My wife is a man...เมียผมเป็นผู้ชายO[]O;;

ลำดับตอนที่ #4 : แฟน 100%

      ยูชอนและคนอื่นกลับมาจากห้างด้วยสภาพเหมือนกลัวก็อตซิล่ามาถล่มเมือง แต่มีแค่แจจุงคนเดียวที่ใจกล้ากว่าใคร
    "ยุน! นายไปทำอะไรให้เค้าหา เค้าถึงมาทำร้ายร่างกายแบบนี้น่ะ ดีนะ ที่พวกนั้นมันกลัวฉัน ไม่งั้นนะ นายได้บรรลัยคาบาทาของไอ้พวกบ้านั่นแน่ๆ" แจจุงแว้ดใส่ยุนโฮ

    >Flash Back<
    หลังจากที่แจจุงทำร้ายสเตฟานี่แล้วเดินไป แฟนเก่าของคุณเธอก็มาเห็นเข้า และเธอก็บอกแฟนเก่าไป แฟนเก่าก็สั่งให้ลูกน้องไปทำร้ายยุนโฮที่ห้าง
    แต่เหมือนนรกเข้าข้าง ให้ไอ้พวกนั้นกลัวแจจุงที่เดินโมโหหงุดหงิดตรงมาทางพวกเค้าหลังจากที่คุณเธอและคนอื่นไปเข้าห้องน้ำกัน ก็เลยพากันหนีหางจุกตูดไป โดยทิ้งยุนโฮที่โดนต่อยไปแล้วสี่ครั้งไว้เช็ดพื้นให้ห้างเค้า =_=
    
