คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 7*คิดชื่อตอนไม่ออก = =
Fic รักวุ่นวายของนายยากูซ่า!
(คิเฮ , คยูมิน , คังทึก , วอนซิน , ฮันฮยอก , เยเรียว)
Part 7
ผ่านไป 2 วัน การท้าของเซเว่นได้ถูกยกเลิกไป
“ดงแฮ เดี๋ยวชั้นข้างนอกนะ นายจะออกไปเที่ยวมั้ย? ชั้นจะได้ไปทิ้งนายไว้ที่นั่น” ร่างสูงถามร่างบางที่กำลังเล่นบาร์บี้ที่เพิ่งซื้อมาเมื่อวานอย่างสนุก
“ไปทิ้งไว้เหรอ? อ๋อ นี่แสดงว่านายจะไปหายัยทิฟฟี่แผงสีเขียวนั่นเหรอ” ดงแฮหันมาทำตาดุ
“ไม่ใช่ ชั้นจะไปหาพี่ชายชั้น”
“แล้วไป อย่าให้จับได้นะว่าไปยุ่งกับยัยนั่นอีกน่ะ ไม่งั้นของนายน่ะ ได้โดนปลาทองกินแน่! -_-++” ดงแฮคาดโทษร่างสูง
“โอ้ ที่รักจ๋า อย่าทำแบบนั้นนะ ไม่งั้นสามีจะเอาอะไรผลิตลูกเล่า TToTT” คิบอมครวญคราง
“ก็อย่าไปยุ่งกับยัยแผงสีเขียวสิ”
“จ้า ^o^;; สามีจะไม่ยุ่ง”
“ดี ชั้นจะไปกับนายด้วย ไม่ไปเที่ยว แต่จะตามนายไป” ดงแฮกอดอก
“ได้จ้า ^ ^;;” เมียใครวะโหดเป็นบ้า = =เสียชื่อหัวหน้าแก๊งยากูซ่าหมด กลัวมะเมีย = =;;
และแล้วร่างสูงก็ต้องพาร่างบางมาด้วย ขณะทีกำลังคอยพี่ชายของร่างสูงทั้งคู่ก็ไปนั่งกันที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
“หอมจัง กลิ่นเหมือนดอกอะไรนะ อ้อใช่ ดอกหน้าวัว อื้ม หอม” ดงแฮพูดเบาๆเมื่อได้กลิ่นดอกไม้โชยมาตามลม
“ดงแฮ ไม่ใช่ดอกหน้าวัว = = เค้าเรียกดอกกุหลาบ” คิบอมบอกอย่างเอือมๆ
“นั่นแหละๆ เหมือนกันแหละน่า”
“เหมือนกันตรงไหน = =”
“อ๊ะ คิบอม แหม ตั้งแต่เซเว่นเลิกท้านาย เราก็ไม่ได้เจอกันเลยนะ” เสียงแหลมน่ารำคาญดังขึ้นอย่างดีใจ เรียกความสนใจของดงแฮได้ดีและเรียกอารมณ์ด้วย
“อะไรของคุณไม่ทราบครับ อ๊ะ ยัยทิฟฟี่แผงสีเขียว!!”ดงแฮลุกขึ้นยืนชี้หน้าหญิงสาว
“ใครเนี่ยเพื่อนคุณเหรอคะคิบอม?” ทิฟฟานี่ไม่สนใจเสียงดงแฮกลับนั่งลงข้างๆร่างสูงก่อนจะกอดแขนร่างสูง
“โทษนะ ทิฟฟี่ ผมไม่สะดวกคุยด้วย” เหมือนคิบอมจะรู้ตัวว่าชะตาจะเป็นยังไงถ้าไม่เลิกยุ่งกับหล่อน แต่ทำยังไงก็แกะมือปลาหมึกนั่นไม่ออก
“คุณก็มากับเพื่อนนี่คะ ไม่สะดวกคุยได้ไง หรือว่าไม่ใช่แค่เพื่อนคะ”
“เอ่อ...”
