คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2
Chapter 2.
'อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ ว่ามึงไปทำอะไรไว้ '
...….…...........................................
ผับชื่อดังใจกลางเมือง หนึ่งในธุรกิจของครอบครัวต้องและเป็นหนึ่งในสถานที่ที่ฟิวส์มาท่องราตรีเป็นประจำ และคืนนี้ก็เช่นเดียวกัน
ฟิวส์นั่งรวมอยู่กับกลุ่มเพื่อนที่ชั้นลอยโซนวีไอพี ชั้นลอยถ้ามองลงมาสามารถมองเห็นเวทีเล็กๆไว้สำหรับโชว์ต่างๆของทางร้าน ถ้าโชคดีหน่อย วงของท็อปพี่ชายของต้องก็จะขึ้นแสดงดนตรี
"พี่มึงเล่นกีตาร์เป็นด้วยหรอวะ" ฟิวส์ถามต้องในขณะที่สายตาก็มองไปยังเวทีชั้นหนึ่งที่วงของ
ท็อปกำลังแสดงอยู่
"มึงไปอยู่ไหนมาวะ ฟิวส์ .. พี่ไอ้ต้องนะ นอกจากจะบริหารโรงแรมของครอบครัวแล้ว ดนตรีก็เล่นได้เกือบทุกชนิด กีฬาก็ได้ วุ้ยยยย เพอร์เฟ็กต์สุดๆ " น้ำตาลเพื่อนของฟิวส์พูดชมท็อปอย่างเพ้อๆ
"เวอร์ละ น้ำตาล " ฟิวส์บอกอย่างไม่เชื่อสิ่งที่เพื่อนสาวพูด
"แกก็ดูเองเหอะ สาวๆหนุ่มๆข้างล่างนั่งหน้าเคลิ้มพร้อมพลีกายให้พี่ท็อปแทบทุกกกกก คน " น้ำตาลชี้ลงไปชั้นหนึ่งหน้าเวที
"ไอ้ท็อปอ่ะ มันเป็นไบ หญิงก็ได้ ชายก็ดี แค่มีรูมันไม่เกี่ยงหรอก" ต้องบรรยายสรรพคุณพี่ตัวเอง ฟิวส์ทำท่าขนลุก
เป็นจริงอย่างที่น้ำตาลว่า ท็อปดังในหมู่นักเที่ยวกลางคืนมาก ลูกค้าที่มาผับนี้ส่วนใหญ่มาเพราะเผื่อจะได้เจอท็อปขึ้นแสดงดนตรี และอาจจะโชคดีเข้าตาหนุ่มนักล่าไปต่อกันอีก
"นั่นไง มันเริ่มล่าเหยื่อละ คราวนี้เป็นหนุ่มน้อยน่ารักสะด้วย" ต้องชี้ไปทางท็อปที่เพิ่งลงจากเวทีแล้วเดินไปคุยกับหนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักคนนึงที่นั่งอยู่ตรงบาร์
"เชี้ย นั่นมันเชี้ยพีมเพื่อนกูนี้ ไอ้สัส" ฟิวส์เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งลงไปชั้นล่างโซนบาร์ทันที ฟิวส์เห็นทั้งคู่เดินกอดเอวกันและเเดินออกนอกผับไป
ฟิวส์เร่งฝีเท้าตัวเอง รู้สึกมึนหัวนิดๆเพราะเมื่อกี้ก็ดื่มมาเยอะพอสมควร
พลั่ก! ฟิวส์กระชากคอเสื้อท็อปแล้วต่อยหน้าท็อปอย่างแรง ร่างสูงล้มลงไปก่อนทีาจะเอามือแตะปากตัวเองพบว่าเลือดไหล
"พีม! มึงมากับมันได้ยังไง!!?" ฟิวส์หันไปถามเพื่อนรัก พีมยืนตัวสั่นทำอะไรไม่ถูก
"เสือกไรด้วยว๊าา " ท็อปลุกขึ้นแล้วทำท่าจะเดินไปหาพีม แต่ฟิวส์ดึงตัวพีมเอาไว้