    >Flash come<
    "ฉ...ฉัน...ก...ก็...ม...ไม่...ร...โอ๊ย!...แจอ่ะ ToT" ยุนโฮโดนแจจุงบิดหู
    "ฉันสั่งให้นายห้ามยุ่งเกี่ยวกับยัยนั่นอีกเป็นอันขาด!" แจจุงสั่งพร้อมกับบิดหูยุนโฮให้แรงขึ้นอีก
    "โอ๊ย แจจุง ฉันบอกให้ปล่อยไง!" ยุนโฮเริ่มพูดเสียงดุ แจจุงอึ้งเลยเผลอปล่อยมือไป
    "....."
    "แจ...//~ไม่ต้องรับสาย ถ้าเธอไม่เหงา อยู่...~//โทษนะแจจุง ฮัลโหล..." ยุนโฮรับโทรศัพท์แล้วเดินไปทันที
    "อืม ว่าไงด๊อง" ยุนโฮพูดโดยมีคนอื่นๆเดินตามมา
    ("ยุน พี่อยากให้นายช่วยหน่อยอ่ะ") ปลายสายทำเสียงขอร้อง
    "เรื่องอะไรเหรอ?"
    ("ช่วยเป็นแฟนหลอกๆให้หน่อยได้มั้ยอ่ะ?")
    "อ้าว แล้วไอ้บอมมันไปไหนซะล่ะ?"
    ("คือ มันกำลังนั่งคุยอยู่กับเพื่อน...")
    "อ้าว แล้วทำไมต้องคบกับผมล่ะ?"
    แจจุงหูผึ่งทันที เมื่อได้ยินคำว่าคบกับผม ว่าที่ผัวกรูนะ ห้ามใครมาแย่งอิหมีของกรูนะ
    ("คือว่า มันมาบอกว่ามันชอบพี่ แล้วมันก็ไปนั่งอยู่กับเพื่อนคนนั้นตลอด หลังจากที่พี่บอกว่าเป็นเพื่อนกันไปก่อนเหอะ เพราะว่าพี่ยังไม่รู้จักมันดีพอ ก็เลยบอกว่าค่อยคบกันน่ะ")
    "เพื่อนเหรอ?"
    ("อือ ชื่อทิฟฟี่ อะไรนี่แหละ")
    "ทิฟฟานี่"
    ("ใช่ๆ ทิฟฟานี่")
    "แล้ว?"
    ("นะ ช่วยมาเป็นแฟนหลอกๆให้หน่อยนะ แค่ครั้งเดียวเอง") ปลายสายอ้อน
    "แล้วนายไม่กลัวบอมมันทำอะไรเหรอถ้าหากมันรู้ความจริง")
    ("เรื่องนั้นเดี๋ยวฉันจัดการเอง ช่วยหน่อย")
    "อืม...เอางั้นก็ได้"
    ("ขอบใจมาก งั้นนายรีบมาหาฉันที่มหา'ลัยเลยนะ")
    "ห๊ะ ตอนนี้เหรอ?"
    ("อือ ด่วนเลย ฉันบอกมันไปว่าเพื่อนฉันจะมาน่ะ แต่ฉันจะแกล้งมันดู")
    "ได้ เดี๋ยวแป๊บนึงเจอกันนะ ที่โต๊ะม้าหินอ่อนนะ" ยุนโฮวางสายไปแล้วรีบวิ่งไปที่ลานจอดรถทันที คนอื่นเลยรีบวิ่งตามกันไป
    ในรถยุนโฮ
    บรรยากาศตอนนี้นะคะ อาจจะมีฟ้าผ่าได้นะคะ ให้ระวังตัวด้วยค่ะ...
    เสียงวิทยุดังออกมา
    ตอนนี้ในรถนั้นเงียบกริบ ไม่มีใครเอ่ยคำใดๆออกมาได้
    "นายคุยกับใครเมื่อกี๊เหรอ?" แจจุงพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบด้วยเสียงเรียบๆปนเศร้า
    "รุ่นพี่น่ะ"
    "แล้วที่บอกว่าจะคบกันน่ะ..."
    "อ๋อ พี่เค้าให้ฉันเป็นแฟนให้หน่อยน่ะ"
    "แล้ว..."
    "ฉันก็สนิทกับพี่เค้ามากอ่ะนะ ก็เลยจะช่วยเป็นแฟนให้"
    "จอดตรงนี้..."
    "แจ ทำไมล่ะ?"
    "แล้วไงล่ะ นายก็มีแฟนแล้วนี่ เอาล่ะเดี๋ยววันแต่งฉันจะให้พี่เค้ามาเป็นเจ้าสาวให้แทนนะ..."
    "..."
    "จอดตรงนี้ด้วย"
    ยุนโฮก็เลยเลี้ยวรถกลับไปที่บ้านทันที
    "ฉันบอกให้จอดไง" แจจุงยังคงพูดเสียงก็เริ่มสั่นๆแล้ว
    พอถึงบ้านยุนโฮก็ดึงมือแจจุงเข้าบ้านไปอย่างแรง
    "เจ็บนะ ปล่อย! คุณยุนโฮปล่อยเถอะ!" แจจุงออกแรงขืนตัวไว้ แต่แรงกระต่ายเหรอจะสู้แรงหมีได้
    ยุนโฮไม่ฟังเสียงกลับดึงให้เข้าไปเร็วๆเท่านั้น
    เมื่อเดินมาถึงเตียงก็ผลักแจจุงลงไปบนเตียงอย่างแรง ทำให้แจจุงจุกจนพูดไม่ออก
    "อย่าคิดว่าฉันจะกลัวนายได้ตลอดไปนะแจจุง อย่างน้อยมันก็แค่ผิวเผินเท่านั้น อย่าได้ใจไปเลย" ยุนโฮเอ่ยด้วยเสียงเย็นชา
    แจจุงที่นั่งกุมท้องมองด้วยแววตาที่กำลังเศร้าสร้อย
    "...ฮึก...ฮึก..." เสียงสะอื้นที่เบาๆจนแทบจะไม่ได้ยินทำให้ยุนโฮชะงัก
    "..." ยุนโฮเริ่มเลิ่กลั่กไม่รู้จะทำอะไรดี เป็นอะไรไปล่ะหว่า
    "ฮึก...ฮือ...แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" แจจุงเริ่มงอแงจนยุนโฮคิดว่า นั่นเหรอ การร้องไห้ของคนที่เสียใจ -*-
    ยุนโฮไม่รู้จะทำยังไงดีก็เลยกระชากแจจุงเข้ามาประกบปากลงไปทันที
    "...OxO..." แจจุงตาโตเท่าไข่ไดโนเสาร์ (เวอร์ไปม้างงง : คนแต่ง)
