แหม...คุณเนี๊ย ปากหวานจริงน๊ะ”สาวใหญ่คนนั้นพูดพลางลูบหน้าชายหนุ่มคู่หู
“ก็ผมรักคุณนี่หน่า”แหวะ...หวานปานจะแหกทวานหนักมุดหน้าเข้าไปดม
“แหม...ฉันอายน๊ะค๊า”สาวใหญ่คนนั้นทำท่าเขินๆ น่ารักตายหล่ะ..
“จะอายทำไมหล่ะ ก็เรารักกันนิ”ฉันจะอ๊วกแล้วน๊ะเนี๊ย..ถ้ามีใครมาพูดแบบนี้กับฉันสักคนคงอ๊วกออกมาเป็นลำไส้ใหญ่ชัวร์
“แต่แม่หนูคนนั้นเค้ามองเราอยู่น๊ะ”สาวใหญ่คนนั้นพูดพลางมองมาที่เดี๊ยน แถมชายหนุ่มคนนั้นก็ดันมองตามมาอีก
ตายโหงโดนเห็นเข้าจนได้เรา...แต่ถ้าเพ่งมองหน้าชายหนุ่มคนนั้นแล้ว...มันคุ้นจริงๆน๊ะ..
“เธอมีมารยาทบ้างรึป่าวเนี๊ย”ชายหนุ่มคนนั้นทัก
ใครเค้าเรียกว่าทักเล่า อย่างนั้นเค้าเรียกว่าด่าแล้วยัยติ๊งต๊อง
“เอ่อ...”เวลาไม่มีอะไรจะพูดมันก้อต้องเอ่อไว้ก่อนหล่ะ ก้อเราไม่ได้ตั้งใจมาเจอภาพอุจาดตาแบบนี้นี่หว่า
“แหม...อย่าไปว่าเด็กเค้าเลยที่รัก เราก้อโจ่งแจ้งเกินไปหน่อย”คิดได้ซะก็ดียัยแก่ โอ๊วววววนี่เราเป็นนางร้ายไปตั้งแต่เมื่อไรเนี๊ย
“ขอโทษก็แล้วกัน โรงแรมไม่มีเหรอไง”ฉันพูดพลางเดินผ่านตัว2คนนั้นไป แว๊บนึงที่ได้เห็นใบหน้าเจ็บใจของหมอนั่น โฮ๊ะๆๆๆก็ฉันนี้สุดยอดจริงๆเลยเน้อ(สำเนียงคันไซออกแล้วเจ๊)
อีกไม่ถึง10ก้าวฉันจะถึงห้องนัดบอดที่สุดแสนจะน่าเบื่อ เอาไงดีหล่ะ...
ปัง!!!
“แย่แล้วนุ่น บ้านฉันถูกงัด”ฉันวิ่งหน้าตั้งไปที่ห้องนัดบอด ใช่แล้วหล่ะ มันเป็นแผ่นของฉันเอง
“ห๊า..ว่าไงน๊ะ”และยัยนุ่นก็ทำหน้าตกใจพอๆกับพวกเพื่อนๆในห้อง อิอิแผ่นการแนบเนียน
“เมื่อกี้เจ้าของอพาทเมนต์โทรมาบอกว่าห้องฉันถูกงัด ฉันขอไปดูก่อนหล่ะ ไว้วันหลังค่อยพบกันน๊ะ” ฉันทำหน้าตกใจสุดขีด ก่อนจะหยิบกระเป๋ากับหนังสือนิยายแล้ววิ่งออกจากห้องไป เด็ดขาด เฉียบคม แนบเนียน...โฮ๊ะๆๆๆ
ไม่ถึง5นาทีที่ฉันเดินออกมา โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น
“ซากุระพูดค๊ะ...ค๊ะมีอะไรค๊ะ...ห๊า..ห้องหนูถูกงัดเหรอค๊ะ..ค๊ะๆ..ปลอดภัยดีเหรอค๊ะ...ค๊ะๆ..ขอบคุณมากค๊ะ ปิ๊ป...” ทำไมมันซวยอย่างงี้ว๊า ดันถูกงัดจริงซะงั้นอ่า ซวยๆๆๆซวยโคตรๆเลย แล้วฉันก็วิ่งหน้าตั้งไปที่ห้องฉันทันที หวังว่าคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกน๊ะ..
ความคิดเห็น