คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 11*บ้านน้อยหลังนี้สุขีเสียจริง~(สิ้นคิดมาก= =)
Fic รักวุ่นวายของนายยากูซ่า!
(คิเฮ , คยูมิน , คังทึก , วอนซิน , ฮันฮยอก , เยเรียว)
Part 11
“ยุนแจคะ คุณแม่จะไปดูเสื้อผ้านะคะ หนูจะเอาอะไรมั้ยคะ?” ร่างบางถามเด็กหญิงที่กำลังเล่นกับมาสคอต
“เอาขนมค่ะ ^o^”
“ค่ะ งั้นหนูไปกับคุณแม่ก่อนนะคะ เดี๋ยวค่อยมาเล่นต่อ”
“ค่ะ” เด็กหญิงรับคำว่าง่ายก่อนจะเดินไปจับมือร่างบาง
ร่างบางยิ้มน้อยๆก่อนจะเดินตรงไปยังแผนกชุดเด็กเล็ก
เด็กหญิงได้ชุดมานับยี่สิบชุดได้
“หนูจะเอาชุดพวกนี้ไปไหนคะ? =o=;;” ร่างบางถามทันที
“ก็เอาไปใช้ไงคะ”
“หนูคิดจะเหมาหมดเหรอคะ? = =”
“ค่ะ ก็เห็นมันสวยดีค่ะ คุณแม่จะไม่ซื้อให้เหรอคะ T^T”
“อ่าค่ะๆ เดี๋ยวคุณแม่ซื้อให้ค่ะ”
“เย้ๆ รักคุณแม่จังเลย”
“เอาล่ะค่ะ ไปซื้ออย่างอื่นกันเถอะค่ะ”
“ค่ะ หนูอยากได้รองเท้าด้วยค่ะ”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวคุณแม่พาไปนะคะ” ร่างบางยิ้มให้ก่อนจะนำชุดไปวางที่เคาน์เตอร์แล้วพาไปเลือกรองเท้า
“หนูเลือกได้แค่ 5 คู่นะคะ”
“ค่ะ” เด็กหญิงดูรองเท้าสวยๆ แล้วเดินไปหยิบรองเท้าธรรมดามาแทน ก็ได้มา 5 คู่พอดี
“ทำไมถึงไม่เอาคู่ที่สวยๆล่ะคะ?” ร่างบางถามอย่างสงสัย
“......” เด็กหญิงไม่ตอบเดินไปหยิบกองเสื้อผ้าเมื่อกี๊มาดูอย่างพิจารณา ก่อนจะเอาออกจากกองไปนับสิบชุด
“ทำไมล่ะคะ?” ร่างบางยิ่งสงสัยใหญ่
“หนูไม่อยากให้คุณแม่เดือดร้อนค่ะ หนูเอาแค่นี้ดีกว่า”
“อ๋อ ไม่เป็นไรค่ะ คุณแม่ไม่ว่า ถ้าหนูมีความสุขคุณแม่ก็สุขค่ะ” ไม่รู้อะไรดลใจให้ร่างบางพูดแบบนั้น แต่ที่แน่ๆร่างบางรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
“ค่ะ”
“เอ้าๆๆ พวกนายมีลูกตั้งแต่ไหร่เหรอ?” เสียงแหลมคุ้นหูดังขึ้น
“นึกว่าใคร เธอเองเหรอเจสสิก้า นั่นใครน่ะ? กิ๊กใหม่เหรอ? หึ” ร่างบางหันไปเห็นหญิงสาวยืนอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง
“ใช่ รู้ไว้ซะนะ ว่าแฟนชั้นคนนี้ไม่ธรรมดา” หญิงสาวเหยียดยิ้ม ก่อนจะเดินจากไป
“มันมาบอกชั้นทำไม =o=;; เปลืองน้ำลายชะมัด” ร่างบางรีบๆจ่ายเงินแล้วรีบไป
“คุณแม่ๆ เมื่อกี๊ยายคนนั้นใครคะ?” เด็กหญิงถามเสียงใส แต่หน้าตาไม่ได้เป็นไปตามนั้นเลยสักนิด
“ทำไมหนูเรียกเค้าว่าอย่างนั้นล่ะคะ?”
“หนูรู้สึกไม่ถูกชะตากับหล่อนเลยค่ะ รู้สึกเหมือนหล่อนเป็นตัวหายนะ” เด็กหญิงทำหน้าขยะแขยงราวกับเจสสิก้าเป็นปลาร้า (= =;;)
“หนูเอาคำพูดพวกนั้นมาจากไหนคะ = =;;”
“มันกลั่นออกมาจากสมองในทันทีค่ะ”
“= =”
“เรากลับกันดีกว่ามั้ยคะ? เดี๋ยวเสนียดจากยัยป้ามหาประลัยนั่นมาโดนตัว” เด็กหญิงพูดยิ้มๆ แต่ร่างบางยิ้มไม่ออก
“=[ ]=;;!!” ใครหนอใคร มาทำให้หนูยุนแจเป็นแบบเน้!!
