ระบบสวมบทบาทเป็นแฟนพระเอก

ลำดับตอนที่ #42 : โลกที่ 3

บทที่ 41

[โหลดข้อมูลเสร็จสิ้น]

[ตรวจสอบความคลาดเคลื่อนของเนื้อเรื่อง]

[ไม่พบความผิดปกติ]

ชายหนุ่มสวมชุดสีขาวซีดมีสีหน้างุนงงยามมองอักษรบนหน้าจอ เนื่องจากผลกระทบของการย้ายโลกค่อนข้างมึนศีรษะไม่ใช่น้อย แต่เมื่อสติกลับมาเขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

โลกใบนี้ไม่น่ามีปัญหา

[ยินดีกับโฮสต์ด้วย^_^/ จิตวิญญาณของเทพแห่งท้องนภา 2/3]

[มุ่งมั่นในการสวมหมวกเขียวต่อไปนะครับ!]

กวงหมิงอยากจะบอกว่าทั้งสองโลกที่ผ่านมาไม่มีโอกาสนั้นเลยสักนิดดั่งผิดพลาดตลอดเวลา ทว่าโลกที่แล้วเกิดอุบัติเหตุไม่คาดฝันของจริง ใครจะรู้ว่าหวงหลิงโผล่มาทำลายเนื้อเรื่องโลกเสียก่อน

เทพแห่งแสงสว่างลุกขึ้นมองรอบกายที่ในห้องไม่มีการตกแต่ง ทั้งยังมีการอยู่อาศัยค่อนข้างแคบ บรรยากาศรอบตัวคล้ายกับโลกจีนโบราณ ทำให้เขานึกถึงหวังไป๋อวิ๋นอย่างคิดถึงเล็กน้อย จึงเอ่ยถามกับระบบ"…แล้วทำไมเขารู้สึกหักหลังล่ะ?"

[เขารอโฮสต์ให้กลับมาทั้งชีวิต ก่อนจะเจอจดหมายบางอย่างจากหนิงหยาง จากนั้นก็เสียชีวิตกะทันหันครับ]

จดหมายจากหนิงหยางช่วยเขาจริง ๆ จากโลกก่อน

เทพแห่งแสงสว่างมีความรู้สึกมุ่งมั่นทำภารกิจเพื่อเทพแห่งท้องนภา เขาเรียกเนื้อหาของโลกใบนี้ ซึ่งมีตัวเอกอย่างจ้าวปีศาจ ไป๋อวิ๋น ผู้ครองแดนปีศาจมานับพันปีได้ทำสัญญาข้อตกลงกับมนุษย์

โดยกวงอวี๋ เจ้าสำนักเยี่ยชิงที่คอยดูแลทุกสำนักในยุทธภพส่งลูกชายคนสุดท้อง กวงหมิง ออกไปแต่งงานกับจ้าวปีศาจเพื่อความสงบสุขนับร้อยปีระหว่างเผ่ามนุษย์ และปีศาจ

กวงอวี๋มีบุตรหลายคน แต่เขาส่งบุตรชายคนสุดท้องออกไปแต่งงานเพราะความไม่ได้เรื่องของอีกฝ่าย ฝึกวรยุทธ์ก็อยู่แค่ขั้นพื้นฐานเทียบเท่าเด็กอายุสิบสองปี แม้แต่การอ่านการเขียนก็ไม่ดีเท่าพี่น้องคนอื่น แถมมีนิสัยขี้ขลาด หวาดกลัวง่าย กวงอวี๋เลยปฏิบัติเย็นชากับลูกคนนี้มาก

กวงหมิงแต่งออกไปก็พบกับความเย็นชาของจ้าวปีศาจ ทั้งตำหนักต่างก็ปฏิบัติเหมือนกวงหมิงเป็นอากาศ แต่มีจดหมายจากศิษย์พี่คนโตของสำนักเยี่ยชิง หลิวหยาง คอยคุยกับเขาให้หายเหงาบ้าง จนกระทั่งความสัมพันธ์ของทั้งสองก้าวหน้าไปมากจนเรียกว่าคนรักกันได้

ทว่าจ้าวปีศาจจับพวกเขาทั้งสองได้เสียก่อน ไป๋อวิ๋นจึงโกรธมากกับการถูกทรยศหักหลังโดยสามีของเขาเอง พันธสัญญาของสองเผ่าเลยถูกตัดขาดกันอย่างสิ้นเชิงตามแผนการของหลิวหยาง เขาต้องการทำลายเผ่าปีศาจมาตลอดท่ามกลางความไม่เห็นด้วยของสำนัก

แต่เขาก็ได้ทำแผนการครั้งใหญ่ให้ทุกคนเห็นด้วยเป็นการให้กวงหมิงสวมหมวกเขียวให้แก่จ้าวปีศาจเสียเลย

