ระบบสวมบทบาทเป็นแฟนพระเอก

ลำดับตอนที่ #46 : โลกที่ 3

บทที่ 45

ค่ำคืนนั้นชายหนุ่มหลับไปอย่างไม่รู้ตัวท่ามกลางความหนาวเหน็บพัดพาเข้าในร่างกาย จึงเป็นผลให้เขาตื่นมาอีกวันก็พบกับอาการมึนงงราวกับโลกทั้งโลกกำลังหมุนเอง พลางเห็นชายหนุ่มสวมชุดสีขาวกำลังนั่งอยู่ด้านข้างเตียงนอน แถมปัจจุบันกวงหมิงยังเห็นด้านบนเพดานห้องประดับลวดลายสีทองอีก

…ที่สวยงามขนาดนี้ต้องไม่ใช่ความจริงอย่างแน่นอน

ดวงตาของชายหนุ่มน้ำตาคลอ ก่อนจะเอื้อมมืออ่อนแรงเพื่อกุมมือของอีกฝ่าย"…เสี่ยวอวิ๋น"

ใบหน้าของชายหนุ่มคลี่ยิ้มอย่างงดงามราวกับเทพเจ้าบนสวรรค์มาปลอบโยน มืออีกข้างของอีกฝ่ายสัมผัสศีรษะของเขาด้วยแววตาเต็มไปด้วยความห่วงใย"เป็นยังไงบ้าง เจ็บหรือเปล่า?"

"เจ็บมากเลย"กวงหมิงพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง พร้อมรับรู้ความมึนเข้ามาปะทะร่างกายมากกว่าเดิม ส่งผลให้ตัวของเขาต้องการจะหลับพักผ่อน แต่เขากลับกลัวว่าจะไม่เจอกับเทพแห่งท้องนภาในความฝันอีก

"นอนเถอะ"ไป๋อวิ๋นสัมผัสเส้นผมยุ่งเหยิงออกจากใบหน้าของกวงหมิงเบา ๆ ก่อนริมฝีปากจะกดบนหน้าผากอีกฝ่ายอยู่นาน แล้วจึงผละออก"ราตรีสวัสดิ์อาหมิง"

กวงหมิงดูลังเลแต่ก็ยอมนอนหลับตามคำพูดของเทพแห่งท้องนภา"ราตรีสวัสดิ์เสี่ยวอวิ๋น"

ไป๋อวิ๋นมองใบหน้ากำลังเข้าสู่ห้วงนิทราของสามีตนเองอย่างอ่อนโยน พลันเปลี่ยนสีหน้าท่าทางยามสัมผัสว่ามีหญิงสาวปีศาจสวมชุดสีชมพูบนเวทีเมื่อคืนนี้เข้ามาในห้อง

"ข้าน้อยจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะนายท่าน"

จ้าวปีศาจพยักหน้า จากนั้นสะบัดมือไล่อีกฝ่ายออกจากห้องไม่ให้รบกวนการพักผ่อนของกวงหมิง มือของเขาจัดผ้าห่มให้คนป่วยบนเตียง

ไป๋อวิ๋นรู้ดีว่าทุกอย่างแปลกประหลาดตั้งแต่ตัวเองเกิด เพราะเขาดันจำชาติก่อนของตนเองยามเป็นหวังไป๋อวิ๋น ชินอ๋องแห่งแคว้นซ่ง เขาสัมผัสความเจ็บปวด ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บปวด ความรัก ครอบครัว และความลับของโลก

จดหมายที่เขาได้รับก่อนเสียชีวิตจากหนิงหยางเป็นความลับที่รู้กันอยู่สองคน ซึ่งเนื้อหาจดหมายมีความเกี่ยวข้องกับการได้รับบทบาทแต่ละโลกอันน่าเจ็บปวดที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

เดิมทีหวังไป๋อวิ๋นจะต้องเป็นผู้ทำร้ายหวางเฟยตนเอง ทว่าด้วยเหตุการณ์บางสิ่งเข้ามาขัดขวาง และสัมผัสได้ว่าทุกคนเริ่มนอกบท จึงทำการลบหวางเฟยของเขาทิ้งออกจากโลก

ไป๋อวิ๋นไม่อยากจะเชื่อกับจดหมายเพ้อฝันของหนิงหยาง 

แต่ตอนนี้ไป๋อวิ๋นเกิดใหม่ ทั้งยังทำตามบทบาทจนทำร้ายกวงหมิงให้โศกเศร้าเสียใจด้วย

จ้าวปีศาจไม่ต้องการดำเนินตามบทบาท แต่หากไม่ยอมทำก็ยากที่จะเจอกับกวงหมิงอีก

…และเพราะไป๋อวิ๋นคิดว่าคุณชายหกไม่ใช่สามีของเขา เนื่องจากใบหน้าของอีกฝ่ายไม่มีสิ่งใดคล้ายคลึงกับหวางเฟยที่รักเลย เขาจึงตัดสินใจทำตามบทและหมางเมินอีกคน

