คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : 17*คิบอมเปลี่ยนไป
Fic รักวุ่นวายของนายยากูซ่า
(คิเฮ , คยูมิน , คังทึก , วอนซิน , ฮันฮยอก , เยเรียว)
Part 17
ท่ามกลางแสงแดดและพรมหญ้าเขียวขจี มีร่างหนึ่งกำลังยืนอยู่อย่างหงุดหงิด
“เซเว่นคะ ตรงนั้นมันร้อนนะคะ มายืนตรงนี้สิคะ” เสียงแหลมของเจสสิก้า (คนเดิม - -) ดังขึ้นพร้อมกับที่มือเรียวดึงท่อนแขนแข็งแรง
“อย่ายุ่งได้มั้ยเจส ตอนนี้ชั้นกำลังคิดอยู่นะว่าจะจัดการไอ้บวมนั่นยังไงน่ะ” ตาคมปรายมองหญิงสาวอย่างโมโห แขนแกร่งสะบัดมือนั้นออกไปอย่างง่ายดาย ขายาวพาตัวเองเดินนั่งที่ริมแม่น้ำใกล้ๆ
“...ทำไมคุณไม่เอาสัตว์เลี้ยงไปให้ล่ะคะ บอมน่ะชอบเลี้ยงสัตว์ไม่ใช่เหรอคะ?”
“เอออออออ...สัตว์เลี้ยง!! ว่าแต่มันเกี่ยวกับแก้แค้นตรงไหน!!! -*-“
“คุณก็ซื้อสัตว์ที่ดุร้ายไปให้มัน มันจะได้โดนสัตว์ทำร้ายไงคะ”
...วิธีการห่วยๆ ใครเชื่อก็บ้าแล้ว - -
“จริงด้วยสิเนาะ เจสเธอนี่เก่งจริงๆ” ใบหน้าคมฉายแววดีใจปนสะใจ ก่อนจะเริ่มลงมือทำตามคำของหญิงสาว
= =;; ยังเชื่อเนาะ? นับถือเลย - -
“แต่เธอมีวิธีที่ทำให้ดงแฮกับคิบอมโกรธกันมั้ย?”
“อืมมมม ถ้าจะโกรธกันล่ะก็ทำให้เข้าใจผิดกันสิคะ”
“งั้นหรอ...”
“ดงแฮ ไปทานข้าวกับผมสักครั้งนะ” เสียงทุ้มต่ำของร่างสูงนามว่าเซเว่นเจ้าเดิมเอ่ยชวนร่างบางที่กำลังเดินอย่างไม่รีรอ
“ไม่! ชั้นบอกแล้วไงว่าไม่!! เข้าใจบ้างสิ” ใบหน้าหวานหันมาย้ำอย่างรำคาญ
“นะครับ ขอล่ะ แค่ครั้งเดียวนะ” ร่างสูงยังคงตื๊อ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนี่ไม่ยอมตกลงสักที มือแกร่งคว้าข้อมืออีกฝ่ายไว้ ทำเอาอีกคนแทบจะสะดุดล้ม
“อ๊ะ! เฮ้!! แกจะทำอะไรน่ะ! ปล่อยนะ!!” มือบางทุบแผ่นหลังกว้างแรงๆหลังจากตนถูกแบกขึ้นพาดบ่า
“ปล่อยนะเว้ย!!!” เสียงหวานยังคงตะโกนต่อไป
“ไม่ครับ”
“อ๊ากกกกกก ปล่อยนะเฟ้ย!” คนถูกแบกโวยวายก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อเห็นร่างสูงที่คุ้นตายืนอยู่อีกฝั่งของถนน และกำลังจ้องมองมาที่ตนอย่างโมโห
“เอ้า ยอมซะแล้วหรอ?” เซเว่นพูดก่อนจะวางอีกฝ่ายลงโดยดี
“....” ร่างเล็กยืนนิ่งไม่ตอบคำถาม เซเว่นมองตามสายตานั้นไปก็เจอกับร่างสูงที่ตนไม่ชอบพอดี
“อ้าว คิบอม” เสียงทุ้มทักอย่างอารมณ์ดี
...งั้นแสดงว่าไอ้บวมมันเห็นตอนที่ชั้นอุ้มดงแฮแล้วสิ ถึงได้หน้ามุ่ยแบบนี้ หึๆๆ
“...นี่เหรอธุระที่นายว่า ถึงได้มากับชั้นไม่ได้น่ะ” คิบอมถามเสียงเรียบ ใบหน้าจ้องมองใบหน้าหวานเขม็ง
“เอ่อ...ไม่ใช่นะ ชั้นไม่ได้จะมากับไอ้นี่สักหน่อย คิบอมอย่าโกรธสิ” คนตัวเล็กรีบแก้ตัวทันควัน
“เหรอ มันน่าจะเชื่อได้มากเลยล่ะ ลีดงแฮ” ร่างสูงเอ่ยเรียบๆกดย้ำน้ำเสียงตรงชื่อเจ้าตัว
“คิบอม...นายเข้าใจผิดแล้วนะ ชั้นมาคนเดียวต่างหาก แล้วไอ้หมอนี่มายุ่งเอง”
“แล้วทำไมถึงยอมให้มันแบกล่ะ?” ถามขึ้นทำเอาเจ้าตัวถึงกับสะอึก
“เอ่อ...ก้...ก็มันแบกเองอ่ะ ชั้นไม่ได้ตั้งตัวนะ!”
