คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความลับที่หลุดลอด
ในวันธรรมดาแสนสดใส เกลนดอนก็ยังคงทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟกาแฟตามเคย
"เกลนดอน! ช่วยเสิร์ฟกาแฟที่โต๊ะสองทีสิ"
“ครับ!!”
แล้วเกลนดอนก็รับกาแฟไปเสิร์ฟทันที
"ขอบคุณมากค่า^_^"
ลูกค้ากล่าวตอบขอบคุณพร้อมกับรับกาแฟ
“ครับ...หืม?”
ตอนนั้นเอง เกลนดอนก็หันไปเป็นบางอย่างตรงกลางสี่แยกของถนน(ไม่รู้เรียกว่าไร)
ตรงทางสี่แยกกลางเมืองกรุงโตเกียว จู่ๆกผ้มีประตูบานขนาดยักษ์ปรากฏอยู่ที่นั่น ผู้คนรอบๆต่างสงสัยและสับสนกันต่างๆนาๆว่าประตูบานนี้มันมาจากไหน ทำไมมันถึงมาตั้งที่ใจกลางเมืองแบบนี้
“นั้นมันอะไรนะ? อีเว้นของงานอะไรงั้นหรอ?”
"เอ...แปลกจัง วันนี้มีงานขายโดจินชินะ แต่ปีที่ผ่านมาจำไม่เห็นได้ว่ามีแบบนี้นะ"
ผู้จัดการงงเลย
ตึง! แอ็ดดดดดด!
ในตอนนั้นเอง ประตูนั้นก็ค่อยๆเปิดออก ภายใต้หลังประตูนั้นกลับมีบางอย่างโผล่ออกมาจากประตูบานนั้น
“อืม งานคอสเพลหรอครับนั้นนะ?”
"เอ๋? ไม่รู้สิ แต่เขาแต่งเนียนมากเลยนะ ตั้งแต่หัวยันจรดปลายเท้า"
“นั้นสินะครั----”
ไม่ทันเกลนดอนพูดจบ ในตอนนั้นเองบางอย่างในนั้นก็พุ่งโจมตีประชาชนที่อยู่ในระแวกนั้น
...มันคือกองทัพของปีศาจ(ที่มีกองทัพมนุษย์ปนอยู่ด้วย)ที่ไล่เข่นฆ่าคนบริสุทธิ์?!!
“ผู้จัดการ! นี้ไม่ใช่งานคอสเพลแล้วละครับ!!”
"โอ้ย! แย่แล้ว! ลูกค้าทุกคนรีบวิ่งหนีออกไปทางหลังร้านเร็วเข้าครับ!"
ผู้จัดการรีบอพยพคนในร้านออกไปทางประตูหลังร้านทันทีแต่เกลนดอนกลับวิ่งไปขึ้นจักรยาน
"เกลนดอน! เธอไปไหนน่ะ?!"
ผู้จัดการร้านหันไปถามเมื่อเห็นเกลนดอนขี่จักรยาน
“ผมจะไปหาน้องสาวครับ!!”
พูดจบเกลนดอนก็ปั้นจักรยานออกไปทันที
ณ หน้าโรงเรียน
เนื่องด้วยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ปรากฏที่ใจกลางเมือง ทำให้โรงเรียนที่อยู่ห่างจากใจกลางเมืองไม่ได้รับผลกระทบอะไรมากนัก
“อลิส!”
"อะ? พี่ชาย??"
อลิสหันไปมองเกลนดอนด้วยความสงสัย
“พระเจ้าช่วย ยังดีที่น้องยังปลอดภัย”
"พี่ชายดูรีบร้อนนะคะ เกิดอะไรขึ้นหรอ? แล้วเครื่องบินที่บินผ่านหน้าโรงเรียนหนูตอนหนูเรียนด้วย"
“ตอนนี้ในเมืองเกิดเรื่องอันตรายมากพี่เลยรีบมาที่นี่”
"เอ๋??"
น้องอลิสดูสับสนอยู่ว่าในเมืองในเกิดอะไรขึ้น
“เอาเป็นว่าตอนนี้อย่าเพิ่งเข้าไปในเมืองจะดีกว่านะ”
"อ-อื้ม!"