“คุณแม่คะๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ เดี๋ยวแมลงวันออกมานะคะ” เด็กหญิงจับหน้าร่างบางเบาๆ
“อ่ะจ้ะ = =^^” ใครสอนเนี่ยยยยยย อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก สองขวบหรือสองสิบเนี่ยยยยยยยยยย O[ ]O;;
“ไปเลือกขนมกันดีกว่าค่ะ ไปค่ะ” ร่างบางลากเด็กหญิงไปที่แผนกขนมทันที
“คุณแม่คะ หนูไม่อยากเอาแล้วค่ะ ขนมน่ะ” เด็กหญิงปฏิเสธ
“ทำไมล่ะคะ?” เออ เมื่อกี๊ยังอยากกินเลยนี่
“เห็นหน้ายัยป้านั่นแล้วหมดอารมณ์ค่ะ กลับกันดีกว่าค่ะ”
“อ่ะ ก็ได้ค่ะ =o=;;” เค้าจะบ้าตายกับคำพูดของแม่หนูนี่จริงๆ = =;;
ร่างบางตัดสินใจพาเด็กหญิงกลับบ้าน ตลอดทางเด็กหญิงนั่งทำหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์ ทำเอาร่างบางชักหวั่นใจ =o=;;
.................................
“ลูก!!ลูกอยู่ไหนน่ะ!ยุนแจ!!” เสียงหวานตะโกนอย่างร้อนรน
“ยุนแจ!!” เสียงทุ้มก็ช่วยอีกแรง เมื่อหาได้สักพักแล้วก็ไม่มีทีท่าว่าเด็กน้อยจะโผล่มา ก็มานั่งกอดกันสองคน
“ยุน...ชั้นห่วงลูกจังเลย...ฮึก...” ร่างบางซบอกร่างสูงก่อนจะร้องไห้โฮออกมา
“ไม่เอาน่าแจ อย่าร้องเลยนะ คงมีคนเจอลูกแล้วเลี้ยงไว้ก็ได้ เราไม่น่าพาลูกไปเที่ยวตลาดจริงๆ = =”
“แล้วพาลูกไปตลาดมันผิดตรงไหน?= =++” ร่างบางส่งสายตาอาฆาตให้สามี
“ผิดสิ เพราะดันไปเห็นหมาพวกนั้นแล้ววิ่งไล่น่ะสิ = = นายไม่เห็นน่ะไม่รู้หรอก”
“หะ...จริงเหรอ?!ลูกวิ่งไล่หมาจริงเหรอ?”
“จริงดิ ไม่เชื่อถามไอ้คนแต่งที่นั่งบื้ออยู่ตรงนี้ก็ได้ -_-^^”
(ฮึ่ม!!มันจะมากไปแล้วนะ = =++ เดี๋ยวปั๊ด สั่งให้อิเจสฆ่าลูกซะเลยดีมั้ย = =++::คนแต่ง) (อย่าน้า TTOTT ขอโทดค้าบ ป๋มผิดไปแย้วววว::ยุนโฮ) (เสียดายนะ ที่ชั้นรักนายน่ะ = = เลยให้มีสักบท::คนแต่ง) (แหะๆ^o^;;::ยุนโฮ)
“แล้วเราจะไปตามหาที่ไหนล่ะ?” ร่างบางเปลี่ยนเรื่องเพราะดูท่าเรื่องของยุนโฮกับคนแต่งคงไม่จบง่ายๆ
“ก็คงหาไปเรื่อยๆน่ะแหละ”
“แล้วแบบนี้จะเจอม้ายยยยยย ToT”
“เอาน่าคงเจอเข้าสักวัน แต่ตอนนี้เราคงต้องไปสมัครงานก่อนนะ แล้วค่อยไปตามหาลูก”
“ทำไมต้องทำงาน!” น่าน เจ้าแม่จอมขี้เกียจปรากฏกายละ = =^
“ก็จะได้มีเงินไปหาลูกไง = =;;”
“ก็ได้ แล้วที่ไหนล่ะ?”
“คงจะเป็นคฤหาสน์ยากูซ่าที่ตั้งอยู่ทางด้านนู้นมั้ง”
“ชั้นไม่เห็นเคยได้ยินเลย ว่าเค้ากำลังรับสมัคร =o=”
“ลองไปดูสมัครดูสิ”
“อืม” แล้วทั้งคู่ก็ลุกเดินไปยังคฤหาสน์หลังนั้นทันที
....................
