โทษฐานเธอที่บริสุทธิ์

***Trigger warning นวนิยายเป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น มีการบรรยายฉากความรุนแรงทางเพศ การต่อสู้ ฉากอาชญากรรมที่ไม่เหมาะสมและฉากสะเทือนอารมณ์ กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่าน ด้วยความหวังดีจากผู้เขียน หากสภาพจิตใจไม่พร้อมกรุณาปิดนิยายได้เลยค่ะ ปิดหมายถึงปิดของตัวเองนะคะ อย่าสั่งปิดของผู้เขียน*** 

ไม่ได้อัพนิยายนานเลย มาเริ่มแต่งของตัวเองแล้ว ฝากติดตามด้วยนะค้า<3

Pilot

'สืบเนื่องจากคดีอาชญากรรมที่เกิดผ่านสมรภูมิรบทางการเมืองผ่านมา 11 ปี แม้พรรคธำรงผู้ก่อเหตุจะพยายามใช้เงินยัดปิดคดีแต่กลับต้องพบความวุ่นวายเมื่อลูกสาวคนเล็ก เจนี่ ธำรง ได้วกเวียนกลับมาพบเด็กสาวในวันก่อเหตุของหล่อนอีกครั้ง ครั้งนี้ นิชา ไม่ใช่แค่เด็กสาวธรรมดาแต่เธอมีสถานะเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่กองปราบสืบสวนคดีพิเศษ การต่อสู้ระหว่างอุดมการณ์ของอาชญากรและการล่าอาชญากรของทีมสืบพิเศษจึงได้เริ่มขึ้นโดยมี เด็กสาวผู้ความจำเสื่อมที่สามารถเป็นได้ทั้งพยานคนสำคัญให้แก่เจ้าหน้าที่สืบสวนและเป็นได้ทั้งตัวประกันให้แก่อาชญากรมือฉมัง อาวุธสุดท้ายจะเป็นสิ่งใด ความยุติธรรม ความรัก ความถูกต้อง หรืออำนาจเงินอันหอมหวาน'

นามปากกา Mr.Crime

Cut scene

“นี่ เธอเชื่องขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ นิชา?”

คนผมสั้นประบ่าทำไม่สนใจร่างบางคลุมด้วยผ้าซาตินผืนเลือบแกว่งขาไปมาทั้งที่ผมยังเปียกซกอยู่อย่างนั้น แค่ฉันทำใจดียอมให้มาพักเพราะด้านนอกฝนตกหนักหล่อนก็วางท่าเป็นเจ้าของห้องไปเสียได้ ไม่รู้จักเกรงใจเอาเสียบ้าง คนโตกว่าหัวเสียเล็กน้อย มือเปิดโคมไฟข้างเตียงละสายตาจากคนขี้แซวมาจดจ้องตัวหนังสือตรงหน้า ตั้งใจอยากอ่านมาหลายวันแต่ไม่ได้ทำเสียที พอจะมีเวลาส่วนตัวเข้าหน่อยสายด่วนจากสน.มักโทร.เร่งให้ลงปฏิบัติหน้าที่ในเขตอยู่เรื่อย 

“ความจริงเธอมีโอกาสจับฉันได้ตั้งนานแล้ว ทำไมถึงไม่ทำล่ะ”

พูดเรื่องงานแล้วมันน่าหงุดหงิด รู้ก็รู้ว่าแม่นี่ทำผิดแต่พอเห็นหล่อนมีเจตนาดีเข้าหน่อยเราก็ดันใจอ่อนไม่กล้าสวมกุญแจมือ ทั้งหมดไม่ใช่ว่าฉันละเลยหน้าที่อะไรหรอกแต่เพราะจะล่อให้นางใช้ตัวเองหลอกเอเย่นลงมาเสียมากกว่า รู้หรอกว่าหล่อนมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ค้ายารายใหญ่ อีกทั้งยังพัวพันกับผู้มีอำนาจที่มีส่วนในธุรกิจมืด ทว่าหากยังจับคนพวกนั้นไม่ได้การจับเจนี่ไปก็ไม่ได้ต่างอะไรจากจับปลาเล็ก สู้ดีใช้หล่อนเป็นนางนกต่อจะได้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว สิ่งที่เราต้องทำตอนนี้แค่อดทนให้หล่อนยั่วประสาทไปวัน ๆ ค่อย ๆ หลอกให้คายข้อมูลออกมาด้วยการสร้างความเชื่อใจในเวย์ของเรา เท่านั้นคงพอ.. มั้ง

“ไม่ต้องมาสั่ง ฉันรู้ดีว่ากำลังทำอะไร"

“หืม เหรอคะ ถ้าเป็นสารวัตรนิชาปกติเวลาฉันยุขนาดนี้คงใช้กำลังไปแล้ว เธอเป็นแบบนั้นตลอดเลยนี่ อย่าบอกนะว่าจะล่อให้ฉันสาวไส้คนอื่นออกมา?” รอยยิ้มมากเล่ห์ผลุดขึ้นบนใบหน้าเปลือยจากเครื่องสำอาง ฉันมองไม่ค่อยคุ้มลุคเป็นกันเองของหล่อนเท่าไหร่ ปกติเห็นจัดเต็มตลอดตั้งแต่ผมจรดเท้า ก็เป็นนักการเมืองหนิเนอะการแต่งตัวคงต้องมาดดีเสมอต้นเสมอปลาย 