อลิสพยักหน้าตอบ
“แต่ก็ดีแล้วละที่น้องไม่เป็นอะไรละนะ”
"อื้ม! แล้วพี่ชายมารับหนูก่อนเวลาเลืกเรียนหรอคะ? หนูเห็นพี่ชายปั่นจักรยานมาก่อนเวลาน่ะค่ะ0^0"
“ฮะๆ พอดีพี่รีบไปหน่อยนะ พอเกิดเรื่องพี่ก็ปั่นมาที่นี่เลย”
"โธ่! พี่ชายอะ ทำหนูกับเพื่อนๆหนูตกใจหมดเลย แต่แบบนี้พี่ชายก็กลับไปทำงานไม่ได้น่ะสิคะ"
“ฮะๆ ตามนั้นแหละ”
"เอาไงดีอะคะแบบนี้?"
“ก็คงต้องรอะนะ พี่ว่าเดียวอีกสักพักโรงเรียนคงจะปล่อยกลับก่อนเวลาละนะ เพราะเกิดเรื่องแบบนี้แล้วยังให้เรียนต่อมันดูแปลกๆไปละนะ”
"ก็จริงนะคะ งั้นหนูไปคุยเล่นกับเพื่อนๆก่อนนะคะ"
“อืม เดียวพี่จะรออยู่ตรงนี้นะ”
"ค่า~"
แล้วอลิสก็เดินกลับเข้าโรงเรียน โดยที่เกลนดอนก็ยังคงรอหน้าโรงเรียน...แต่ว่า…
“ย๊ากกกกกกกก!!”
ไม่รู้ทำไมถึงมีทหารต่างโลกที่ขี่มาพุ่งมาทางนี้ แถมง้างดาบฟันมาแต่ไกล เหมือนว่าจะแอบตามเกลนดอนมาคนเดียวละนะ
“!!”
เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงง!!
แต่เพียงพริบตาเดียวที่เกลนดอนยกมือรับดาบ ตัวของทหาร ร่างกายก็แหลกกระจายไปพร้อมมาหายไปในอากาศ ไม่เหลือซาก ไม่เหลือสิ่งของ และไม่เหลือแม้กระทั่งเลือดเนื้อ
“เวรละ...ตกใจจนเผลอปล่อยพลังออกมาส่วนหนึ่งซะได้….”
เกลนดอนกล่าวอย่างตกใจที่จะรีบตั้งสติ แล้วหันซ้ายขวาว่ามีคนไหม โชคดีที่เหมือนจะไม่มีใครเห็นละนะ
หลังจากนั้นผ่านไป ข่าวการปรากฏตัวของประตูยักษ์ปริศนาและกองกำลังจากต่างโลก ทำให้กลายเป็นข่าวหน้าหนึ่ง และทางรัฐบาลญี่ปุ่นได้ประกาศว่าให้พื้นที่ประตูปริศนานั้นเป็นส่วนหนึ่งของเขตในประเทศญี่ปุ่น และอีกสามเดือนทางรัฐบาลจะส่งกองกำลังทหารเข้าไปในประตูนั้นเพื่อทำสงครามกับกองทัพต่างโลกและไปสำรวจที่นั่นด้วย
"โห….พี่ชายๆ จะมีวันที่หนูจะได้เจอกับเอลฟ์ไหมคะ?"
อลิสหันไปถามเกลนดอนหลังจากดูทีวีที่บ้านไป
"ฮะๆ...พี่ก็ไม่รู้สิ...แต่ที่แน่ๆอาจเจอปีศาจนะ พี่เห็นพวกมันออกมาจากประตูด้วย"
"น-น่ากลัว….หนูกลัวปีศาจอะ"
"ไม่ต้องกลัวหรอกนะ เดี๋ยวพี่ปกป้องน้องเองนะ"
เกลนดอนกล่าวขณะลูบหัวอลิส
"อื้ม! หนูจะอยู่ข้างๆพี่ชายเลย จะได้อยู่อย่างปลอดภัย>v<♡"
“จ้าๆ พี่ก็จะอยู่กับน้องตลอดไปนะ”
"อื้ม!"
กริ๊งงง!
แต่ว่าในตอนนั้นเอง เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น มีใครซักคนมาอย่างงั้นหรอ?
“เดียวพี่ไปดูก่อนนะ”
"ค่า~"
แล้วเกลนดอนก็เดินไปเปิดประตู
เมื่อเปิดประตู ก็พบกับชายสูงโปร่งใบหน้าหล่อเหล่า มีกล้ามเนื้อเล็กน้อยผิวกายสีขาวผุดผ่อง เรือนผมสีขาวตัดสั้น แต่มองไม่เห็นดวงตาของเขา ก็เขาหลับตาอยู่อะนะ เขาสวมแว่นสีดำและชุดสูทราคาแพง
"สวัสดีครับคุ-"
“โทษทีครับ ผมไม่มีเงินซื้อประกันครับ”
ปึก
แล้วเกลนดอนก็ปิดประตูไปในทันใด
"พี่ชาย เมื่อกี้ใครมาหรอคะ?"
