คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP.2
"ยอมมี่~ ันลับละนะ" ผมโบมือบ๊ายบายยูยอมแล้วรีบวิ่ไปหน้าโรเรียน
มาร์้อรออยู่แน่ๆ รีบไปีว่าเี๋ยวะโนว่า
"แบมแบม"
"อ้าว ยอแ
ไม่ลับบ้านหรอ" ผมหยุวิ่ แล้วเินไปหายอแ
"ลับสิ่ รอพี่มารับ นั่นไ
มาพอี" ผมหันไปมอ ที่ยอแี้
"รอนานมั้ยยอแ
อ้าวนี่ใรเนี่ย"
"ไม่นานฮะ นี่แบมแบม เพื่อนผม แบมแบม นี่พี่ันเอ
แ็สัน และนี่เพื่อนพี่ัน พี่เบี" แ็สันับเบียิ้มให้ผม
"อ่อ สวัสีรับ
แบมแบมนะรับผม" แ็สันยิ้มให้ผม่อนะเอามือมาวาไว้บนหัวผม
"น่ารัีนะ" ไม่พูเปล่า แ็สันเอามือยี้ผม ผมนฟูไปหม
"อย่ายี้หัวผมสิ่ ><"
"นี่แนะๆ"
"ไอ้แ็อย่าแล้น้อ"พี่เบีพู
พราหัวเราะ
"ะุยันอีนานมั้ย?" ะที่ำลัุยำลัหัวเราะันสนุสนาน็มีเสียโหๆัึ้นมา
ผมหันไปมอเ้าอเสีย มาร์! โนแน่ๆแบมโอ้ย สายาอมาร์มอผมเหมือนะโรธมาๆ
าิมา าิที่แล้วเป็นไ่หรอไ
"อ้าว มาร์ นายมาทำอะไร
ยัไม่ลับอีหรอ"
"เรื่ออัน"มาร์มอน่าผม
เป็นเิบอว่า ไปไ้แล้ว ผม้มหัวให้แ็สัน่อนเินามมาร์ไป
ผมนั่อยู่บนรถ บรรยาาศในรถเียบ
และอึนๆอย่าบอไม่ถู
"หว่านเสน่ห์
ั้แ่วันแรเลยเนอะ ฮึ!" ผมหันไปมอน่ามาร์ มาร์ไม่ยิ้ม
ไม่แสสีหน้าอะไรเลยนอาหน้านิ่ๆโหๆอเา
"พูอะไรอนาย"
"ไม่เรียพี่แล้วหรอ"
"ไม่! " ผมพูอย่าแ็้อ
เอะ! อะไรัน อยู่ๆมาว่าผมหว่านเสน่ห์ ผมยัไม่ทันทำอะไรเลย
"ื้อีนิ่
แ่อย่ามาื้อับันแล้วัน ันไม่อบ" ผมไม่อบ
แล้วเสมอออไปนอรถนถึบ้าน นอะไร บ้าะมั -*-
"ลับมาันแล้วหรอลู
ะหนูหิวมั้ย"
"หิวรับบมี๊ แบมหิวมาๆเลยย >3<"
"มาๆมี๊ทำับ้าวไว้ให้้วยนะ"
"อบุรับ"
ผมเินไปนั่้าๆมี๊โยมีมาร์เินามมานั่้าๆ้วย
วัน่อมา
าบวิาเษร
แบมแบมำลัทำแปลเษรอย่าั้ใ ็เยหน้าึ้นมาเพราะมีเสียะโนเรียอย่าั
แบมแบมมอน่าผู้มาเยือนที่ยืนหอบอย่าเหนื่อย
"นายเรียันทำไมเสียัยอมมี่
นมอเ็มเลย"
"นายอยู่บ้านเียวะไอ้มาร์หรอห้ะ!!?"
"อืม ทำไม น่าใหรอ?"
"เปล่า
ันแ่มาถามเยๆเห็นยอแบอ เลยมาถาม" แบมแบมมอน่าเพื่อนยัษ์่อนะหันมาสนใแปลเษร่อ
ยูยอมมอแบมแบม่อนะหันหลัแล้วเินไปแปลเษรอัวเอ
เย็นวันนั้น
"นายะไม่ให้ันอยู่เป็นเพื่อนริๆหรอ"
ยูยอมถามแบมแบมอย่าเป็นห่ว เพราะแบมแบมะอยู่ทำแปลเษรอัวเอ่อให้เสร็
ลัวะไม่ไ้ะแนน
"เอาน่า ันอยู่ไ้ ไม่้อห่ว
นายลับบ้านไปเหอะ"
"เสร็แล้วลับบ้านเลยนะรู้มั้ย"
แบมแบมพยัน่าให้ยูยอม ยูยอมเินออไปารนั้น
เหลือแ่แบมแบมนเียวที่อยู่โรเรียนอนนี้
ิ๊~ ิ๊~
"สวัสีรับ แบมรับ"
(อยู่ไหน)
"นั้นใรพู"
(ันถามว่าอยู่ไหน!!!)