“ชั้นเป็นเพื่อนไอ้ตี๋นี่แหละ หุบปากได้รึยัง อ้าปากเป็นปลาพะยูนไปได้” ดงแฮทิ้งตัวลงนั่งอย่างแรง แล้วก็คิดแผนออก
“อะ...โอ๊ยย!” ดงแฮแกล้งเอามือกุมท้อง
“อ๊ะ ดงแฮเป็นอะไรน่ะ?” คิบอมถามอย่างแตกตื่น และทำให้สะบัดตัวออกจากหญิงสาวได้
“เจ็บ...ท้อง...” ดงแฮแกล้งพูดช้าๆ
“เจ็บท้องเหรอ?ไปหาหมอมั้ย?”
“ไม่...ไม่ไป...อยาก...กลับบ้าน...” ดงแฮซบลงบนอกแกร่งและส่งยิ้มมุมปากไปให้หญิงสาวที่นั่งกัดปากอย่างเจ็บใจ
“โอเคๆ กลับไปพักที่บ้านนะ เดินไหวมั้ย?” เสียงคิบอมฟังดูอ่อนโยนมากทำให้ดงแฮหัวใจเต้นได้ (ไม่เต้นก็ตายสิเฟ้ย = =::ดงแฮ)
“อืม...พอ...ไหว...” คิบอมพยุงดงแฮขึ้นช้าๆแต่ดงแฮกลับแกล้งทำเข่าอ่อน
“นี่ๆไหวแน่นะ”
“อื้ม”
“เอานะ ลองยืนดู” คิบอมค่อยๆปล่อยมือช้าๆดงแฮก็ลองทรงตัวแต่แกล้งล้มลงไปซบอกแกร่ง
“เฮ้อ~” ร่างสูงตัดสินใจให้ร่างบางขี่หลังแทน
((แบร่ๆๆ)) ดงแฮทำเป็นพิงหลังร่างสูงแล้วแลบลิ้นใส่หล่อน ทำเอาเจ้าหล่อนถึงกับทนไม่ได้
“แก...ชั้นจะแย่งคิบอมมาให้ได้เลย” หญิงสาวกัดฟันกรอด กำลังจะเดินออกไปแต่ก็ถูกพนักงานสาวเรียกไว้
“เดี๋ยวค่ะคุณ ค่ากาแฟยังไม่ได้จ่ายเลยนะคะ”
“ฮึ่ยยย เอาไปไม่ต้องทอน” หญิงสาวยื่นธนบัตรหมื่นวอนให้พนักงานแล้วกระแทกเท้าเดินไป
“ก็คุณให้มาครบจำนวนนี่ จะทอนทำไม = =” หล่อนบ่นเบาๆก่อนจะไปทำงานต่อ
“เป็นไงบ้าง หายปวดยัง” คิบอมพาดงแฮมานั่งพักในรถ
“อืม ดีขึ้นแต่ยังไม่หายหรอก ฟังเพลงสักหน่อยก็คงดีแล้วล่ะ” ดงแฮหยิบซีดีของเจมส์ เรืองศักดิ์ขึ้นมา
“นายฟังเพลงไทยด้วยเหรอ?”
“เปล่าหรอก ตอนไปเที่ยวประเทศไทยมีคนให้มาน่ะ”
“อ้อ ชั้นฟังนะ”
“ตามใจสิ” ร่างบางค่อยๆใส่แผ่นเข้าไป
เพลงก็เล่นไปเรื่อยๆจนมาถึงท่อนนึง ทำเอาคิบอมถึงกับสำลักน้ำ
//~ตัดให้ขาดเลยชับๆๆๆ~//
“แค่กๆๆๆ เพลงอะไรเนี่ย แค่กๆ” ร่างสูงหันไปมองด้านร่างบางที่ตอนนี้หลับไปแล้ว
“^_^” ร่างสูงยิ้มน้อยๆก่อนจะค่อยๆประทับริมฝีปากลงบนแก้มเนียนใสอย่างแผ่วเบา
“อือ...”
..................................
