คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Far Away, So Close (Yaoi) Chapter 1.
ฟิวส์ หรือ นายณกานต์ อมรวงศ์ นักเรียนชั้น ม.5 สายวิทย์ อยู่ห้องเด็กเรียน แต่ทำตัวขัดกับห้องตัวเองสุดๆ ฟิวส์คือลูกชายคนที่สองของตระกูลอมรวงศ์ ตระกูลเก่าแก่และร่ำรวยอันดับประเทศ ด้วยธุรกิจสายการบินที่มีชื่อเสียง เป็นคนที่วันๆไม่คิดจะช่วยพ่อแม่ทำมาหากิน รักสนุก ไม่ชอบผูกพัน อยู่ในสังคมผู้ดีมาตั้งแต่เด็ก ทำให้ฟิวส์เบื่อการใส่หน้ากากของผู้ใหญ่เต็มที
"ฟิวส์ วันนี้ลูกต้องไปงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อนแม่กับแม่นะลูก" หญิงมีอายุแต่ดูภูมิฐานผู้ที่เป็นแม่ของฟิวส์กล่าวขึ้น เด็กหนุ่มที่กำลังเล่นเกมส์เงยหน้ามองผู้เป็นแม่
"ไม่เอาพี่ฟอร์ทไปอ่ะแม่ ผมขี้เกียจไป"
"พี่ฟอร์ทเค้าไม่ว่าง พี่เค้าเตรียมสอบเข้ามหาลัยอยู่ แม่ไม่อยากกวน" แม่ของฟิวส์ว่าพลางลูบหัวฟิวส์
"แน่ใจหรอแม่ ว่าฟอร์ทมันอ่านหนังสือจริงๆ" ฟิวส์เงยหน้ามองผู้เป็นแม่
"ก็แน่ใจสิ เรานี้นะ ... รีบไปเตรียมตัวซะสิ หกโมงเย็นต้องไปแล้วนะ" แม่ของฟิวส์พูดเสร็จก็เดินขึ้นชั้นสองไป
"แม่ ผมยังไม่ได้ตกลงเลยนะ" ฟิวส์ตะโกนไล่หลังแม่ของตนเอง แล้วทำหน้าหงุดหงิด สุดท้ายก็ต้องยอมขึ้นไปเตรียมตัวเพื่อออกงานกับแม่ในรอบหนึ่งเดือน
truuuu truuuu ... 
"ว่าไง ไอ้ต้อง" ฟิวส์กดรับโทรศัพท์เครื่องหรูในมือของตน
'คืนนี้มึงมาผับมั้ย?'
"กูโดนแม่กักตัวว่ะ"
'แล้วมึงก็ยอม?'
"ไอ้เหี้ย ถ้ากูไม่ยอมแล้วจะให้กูทำไง"
'ก็หนีดิ เดี๋ยวกูไปรับก็ได้'
"เอาจริง?"
'เออ แล้วมึงจะให้ไปรับตอนไหน?'
"ออกมาตอนนี้เลยมึง เดี๋ยวกูไปรอข้างรั้ว"
'เออๆ'
จบบทสนทนาฟิวส์ก็รีบแต่งตัวหยิบโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์วิ่งไปตรงหน้าต่าง หน้าต่างห้องฟิวส์อยู่สูงกว่ารั้วบ้านพอสมควร แต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับคนสูง 175 อย่างฟิวส์ รอสักพักก็มีรถสีดำวิ่งเข้ามาในซอยข้างรั้วแล้งจอดตรงหน้าฟิวส์ เจ้าของรถเลื่อนกระจกลง
"ขึ้นมาเลยมึง" ต้องสวมแว่นกันแดดสีดำในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาดๆ สวมแจ๊คเก็ตทับ นั่งอยู่ฝั่งคนขับ เรียกฟิวส์ให้ขึ้นไปนั่งบนรถ
"เร็วทันใจจริงๆเลยย ป๋าต้อง" ฟิวส์รีบกระโดดขึ้นรถเพราะกลัวว่าแม่ตนเองจะมาเห็น
"มันแน่อยู่แล้ว มึงจะไปไหนก่อนเปล่า? หรือเข้าไปรอในผับพ่อกูเลย? " ต้องพูดพลางถอยรถออกจากซอยอย่างรวดเร็ว บ้านต้องเปิดธุรกิจโรงแรมขนาดใหญ่ ส่วนผับนั้นพ่อของต้องเปิดไว้เป็นงานอดิเรก จริงๆคือเปิดไว้ให้เพื่อนของต้องมากกว่า
"ไปรอผับพ่อมึงดีกว่าว่ะ"
"เออๆ" ต้องขับรถมุ่งหน้าไปยังผับของตนเองทันที
ด้านแม่ของฟิวส์ ..
