ระบบสวมบทบาทเป็นแฟนพระเอก

ลำดับตอนที่ #24 : โลกที่ 2

บทที่ 23

หลิวเหว่ยกับหนิงหยางค่อนข้างมีความคล้ายกันตรงจุดที่เขาเคยโดนครอบครัวตัวเอกทรมานมาก่อน ครอบครัวตัวเอกที่ทำร้ายชีวิตพวกเขาสมควรโดนจริง ๆ

ทว่าตัวเอกกับคนที่เหลือไม่ได้สมควรโดนเลย หลิวเหว่ยกับหนิงหยางเพียงต้องการแก้แค้นเพื่อหาจุดเป้าหมายในชีวิตเท่านั้น

พวกเขามีสิทธิ์แค้น มีสิทธิ์โกรธ แต่พวกเขาไม่ควรทำลาย และลากคนบริสุทธิ์มาเกี่ยวข้องด้วย

ชิงช้าที่ถูกหวางเฟยนั่งหยุดลง เขาชะงักยามพบกับชายหนุ่มใบหน้าคลับคล้ายกับหัวหน้าองครักษ์ที่เปิดประตูมาเมื่อคืน ซึ่งสวมชุดเครื่องแต่งกายสีดำมีเกราะป้องกันตามชุด

เดี๋ยวนะ

งั้นหัวหน้าองครักษ์เมื่อวานก็คือหนิงจิงใช่ไหม?!

"คารวะหวางเฟย"คนตรงหน้าคำนับ พลางคลี่ยิ้มสุภาพ"กระหม่อมนามว่าหนิงหยาง รองหัวหน้าหน่วยองครักษ์ เสียมารยาทเข้ามาในเขตส่วนตัวของท่านแล้ว"

นินทาใครในใจ คนนั้นโผล่หน้ามาให้เห็นดั่งสวรรค์สั่ง

กวงหมิงพยักหน้าทักทายอีกฝ่ายกลับ"ไม่เป็นการเสียมารยาท อย่างไรข้าก็ได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของท่านมานาน ไม่คิดวันนี้จะมีวาสนาได้พบ"

ชื่อเสียงเรียงนามที่เกริ่นถึง กวงหมิงรู้ยันประวัติการเกิดเลยล่ะ

"ท่านเกรงใจกันเกินไปแล้ว"หนิงหยางกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงใจ พลางสำรวจใบหน้าของพระชายาเอก ซึ่งใบหน้าอ่อนโยนกำลังคลี่ยิ้มอย่างสุภาพราวกับมีแสงสว่างคอยดึงดูดให้ผู้คนสนใจ โดยหนิงหยางไม่รู้ว่าเขาคิดเช่นเดียวกันกับชินอ๋องที่เดินผ่านสวน และเห็นสองร่างกำลังยิ้มคุยกันกลางสวนดอกไม้

ลมพัดปลิวเส้นผมไสวส่งเสริมให้ไห่ฮุ่ยหมิงดูเหมือนเทพเจ้าลงมาโปรดโลกมนุษย์ก็ไม่ปาน

…แต่ทุกอย่างจะดีกว่านี้ ถ้าคนกำลังคุยกับพระชายาเอกเป็นเขาเอง

พ่อบ้านเห็นท่านอ๋องผู้เงียบขรึมหยุดเดิน แล้วมองไปยังหนึ่งหวางเฟย และหนึ่งองครักษ์กำลังคุยกัน ดวงตาของหวังไป๋อวิ๋นประกายไปด้วยความหึงแวบนึง ก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว ทว่ากลับตกอยู่ในสายตาของพ่อบ้านที่เลี้ยงท่านอ๋องมาตั้งแต่เด็ก

อาจจะฟังดูแปลก หลายคนไม่ทราบว่าหวังไป๋อวิ๋น หรือชินอ๋องผู้เกรียงไกรมีประวัติอันน่าเศร้าอยู่เบื้องหลัง เมื่อยี่สิบปีก่อน หลังจากท่านอ๋องประสูติ คนเป็นมารดาอย่างชุนกุ้ยเฟยก็เสียชีวิตกะทันหัน 

ฮ่องเต้องค์ก่อนพิโรธอย่างมาก คิดว่าท่านอ๋องจะต้องเป็นมารมาเกิดเพื่อฆ่าภรรยาของตนเอง จึงส่งหวังไป๋อวิ๋นออกนอกวังหลวงไปยังชนบทเพื่อเป็นการลงโทษเด็กที่หลายคนต่างคิดว่าเป็นมารมาเกิด

พ่อบ้านสงสาร และตัดสินใจเลี้ยงดูหวังไป๋อวิ๋นมาจนโต กระทั่งอายุสิบปี ถึงจะได้กลับเข้าวังหลวง เนื่องจากคำขอร้องจากฮองเฮาที่ว่าการนำองค์ชายน้อยอยู่ข้างนอกจะเป็นการเสียชื่อเสียงต่อราชวงศ์

พออายุสิบห้าปี ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันที่พึ่งขึ้นครองราชย์ได้ไม่นานก็รับองค์ชายน้อยเข้าวังหลวง และแต่งตั้งเป็นตำแหน่งชินอ๋องเพื่อลบล้างข่าวลือทั้งหมด รวมถึงแสดงให้คนอื่นเห็นว่าชินอ๋องไม่ใช่มารมาเกิดตามข่าวลือ ชีวิตของท่านอ๋องจึงดีขึ้นมานับแต่นั้น ประชาชนเคารพเขามากขึ้น