ที่หน้าโรงหนัง
วันนี้ดงแฮพาลูกมาดูหนังคนเดียวเพราะคิบอมไม่ว่าง ไปตกปลา(ทอง)ในบ่อที่บ้าน
“เฮ้อ~ดูเรื่องอะไรกันดีน้า” ดงแฮคิดหนักก่อนจะลูบไปที่ท้องที่ป่องออกมานิดนึงของตัวเองเบาๆ
“มาคนเดียวเหรอครับ?” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆเรียกให้ร่างบางหันไปมอง
“ไอ้หน้าขาวมายุ่งไรกับชั้น = =”ดงแฮตอกกลับทำเอาเซเว่นแทบหัวทิ่ม
“อะแฮ่ม นี่ให้เกียรติกันหน่อยไม่ได้รึไงกัน”
“สมควรให้กียรติคนอย่างนายเหรอ?”
“อ่า ให้เกียรติดูหนังกับผมได้มั้ยครับ?”
“ไม่ ชั้นไม่มีอารมณ์จะดูแล้ว ขอตัวก่อน” ว่าจบร่างบางก็เดินไปทิ้งให้เซเว่นยืนหน้าเสียอยู่ที่เดิม
“หึ ใจแข็งจริงๆ ปากเก่งอีกต่างหาก งานนี้ชักจะสนุกแล้วสิ” เซเว่นกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะเดินไป
...........
ที่ร้านอาหาร
ดงแฮเดินเล่นจนมาหยุดที่ร้านอาหารร้านหนึ่งหน้าตาดูน่ากิน แต่เสียดายถ้าเค้าไม่เกิดปวดท้องขึ้นมาก่อน
“โอ๊ย!” ดงแฮลงไปนอนกุมท้องอยู่ที่พื้นท่ามกลางความตกใจของผู้คนรอบข้าง
“ดงแฮ!!” เสียงทุ้มดังขึ้น
“ไอ้...หน้าขาว...มาทำ...ไม...?” ดงแฮยังมีแรงต่อว่า
“เงียบเหอะน่า ตอนนี้นายเจ็บท้องอยู่นะ” ดงแฮยอมเงียบ เซเว่นจึงช้อนตัวดงแฮขึ้นมาก่อนจะพาไปโรงพยาบาลทันที
...................
@โรงพยาบาล XXX
“เอ่อ คุณหมอครับเพื่อนผมเป็นไงบ้างครับ?” เซเว่นรีบเข้าไปถามคุณหมอที่เดินออกมาทันที
“ไม่เป็นไรหรอก แค่เด็กเติบโตขึ้นมากกว่าเดิมจนสามารถเล่นกับสิ่งรอบข้างได้ครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ”
“อ่า =o=;;” เซเว่นอึ้ง อะไรวะ แค่เด็กเล่นแค่นั้นเอง...ฮะเฮ้ย!! เด็กงั้นเรอะ! ไม่จริงใช่ม้ายยยยย ผมหมดสิทธิ์แล้วงั้นเหรอ TToTT
“หน้าขาว...เป็นไรไปน่ะ = =” ดงแฮที่นั่งรถเข็นออกมาถามอย่างงงๆ
“เปล่า นี่นายท้องเหรอ?”
“อืม ใช่ท้อง” ดงแฮตอบเรียบๆไม่อายใคร
“พ่อเด็กล่ะ?”
“เอ๊า ถามได้ก็คิบอมสิ เอ้อ ถามโง่ๆ = =”
“อ่า = =”
“ชั้นจะกลับบ้านแล้ว ไม่ต้องตามมาล่ะ ถ้าตามมานายตาย!” ร่างบางขู่ก่อนจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่
“ใจร้าย T^T ไม่เปิดโอกาสให้เลย” เซเว่นตัดพ้อกับอากาศ
“คุณครับ ต้องการยาระงับโรคประสาทมั้ยครับ?” เสียงหนึ่งดังขึ้นขัดร่างสูง
“อะไรเนี่ย!!ยุ่ง!ไม่เห็นเหรอ คนกำลังเฮิร์ทToT แอ๊ TOT” เซเว่นเดินคอตกจากไป
“= =;;”
TBC…
และแล้วก็ไร้สาระตามเคย = =
ตอนนี้รู้สึกไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่
เพราะแต่งตอนกำลังง่วง
เพิ่งปั่นเสดนะ
ง่วงแล้ว
ไปนอนละ
ความคิดเห็น