ก๊อกๆ
"ฟิวส์ เสร็จรึยังลูก ได้เวลาแล้วนะ" หญิงวัยกลางคนเรียกลูกชายของตนอยู่หน้าห้องเป็นเวลานาน แม่ของฟิวส์ลองเปิดประตูห้องดู ปรากฏว่าห้องไม่ได้ล็อค ก็เลยเดินเข้าไปมองหาลูกตนเองก็ไม่เจอ สายตาเหลือบไปเห็นโน้ตที่แปะอยู่ตรงหัวเตียง
'ไปออกงานให้สนุกนะแม่ ผมก็จะไปออกงานกับเพื่อนบ้าง รักแม่ครับ จุ๊บ'
"หนีไปอีกแล้วนะ ตาฟิวส์"
..............
ต้องขับรถมาถึงผับในเวลาไม่นาน ฟิวส์ลงจากรถรอต้องคุยกับพนักงานในผับ สักพักต้องก็เดินมาหาฟิวส์
"ไปดิ กูคุยให้แล้ว"
"โอเค ว่าแต่ พี่มึงอยู่ป่ะวะต้อง? " ฟิวส์ถามหาพี่ชายของต้อง
"ไอ้ท็อปอ่าหรอ?"
"เออ"
"ถามทำไมวะ"
"พี่มึงน่ากลัวสัส"
"มันเป็นกรรมพันธุ์นี้หว่า .. มันไม่อยู่หรอก ป่านนี้คงเสร็จงานที่โรงแรม หาสาวซักคนไปคั่วแล้ว"
"ดีแล้ว งั้นกูขึ้นไปรอผับเปิดนะ" ฟิวส์ว่าพลางถอนหายใจ
"เออ เดี๋ยวกูตามขึ้นไป"
"อืม" พูดเสร็จฟิวส์ก็เดินขึ้นไปชั้นสองชั้นสำหรับครอบครัวของต้อง ภายในชั้นสองดูสว่างกว่าชั้นแรกที่เป็นตัวผับ ห้องสี่ห้องเรียงกันอย่างมีระเบียบ ฟิวส์เดินไปเปิดประตูห้องของแขก เพื่อที่จะเข้าไปนั่งเล่นรอผับเปิดตอนสี่ทุ่มแต่กลับพบว่าประตูมันล็อค
"เชี้ย ทำไมล็อคว่ะ ดีนะไอ้ต้องให้กุญแจไว้" ฟิวส์หยิบกุญแจสำรองที่ต้องให้ไว้ขึ้นมาไขประตู ฟิวส์เปิดประตูเข้าไป พบว่าในห้องมีใครอยู่มาก่อนแล้วเพราะมี เสื้อผ้าทั้งชายและหญิงกองรายทางตั้งแต่หน้าประตูไปเรื่อยๆ
"ทะ ท็อป .. อื้ออ " ชายหนุ่มโถมตัวหาหญิงสาวอย่างหื่นกระหาย มือแกร่งบีบอกอิ่มอย่างเมามันส์ ริมฝีปากระดมจูบริมฝีปากเรียวแลกลิ้นกันอย่างเร่าร้อน
ปัง !
ชายหนุ่มรีบผละออกจากร่างบางทันทีที่ได้ยินเสียงปิดประตู
"เธอกลับไปก่อน" ชายหนุ่มหันไปสั่งหญิงสาวที่นั่งกึ่งเปลือยอยู่บนเตียง หล่อนมองอย่างไม่เข้าใจ
"ทำไมคะท็อป ไม่เห็นต้องสนใจคนอื่นเลย" หญิงสาวพูดพลางลุกขึ้นไปคล้องคอของชายหนุ่ม
"ออกไป" ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม
"แต่ .... "
ปึก ! แบงค์พันจำนวนนึงถูกโยนออกมาอย่างไม่ใยดี
"พอมั้ย?"
