คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 12*พาดามาแล้วววว
Fic รักวุ่นวายของนายยากูซ่า!
(คิเฮ , คยูมิน , คังทึก , วอนซิน , ฮันฮยอก , เยเรียว)
Part 12
สี่เดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก (ถูกเพราะมันคือฟิค 555+)
“อ๊ะ!!” ดงแฮร้องอย่างตกใจ
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?!” ร่างสูงรีบเข้ามาดูอาการทันที
“ป...ปวดท้อง...โอ๊ยยย!!” น้ำใสๆค่อยไหลออกมาช้าๆ
“พาดา!!ไปโรงพยาบาลกัน!” ร่างสูงช้อนตัวร่างบางขึ้นก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถทันทีโดยไม่รอช้า
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ?...ฮ้าวว~” ฮีชอลที่ได้ยินเสียงวุ่นวายของคิบอม ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา
“ดงแฮปวดท้องน่ะพี่ เดี๋ยวผมโทร.หานะ ผมจะรีบพาดงแฮไปโรงพยาบาลก่อน” คิบอมไม่สนใจคำพูดของฮีชอลรีบขับรถอย่างรวดเร็วไปยังโรงพยาบาลแห่งเดิมทันที
“อ๊ะ!!” ดงแฮร้องออกมา ตามเรียวขาบางมีน้ำใสๆไหลออกมาเต็มไปหมด
“เฮ้ย!!รถชั้น!!” ร่างสูงร้องอย่างตกใจ
“อ๊ะ!!” น้ำใสๆนั้นไหลออกมาเรื่อยๆอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“อดทนอีกนิดนะ (โธ่ รถชั้น TT_TT)”
“แฮ่กๆ~” ร่างบางหอบน้อยๆ
“จะถึงแล้วๆอดทนไว้” ร่างสูงจับมือบางมากุมไว้ ทำให้ร่างบางผ่อนคลายขึ้นกว่าเดิม เมื่อรถคันหรูจอดสนิทร่างสูงก็รีบพาร่างบางไปทันที
“หมอฮะ ช่วยด้วยฮะ ภรรยาผมปวดท้องฮะ!!” คิบอมหอบไปพลางพูดไปพลาง ก่อนจะวางร่างบางอย่างแผ่วเบาบนเตียงสีขาวสะอาดตา
“อือ...คิบอม...” ร่างบางปรือตามอง ทั้งที่ไม่มีแรงจะทำอะไรแล้ว
“ใจเย็นๆนะดงแฮ ชั้นจะคอย” คิบอมหยุดที่หน้าห้องฉุกเฉิน แต่กลับถูกบุรุษคนหนึ่งดึงให้เข้ามาด้วยกัน
“อ๊ะ คุณลุงนี่” ร่างสูงเอ่ยอย่างแปลกใจ
“ใช่ เธอเป็นพ่อของลูกเพราะฉะนั้น ชั้นให้เธอเข้ามาให้กำลังใจภรรยาได้” ชายแก่(?)ยิ้มให้ ร่างสูงจึงเดินไปกุมมือบางไว้แน่น
“เอาล่ะนะ เตรียมพร้อมกันแล้วใช่มั้ยทุกคน” บุรุษและสตรีชุดเขียวนับสิบคนต่างช่วยกันตระเตรียมอุปกรณ์อย่างเคร่งครัด
“ค่ะ”
“พร้อมมั้ยดงแฮ” ชายแก่หันมาถามหลานรัก
“พ...พร้อมฮะ...” มือบางบีบมือหนาแน่น
“อดทนไว้นะ น้ำคร่ำ(ใช่มั้ย?)ยังไม่หมดเลย อดทนก่อนนะ”
“อือ...”
“หายใจเข้าออกลึกๆ อย่างนั้นแหละๆ หายใจไปเรื่อยๆแบบนี้” ชายแก่ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง ร่างบางทำตามแต่ทำไปได้สักพักก็ต้องกรีดร้องออกมาดังลั่น
“อ๊าาาาาาาาาา!!!!”