"มันเป็นเพื่อนกู กูไม่ยอมให้มันไปกับมึงหรอก" ฟิวส์จับแขนพีมไว้แน่น
"ช่วยไม่ได้ เพื่อนมึงเสนอเอง กูก็มีหน้าที่สนอง" ท็อปว่าพลางยักไหล่ไม่สนใจ
"มึงมันเลว ไอ้สัส" ฟิวส์ทำท่าจะกระโจนไปต่อยท็อปอีกรอบ แต่พีมดึงแขนฟิวส์ไว้
"ไม่ ไม่นะ ฟิวส์ ฮึก .. กูมาเอง พี่ท็อปเค้า ฮึก พี่ท็อปไม่เกี่ยว " พีมพูดปนสะอื้นแล้วดึงแขนฟิวส์เอาไว้ไม่ให้ไปทำอะไรท็อป ฟิวส์หันมามองพีมอย่างผิดหวัง
"ทำไม .. มึง .. "
"กูรักเค้า ฮึก มึง มึง อย่าทำอะไรพี่เค้าเลยนะ ฮึก "
"ร้องไห้อยู่ได้ น่ารำคาญ" ท็อปมองสองเพื่อนรักที่กำลังปรับความเข้าใจ แล้วก็อดแขวะไม่ได้
ฟิวส์หันมามองทำท่าจะหาเรื่องท็อป
"มึงไม่อยากให้เพื่อนมึง มายุ่งกับกู? ทำไม? " ท็อปถามเสียงนิ่ง
"มึงมันเลว สัส ฟันไม่เลือกหน้าไม่เลือกเพศ แม้แต่เด็กมึงก็คงไม่เว้น " ท็อปนิ่งเมื่อได้ยินสิ่งที่ฟิวส์พูดออกมา
"หืมมม กูเลวขนาดนั้นเลย?" ร่างสูงค่อยๆเดินเข้าไปหาร่างบางตรงหน้า ฟิวส์ดึงพีมให้ไปอยู่ข้างหลังของตน ทำใจกล้า จ้องหน้าท็อปอย่างเอาเรื่อง
"อะ เออ มึงออกไปสิว่ะ จะเดินเข้ามาทำไม" ฟิวส์เอามือผลักท็อปออกแต่ก็ไม่เป็นผล
"พีม กลับเข้าไปข้างใน" ท็อปสั่งพีมที่ยืนก้มหน้าอยู่ข้างหลัง ทั้งพีมและฟิวส์เงยหน้ามองท็อปอย่างไม่เข้าใจแต่พีมก็ยอมเดินกลับเข้าไปแต่โดยดี
เมื่อท็อปเห็นว่าพีมเดินเข้าไปข้างในแล้ว ก็จับแขนร่างเล็กตรงหน้าแล้วลากไปที่รถคันหรูทันที
"หึ ถ้ามึงไม่อยากให้กูยุ่งกับคนรอบข้างของมึง มันก็ต้องมีอะไรแลกเปลี่ยนสะหน่อย จริงไหม?" ร่างสูงพูดก้มหน้าลงมากระซิบชิดใบหู ฟิวส์กำมือแน่น
"อะ อะไร มึงต้องการอะไร" ร่างเล็กพยายามควบคุมอารมณ์ให้ได้มากที่สุด
"ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ทำให้กูพอใจแล้วกูจะไม่ยุ่งกับมึงและคนรอบข้างมึงอีกเลย" ริมฝีปากงับใบหูบางเบาๆ ฟิวส์สะดุ้งแต่ก็ยังควบคุมอารมณ์ไว้
"อะไร ต้องทำอะไร มึงถึงจะพอใจ"
"ทำให้กูหลงมึง เทิดทูนมึง ทำให้กูรู้สึกว่ากูขาดมึงไม่ได้ ทำได้มั้ย? " ฟิวส์ได้ยินดังนั้น สติขาดผึง สะบัดตัวให้พ้นจากการควบคุมของร่างสูงตรงหน้า
"สัสส กูไม่ใช่เกย์ ไอ้เหี้ย!!!"
"กูก็ไม่ได้บอกว่ามึงเป็นเกย์ มึงแค่บำเรอกูคนเดียว" ท็อปพยายามพูดเกลี้ยกล่อมอย่างใจเย็น
"......."
"แลกกับการที่กูจะไม่ยุ่งกับคนรอบข้างของมึง"
"........"
"คิดดีๆสิ ฟิวส์"
"......"