"มาร์! มันเรื่ออัน!
ัยโทรบอมี๊แล้วไม่้อมายุ่!" ปิ๊บ แบมแบมัสายามาร์
มาร์เป็นนที่ทำให้แบมแบมอารม์เสียลอเวลา แบมไม่อบมาร์เอาสะเลย
"อะไรเนี่ย ทำไมมืเร็วั"แบมแบมลุึ้น
ทำวามสะอาให้ัวเอ่อนะเินออมาทาน่าโรเรียน "บรรยาาศในโรเรียนอนลาืนนี้น่าลัวั
หนาวแฮะ -.,-"แบมแบมพูับลัวเอ
พราึ่เินึ่วิ่เพื่อให้ถึน่าโรเรียนให้ไวที่สุ ึ ึ ึๆ
แบมแบมหันไปมอ้าหลั เมื่อรู้สึเหมือนับว่ามีนเินาม
แ่มอลับไป็ไม่เห็นใร มันยิ่ทำให้แบมแบมลัวเ้าไปอี แบมึรีบวิ่แบบไม่ลืมามอทา
เลยวิ่นเ้าะนที่ยืนอยู่้าหน้าเ้าอย่าั
"โอ้ยย~ อโทษรับ แบมไม่ไ้ั้ใ"
"ทำบ้าอะไรอนาย
มื่ำแบบนี้ออมาวิ่เล่นทำไม" แบมแบมเยหน้าึ้นมามอเ้าอเสีย
็พบว่าเาือ แ็สัน
"แ็สัน"
"ไ มาทำอะไรัน
ทั้สอนเลย"
"สอน?" แบมแบมใเมื่อไ้ยินที่แ็สันพู
ะเป็นไปไ้ยัไ ในเมื่อแบมอยู่นเียว วิ่ออมานเียว หรือว่า...ผี
"ันมารับแบมแบมน่ะ"
แบมใเสียที่ัมาทา้าหลัึรีบหันไปมอ
็เอมาร์ยืนอยู่ั้แ่อนไหนไม่รู้
"ันลับละ"มาร์เินเ้ามาับ้อมือแบมแบมแล้วลาออไปารนั้น
ปล่อยให้แ็สันยืนยิ้มอย่ามีเลสนัย
บนรถ????
"ันอสั่ห้ามนายอย่าเป็นทาาร
ห้ามนายยุ่ะไอ้หมอนั่นอี!!"
"แ็สันหรอ? ทำไมละ พี่เาูเป็นนอัธยาสัยีออ"
"ันไม่อบมัน
แล้วนาย็้อไม่อบมัน้วย!!"
"แ่ันอบ" เอี๊ย !
มาร์เหยียบเบรรถะทันหัน สีหน้ามาร์บ่บอว่าเาโมโหสุๆ
"นายเบรทำ...ไม"
แบมำลัะ่ามาร์ แ่พอหันมาเห็นสีหน้ามาร์ ็ทำให้แบมถึะพูไรไม่ออ
เพราะลัว
"นายพูว่าอะไรนะ!!!"
"ันบอว่า เบรทำไม"
"นายพูว่าอบไอ้แ็สันนั้นหรอ!!
ทั้ๆที่ันพูอยู่ว่าห้ามอบมัน!!"
มาร์ะอใส่แบมแบม้วยวามโมโหสุๆ
แบมแอบสะุ้ทุรัเวลามาร์ึ้นเสียใส่
มาร์ับ้นแนแบมทั้สอ้าให้หันหน้ามาหาัวเอ แบมมอหน้ามาร์อย่าล้าๆลัว
"ันให้นายพูอีที! ถ้าพูไม่ี
นายโนแน่ๆ"
"ทำไมัน้อทำามที่นายบอ้วย!"
"ปาีนัหรอ! ันบอให้พู
ว่านายไม่อบแ็สัน! พู!!" มาร์ออแรบีบแนแบมแบม ้วยวามื้ออแบม
แบมเลยอยาะแล้ให้มาร์โมโห เลยพูยั่วประสาทมาร์
" แบม อบ แ็สัน "
มาร์ไ้ยินันั้นึโมโหหนัเ้าไปให่
มาร์เลยระาร่าน้อยๆอแบมเ้ามาใล้ัวเอ แล้วูบแบมแบมอย่าเร็ว
แบมใและเ็บับูบอมาร์
แบมทั้ร้อและออแรผลัแ่็ทำอะไรไม่ไ้เลย
มาร์ัเ้าที่ปาอแบมนเลือออ
แบมร้อออมาเสียันมาร์้อยอมถอนริมฝีปาอัวเอออมา
"ลับันเถอะ"
มาร์พูแล้วับรถออไปามทา แบมไ้แ่ลูบปาัวเอเียบๆ แบมทั้เ็บทั้ใ
มีเลือออมานิๆเพราะเี้ยวอมาร์แท้ๆ ทำไมมาร์ถึใร้ายับแบมแบบนี้นะ
ความคิดเห็น