ระบบสวมบทบาทเป็นแฟนพระเอก

ลำดับตอนที่ #6 : โลกที่ 1

บทที่ 5

วันถัดมา กว่ากวงหมิงจะตื่นก็เที่ยงวันแล้ว แต่มันตรงกับวันที่บริษัทหยุดพอดี เขาจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะโดนหักเงินเดือน

…ทว่ากังวลไปก็ไม่ถูก เพราะสุดท้ายเงินที่เขาใช้ก็เป็นของชุนอวิ๋นอยู่ดี 

กวงหมิงฮัมเพลงอย่างร่าเริง ก่อนจะทักทายแม่บ้านกำลังจัดเตรียมอาหารช่วงเที่ยงบนโต๊ะอาหารพอดี"วันนี้อาหารกลิ่นหอมมากเลยครับ"

"นายท่านชุนกำชับให้จัดเตรียมอาหารที่ชอบให้คุณชายน้อยโดยเฉพาะค่ะ"แม่บ้านอมยิ้ม ความสัมพันธ์ของทั้งสองจากปากของพ่อบ้านนั้นได้บอกว่าคู่แต่งงานมีพัฒนาการดีขึ้นจากแต่ก่อน

ทั้งวันนี้นายท่านยังบอกให้แม่ครัวเตรียมอาหารสำหรับนายน้อยอีกต่างหาก

"แล้วชุนอวิ๋นล่ะครับ?"พูดถึงชุนอวิ๋น ตั้งแต่ตื่นมา เขาก็ไม่ได้เห็นหน้าตาอีกฝ่ายเลย

"นายท่านชุนติดธุระด่วน เลยรีบออกไปข้างนอกไม่นานมานี้ค่ะ"แม่บ้านกล่าว พลางเห็นคิ้วขมวดของอีกฝ่าย คาดว่าคงเป็นห่วงเรื่องมื้อเที่ยงของนายท่านชุน จึงรีบเอ่ยราวกับรู้ใจ"คุณชายน้อยไม่ต้องกังวลนะคะ นายท่านชุนรับประทานอาหารก่อนออกไปแล้วค่ะ"

สีหน้าของกวงหมิงดูโล่งใจ เขาพยักหน้าแล้วนั่งลงเพื่อรับประทานอาหารอย่างสงบ จากนั้นได้ยินเสียงระบบแสดงความคิดเห็นระหว่างทานข้าว

[โฮสต์ลองเรียกร้องความสนใจเหมือนจางฉือหมิงดีไหมครับ?]

จริงสิ!

จางฉือหมิงเป็นคนที่ชุนอวิ๋นนิยามว่า ไร้ซึ่งความสงบ เนื่องจากชอบทำตัววุ่นวาย และคอยเอาแต่ใจ จนชุนอวิ๋นเหนื่อยใจ และรำคาญกับพฤติกรรมของคู่แต่งงานหลายครั้ง

พวกเขาทั้งสองแอบสุมหัวคุยกับเรื่องราวความเป็นไปได้ที่จะสามารถปั่นศีรษะนายท่านชุนผู้ยิ่งใหญ่ กระทั่งผ่านพ้นไปถึงช่วงเย็น เทพแสงสว่างเห็นสามีของตนกลับถึงบ้านเรียบร้อย รีบวิ่งออกไปต้อนรับทันที

"ยินดีต้อนรับกลับเสี่ยวอวิ๋น!"คู่แต่งงานระบายยิ้มบนใบหน้าอย่างดีใจ พลางเดินไปกอดแขนของสามีตนเองด้วยสายตาออดอ้อน"กลับบ้านช้ามากเลย ไปทำอะไรอยู่หรอครับ?"

ชุนอวิ๋นไม่รู้ว่าจางฉือหมิงหกล้มกระแทกบันไดมาหรืออย่างไร ถึงได้สมองลับตาลปัตรจากหลังเป็นหน้าขนาดนี้ แต่ชุนอวิ๋นก็ไม่ได้แสดงท่าทางอะไร นอกจากคอยสังเกตชายหนุ่มเงียบ ๆ 

"ติดธุระนิดหน่อย" 

"เหนื่อยไหม อยากดื่มน้ำก่อนหรือเปล่า?"

ชุนอวิ๋นส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วยื่นเอกสารสำคัญให้แก่เลขาระดับหนึ่งของตนเอง ซึ่งบุคคลกำลังก้าวขาเข้ามาด้านหลังของเจ้านายตนเอง เป็นชายหนุ่มหน้าตาสดใส มักมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเสมอ หากใครได้เห็นเขาก็พลันมีความรู้สึกอยากเข้าหาอย่างไม่รู้ตัว

[ซิงซวน เลขาระดับหนึ่ง]

สมกับเป็นว่าที่คนรักของชุนอวิ๋นจริง ๆ บรรยากาศรอบตัวของเขาชวนให้คนสบายใจเป็นอย่างมาก

ถือว่าเป็นคู่กิ่งทองใบหยกแท้จริง! 

