คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ห่วง
ที่คอนโดของดงบังชินกิ
"เอ ทำไมป่านนี้ยุนโฮยังไม่กลับมาอีกล่ะ" แจจุงได้แต่เดินกระวนกระวายอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
"เอาน่าพี่ เดี๋ยวผมคอยเอง พี่ไปนอนเถอะ" ชางมินบอกออกมา
"ไม่ พี่จะคอยยุนโฮ นายเข้าใจมั้ยว่าพี่อยากอยู่คอยยุนโฮ พี่เป็นห่วงเค้าเข้าใจมั้ย" แจจุงว่าแล้วก็นั่งลงที่โซฟาสีขาวบริสุทธิ์ ชางมินเลยต้องถอนหายใจในความดื้อของพี่
"งั้นผมจะคอยเป็นเพื่อน พี่จะกินแอปเปิ้ลหน่อยมั้ย?" ชางมินพูดแล้วก็ถามเพราะตัวเองก็ชักหิวแล้วเหมือนกัน
"อืม ไปเอามาสิ เดี๋ยวทำให้" แจจุงบอกและนั่นทำให้ชางมินรีบวิ่งไปเอามาทันที
ฮึ กินจุจังเลยนะ แจจุงคิดในใจแล้วยิ้มอย่างขำๆ
ถ้าวันนั้นคนที่ฉันรู้จักเป็นคนแรก คนที่คอยอยู่ข้างๆฉัน คนที่คอยปกป้องฉัน คนที่ช่วยฉันมาตลอด คนที่ฉันรักเป็นนาย ก็คงจะไม่ต้องเจ็บปวดอย่างนี้ แต่ถึงแม้จะเป็นเขาคนนั้นฉันก็ไม่โกรธอะไรพระเจ้าหรอก ท่านประทานคนที่ฉันรักมาให้ แต่เขาไม่ได้รักฉัน มันก็ดีแล้ว...
"อ้ะ พี่แจจุงแอปเปิ้ล" ชางมินวางแอปเปิ้ลกับมีดที่อยู่ในจานลงบนโต๊ะหน้าแจจุง
แจจุงหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมาแล้วก็ปอกเปลือก แจจุงอาจจะไม่โดนมีดบาด ถ้าเขาไม่คิดถึงคนๆนั้น ยุนโฮ
"โอ๊ย!" แจจุงร้องขึ้นมาทันที เมื่อรู้สึกว่ามือตัวเองเจ็บ
"อ๊ะ พี่แจจุง ไปล้างแผลก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปเอากล่องยามาให้" แจจุงพยักหน้าแล้วก็เดินไปล้างแผลที่อ่างล้างจาน
"มาให้ผมดูซิ พี่ทำอะไรน่ะ เหม่อเหรอ" ชางมินถามแล้วก็ทาแอลกอฮอล์ที่แผลของแจจุง
ถ้าฉันรักนายคงจะดีไม่น้อยเลยนะชางมิน
"โอ๊ย เบาๆสิ พี่แสบเป็นนะ" แจจุงว่าใส่ชางมิน
"ขอโทษพี่" ชางมินพูดแล้วก็ผ่อนแรงลง
ถ้ายุนโฮเป็นชางมินที่กำลังทำแผลให้ก็ดี
แกร๊ก <<<<เสียงเปิดประตู
"ยุนโฮกลับมาแล้วแน่เลย" ว่าแล้วแจจุงก็รีบหันไปทางประตูแต่มันเป็นยูชอนกับจุนซูที่กลับมาจากไปเที่ยวที่ทะเล
"สวัสดีทุกคน แล้วพี่ยุนไปไหนล่ะ" เสียงใสๆของโลมาเอ่ยออกมาเป็นคนแรก
แจจุงเลยนั่งเศร้าเหมือนเดิม
"เอางี้นะ พวกพี่ไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวมีอะไรเราค่อยคุยกันพรุ่งนี้แล้วกัน" ชางมินบอก จุนซูกับยูชอนเลยไปนอนก่อน
"พี่ขอไปยืนตากลมที่ระเบียงนะ" แล้วแจจุงก็เดินไปที่ระเบียงแล้วก็ยืนเหม่อมองออกไปยังวิวในกรุงโซลยามราตรี ที่มีแสงสีมากมายมันทำให้นึกถึงวันนั้นที่เขากำลังนั่งดูดาวอยู่หน้าบ้าน ยุนโฮก็เดินเอาผ้ามาคลุมให้
แจจุงยิ้มบางๆให้กับความคิดนั้น
แกร๊ก<<<<เสียงเปิดประตูคอนโดดังขึ้น
แจจุงรู้แล้วแต่ไม่ยอมออกมาดูกลับยืนตากลมฟังอยู่
"อ้าว ชางมิน ยังไม่นอนอีกเหรอ? มาทำอะไรตรงนี้น่ะ" ยุนโฮถาม
"อื๋อ~ เหม็นเหล้าจัง พี่กินเหล้ามาเหรอ?" ชางมินพูดพลางปิดจมูก
" 2 ขวดเอง แล้วเรื่องวันเกิดของแจจุงจะเอายังไงล่ะชางมิน" ยุนโฮถามชางมิน โดยไม่ได้เอะใจเลยว่าทำไมที่ระเบียงถึงเปิดม่านไว้ ทั้งๆที่อากาศก็หนาวมาก
"คงจะไม่ได้จัดหรอกพี่ เพราะพี่แจจุงบอกว่าจะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดพรุ่งนี้เช้า" ชางมินบอกออกมา
"เหรอ?...งั้นฉันฝากของขวัญให้เขาด้วยนะ เพราะคิดว่าพรุ่งนี้ฉันคงจะตื่นสาย" แล้วยุนโฮก็เดินเข้าไปในห้องแล้วหยิบถุงสร้อยทั้งสองเส้นออกมา มันอยู่ในกล่องใหญ่ทั้งๆที่กล่องมันพกพาได้ง่าย
"ทำไมมันเบาจังอ่ะพี่ พี่ให้ของขวัญพี่แจจุงเป็นผ้าเช็ดหน้าเหรอ?"
"ช่างมันเถอะ ถึงจะเป็นอะไรมันก็คงเป็นแค่ของธรรมดาๆเท่านั้นแหละ" ยุนโฮพูดแล้วก็เดินเข้าห้องไป
"-_-?" งอนอะไรอีกล่ะ คู่นี้นี่เมื่อไหร่จะลงเอยกันสักทีนะ
ทำไมนายถึงคิดอย่างนั้นล่ะยุนโฮ สำหรับฉันถ้าเป็นของที่นายให้ยังไงมันก็พิเศษอยู่แล้วนะ ฮือๆ ฮึก
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความคิดเห็น