ทว่านั่นเป็นทางเลือกที่ผิดพลาด

ช่วงงานเลี้ยงจ้าวปีศาจปฏิบัติเย็นชากับคู่แต่งงาน จนทำให้อีกฝ่ายร้องห่มร้องไห้อยู่ใต้ต้นไม้ที่เขาเคยปลูก

โดยการแอบใช้พลังดึงสิ่งของจากโลกก่อนที่เกี่ยวข้องกับกวงหมิงเพื่อดึงพลังจิตวิญญาณสุดท้ายที่เหลือตกค้างบนโลกก่อนเป็นการระลึกถึงคนรักตนเองว่าจะต้องกลับมาสักวัน

ต้นไม้ต้นใหญ่มีความสามารถสัมผัสจิตวิญญาณของหวางเฟยได้ และเขามัวยุ่งกับงานของเผ่าปีศาจอยู่ทั้งคืน เป็นเหตุให้ไป๋อวิ๋นได้รับการแจ้งเตือนจากพฤกษ์มาในตอนเช้า ทิ้งให้คนรักตนเองนอนตากน้ำค้างตลอดราตรี ส่งผลให้ร่างกายของอีกฝ่ายไข้ขึ้นสูงอย่างน่ากลัว

นอกจากนี้ไป๋อวิ๋นยังทราบข่าวว่ามีพวกคนรับใช้บางคนในตำหนักร่วมกันรังแกกวงหมิงเป็นเดือน ไม่ยอมรับใช้ นินทาเจ้านาย ร่วมกันกักขังคนรักตนให้อยู่แต่ในห้อง เพราะเกรงว่าอีกฝ่ายจะเอาไปฟ้องไป๋อวิ๋น 

…ไม่ให้จ้าวปีศาจพิโรธได้เช่นไร?

เรื่องบทบาทของคุณชายหก ไป๋อวิ๋นไม่ได้ใส่ใจขนาดนั้น เขาแค่ฟังรายงานทางพวกสาวใช้ว่าอีกฝ่ายอยู่ดีกินดีในห้อง ไม่ได้ก้าวออกไปไหนในดินแดนปีศาจ จึงไม่รู้ว่าชะตาของโลกตั้งบทบาทให้กวงหมิงถูกกลั่นแกล้งจนจิตใจอ่อนแอ

ไป๋อวิ๋นสัญญาว่าจะปกป้องอีกฝ่าย แต่ตอนนี้กลับทำร้ายด้วยมือของตนเองไปแล้ว

จ้าวปีศาจรู้สึกโศกเศร้าดั่งมีคนกำลังพรากฤทัยจากอก มันกำลังสูญสลายไปในอากาศต่อหน้าต่อตาเช่นเดียวกับชาติก่อน และชาตินี้เขาจะคว้าอีกฝ่ายไว้ในอ้อมแขน ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยเลือดในกายก็ตาม

เขาช่วยดูแลคู่สมรสประมาณสามวันติดโดยไม่เอ่ยบ่นแม้แต่น้อย เพื่อให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายหายไข้จริง ๆ ทั้งสามวันกวงหมิงมีอาการขึ้นลงจนเกือบเสียชีวิตในวันแรก ชายหนุ่มกังวลใจแทบนอนไม่หลับ คอยเช็ดตัว ต้มยา และเรียกหมอตลอดราตรี

ทว่าพอผ่านมากวงหมิงอาการเริ่มดีขึ้น ไป๋อวิ๋นเลยวางใจแต่เพราะมีงานค้างคา จำต้องจัดการงานของเผ่าปีศาจต่อ จึงจัดการให้คนรับใช้มาดูแลสามีตนเองแทน

เป็นเหตุให้เทพแห่งแสงสว่างตื่นขึ้นมาก็ไม่พบร่างของจ้าวปีศาจ กลับพบกับห้องใหญ่ที่ประดับด้วยเครื่องทองอันมีค่ามากมาย ขนาดเตียงนอนยังถูกตกแต่งด้วยมุ้งที่มีเนื้อผ้าอย่างดีถักทอขึ้นมาเพื่อตกแต่งให้ห้องน่าอยู่

ชายหนุ่มยังคงลืมตาขึ้นมาด้วยสีหน้างุนงง ซึ่งสาวใช้ปีศาจสัมผัสได้ว่าคุณชายหกตื่นแล้ว มือของนางเก็บมุ้งอย่างรวดเร็ว พลางคลี่ยิ้มถามไถ่เจ้านาย

"อรุณสวัสดิ์เจ้าค่ะคุณชายหก อยากรับประทานอาหารมื้อเช้าเลยไหมเจ้าคะ"

กวงหมิงรู้สึกว่าสถานการณ์ปัจจุบันค่อนข้างคล้ายกับจวนของท่านอ๋องที่มีสาวใช้ต้อนรับเขาทุกวันเล็กน้อย

[…]ระบบเห็นทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ ทว่ายังเก็บเป็นความลับในเรื่องที่ตัวเอกออกนอกบท มิเช่นนั้นหากอีกฝ่ายรู้เข้า คงเกิดอาการหัวใจวายตายอย่างแน่นอน