    ยุนโฮค่อยๆเปลี่ยนจากกดเป็นปล่อยตัวตามสบายจนแจจุงเริ่มเคลิ้มหลับตาพริ้ม
    เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ได้เพราะไม่ได้ดูนาฬิกาตอนแต่ง (แกจะกวนทีนทำไมฮะ : Yunho)
    แจจุงเริ่มหายใจไม่ออกเลยทุบอกยุนโฮเบาๆเป็นเชิงว่าพอเหอะ ฉันหายใจไม่ออก
    ยุนโฮก็เลยผละออกมาอย่างช้าๆ
    แจจุงหน้าขึ้นสีระเรื่อพร้อมกับปากอิ่มที่เผยอน้อยๆ บ่งบอกว่ามีอารมณ์
    "แจจุงเป็นอะไรรึเปล่า?" ยุนโฮถามเพราะแจจุงเริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเอง
    "..." แจจุงไม่ตอบกลับประกบปากอย่างแรง
    แจจุงดันตัวยุนโฮให้นอนลงแล้วขึ้นคร่อมทันที
    "เฮ้ยยย!" ยุนโฮร้องออกมาทันทีเมื่อแจจุงเริ่มถอดเสื้อของตัวเอง
    "..." แจจุงไม่สนใจถอดเสื้อยุนโฮเสร็จแล้วก็มาถอดเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง
    ร่างบางเริ่มมือไม้อยู่ไม่สุก ปัดป่ายไปทั่วตัวของร่างสูง จนไปโดนจุดสำคัญของร่างสูงเข้า
    "อึก..." เหงื่อของร่างสูงเริ่มออกมาทั่วหน้าจนหยดมาที่ลำคอ
    ร่างสูงปฏิเสธไม่ได้ว่าตัวเองนั้นมีอารมณ์หรือเปล่า? ก็เลยจับร่างบางนอนลง แล้วก็กดจูบไปบนริมฝีปากอิ่มนั่น ร่างสูงจูบอย่างอ่อนโยนจนร่างบางเริ่มเคลิ้ม
    "..." ร่างบางนั่งหอบหายใจ เมื่อร่างสูงถอนปากออกไป
    "ยุนโฮ..." ร่างบางที่หน้าแดงเพราะอารมณ์ที่ก่อตัวขึ้น เรียกร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆตัวเอง
    "แจ...ขอโทษนะ...ฉันยังไม่อยาก..." ยุนโฮพูดขึ้นมาเมื่อแจจุงกำลังถอดเสื้อของตัวเอง (อ๊ายยยย แจจุงช่างกล้า >o< : คนแต่ง) 
    "ม...ไม่...ด...เดี๋ยว...ฉ...ฉัน...ท...ทำ...ห...ให้...อ...เอง..." แจจุงพูดขึ้นมาอย่างติดขัด
    "ด...เดี๋ยวแจ!" อะไรนี่เค้าต้องเป็นเคะเหรอเนี่ย ToT ไม่น้า
    "..." แจจุงนิ่งไปสักพักเมื่อนึกอะไรขึ้นได้
    "..." ยุนโฮก็หยุดกึก
    "ว่าแต่...เค้าทำกันยังไงอ่ะ" แจจุงตาโตขึ้น
    "หา..." ยุนโฮงง
    "..." แจจุงนั่งนิ่ง
    ยุนโฮเลยขยี้หัวแจจุงเล่นเบาๆ
    "หยุดเลยนะ" แจจุงเริ่มได้สติแล้วร้องขึ้นมา พลางปัดมือของร่างสูงออก
    "55+" ยุนโฮหัวเราะ ลืมเรื่องที่มีอารมณ์ไปแล้ว
    "ฮึ่ย"
    "ช่างมันเหอะ ไปกันเถอะ" ยุนโฮบอกพลางเริ่มใส่เสื้อ
    "เดี๋ยว...ช่วยฉันหน่อย มันรู้สึกเหมือนอยากปลดปล่อย มันอึดอัดอ่ะ" แจจุงเหงื่อแตก
    "..."
    "นะ ช่วยหน่อย" แจจุงอ้อน
    "ก็ได้ครับ ที่รัก" ยุนโฮจึงหยุดแต่งตัวแล้วนั่งลงที่ขอบเตียง แจจุงเลยคลานเข้ามาหา
    ยุนโฮจับส่วนอ่อนไหวของแจจุงเบาๆ ทำให้แจจุงถึงกับสั่นไปทั้งตัว
    "อา...อ..." แจจุงครางออกมาเบาๆ ยุนโฮค่อยๆลูบไล้ไปมาตามความยาวของมัน แล้วก็บีบส่วนปลายเบาๆ แจจุงครางไม่เป็นภาษา
    "อา...อ...อืม..."
    ยุนโฮค่อยขยับมือขึ้นลงหลายๆครั้ง จนมันเริ่มมีของเหลวสีขาวน้ำนมไหลออกมา ยุนโฮจึงเร่งความเร็วให้เร็วขึ้น จนแจจุงปลดปล่อยออกมาทั่วมือของยุนโฮ ยุนโฮยกมือที่เปื้อนน้ำนั่นขึ้นมาดู
    "ข้นจังนะ แจจุง ไม่นึกว่านายจะมีอารมณ์ง่ายขนาดนี้นะเนี่ย" ยุนโฮพูดเบาๆ แจจุงเขินไปได้พักนึง
    "..."
    "ช่วยฉันบ้างสิ แจจุง..." ยุนโฮกล่าวออกมาเสียงแหบพร่า
    "..." แจจุงหน้าแดงแล้วก็ทำแบบที่ยุนโฮทำเมื่อกี๊ (ขี้เกียจบรรยาย รับไม่ได้กับฟิคตัวเอง)

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    สวัสดีค่ะ หวังว่าคงไม่ค้างกันใช้มั้ยคะ?
    ถ้าค้างก็ขอโทษด้วยนะคะ เหตุการณ์มันไม่เข้ากันค่ะ
    ไว้จะแต่งให้ตอนต่อๆไปนะคะ
    ขอบคุณทุกกำลังใจที่ให้ค่ะ 
    ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ค่ะ