ปิ๊งป่อง~
“ค่ะๆ” ริอินรีบวิ่งมาเปิดประตูให้แขก
“สวัสดีครับ คือพวกเรามาสมัครงานน่ะครับ” ยุนโฮเอ่ย
“อ้อ ค่ะๆ ตามมาเลยค่ะ ^_^” ริอินยิ้มให้ก่อนจะเดินนำไป
“ครับ ไปเถอะแจจุง” ร่างสูงโอบไหล่บางให้เดินไปด้วยกัน
++
“คุณหนูคะ มีคนมาสมัครงานค่ะ” ริอินเดินไปบอกร่างสูงที่กำลังนั่งจู๋จี๋กับดงแฮที่หน้าทีวี ถัดไปเป็นคู่ของคยูมินที่พ่วงมาด้วยเด็กหญิงอีกคน
“นั่งก่อนสิฮะ พวกคุณมาจากที่ไหนเหรอฮะ?” คิบอมเริ่มต้นสัมภาษณ์หลังจากที่สองร่างข้างหน้านั่งลงบนโซฟาเรียบร้อย
“ด้านนู้นครับ” ร่างสูงชี้ไปทางด้านขวาของบ้าน(หรือเปล่า?)
“อ้อ ทางเดียวกับชั้นเลยนี่” ดงแฮที่กำลังเล่นกับยุนแจอยู่ไม่ได้หันมาดูสองคนนี้
“คุณ...ดงแฮใช่มั้ย?” แจจุงที่กำลังมองใบหน้าของดงแฮอย่างพิจารณาพูดขึ้นอย่างสงสัย
“เอ๊ะ!อ๊ะ ยุนโฮ!!แจจุง!! ไม่ได้เจอกันนานนะ” แล้วทั้งสามคนก็เข้าไปนั่งคุยกันสามคนไม่พูดเรื่องสัมภาษณ์แล้ว
“= =^^” ร่างสูงเปลี่ยนไปเล่นกับเด็กน้อยในอ้อมกอดของคยูมินทันที
“พวกนายมาทำอะไรอ่ะ?” ดงแฮถามหลังจากที่หายคิดถึงแล้ว(??)
“ก็มาตามหาลูกน่ะนะ”
“ลูกเหรอ?” ดงแฮทวนคำ
“อื้ม ลูกเค้าน่ารักมากๆถ้านายได้เห็นนายต้องชอบแน่ๆ”
“คุณป้อ!คุณแม่!” เด็กหญิงที่หันไปเห็นร่างสองร่างที่คุ้นหน้าก็โพล่งขึ้นมา
“อ๊ะ!!ยุนแจ!” ทั้งสามคนก็โผเข้ากอดกันกลม
“ฮิฮิ หนูคิดถึงป้อกับแม่ที่สุดเลยค่ะ”
“จ้า แม่กับพ่อก็คิดถึงหนูค่ะ” แจจุงพูดก่อนจะหอมแก้มเด็กน้อย
“ค่ะ ป้อกับแม่จะอยู่ที่นี่มั้ยคะ?”
“ไม่รู้สิคะ แม่ว่าคงต้องกลับไปอยู่ที่บ้านเราล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก รบกวนเค้า”
“แต่ว่าหนูอยากอยู่กับคุณแม่ซองมินนี่คะ”
“งั้นก็ต้องดูความคิดเห็นของคิบอมนะ” ดงแฮที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
“อืม...อยู่ได้ฮะ ^o^ คนยิ่งเยอะ ยิ่งมีความสุข” คิบอมยิ้ม
“ขอบคุณนะครับ” ยุนโฮพูดซึ้งๆ (มันจะซึ้งทำไม = =::คนแต่ง)
“ไม่เป็นไรฮะ บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้เล็กนี่ฮะ พวกคุณจะอยู่ก็ได้ อีกอย่างลูกผมจะได้มีเพื่อนเล่นไงฮะ” คิบอมยิ้ม
“ดงแฮนายท้องเหรอเนี่ย?” แจจุงที่เพิ่งเห็นบางสิ่งบางอย่างถามขึ้น
“อืม = =;;”
“งั้นก็ดีน่ะสิ เพราะชั้นก็ท้องลูกอีกคนเหมือนกัน”
“=[ ]=;;” ซองมินอ้าปากค้าง เมื่อได้ยินเรื่องนี้ จะมีเด็กถึงสะ...สามคน O[ ]O;;
“ที่รักเป็นอะไรน่ะ?” คยูฮยอนถามเมื่อเห็นสีหน้าของร่างบาง
“ปะเปล่า...”
“งั้นเดี๋ยวจะให้ริอินพาไปที่ห้องนะ” คิบอมบอกก่อนจะนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย
บ้านน้อยหลังนี้สุขีเสียจริง~
TBC…
เอาล่ะ ขอบอกก่อนนะ
ตอนนี้โคตรจะไร้สาระเลย
= =;;
เม้นๆๆๆมั่งจิ -3-
ความคิดเห็น