ซึ่งกวงหมิงรู้ทีหลังว่าตัวเองถูกหลอกใช้จากคนรัก จึงเศร้าจนตรอมใจเสียชีวิต ขณะที่จ้าวปีศาจออกรบสู้กับเผ่ามนุษย์ก็เจอมนุษย์คนนึงชื่อว่า กวงหรง เป็นลูกชายคนโตของตระกูลกวง ได้เจอไป๋อวิ๋นที่บาดเจ็บ เลยรักษาอีกฝ่ายด้วยความสงสาร ก่อนจะเกิดความผูกพันระหว่างทั้งสองเกิดขึ้นมา

พวกเขารักกันโดยมีสงครามเข้ามาขวางกั้น ไม่นานจ้าวปีศาจก็ตัดสินใจคุยกับสำนักเยี่ยชิงเพื่อสร้างพันธสัญญาใหม่ในการแต่งงานกับกวงหรงแทน เดิมทีกวงอวี๋ไม่เห็นด้วยเนื่องจากเขารัก และภูมิใจในตัวของลูกชายมาตลอด

ทว่าการกล่อมของกวงหรงที่รักจ้าวปีศาจมากสามารถเอาชนะใจบิดาได้ พวกเขาทั้งสองเผ่าตกลงสงบศึกสงคราม ซึ่งทางด้านหลิวหยางโกรธมากที่แผนตัวเองพัง ชีวิตของเขาดำดิ่งจนยกอาวุธขึ้นสู้กับจ้าวปีศาจ แต่ก็พ่ายแพ้จนร่างกายพิการสาหัส

ด้วยความช่วยเหลือจากกวงกรงส่งตัวของหลิวหยางไปในแคว้นหนึ่งบนโลกมนุษย์ แต่ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่กี่สัปดาห์ก็เสียชีวิตที่บ้านร้างอย่างโดดเดี่ยว 

ส่วนจ้าวปีศาจกับกวงหรงนั้นครองรักกันอย่างสงบสุข และโลกก็ไร้สงครามจากทั้งสองเผ่ามานานนับพันปี

กวงหมิงเงยหน้าจากหน้าจอของระบบ พลันได้ยินเสียงเคาะประตูจากทางด้านนอกด้วยเสียงตะคอกของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีบรรดาสาวใช้ถือชุดแต่งตัวสีแดง รวมถึงเครื่องประดับรอกันด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก

"กวงหมิง เจ้าขังตัวเองอยู่ในนั้นทั้งวันไม่ได้หรอก อย่างไรเจ้าก็ต้องแต่งงานกับจ้าวปีศาจอยู่ดี!"

ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับจากด้านในห้อง หัวหน้าแม่บ้านจึงมีสีหน้าโกรธเคืองกว่าเดิม"สมกับเป็นตัวขี้ขลาด ไม่แปลกที่นา-"

ประตูเปิดออกก่อนจะพบกับชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง แต่ดวงตากลมโตของเขามีเสน่ห์อย่างมากเหมือนกับนายหญิงที่เสียชีวิตไปแล้ว ทว่าหน้าตาอีกฝ่ายกลับไม่เหมือนเจ้าสำนักกวงหรือนายหญิงเลย

"มาสักทีเจ้าขี้ขลาด รีบแต่งตัวเร็วเข้า"หัวหน้าแม่บ้านกวักมือเรียกสาวใช้ให้ไปแต่งตัวอีกฝ่ายที่มีสีหน้านิ่งเงียบยอมคนเหมือนกับท่าทางทุกวัน จนทำให้คนรับใช้ทั้งจวนต่างรุมรังแกคุณชายหกของตระกูลกวงได้อย่างแนบเนียนเพราะกวงหมิงไม่เคยวิ่งไปฟ้องนายท่าน เพียงทนให้ถูกรังแกซ้ำ ๆ จนคนรับใช้ได้ใจ

บรรดาสาวใช้ต่างรีบอาบน้ำ แต่งตัวให้แก่คุณชายหกท่ามกลางเสียงตะโกนด่าของหัวหน้าแม่บ้านที่ฟังแล้วค่อนข้างน่าปวดหัว

…ไม่รู้ว่ากวงอวี๋ไปจ้างคนแบบนี้มาเป็นหัวหน้าแม่บ้านได้เช่นไร?

กวงหมิงถอนหายใจ ยามเดินขึ้นรถม้าออกเดินทางก็ไม่มีผู้คนออกมายินดีกับงานแต่งระหว่างสองเผ่า นอกจากมีสีหน้าสมเพช และสงสารคุณชายหกที่ต้องแต่งงานกับจ้าวปีศาจผู้น่ากลัว