อลิสเดินมาหาเกลนดอนเพื่อถามด้วยความสงสัย
“คนขายประกันนะ”
"อ่อ...อย่างงั้นเองหรอคะ?0^0 งั้นหนูไปทำการบ้านก่อนนะคะ"
อลิสกล่าวอย่างว่าง่าย แล้วเดินขึ้นบันไดเพื่อเข้าห้องไปทำการบ้านตามปกติ
กริ๊งงงงงงง
เสียงกริ้งดังอีกครั้ง เกลนดอนแล้วเปิดประตูอีกรอบ
"สวัสดีครับ-"
ไม่รอพูดจบเกลนดอนก็จะปิดประตูอีกครั้ง
หมับ!
แต่รอบนี้ชายหนุ่มคนนั้นกลับจับประตูรั้งไว้ทัน พร้อมกับรอยยิ้มที่แสดงความมิตร แต่ในอีกความรู้สึกหนึ่ง มันมีเจตนาบางอย่างซ่อนอยู่
“โทษทีนะ พอดียังไม่อยากทำประกันนะ”
"ผมไม่ได้พาคุณมาทำประกันหรอกนะครับ ผมแค่อยากคุยกับคุณซักเล็กน้อยก็เท่านั้นแหละครับ"
“โทษทีนะ จะเครื่องกรองน้ำ หนังสือพิมพ์ หรือมาขายตรงฉันก็ไม่ซื้อหรอกนะ”
"ผมไม่ได้มาขายตรงหรอกนะครับคุณเกลนดอน"
คำพูดสั้นๆแต่ทำเกลนดอนตาเบิกกว้าง
“น...นายรู้ได้ไงนะ? เซลล์แมนสมัยนี้ชอบหาข้อมูลคนอื่นไปทั่วแล้วหรอ?”
"ผมไม่ใช่เซลล์แมนครับ ผมแค่มีเส้นสายเรื่องการสืบช้อมูลก็เท่านั้นแหละครับ และผมก็รู้ด้วยว่าคุณน่ะมีบางอย่างที่คุณพยายามปกปิดมาตลอดด้วยน่ะครับ"
“นี้นายรู้!!...ไม่สิ….อย่าบอกนะว่า…”
"อืม...ไม่รู้สิ แล้วแต่คุณจะคิดแล้วกันนะครับ"
“ให้ตายสิ นึกว่าไม่มีคนแล้วนะ ดูท่าจะกลับมาชินกับความสงบสุขมากเกินไปหน่อย”
"พอจะมีเวลาว่างมาคุยกับผมซักเล็กน้อยไหมล่ะครับ?"
“...เห้อ….คงไม่ใช่ที่นี่หรอก น้องสาวฉันอยู่นี้”
"งั้นไปคุยที่ไหนดีล่ะครับ?"
“ที่อาคารร้างที่อยู่ใกล้กับที่นี่…..แล้วก็ให้สไปเปอร์กับคนอื่นๆของนายออกไปด้วย”
"....นึกว่ามีแต่ผมที่รู้นะเนี่ย น่าสนใจจริงๆ งั้นก็ตกลงตามนี้ เจอกันที่นั่นตอนเวลาสองทุ่ม ว่าไงล่ะครับ?"
“เอาสิ แต่หวังว่าจะมีแค่นายที่มานะ ฉันไม่ต้องการให้คนธรรมดา รู้เรื่องของฉันหรอก”
"ผมก็หวังไว้เหมือนกัน แต่จากข่าวหน้าหนึ่งแบบนี้แล้วผมก็เริ่มหวั่นๆแล้วสิครับ เอาเถอะ ผมจะรอนะครับ"
ชายหนุ่มคนนั้นยิ้มให้แล้วยื่นนามบัตรให้เกลนดอน ก่อนจะกล่าวลาแล้วยอมเดินจากไปแบบนั้น แล้วเกลนดอนก็หยิบนามบัตรขึ้นมา
“อาวเป็นประธานหรอกหรอ? นึกว่าเซลล์แมน…..”