กวงหมิงคลี่ยิ้มเชิงทักทายอีกฝ่าย ซึ่งซิงซวนก็เพียงพยักหน้ากลับมาให้ แล้วหันกายเอ่ยกับเจ้านายตนเอง"อย่ากังวล ที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน"

"ขอบคุณ วันนี้ใกล้จะมืดแล้ว นายอยากเข้ามาพักที่บ้านของฉันไหม"ใบหน้าตึงเครียดของชุนอวิ๋นแลดูผ่อนคลาย แล้วเอ่ยข้อเสนออย่างเป็นกันเอง เพราะอย่างไรซิงซวนก็เป็นเพื่อนสนิทวัยเด็กของเขา รวมถึงคอยสนับสนุนและทำงานช่วยเขาเสมอ

ถ้าชุนอวิ๋นเสนอให้อีกฝ่ายพักผ่อนที่บ้านของตน เลยไม่ใช่เรื่องแปลก 

"ไม่เอาดีกว่า ฉันยังต้องกลับไปข้าวมื้อเย็นกับครอบครัว"ซิงซวนส่ายหน้า"…เดี๋ยวฉันกลับแล้ว ลาก่อน"

"ลาก่อน"

ลักษณะการพูดของสองคนค่อนข้างสนิทสนมราวกับอยู่ในโลกของตนเอง ไม่ได้สังเกตถึงบุคคลที่สามกำลังมองคนคุยกันด้วยความอยากรู้อยากเห็น

หลังจากเอ่ยลากันเรียบร้อย ชุนอวิ๋นก็ปะทะกับดวงตาของกวงหมิง ซึ่งเต็มไปด้วยความดีใจและห่วงใยเจือปนในนั้นเพียงชั่วครู่ ก่อนจะเบี่ยงแขนของตัวเองออกเล็กน้อย แต่กวงหมิงไม่สนใจ เขาคลี่ยิ้มร่าเริง

"วันนี้คุณป้าทำอาหารที่ชอบของเสี่ยวอวิ๋นด้วย คุณอยากทานไหม?"

"ไม่เป็นไร วันนี้ฉันทานมาจากนอกบ้านแล้ว นายทานคนเดียวไปก่อน"

ดวงตาของคู่แต่งงานดูหม่นแสงลง จนชุนอวิ๋นใจวูบ ทว่าเขายังคงความไม่สนใจกดไว้ในอก เพราะเขาไม่รู้ว่าสามีตามกฎหมายจะมาไม้ไหนในการทะเลาะครั้งต่อไป

ทว่าเขาก็ไม่ได้โกหกเรื่องกินข้าวนอกบ้าน ตอนช่วงว่างระหว่างจัดการเรื่องเอกสารข้างนอกเพียงครู่หนึ่งชุนอวิ๋นพึ่งทานไป ก่อนจะเดินทางกลับบ้าน

"งั้นไม่เป็นไร"กวงหมิงเอ่ยเสนอต่อ"…คุณไปพักผ่อนข้างบนเถอะ เดินทางมาเหนื่อย ๆ"

ชุนอวิ๋นส่งเสียงอืมในลำคอ จากนั้นมองใบหน้าของสามีตามกฎหมายของตนแวบเดียว แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน ขณะที่แม่บ้านเข้ามากล่าวเบี่ยงเบนความสนใจกับคุณชายน้อย เพื่อกันไม่ให้อีกฝ่ายเสียใจ

"คุณชายนั่งรอนายท่านมาตั้งนาน มาทานข้าวก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวจะหิวจนปวดท้อง"

พ่อบ้านที่ไม่ได้เข้าบทสนทนามานานก็พยักหน้าเห็นด้วย พลางพูดปลอบใจ"คุณชายน้อยอย่ากังวล ปกตินายท่านชอบกินอาหารจากข้างนอกมา กลับบ้านเลยไม่ค่อยมีความอยากอาหารแล้ว"

"ตกลง"กวงหมิงไม่ได้เสียใจ เขาออกจะมีแต่ความยินดีในใจด้วยซ้ำที่เพื่อนสนิทเริ่มมีความสัมพันธ์คืบหน้ากับซิงซวนมากขึ้นจนทานอาหารกันมาจากข้างนอกแล้ว!

เพื่อนสนิทมีความสุข เขาก็มีความสุข

กวงหมิงเดินด้วยท่าทางร่าเริงเข้าไปในห้องรับประทานอาหาร