คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 14*ชื่อตอนไรดี?
Fic รักวุ่นวายของนายยากูซ่า!
(คิเฮ , คยูมิน , คังทึก , วอนซิน , ฮันฮยอก , เยเรียว)
Part 14
จิ๊บๆ~
แสงแดดในยามเช้าสาดส่องเข้ามาตามร่องผ้าม่าน ทำให้มาปะทะเข้ากับใบหน้าสวยที่กำลังหลับใหล
ใบหน้าสวยหันหนีไปอีกทาง ก่อนจะรู้สึกว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมาที่ตน
“อือ~” แพขนตายาวค่อยๆขยับช้าๆก่อนจะเปิดขึ้นเพื่อมองภาพเบื้องหน้า
“ตื่นแล้วเหรอ? ^^” ปากหยักยกยิ้มหวาน
“ยังมั้ง = =”
“กวนอีกแล้ว = =*”
“อื้อ...”
“แม่!!” เสียงใสของเด็กชายวัยสี่ขวบดังขึ้นก่อนที่ตัวจะปรากฏ
“ว่าไงคะ?” มือเรียวอุ้มเด็กชายไว้ในอ้อมกอด
“ผมจะไปอยู่กับพี่อึนฮยอกได้มั้ยคับ?*_*”
“อ้อ ได้ค่ะ แต่ว่าอาฮันคยองไม่ว่าเหรอจ๊ะ?”
“อาตี๋เหรอคับ? อาเค้าไม่ว่าหรอกคับ ถ้าอาเค้าว่าผมก็จาข่มขืนพี่ฮยอกคับ ^_^” เด็กน้อยยิ้มหวาน
“^_^;;” คิบอมและดงแฮยิ้มเจื่อนๆไปให้ ใครสอนลูกกรูวะ = =
“ผมไปโรงเรียนก่อนนะคับ พี่ฮยอกคอยอยู่” เด็กน้อยบอกก่อนจะหอมแก้มผู้เป็นพ่อและแม่ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
“อ่า...บอม เมื่อคืนนาย...” เมื่อขาเรียวลุกขึ้นยืนของเหลวจากภารกิจเมื่อคืนก็ไหลออกมา
“อ้อ เปล่านะ ชั้นใส่แล้วล่ะ ^o^;;” ปากหยักยิ้มแห้ง นั่นยิ่งทำให้อีกคนสงสัยเข้าไปใหญ่
“แต่ชั้นว่า...ตอนนี้นายตายซะเถอะ!!!!! ย้ากกกกกกกกกกกกกกกก!!” ดงแฮถีบคิบอมตกเตียงอย่างโมโห
“บ้าจริงๆเลย บอกแล้วใช่มั้ย ว่าให้ใส่! ต่อไปนี้ห้ามมายุ่งกับชั้น ถ้าชั้นไม่ยุ่งกับนาย” เสียงหวานเอ่ยเรียบ ก่อนจะเหยียดกายลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป และนั่นทำให้ร่างสูงรู้ว่าอีกฝ่ายงอน
“ดงแฮ ง่า =o=;;” คิบอมได้แต่นั่งสลด
ไม่นานร่างเล็กก็เดินมาในชุดเตรียมออกไปเที่ยว
“ดะ...ดงแฮ จะไปไหนน่ะ = =?” เสียงทุ้มถามอย่างสงสัย
“ชั้นจะไปเที่ยว ห้ามตามไปนะ ชั้นจะไปที่ห้าง อย่าตามมานะ ชั้นจะไปที่ห้างเอง แค่ที่ห้าง”
ไม่ให้กรูตาม แต่มันย้ำหลายรอบจังเว้ย -“-
“จ้าๆ ไม่ตามๆ = =” ถึงปากจะว่าอย่างนั้นแต่นิ้วเรียวแอบไขว้กันด้านหลัง
“ไปละ ฝากดูลูกด้วยล่ะ -_-++” ยังไม่วายส่งสายตาอาฆาตให้อีกฝ่าย
“แหะๆ ได้ๆ ^o^;;”
“ไปละ” ว่าจบก็เดินตัวปลิวออกไปจากห้อง
“อ้าว ดงแฮ ทำไม่ปากเป็นอย่างนั้นล่ะ?” เสียงใสแจ๋วของซองมิน ที่หายไปนานถามขึ้น เมื่อเห็นปากของเพื่อนแปลกๆ
“เป็นยังไง?”