"ฟิวส์ครับ ..." น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปของท็อปทำให้ฟิวส์หันมามอง ทั้งสองมองหน้ากันนิ่งๆ มือแกร่งเชยคางมนขึ้นมา ใบหน้าทั้งคู่ค่อยๆเลื่อนหากัน ริมฝีปากสัมผัสกันแผ่วเบา ฟิวส์หลับตาลง ปล่อยให้อารมณ์พาไป ริมฝีปากหนาค่อยๆเน้นย้ำทุกสัมผัส แล้วค้างอยู่อย่างนั้น ร่างสูงกระตุกยิ้ม ร่างเล็กลืมตาขึ้นมองอย่างสงสัย
"ไง ถึงกับเคลิ้มเลยหรอครับ ฟิวส์" ท็อปกระซิบชิดริมฝีปากบาง ฟิวส์รีบดึงสติกลับมาแล้วผลักท็อปออกห่างจากตัว
/ไม่นะ กูเผลอเคลิ้มไปกับมันหรอ ไม่จริง/ ฟิวส์คิดในใจ
เงียบ ...
"กะ กูจะกลับบ้าน " เมื่อตั้งสติได้ ร่างบางก็พูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
"เออ บอกทางกูมาแล้วกัน" ท็อปขับรถออกจากผับตรงไปบ้านฟิวส์ โดยที่ฟิวส์คอยบอกทางไปเรื่อยๆ
"ส่งกูตรงนี้แหละ เดี๋ยวกูเดินเข้าบ้านเอง" ฟิวส์ว่าพลางเปิดประตูรถ จะเดินลงไปเพื่อเข้าบ้าน ท็อปรีบจับแขนบางเอาไว้
"ที่มึงเคลิ้ม กูถือว่ามึงตกลง" ร่างสูงพูดจบก็ถอยรถออกไปในความมืด
กูไม่ได้เคลิ้มมมมมมมมมม สัสสสสสสสสสส !!!
ร่างเล็กรีบเดินเข้าบ้านด้วยความหงุดหงิด ฟิวส์เดินเข้ามาในบ้านพบกับพี่ชายตัวดีของตนกำลังนั่งอยู่บนโซฟากับสาวทรงโตคนหนึ่ง
"อะแฮ่ม นัวเนียไม่ซ้ำคนเลยนะครับ พี่ชาย" ฟิวส์แกล้งพูดขัดจังหวะพี่ของตนกับหญิงสาว
ฟอร์ทหยุดนัวเนีย ก่อนจะหันมาหาน้องชายสุดแสบ แล้วพูดสั้นๆว่า ...
"เสือก"
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย !!!!
"เออ กูไม่สนใจแล้ว แต่ระวังแม่รู้แล้วกัน" ฟิวส์พูดจบทำท่าจะวิ่งขึ้นห้อง
"เดี๋ยว" ฟอร์ทเรียกน้องชายของตนเอาไว้
"อะไร"
"ใครมาส่งมึง" ฟิวส์ชะงักไปนิด ก่อนจะตอบคำถามพี่ตัวเอง
"เพื่อน"
"แน่ใจ?" ฟอร์ทถามทั้งๆที่ยังระดมไซร้ซอกคอของหญิงสาวตรงหน้า
"เออดิ"
"เพื่อนคนนี้ เป็นไปได้อย่าไปยุ่งกับมัน" ฟอร์ทตอบก่อนจะละออกจากซอกคอของร่างบางแล้วยื่นแบงค์พันประมาณหนึ่งให้ร่างตรงหน้า หญิงสาวรับเงินไปอย่างงงๆแต่ก็ยอมเดินออกไปแต่โดยดี
"ไอ้ท็อปมันตัวอันตราย กูไม่อยากให้ครอบครัวเราเดือดร้อน" ฟอร์ทลุกขึ้นก่อนจะเดินผ่านฟิวส์แล้วเข้าห้องของตน
มันจะอันตรายแค่ไหนเชียว ...
ฟิวส์เดินเข้ามาในห้องนอน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวนอน ก่อนที่จะเห็นข้อความในโทรศัพท์ของตน
"เบอร์ใครวะ" ฟิวส์พูดก่อนจะเปิดอ่านข้อความ
'พรุ่งนี้ 11 โมง มึงรอกูหน้าบ้าน เดี๋ยวกูไปรับ ห้ามหนี ห้ามเลท ,,,, TOP.'
"ส้นตีน ไปเอาเบอร์กูมาจากไหนวะสัส" ฟิวส์สบถเล็กน้อยก่อนจะล้มตัวนอนลง
'ฟอร์ทห้ามกูยุ่งกับมึง .. มึงมันอันตรายขนาดนั้นเลยหรอ? เดี๋ยวนะ !!! แล้วฟอร์ทไปรู้จักไอ้ท็อปตอนไหนวะ?? '
TBC.
ตอนที่สองมาลงแล้วค่ะ เม้นหน่อยก็ดีน๊า เพื่อกำลังใจในการแต่ง T_T
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามค่ะ ^^
ความคิดเห็น