หญิงสาวรีบแต่งตัวเก็บแบงค์พันจำนวนนั้นแล้ววิ่งออกไป
ร่างสูงหงุดหงิดที่มีคนมาขัดจังหวะ พี่ของต้องลุกขึ้นแล้วดึงผ้าเช็ดตัวมาพันรอบกาย เดินตรงไปเปิดประตู ก็พบกับร่างบางยืนตัวเกร็งอยู่หน้าห้อง ฟิวส์ผงะเล็กน้อยเมื่อร่างสูงเดินมาอยู่ตรงหน้าของตน
"มึงเป็นใคร" พี่ของต้องถามอย่างหงุดหงิด
/เหี้ย ไหนไอ้ต้องบอกว่าพี่มันไม่อยู่ไงวะ/ ฟิวส์คิดในใจ
"ผะ ผม ผมชื่อฟิวส์ครับ เป็นเพื่อนของต้อง"
"หึ เพื่อนหรือเมียวะ หน้าตาแบบนี้" เมื่อพี่ของต้องได้ยินชื่อของผู้บุกรุกก็ผงะไปนิดนึงแต่ก็กลับมาเป็นปกติ ร่างสูงสำรวจทั้งร่างกายตั้งแต่หน้าตา ฟิวส์ไม่ใช่คนบอบบาง แต่หน้าก็ออกหวานนิดๆ ผิวขาว ไม่มีกล้าม ถึงจะสูง 175 ก็ยังถือว่าตัวเล็กเมื่อเทียบกับพี่ของต้อง
เมื่อฟิวส์ได้ยินพี่ของต้องพูดแบบนั้นก็เริ่มหงุดหงิดบ้าง
"ผมเป็นเพื่อนของต้องครับ"
"งั้นหรอ แล้วมึงมาทำอะไรที่นี้"
"ก็ ต้องมันให้ผมมารอที่ห้องพักแขกชั้นสอง ไม่คิดว่าจะมีคนจ้ำจี้กันอยู่" ฟิวส์จ้องหน้าพี่ของต้อง
"ทำไม? พูดเหมือนอย่างกับไม่เคยฟันคนอื่นอย่างงั้นแหละ"
"พี่มาเสือกเชี้ยไรวะ?" ฟิวส์ไม่พอใจที่พี่ของต้องมาดูถูกตัวเองแบบนี้
"กล้าขึ้นเสียงกับกูหรอมึง อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ ว่ามึงไปทำอะไรไว้ " มือแกร่งบีบคางของคนตรงหน้าแน่นแล้วพูดอย่างมีเงื่อนงำ
"มึง .. !/ไอ้ฟิวส์!" เสียงตะโกนเรียกของต้องดังมาขัดจังหวะ พี่ของต้องปล่อยฟิวส์ออกทันที
"อ่าว ท็อป มึงมาตั้งแต่เมื่อไรวะ? แล้วผู้หญิงที่วิ่งลงไปนั่นมากับมึงใช่มะ?" ต้องเดินขึ้นมาแล้วมองทั้งสองคน แล้วถามพี่ของตน
"มาได้สักพักละ กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย เพื่อนมึงมาขัดกูก่อน" ท็อปพูดพลางมองฟิวส์ด้วยหางตา
"เออ นึกว่ารู้จักกันมาก่อนวะ ฟิวส์นี้เชี้ยท็อป พี่กูเอง ท็อปนี่ฟิวส์ เพื่อนกู" ต้องแนะนำทั้งสองให้รู้จักกัน
"เออ/เออ"
"ท็อป มึงไปแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อยไป อุจาดตาว่ะ " ต้องพูดขึ้นแล้วดันตัวท็อปเข้าห้องแล้วปิดประตู
"ส่วนมึง ลงไปข้างล่าง ผับจะเปิดแล้ว" เมื่อจัดการกับพี่ตัวเองได้แล้วก็หันมาจัดการเพื่อนตัวเอง ฟิวส์พยักหน้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง
'อย่าคิดว่ากูไม่รู้นะ ว่ามึงไปทำอะไรไว้ '
ทำอะไรไว้งั้นหรอ .... หึ
TBC.
ตอนแรกมาลงแล้วค่ะ ^^
พิมพ์ผิดตรงไหนบอกเราได้เลยนะคะ เพราะแต่งในโทรศัพท์อ่า T_T
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ
ความคิดเห็น