“เหรอ? เอาเถอะ นายจะแก้ตัวยังไง มันก็คงช่วยไม่ได้หรอก” กล่าวพร้อมกับกลับหลังหันเตรียมจะก้าว
“เดี๋ยวสิ! คิบอม!!” ร่างบางเริ่มนึกโมโหร่างสูง
“คนอย่างชั้นดีพอให้นายรั้งไว้ด้วยเหรอ?” หันหน้ากลับมาถามก่อนจะเดินไป
“...นายเป็นอะไรไปน่ะคิบอม” ดงแฮยืนพึมพำเบาๆ โดยมีร่างสูงของเซเว่นยืนยิ้มอย่างพอใจในผลงานของตัวเองอยู่ข้างๆ
แอ๊ดดดดด~
“กลับมาแล้ว...” เสียงทุ้มเอ่ยทันทีที่ถึงบ้านตัวเอง เด็กหญิงตัวเล็กรีบวิ่งมาหาอย่างดีใจ
“คุณพ่อกลับมาแล้วเหรอคะ แล้วคุณแม่ล่ะคะ?” ดวงตากลมโตเอียงมองไปยังด้านหลังผู้เป็นพ่ออย่างสงสัย
“แม่ไม่กลับมาหรอกพาดา” มือหนาลูบหัวเด็กสาวอย่างเอ็นดู
“เอ๋? หมายความว่าไงคะ? คุณแม่เป็นอะไรเหรอ?”
“เปล่าหรอก นี่ก็ค่ำแล้วนะ พาดาเข้านอนเถอะลูก เดี๋ยวพ่อพาไปส่งนะ” ร่างสูงลุกขึ้นยืนก่อนจะจูงมือเด็กน้อยไปยังห้องนอน
“พ่อคะ...คุณแม่จะกลับมารึเปล่าคะ?” เสียงใสแจ๋วเอ่ยถามเมื่อล้มตัวลงนอนบนเตียงสีขาวของตัวเองเรียบร้อย
“ถ้าคุณแม่เค้ายังรักลูกและพ่ออยู่นะครับ” ปากหยักยกยิ้มบางๆไปให้เด็กหญิง
“แล้ว...”
“นอนได้แล้วนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรงไปเที่ยวนะ ^^” ร่างสูงยิ้มกว้าง
“ค่ะ พรุ่งนี้คุณแม่ต้องกลับมาหาหนูและคุณพ่อใช่มั้ยคะ”
“ครับ นอนหลับพักผ่อนซะนะครับ” ปากหยักกดลงเบาๆที่พวงแก้มอ่อนนุ่มแบบเด็กก่อนจะเดินออกจากห้องไป
...................................
..........................
“คิบอม...” เสียงหวานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความมืดภายในห้อง
“กลับมาแล้วเหรอ ไปทำอะไรกันมาล่ะ ถึงได้กลับช้าขนาดนี้น่ะ” คนถูกเรียกตอกกลับไป
“ชั้นไม่ได้ทำอะไรกับเซเว่นนะ!”
“แล้วไปทำอะไรอยู่ล่ะ? ถึงได้กลับช้า” เหยียดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
“ชั้นไปซื้อของ” ตอบสั้นๆพร้อมกับก้าวมานั่งข้างๆเตียง
“พอเถอะ ชั้นจะนอน พรุ่งนี้ต้องพาพาดาไปเที่ยว” กล่าวตัดบทพร้อมกับล้มตัวลงนอน
ร่างบางเงียบก่อนจะล้มตัวลงนอนตามเหมือนปกติ แต่วันนี้คำที่ร่างสูงจะพูดก่อนนอนทุกคืนกลับหายไป...
คิบอมคนเดิมหายไปไหน
คิบอมที่แสนใจดี
คิบอมที่อ่อนโยน และสุภาพ
คิบอมที่หื่นกามได้ทุกเวลา
คิบอมที่มีเหตุผล
แต่วันนี้คิบอมคนนั้นไม่มีอีกแล้ว…
Writer t@lk :
แปลกๆมั้ย?
เราว่ามันก้แปลกนะ
บอมเปี๊ยนไป๋??
ความคิดเห็น