“เพื่อนเล่น?” นิชาเอี้ยวตัวดึงสายระย้าเพื่อปิดโคมไฟหัวเตียง บรรยากาศห้องนอนขนาดไม่ใหญ่กลับสู่ความมืดขณะที่มีเพียงแสงไฟจากตัวเมืองส่องเข้ามาทางด้านนอกระเบียงบานกว้าง นิชาเป็นพวกชอบให้วิวกล่อมนอน เธอเลือกไม่ปิดม่านเพราะมันจะบังแสงสวย ๆ ของเมือง แสงของดวงดาว อีกทั้งแสงจันทร์ทอสว่างจากด้านนอก ยิ่งในวันฟ้าใสเช่นนี้ด้วยแล้วพระจันทร์ยิ่งงดงาม ขณะที่ตนกำลังหันหลังให้ความวุ่นวาย เสียงของเจ้าความวุ่นวายกลับดังกระทบหูอีกรอบ

“นอนหันหลังซะด้วย ไม่กลัวโดนแทงข้างหลังเหรอคะคุณสารวัตร” 

กวนประสาท

“ก็ลองดูสิ”

คนด้านหลังนิชายังไม่ทันผ่อนลมหายใจได้สุดปอด สัญชาตญาณเจ้าหน้าที่กองปราบพิเศษพลิกร่างตนขึ้นทับส่วนช่วงตัวของอีกคน ไม่เว้นจังหวะให้คนใต้ร่างใช้มือต่อต้านได้สำเร็จหล่อนก็ดันข้อมือของหญิงสาวแล้วยึดเข้ากับหมอน เงาสะท้อนของโลหะปลายแหลมกระทบเข้ากับดวงตาเรียว นิชามั่นใจว่ามันคืออาวุธติดตัวของอีกคน หล่อนถือมีดไว้ในมือแบบนี้ หากเป็นคนทั่วไปนั่นหมายความว่าไม่ได้มีเจตนาดีแต่แรก แต่ทว่านิชารู้ดีอีกคนมันไม่ได้ปกติเหมือนคนทั่วไปนี่สิ

ยัยนี่ถ้าไม่โรคจิตก็เข้าขั้นบ้าไร้สติไปแล้ว

“โอ้ย ๆ ๆ เจ็บนะ.." 

“งั้นก็ปล่อยสิ”

“เธอก็ปล่อยก่อนสิ”

“ปล่อยให้เธอมาแทงกันงั้นเหรอ?” เจนี่ไม่ยอมทิ้งอาวุธในมือด้วยซ้ำ หากตำรวจหญิงยอมปล่อยคงโง่เต็มทน

คนใต้ร่างงัดตัวขึ้นมารับสัมผัสกับริมฝีปากของเจ้าหน้าที่สาวนอกเครื่องแบบ เธอทำซ้ำสองครั้งถึงสามครั้งถี่ ๆ ไม่เว้นช่วงให้นิชาตั้งรับ ยุให้โมโหจนทนไม่ไหวต้องละมือออกจากอีกคนแม้รู้ว่าทำแบบนี้แล้วจะเสียหลักให้หล่อนพลิกตัวกลับมาได้ นิชาก็จำต้องยอม ดีกว่าให้หล่อนถึงเนื้อถึงตัวตามอำเภอใจ

ร่างกายของนิชาแข็งทื่อ ลำตัวพยายามขัดขืนแต่โดนอีกคนงัดข้อกลับ ร่างหญิงสาวไม่ต่างอะไรจากมาเฟียในคราบชุดนอนเดรสซาตินกดช่วงเข่าของนิชาลงกับพื้นเตียงนุ่มด้วยน้ำหนักตัวของตน เธอโค้งตัวลงพร้อมกับระบายรอยยิ้มที่สิบแปดมงกุฎยังยกมงให้ “อยู่เฉย ๆ เดี๋ยวก็เสร็จ”

“อย่านะ!”

“ตำรวจหญิงมีความสัมพันธ์กับผู้ร้าย มันจะเป็นยังไงกันน้า..” 

“ทุเรศ!” 

มันเป็นฉันที่เริ่มคิดแผนการร้ายจะล่อลวงเธอก่อนก็จริง แต่ไม่คิดว่าหล่อนสามารถงัดข้อกลับได้ อีกทั้งยังเป็นเรื่องน่าอัปยศ ลองคิดดูว่าถ้าเรามีซัมติงกันแล้วฉันจะเอาสถานะที่แบกไว้กับหน้าที่ที่ต้องปฏิบัติเพื่อรับใช้ประชาชนไปไว้ไหน เจนี่จงใจดึงฉันร่วมหัวจมท้ายชัด ๆ

เอาไงเอากัน ถ้าฉันต้องเข้าตารางจริงฉันจะลากหล่อนเข้าไปด้วย! คอยดู!

“ปล่อย!”

“อยู่เฉย ๆ เดี๋ยวก็เสร็จนะคะ^^"

#โทษฐานเธอที่บริสุทธิ์

….