เส้นทางของเทพบรรพกาล

ณ สถานที่แห่งนึง ที่ปกคลุมไปด้วยหมอกและความว่างเปล่าสถานที่แห่งนั้นมีความกว้างใหญ่ไพศาลไม่มีจุดสิ้นสุดทาง เป็นสิ่งที่ไม่น่าจะค้นพบได้เปรีบบเสมือนเป็นโลกอีโลกนึงไปเลย แต่ในความว่างเปล่านั้นกลับมีเด็กน้อยคนนึงที่มีผมสีส้มออกบลอนด์ ในตานั้นมีสองสี ในตาข้างขวานั้นมีสีเหลืองสว่าง ส่วนในตาข้างซ้ายนั้นมีสีฟ้าอ่อนมากเปรียบเสมือนท้องฟ้า มีไฝที่ใต้ตาข้างขวา เด็กคนนั้นได้ติดอยู่ในโลกแห่งนี้ เขาตกตะลึงในสิ่งที่ตัวเองเห็น สถานที่แห่งนี้ไม่มีแม้แต่สิ่งมีชีวิตอะไรเลย เด็กน้อยด้วยความสงสัยว่าตัวเองนั้นมาอยู่ที่นี่ได้ไงก็เริ่มออกสำรวจสถานที่แห่งนี้ แต่ยิ่งเดินไปนานเท่าไหร่ก็รู้สึกเหมือนตัวเองยังอยู่ที่เดิม เด็กน้อยคนนั้นหมดหวังกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้กลับบ้านเขานั้นได้เริ่มร้องไห้ออกมาเพราะความคิดถึงครอบครัว ทันใดนั้นสถานที่แห่งนี้ที่ไม่คิดว่าจะมีสิ่งมีชีวิตกลับมีปีศาจร่างใหญ่โตถือดาบพุ่งมาทางเด็กน้อย เด็กน้อยที่ได้เห็นปีศาจก็เริ่มกลัวหนักกว่าเดิมเขาพยามจะวิ่งหนีแต่กลับล้มแทนเพราะเหมือนเด็กน้อยคนนั้นจะสะดุดล้มกับอะไรบางอย่าง แต่ทว่าไม่ทันเสียแล้วเพราะปีศาจตัวนั้นมาอยู่ตรงหน้าของเด็กน้อยและกำลังจะเริ่มโจมตี เด็กน้อยที่ทำไรไม่ถูกก็เริ่มสิ้นหวังเพราะคิดว่าตัวเองต้องตายแน่ๆ แต่ทันใดนั้นกลับมีเสียงของผู้หญิงคนนึงดังออกมา “นายน้อยคะ" เด็กคนนั้นได้ตื่นขึ้นมาจากเตียงที่แท้นั้นเป็นเพียงแค่ฝันของเด็กน้อยเขารีบมุ่งไปกอด สาวรับใช้ที่เป็นคนที่ปลุกเขาขึ้นมา "คุณโรเซ่ช่วยผมด้วยผมเจอสัตว์ประหลาดตัวใหญ่จะมาทำร้ายผมผมกลัวมากเลย" สาวใช้ที่ยังงงกับสถานการณ์แต่เขาก็คิดขึ้นมาได้ว่าเด็กน้อยอาจจะฝันไปเลยปลอบเด็กคนนั้น"ไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันอยู่ตรงนี้ทั้งทีจะคอยปกป้องนายน้อยเอง" เด็กน้อยที่ได้ฟังสาวใช้พูดยังงั้นก็เริ่มสงบอารมณ์ของตัวเอง "ครับ..." "จะว่าไปนะคะท่านไซโน่ได้มารอนายน้อยข้างล่างแล้วนะคะ" "เอ๋....วันนี้พี่ชายมาเร็วจังครับ" "ค่ะเห็นท่านไซโน่บอกว่าจะไปทำธุระในเมืองเลยจะฝึกให้นายน้อยเร็วหน่อยน่ะค่ะ" ทั้งสองได้คุยกันเรื่องของพี่ชายของเด็กคนนั้นที่ชื่อว่าไซโน่พี่ของเด็กคนนั้นเป็นนักผจญภัยระดับAที่มีฝีมือเก่งกาจหลังจากเกิดโศกนาฏกรรมที่คฤหาสน์หลังเก่าของเด็กน้อยพี่น้องบางส่วนก็หายตัวไปบางคนนั้นก็แยกจากครอบครัวไปใช้ชีวิตเป็นของตัวซึ่งคนนั้นก็คือไซโน่พี่ชายของเด็กน้อยที่ แยกจากครอบครัวไปเป็นนักผจญแต่ก็จะกลับมาหาน้องๆเป็นบางครั้งแต่การเกิดโศกนาฏกรรมที่คฤหาสน์ทำให้ไซโน่ต้องแวะมาหาเด็กน้อยๆที่บ้านหลังใหม่บ่อยครั้งเพื่อมาสอนวิชาดาบจากตระกูลและการคิดค้นวิชาด้วยตัวเองเพราะหน้าที่การสอนวิชาดาบจริงๆนั้นเป็นของ พ่อของเด็กน้อยและพี่น้องที่เหลือแต่พ่อของเด็กน้อยดันมาเสียชีวิตหน้าที่การสอนเลยตกมาเป็นของไซโน่ หลังจากพูดคุยไรกับสาวใช้เสร็จเด็กน้อยก็เริ่มแต่งตัวและลงมาหาพี่ชายของตนเพื่อฝึกวิชาดาบต่อทันใดที่สองพี่น้องเจอหน้ากันไซโน่ก็เริ่มทัก"ไงชาร์ล็อตต์ตื่นสายจังนะละเมอถึงสาวอยู่รึไงกัน" "....เจ้าพี่บ้าผมไม่ได้ฝันอะไรแบบนั้นนะแถมผมไม่ได้ตื่นสายซักหน่อยพี่นั่นแหละที่มาเร็วกว่าปกติผมก็ตื่นเวลาเดิม" ระหว่างที่พี่น้องคู่นี้กำลังเถียงกันสาวใช้ที่อยู่ข้างหลังของชาร์ล็อตต์ก็ได้หัวเราะคิกคักเบาๆเพราะสาวใช้นั้นเห็นพี่น้องคู่นี้เถียงกันทุกวันจนชิน"เอ๋คุณโรเซ่หัวเราะอะไรกันน่ะ" "ไม่มีอะไรค่ะ=...=" "เขาหัวเราะที่นายละเมอฉี่รึป่าว" "ไอเจ้าพี่บ้าพูดจาได้น่ารังเกียจมาก"ทั้งสองก็คงยังคุยหยอกล้อเล่นกันจนเกือบจะลืมการฝึกซ้อมไปเลย.....