…แต่ข่าวลือยังติดตัวเขาแต่เด็กจนถึงตอนโต เขาจำต้องพิสูจน์ตัวเองเพื่อให้ทุกคนยอมรับ

อย่างไรท่านอ๋องก็ได้แต่งงานแล้ว พ่อบ้านก็หวังให้ชายหนุ่มมีความสุขในชีวิตครอบครัวของตนเอง

"พระองค์อยากคุยกับหวางเฟยไหมพ่ะย่ะค่ะ"พ่อบ้านเอ่ยอย่างนอบน้อม

"ไม่จำเป็น"หวังไป๋อวิ๋นส่ายหน้าปฏิเสธ เขาไม่อยากกักขัง หรือแสดงความไม่พอใจกับการที่หวางเฟยคุยกับชายอื่น"…อย่าลืมบอกหนิงหยางให้ไปทำธุระตัวเองได้แล้ว"

พ่อบ้านรับคำสั่ง ก่อนจะส่งสายตาให้คนใช้คนอื่นไปบอกรององครักษ์หนุ่มคนนั้น พลางติดตามท่านอ๋องเดินไปสอบสวนเรื่องที่เกิดขึ้น ขณะหวางเฟยสังเกตเห็นคนใช้จากท่านอ๋องจึงรู้ว่าอีกฝ่ายต้องมาตามหนิงหยางเป็นแน่

รององครักษ์หนิงก็รู้ตัวเช่นกัน เขาคลี่ยิ้มให้แก่ไห่ฮุ่ยหมิง"ดูเหมือนบทสนทนาของพวกเราจะจบลงแค่นี้ หวังว่าจะมีโอกาสได้สนทนากับท่านอีก"

กวงหมิงพยักหน้า มองชายหนุ่มคำนับลา แล้วรู้สึกร่าเริงในใจ เพราะหากมีโอกาสหน้าพวกเราต้องได้ร่วมงานอย่างแน่นอน!

เสี่ยวอวิ๋นต้องรู้สึกเริ่มสงสัยกับความสัมพันธ์ของพวกเขาอย่างแน่นอน พอเสร็จแล้วก็จะถึงขั้นตอนหย่าเสียที 

เทพแห่งแสงสว่างรอภารกิจเสร็จมานานจากบทเรียนในโลกก่อน

ตอนนี้ท่านอ๋องมาเห็นพวกเขาคุยกัน ถือว่าเสร็จสิ้นไปหนึ่งภารกิจ ต่อไปก็ได้เวลาลองหานิยายในโลกนี้อ่านเพื่อความบันเทิง

นิยายจงเจริญ!

ภารกิจจงเจริญ!

เทพแห่งแสงสว่างชอบการอ่านนิยายที่ได้บรรยากาศยุคบ้านเขามากที่สุด เนื่องจากสามารถทำให้คลายความคิดถึงจากโลกสวรรค์ได้บ้าง แถมซือมิ่งก็ชอบมาเก็บข้อมูลในโลกแบบนี้บ่อย ๆ แสดงว่ามันต้องสนุกอย่างแน่นอน

เมื่อเขาลองให้สาวใช้ตามรวบรวมหนังสือประเภทนิยายมาอ่านแบบลับ ๆ ซึ่งผลลัพธ์ก็คือทั่วทั้งตำหนักไม่มีหนังสือประเภทนั้นให้อ่านเลย

ทุกวันนี้เสี่ยวอวิ๋นใช้ชีวิตอย่างไรความบันเทิงในชีวิตได้เช่นไรกัน?!

ในโลกสวรรค์ไป๋อวิ๋นยังชอบอ่านหนังสือประเภทนี้เพื่อความผ่อนคลาย แถมยังเป็นคนชักชวนให้เขาติดนิยายด้วย 

ไม่ได้การเรื่องสำคัญมาก ชีวิตรักของท่านอ๋องกับหัวหน้าองครักษ์คงจืดชืดอย่างแน่นอน 

กวงหมิงรีบสั่งให้สาวใช้เพิ่มหนังสือประเภทประโลมโลกในตำหนัก ท่ามกลางความแปลกใจของชินอ๋องยามได้รับรายงานข่าวจากพ่อบ้าน

"พระองค์ต้องการเพิ่มหนังสือประเภทนี้ในตำหนักไหมพ่ะย่ะค่ะ"พ่อบ้านถามด้วยความเคร่งเครียด เนื่องจากหวังไป๋อวิ๋นเกลียดหนังสือนวนิยายมากที่สุด ขนาดในตำหนักยังถูกห้ามไม่ให้ใครอ่าน เพราะชินอ๋องคิดว่าหนังสือพวกนี้มีแต่ทำให้คนไม่เจริญ

พ่อบ้านเกรงว่าหวางเฟยอาจโดนดุอย่างรุนแรงได้ ทว่าสิ่งที่คาดไม่ถึงคือกิริยาของท่านอ๋องนิ่ง และสงบมาก

"ไม่เป็นไร หากเขาชอบก็ให้อ่าน"