ระบบสวมบทบาทเป็นแฟนพระเอก

ลำดับตอนที่ #25 : โลกที่ 2

บทที่ 24

"ไม่เป็นไร หากเขาชอบก็ให้อ่าน"

หวังไป๋อวิ๋นตอบด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายราวกับการกระทำของหวางเฟยไม่มีผลกระทบอะไรกับเขามากนัก อาจเป็นเพราะแต่ก่อนยามเด็ก เขาถูกฮ่องเต้องค์ก่อนค้นพบว่าตนเองแอบอ่านหนังสือประเภทนวนิยายในเวลาว่าง ซึ่งในตอนนั้นทุกคนเอาแต่ขำขันเหมือนเขาเป็นตัวประหลาดกับสิ่งที่เกิดขึ้น 

ฮ่องเต้องค์ก่อนฉีกกระดาษหนังสือท่ามกลางเสียงปรบมือเห็นด้วยของเหล่าสนม

หวังไป๋อวิ๋นจึงสั่งไม่ให้คนในตำหนักพก หรืออ่านหนังสือประเภทนั้นอีก

พอเขารู้ว่าไห่ฮุ่ยหมิงต้องการอ่านหนังสือนวนิยาย เขาไม่อยากขัดขวาง อย่างไรก็เป็นความชอบของหวางเฟย เพราะการได้อ่านหนังสือที่ชอบก็เหมือนได้รับความสุขในชีวิต

…และพวกเขาทั้งคู่ต่างโดนเรื่องราชวงศ์มาเปลี่ยนชีวิต หากอยากอีกฝ่ายอยากหาความผ่อนคลายในชีวิตเสียหน่อย คงไม่เป็นไรหรอก 

ท่านอ๋องของราชวงศ์หวังมองผ่านหน้าต่าง ซึ่งอีกห้องส่วนตัวสามารถมองเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหวางเฟยกำลังหัวเราะกับสาวใช้ที่ยื่นหนังสือมาให้จัดในห้องหนังสือ 

"เรื่องการประชวรของไทเฮาเป็นอย่างไรบ้าง?"หวังไป๋อวิ๋นหมุนกายนั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะมองพ่อบ้านถอนหายใจ"…ตอบตามจริงเถอะ"

"พระองค์ทรงสุขภาพแข็งแรงดี แต่เนื่องจากอาการป่วยกำเริบอีกวัน จึงขอเลื่อนวันเข้าเฝ้าของพวกท่านไปอีก"

ประโยคช่างขัดแย้งกัน อย่างไรพวกเข้าเฝ้าก็มีแค่ยกน้ำชาเพื่อยอมรับคู่แต่งงานเท่านั้น ทว่าการที่ไทเฮาทรงทำเช่นนี้ นอกจากจะเป็นการทำให้ทุกคนซุบซิบนินทา ยังบ่งบอกว่าไทเฮาไม่ยอมรับการแต่งงานตามพระราชโองการของฮ่องเต้ด้วย 

คงต้องเล่าไปถึงตอนท่านอ๋องอายุครบสิบห้าปีตรงกับเวลาฮ่องเต้องค์ก่อนสิ้นพระชนม์พอดี วันนั้นฮองเฮาองค์ก่อนที่เป็นภรรยาหลวงของฮ่องเต้รับไม่ได้ในการสูญเสียครั้งนี้ ซึ่งขณะฮ่องเต้สิ้นพระชนม์ หวังไป๋อวิ๋นกำลังจัดงานวันเกิดในตำหนักเงียบ ๆ ทว่าฮองเฮาองค์ก่อนไม่พอใจที่หวังไป๋อวิ๋นกำลังสำราญในวันที่บิดาตนเสียได้

นางเข้ามาปาข้าวของในตำหนักกระจัดกระจาย พลางเอ่ยโทษตัวเองที่รับหวังไป๋อวิ๋นเข้าวังหลวง จึงทำให้สามีตนเองสิ้นพระชนม์ รวมถึงกล่าวอีกว่าเป็นเพราะหวังไป๋อวิ๋นเป็นมารฆ่าพ่อแม่ เกิดมาเพื่อทำให้ทุกคนต้องตาย ส่งผลฮ่องเต้องค์ก่อนสิ้นพระชนม์

แท้จริงแล้วเรื่องของฮ่องเต้องค์ก่อนเป็นเพียงอุบติเหตุ ท่านอ๋องน้อยในเวลานั้นไม่รู้ว่าบิดาสิ้นพระชนม์เพราะไม่มีใครแจ้งข่าว เนื่องจากไม่ค่อยมีคนรับใช้อยากเข้าใกล้หวังไป๋อวิ๋น เพราะเชื่อว่าเขาจะนำความตายสู่ทุกคน ทำให้เขามารู้อีกทีตอนฮองเฮาองค์ก่อนบุกเข้ามาในตำหนักเท่านั้น