“หัวออกมาแล้ว! เบ่งอีกๆๆ” ชายแก่บอกพลางช่วยไปด้วย
“อ๊าาา!!” เหงื่อผุดพรายเต็มหน้าเนียนสวย จนร่างสูงต้องลูบกลุ่มผมนุ่มเผื่อปลอบใจ
“อีกนิดๆ ดงแฮ”
เด็กน้อยที่ตอนนี้โผล่ออกมาได้ครึ่งตัวแล้ว
“อ๊า!!!!!!!!” ร่างบางกรีดร้องสุดเสียงพร้อมกับเบ่งสุดชีวิตทำให้เด็กน้อยออกมาได้แล้ว
“อา...แฮ่กๆ~” ร่างบางหอบอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนจะสลบไป
“แว้~แว้~” เสียงเด็กน้อยร้องดังขึ้นร่างสูงยิ้มน้ำใสๆไหลอาบแก้มป่องๆนั้น
“นี่ลูกของเธอ เป็นผู้ชาย” คุณลุงเอาเด็กห่อผ้าสีขาวสะอาดตาแล้วส่งให้ร่างสูง ร่างสูงเอื้อมมือมารับแต่ร่างบางกุมไว้ทำให้ไม่สะดวก
“แต่ว่าไว้ก่อนนะฮะ ดงแฮจับมือผมแน่นเลย”
“โอเค งั้นลุงจะเอาเจ้าหนูนี่ไปทำความสะอาดก่อนนะ เมื่อดงแฮตื่นเดี๋ยวลุงจะพาไป” ชายแก่ยิ้มให้ก่อนจะพาเด็กน้อยไป
“ดงแฮ...เป็นไงบ้างน่ะ?” ร่างสูงลูบหัวร่างบางไปเรื่อยๆจนพยาบาลมาพาดงแฮไปพักผ่อน แต่ก็ต้องพ่วงร่างสูงไปด้วย เพราะแกะมือบางนั้นไม่ออก
.......................
ภายในห้องที่ตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตา มีร่างบางที่กำลังหลับใหลกับร่างสูงที่พยายามงัดมือบางออกไป
“ดงแฮ...เลือดไม่เดินแล้ววTTOTT” ร่างสูงบ่นน้อยๆทันใดนั้น ร่างบางบนเตียงก็ค่อยๆคลายมือออก
“อือ...”
“ฮ้า เป็นอิสระแล้ว TuT” ร่างสูงพยายามกระดิกนิ้ว แต่มันทำไม่ได้ เพราะโดนบีบนานเกินไป
“..........” ร่างบางยังไม่รู้สึกตัว
“นึกว่าตื่นซะอีก” ร่างสูงพูดเบาๆ
“อือ...” แพขนตาหนาค่อยๆกะพริบถี่ๆแล้วเปิดขึ้นช้าๆ
“ดงแฮ ตื่นแล้วนะ” คิบอมยิ้ม
“อืม พาดาล่ะ” เมื่อฟื้นก็ถามถึงเด็กทำเอาร่างสูงงอน
“-3- แหม ดงแฮอ่ะ แทนที่จะถามถึงสามีกลับถามถึงลูกนะ”
“ก็นายไม่ได้เป็นอะไรนี่” ร่างบางยิ้มแผ่ว ยังไม่ค่อยมีแรงสักเท่าไหร่
“เชอะ -3- พาดาเป็นผู้ชาย น่าเกลียดเชียวล่ะ”
“อะไรนะ!! ลูกน่าเกลียดเหรอ!!” ร่างบางถามอย่างตกใจ
“ไม่ใช่ โบราณเค้าบอกว่าเด็กน่ะ ห้ามพูดชมดีๆ ให้พูดตรงกันข้าม”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็เชื่อกันว่าผีจะมาเอาลูกไปน่ะ มั้งนะ”