จบ ตอนที่ 1
ซีโร่ : จบแล้วกับตอนที่หนึ่ง อาจจะสั้นไปหน่อย พอดีสร้างเนื้อเรื่องเองโดยไม่ได้เอาเนื่อเรื่องการ์ตูนหรือเกมมาดัดแปลงอะนะ
แมวดำ: ถ้าอั้วคุมตัวละคร OC ของคุณผู้สร้างคนไหนไม่ถูกใจยังไง ก็คอมเม้นมาหน่อยละกัน นี่เป็นครั้งแรกเลยที่อั้วมาคุมตัวละคร OC ของคนอื่นน่ะนะเมี้ยว0^0;
ซีโร่ : และแน่นอนว่ามีคนสงสัยพลังของเกลนดอน ที่เราจะเปิดเผยไปทีละส่วนเมื่อเกลนดอนใช้! มาเริ่มอันแรกเลย
[อัลตร้าเมก้าเคาเตอร์]
[สะท้อนดาเมจกายภาพทุกรูปแบบ ทุกครั้งที่ใช้งานจะสุ่มระดับความรุนแรงในการสะท้อนได้ตั้งแต่ 1 เท่า ถึง 1 ล้านเท่า]
แมวดำ: แค่นี้ก็โหดแล้วป่าววะซี=^=;?
ซีโร่ : อ่านดีๆ มันเขียนว่า สะท้อนกายภาพ หรือก็คือ ของอย่างเวทหรืออะไรที่ไม่ใช่โจมตีกายภาพจะสะท้อยไม่ได้ แถมอีกนิดว่า เกลนดอน เคยได้เป็นตัวตนที่พระเจ้ายังหวั่นเกรง แต่สุดท้ายเขาก็ละทิ้งฐานะนั้น และกลับมาใช้ชีวิตในฐานะพี่ชายของอลิส สำหรับเจ้าตัว ใครจะมาหาเรื่องหรือต่อว่าเจ้าตัวจะไม่ว่า แต่ถ้าทำแบบนี้กับอลิส...เกลนดอนจะตามไปเชือดยันนรก
แมวดำ: แต่การที่ลื้อบอกว่าพลังของเกลนดอนจะเปิดเผยทีละส่วนนี่….แสดงว่ามีอีกอะดิ?!
ซีโร่ : ช่าย…..เยอะเลยละ ก็มีหลายธาตุนะ แต่มีธาตุหลักๆแค่สองธาตุ เดากันเอาเองละ แล้วพูดถึงตัวแรกที่โผล่ ท่านประธานเรานั้นเอง!!
แมวดำ: แดเนียล ดาลาเวน่านี่เอง!
ซีโร่ : เปิดมาไม่ถึงวิก็โดนแกงยับไปคนแรก 55555+
แมวดำ: ดีที่เขาไม่สั่งสไนเปอร์ยิงเพราะเกลนดอนรู้ตัวนะ ไม่งั้นตลาดสดแน่ๆ
ซีโร่ : ไม่หรอก นัดเดียบจบ….สไนเปอร์ กระสุนปืนของคนธรรมดาไม่ใส่เวทก็นับว่าเป็นการโจมตีกายภาพนะ
แมวดำ: น่ากลัวสึด●□●;!!
ซีโร่ : เอาน่าๆ ถึงไปหาเรื่องก็ไม่เป็นอะไรหรอก ยกเว้นไปเล่นงานอลิส อันนี้ คงได้จัดงานศพที่ไม่มีศพ”
แมวดำ: เอาเถอะ ถือว่าจบบทนี้ไปบทหน้าก็ต่อยกันเท่านั้นเอง=^=;
ซีโร่ : เอ่อ แน่ใจนะว่าจะมีต่อย?
แมวดำ: ตอบรับคำขอผู้สร้างหน่อย แดเนียลต้องการจะไฝว้นิ?
ซีโร่ :ต้องการไฝว์ หรือต้องการชำแหละ แล้วก็อย่างที่เห็นเรื่องแรกที่เอามาคือGATE นั้นเอง! เพราะอะไรงั้นหรอ? คุณก็รู้ว่าต้องรอไปตั้งสามเดือนนี้? เพราะงั้นเลยเปิดประตูเอาไว้รอก่อนเฉยๆ กว่าจะได้เข้าไปในเหตุการ์ณของเรื่องGATE คงอีกนาน
แมวดำ: รู้สึกว่าคุยยาวแล้วนะ พอๆ
ซีโร่ :โอเค งั้นกู้ดบาย จะไปกินแมวย่า------
แมวดำ: ฝันไปเถอะไอกระดูกดำ!!!//โดดถีบซีโร่
ซีโร่ :อะเฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก//ม่องเท่ง
ความคิดเห็น