…นี่อาจเป็นแผลในใจของชินอ๋องนับแต่นั้นมา

ไทเฮาปัจจุบัน หรือก็คือฮองเฮาองค์ก่อนเลยไม่ชอบท่านอ๋องเป็นอย่างมาก การปฏิบัติแบบนี้กับท่านอ๋องเป็นการเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด

"…แต่ฮองเฮาทรงส่งบัตรเชิญให้ท่านอ๋องกับหวางเฟยเข้าเฝ้าเพื่อยกน้ำชาแก่ญาติผู้ใหญ่"พ่อบ้านกล่าว

หวังไป๋อวิ๋นส่งเสียงอืมในลำคอ ก่อนจะส่งสัญญาณมือเชิงไล่พ่อบ้านออกไปจากห้องส่วนตัวก่อน เพื่อให้เขาอยู่ในความคิดของตนเองสักพัก

สงครามระหว่างไทเฮากับฮองเฮายังเป็นสงครามขนาดย่อม เนื่องจากไทเฮาคิดว่าฮองเฮาองค์ปัจจุบันไม่เหมาะกับลูกชายตนเอง เพราะมีความก้าวร้าวไม่เคารพผู้ใหญ่ การที่ฮองเฮาเชิญพวกเขาก็เป็นการตั้งใจหักหน้าไทเฮาอย่างแน่นอน

ต่อให้ไม่ไปก็คงมิได้เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับหน้าตาของคู่แต่งงานทั้งสอง

…อย่างไรก็คงมีแต่แผนการเดียวเท่านั้น 

หวังไป๋อวิ๋นถอนหายใจ เขามองไปที่หวางเฟยกำลังเลือกหนังสือบนชั้นวางกับสาวใช้ ซึ่งสามารถบอกได้ว่าการจัดหนังสือผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

ชินอ๋องสังเกตไปมาก็รู้สึกหวางเฟยคนนี้ค่อนข้างมีรอยยิ้มสว่างไสวงดงามยิ่งนัก และพอนึกถึงใบหน้าของหวางเฟยอาจหงอยเหงา เพราะเขาไม่ได้อยู่กินข้าวด้วยเช่นตอนเช้า

หวังไป๋อวิ๋นจึงตัดสินใจนั่งทานอาหารกับอีกฝ่ายในช่วงเย็น

…พวกเขาเป็นคู่แต่งงานตามกฎหมาย คงไม่เป็นอะไรมากหรอก

ฉะนั้นยามถึงมื้อเย็น หวางเฟยมีสีหน้าตื่นตกใจกับพฤติกรรมของท่านอ๋องที่ไม่ได้เห็นหน้าเห็นตามานาน(ตั้งแต่เช้า)กำลังนั่งรับประทานอาหารจากอีกฝั่งนึงของโต๊ะด้วยสีหน้าเรียบเฉย

บรรยากาศมีเพียงความอึดอัดปกคลุมผิดปกติ หวังไป๋อวิ๋นตัดสินใจคีบผักให้อีกฝ่ายบนจาน เพราะสังเกตว่ากวงหมิงมักคีบแต่ของจืด อีกฝ่ายอาจเป็นคนชอบอาหารไม่ค่อยมีรสชาติ

เมื่อเห็นสีหน้าสงสัยของกวงหมิง ชินอ๋องก็พูดเพียงว่า"ทานสิ"

"ขอบพระคุณท่านอ๋อง"

"ใช้คำธรรมดากับข้าก็พอ"หวังไป๋อวิ๋นกล่าว พลางคีบผักให้หวางเฟยต่อด้วยท่าทางเคร่งขรึม ซึ่งค่อนข้างเป็นที่แปลกสายตาจากพ่อบ้าน เนื่องจากมันไม่มีใครปฏิบัติกับคู่แต่งงานด้วยการคีบข้าว พลางมีสีหน้ากดดันให้กินราวกับทหารออกคำสั่ง

…นี่อาจเป็นผลร้ายจากการที่ท่านอ๋องมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับค่ายทหาร จึงหล่อหลอมให้เขาเป็นคนค่อนข้างเย็นชา แต่จริง ๆ ข้างในของเขามีความใส่ใจทุกคนอยู่

พ่อบ้านฮัมเพลงอย่างร่าเริง ก่อนจะกวักมือส่งสัญญาณให้หลายคนออกไปข้างนอกห้องทานอาหาร เพื่อไม่ให้ขัดขวางคู่รักที่พึ่งแต่งงานกันใหม่กำลังหวานกัน

กวงหมิงสังเกตเห็นคนรับใช้ออกไปข้างนอกก็ไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงมองผัก แล้วเงยหน้ามองเห็นสายตานิ่งเรียบของหวังไป๋อวิ๋น จากนั้นจึงคีบอาหารใส่ปากอย่างเชื่อฟัง

สายตาของชินอ๋องค่อย ๆ อ่อนขึ้นอย่างไม่รู้ตัวราวกับมีบรรยากาศล้อมรอบความอ่อนโยนเข้ามาอีกครั้งนึงในชีวิต ซึ่งเขาไม่คิดว่าตนเองจะกลับมามีออร่าแบบนี้กลับมาได้