“ก็ปากนายน่ะบวมเจ่อ ยังกับที่ดูดส้วมงั้นแหละ”
ดูคุณเธอเปรียบเทียบซะ = =;; เปรียบให้มันดีหน่อยก็ไม่ได้ - -
“= = ไม่มีอะไรหรอก เดี๋ยวชั้นจะออกไปเที่ยวหน่อยนะซองมิน เย็นๆจะกลับมา”
“หนีเที่ยวอีกแล้ว ซื้อฟักทองอบแห้งมาให้ชั้นด้วยนะ” บ่นจบก็ใช้งานต่อ
“เงินล่ะ” มือบางแบไปตรงหน้าเพื่อน ซองมินแค่มองตามแล้วยิ้มให้
“ใช้เงินนายไปนะ ขอบใจมาก” ว่าจบปุ๊บก็เดินไปเล่นกับยุนแจโดยไม่สนใจเพื่อนที่ชื่อดงแฮแม้แต่น้อย
“= = ชิ ทุกทีเลย -3- ขี้งกชะมัด คนอะไรก็ไม่รู้” บ่นกับตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะก้าวขาเดินออกจากบ้านไป
ร่างบางก้าวเดินไปอย่างเรื่อยเปื่อย
ปิ๊นนน~
เสียงบีบแตรดังลั่นทำเอาดงแฮสะดุ้งโหยง ใบหน้าใสหันไปมองทางต้นเสียงอย่างรวดเร็ว
“จะบีบแตรไล่ควายรึไง!” เสียงหวานกวนประสาทกล่าวทักไปให้รถคันหรูที่กำลังเข้ามาจอดเทียบ กระจกที่ติดฟิล์มดำค่อยๆเลื่อนลงพร้อมๆกับที่ใบหน้าของคนด้านในชะโงกมอง
“ไปมั้ยครับ?” เสียงทุ้มถามยิ้มๆ
“อ๋อ นายน่ะเอง ไม่เป็นไรชั้นไปเองได้ ไม่ใช่เด็ก - -“ ใบหน้าหวานเรียบเฉยไม่สนใจก่อนจะก้าวเดินต่อไป ทำเอาเซเว่นที่กำลังยิ้มให้ยิ้มค้าง ก่อนจะรีบปรับให้เหมือนเดิมแล้วขับตามไป
“โธ่ คุณดงแฮ ไปเที่ยวด้วยกันสักครั้งเถอะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ้อนวอน
หึๆ ฝันไปเถอะ ถ้าไม่ใช่แก้มแตกชั้นไม่สน!!
“ขอโทษนะ ชั้นไม่สะดวกจะไปกับนาย” พูดจบก็แทรกตัวไปกับผู้คนที่เดินกันอย่างขวักไขว่ แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นร่างสูงก็ยังไม่ยอมแพ้เปิดประตูลงจากรถทันที ขายาวรีบวิ่งตามร่างเล็กไป มือหนาคว้าแขนเรียวไว้
“เดี๋ยวสิ จะใจร้ายเกินไปแล้วนะ”
“อะไรของนายฮะ ปล่อยชั้นนะ!” แขนเล็กสะบัดมือนั้นออกไปแต่ก็ไม่เป็นผล
“ไปเที่ยวด้วยกันหน่อยสิ” เสียงทุ้มเอ่ยขออีกครั้ง
“ไม่ ปล่อยชั้นนะ!!” คนตัวบางไม่ยอมยังคงพยายามแกะมือปลาหมึกนั้นออกไปให้ได้ แต่แรงที่บอบบางกับแรงหมีควายหรือจะสู้กันได้
“ดงแฮ นะไปเที่ยวด้วยกันหน่อย” เสียงทุ้มอ่อนลง
“ไม่!! คิบอม!” ตากลมหลับปี๋ มือก็ยังคงแกะมือนั้นออกไป
พลั่กกกก!
เสียงหมัดหนักๆปะทะเข้ากับใบหน้าหล่ออย่างแรง มือหนาที่พันธนาการแขนเรียวไว้หลุดออกไป
“คิบอม!” ตากลมโตเบิกกว้าง เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่เข้ามาช่วยไว้ได้ทัน
“ไอ้เว่นแกจะมากไปแล้วนะ! คนเค้าไม่อยากไปด้วยก็อย่ายุ่ง” ร่างสูงก้าวไปยืนด้านหน้าคนรักก่อนจะชี้หน้าร่างสูงคู่อริ
“คิบอม แกน่ะเอง หึ รักกันมากใช่มั้ย? ไปเที่ยวกับชั้นไม่ได้ใช่มั้ย? ดี แล้วคอยดูแล้วกัน ว่าจะเป็นยังไง” เสียงทุ้มกล่าวอย่างโกรธแค้นก่อนจะเดินกลับไปยังรถของตัวเองแล้วขับออกไปจากสถานที่ตรงนี้
“เป็นไงล่ะ อยากมาคนเดียวดีนัก - -*” ใบหน้าคมหันมาจ้องอีกฝ่ายด้วยความเคือง
“แหะๆ ขอโทษ นายอุตส่าห์ตามมาเหรอ?” ยิ้มแห้งๆก่อนจะเข้าไปกระแซะใบหน้าเข้ากับแขนแกร่งอย่างอ้อนๆ
“ไม่ต้องมาพูดเลย กลับบ้าน” ดันหัวทุยๆออกไปก่อนจะก้าวเดินไป
“คิบอมอ่า คอยด้วยดิ -3-“ ปากบางเบ้ลงก่อนจะรีบสาวเท้าตามคนรักไป
Writer t@lk :
555+
ตอนนี้ไม่ค่อยสมประกอบสักเท่าไหร่
แฮะๆ
ขอโทดน้าๆ
ไม่มีเวลาอัพให้เลย
เรียนหนัก
แฮะๆ ขอโทดจิงๆ
ความคิดเห็น