“อ๊ากกกกกกก!!! ผีเหรอ!! ชั้นกลัวผีที่สุด!” ดงแฮตะโกนแต่มันดังได้แค่เสียงพูดปกติของร่างสูงเท่านั้น
“ใจเย็นๆน่า = =”
“พวกเรา!!ดงแฮตื่นแล้วล่ะ!” เสียงหวานของฮีชอลดังขึ้นหน้าประตู ทำเอาดงแฮและคิบอมสงสัยจนหันไปมอง
“บุกเฟ้ยยยยย!!!!” แล้วทุกคนก็กรูกันเข้ามารุมดูอาการร่างบาง
“เฮ้ยๆ อย่าเสียงดัง ไอ้พวกนี้นี่ = =;;” คิบอมปรามเบาๆ
“เมื่อไหร่นายจะได้กลับบ้านล่ะ?” ซองมินเอ่ยขึ้นเป็นคนแรก
“ทำไมนายถึงไม่ให้กำเนิดลูกผู้หญิงล่ะ?” คยูฮยอนถามต่อ
“คือ...” ดงแฮกำลังจะตอบแต่ชินดงขัดขึ้น
“นี่ๆ หมวย ชั้นจะช่วยนายดูแลลูกเองนะ รับรองจะไม่ให้อดเลย” ชินดงยิ้มแป้น
“อ่า...”
“ทีนี้ลูกเราก็จะมีเพื่อนแล้วเนาะยุน” แจจุงอุ้มเด็กหญิงไว้ในอ้อมแขน
“พาดาๆ อยากเห็นน้องจัง” เด็กหญิงเอ่ยเบาๆ
“อย่าไปบีบหัวน้องเค้านะลูก” ยุนโฮบอกเบาๆ
“ป้ออ่ะ -3-“
“นี่ๆ หยุดก่อนๆ ให้ชั้นพูดมั่งสิ” ดงแฮเถียงทันทีที่มีช่องว่าง
“นายถามชั้นเมื่อกี๊ยังไม่ตอบเลยจะตอบให้ฟัง 1.ชั้นจะกลับสัปดาห์หน้า 2.ชั้นไม่ใช่พระเจ้า ที่จะกำหนดเพศได้ 3.ชินดง นายอย่าให้ลูกชั้นกินเยอะเด็ดขาด 4.ชั้นจะให้พาดาเล่นกับยุนแจได้ก็ต่อเมื่อมีผู้ใหญ่ดูแลเท่านั้น จบนะ”
“จบจ้า” ทุกคนยิ้มออกมาอย่างดีใจ
....................................
ทางด้านทิฟฟี่ที่หายไปนาน และคิดแผนการออกแล้วล่ะ
“หึหึ ฮัลโหล เจสเหรอ?...”
(“อื้ม มีไรเหรอ?”)
“สนใจจะมาแย่งคิบอมด้วยกันมั้ย?”
(“เฮอะ ชั้นไม่แย่งคิบอมย่ะ”)
“งั้นตำแหน่งควีนล่ะ? มาพยายามด้วยกันมั้ย? แล้วคิบอมจะให้ชั้นหรือเธอเป็นควีน เราอย่ามาโกรธกันตกลงมั้ย?”
(“น่าสนใจนี่ ชั้นร่วมด้วย!”)
“ดีมาก งั้นไว้จะลงมือเมื่อไหร่ชั้นจะบอกนะ”
(“ได้ๆ”) ทิฟฟานี่ตัดสายทันทีที่พูดจบ
“ดงแฮ...นายเสร็จแน่”
..........................................
TBC…
สั้นนิดนึง
ตันด้วย = =
เอาล่ะ นี่คือรูปของพาดานะ
ไม่ถูกใจเลย
ส่วนนั่นรูปใครไม่รุ ไปเจอมาเหนน่ารักดี เลยขออนุญาติยืมมาใช้เป็นรูปเพื่อนึกภาพ
สำหรับคนที่อยากเห็น
ตามเคยนะ เม้นเจ้าคร่ะ -/\-
ความคิดเห็น