ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Naruto] Forget Me Not ; ฝันหวานที่หวนคืน

    ลำดับตอนที่ #1 : ฝันหวานคืนแรก:ต้นหอมเปียกชื้น

    • อัปเดตล่าสุด 3 พ.ค. 68


    ฝันหวานที่ชื้นแชะ

    ENJOY READING

     

    วันนี้ก็ปกติที่ไม่ปกติอีกแล้วค่ะ เราว่าจะนั่งดูอนิเมะสบายๆอยู่ดีคุณหญิง(แม่)ก็เรียกให้ไปซื้อต้นหอมเฉยเลยค่ะ.. เราว่านะวันนี้น่าจะมีอะไรแปลกอีกแน่เลยค่ะ

    สร้อยขาดค่ะ..

    วันไหนไปห้างคงต้องไปซ้องแล้วล่ะค่ะ.. เฮ้อออ

     


     

    หลังจากที่ซื้อของเสร็จจันทร์หอมก็เดินกลับบ้านระหว่างทางเจอคนรู้จักก็ทักบ้างหยุดคุยบ้างเอาจริงๆก็คือเดินเรื่อยๆอะนะคุณหญิงเค้าแค่อยากให้ออกมาสูดอากาศแหละเพราะตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสองเองกว่าจะได้ทำข้าวเย็น

    แต่ว่าอยู่ดีๆจันทร์หอมก็เป็นลมล้มพัดไปทั้งที่อีกนิดเดี๋ยวจะถึงบ้านแล้วแถ้ๆแถมล้มตรงไหนไม่ล้มตกบ่อปลาซ้ะด้วย

     

    โอกาศรอด 0%

     


    .

    .

    .

    .

    .

    เอาแล้ว… พล็อดนิยายทะลุมิติมากใช่แน่ๆ
    ไอ้หน้าขี้เก้กนี้ก็..-

    “ใช้แล้วค้าบบ”เด็กหนุ่มนี้ก็พูดขึ้น“ผมคือ-”

    แปะ!

    “แอ๋ะ?”เด็กหนุ่มตรงหน้าจันทร์หอมส่งเสียงออกมา จะด้วยความสงสัย,ตกใจ,ช็อคหรืออะไรก็ตามสาเหตุมันติดแบะอยู่หน้าแล้วส่วนคนทำเป็นใครไม่ได้อีกแล้วนอกจากสาวเจ้าตรงหน้าของเขา

    จันทร์หอมนั้นแหละที่เป็นคนปาต้นหอมชื้นแชะที่ติดมือเธอมาด้วยใส่หน้าของเค้าด้วยหน้าตาขุ่นมัวไม่สบอารมณ์เท่าไหร่แม้หน้าตาจะไม่ได้โกรธแต่ออกไปทางรำคาญมากกว่า

    ใครจะชอบก็ชอบไปเธอไม่ชอบ กำลังมีแผนว่าจะไปเที่ยวรอบไทยแบบสามเดือนเต็มกับคุณหญิงแม่ อยู่ดีๆพอออกมาซื้อของให้คุณหญิงก็เป็นลมล้มพับไปตื่นมาเป็นแบบนี้ไม่ใช่โรงพยาบาลแน่ๆมันจะเป็นที่ไหนได้อีกถึงจริงๆจะไม่เคยเชื่อก็เถอะเรื่องทะลุมิติหรือเกิดใหม่อะไรนั้นแต่มันก็ขนาดนี้แล้วจะบอกว่าไม่เชื่อก็คงโง่ตายละ

    “ทำอะไรครับเนี้ยยย”ชายหนุ่มถามด้วยคิ้วที่ขมวดจนจะผูกเป็นปมได้อยู่แล้วถึงจะไม่ได้ดูโกรธแต่แค่หงุดหงิดเชยๆน่ะนะ

    “แล้วทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ!”หลังจากโดนถามสาวเจ้าก็ถามกลับมาด้วยความหงุดหงิด

    “คือว่างี้ครับ ผมอะคือพระเจ้าของโลกนี้ชั่วคราวคือเพราะพี่สาวที่เป็นเจ้าของของโลกนี้ป่วยมาสักพักแล้วครับแต่ผมก็ไม่ได้เก่งเท่าไหร่ถึงจริงจังก็ทำได้แต่ก็ขี้เกียจอะครับ”

    “เลยให้เลขาทำงานส่วนใหญ่ให้”ชายตรงหน้าของจันทร์หอมที่บอกว่าตัวเองเป็นพระเจ้าพูดขึ้น

    “อ๋อมีพระเจ้าหลายคน?”จันทร์หอบพยักหน้าแล้วถามเพราะสงสัยเล็กน้อยแม้จะแอบนอกเรื่องไปหน่อย

    “ครับจะได้ไม่มีใครสูงกว่าใคร…ถึงจริงๆถ้าคนๆนั้นมารับตำเหน็งพระเจ้าจะมีอำนาจสูงสุดก็เถอะ”ชายหนุ่มตอบกลับไปพร้อมบ่นอุ้บอิ้บ

    “เอาเถอะเล่าสิว่าเกิดอะไรทำไมเรากลายเป็นแบบนี้”จันทร์หอมพูดไปรหว่างกอดอกพร้องดวงตาสีทับทิมจ้องมองไปที่เค้าอย่างจดจ่อ

    “พอดีเลขาป่วยแต่ไม่ยอมบอกกันเป็นลมล้มพับได้กลางอากาศทั้งที่ยังยืนอยู่ผมก็ต้องไปรับเค้า เอกสารในมือเลขาก็กระจัดกระจายไปหมดที่สำคัญคือเอกสารพวกนั้นเป็นเอกสารต่อชีวิตจากการดูประวัติทำดีทำชั่ว 

    “กระดาษข้อมูลของคุณนั้นหายไปเลยไม่สามารถต่อชีวิตคุณได้ครับ” 

    “กว่าจะรู้ตัวก็ตอนวิญญานไม่มีสติของคุณไม่มีเอกสารว่าต้องส่งไปที่ไหนเลยเกือบจะได้ส่งกลับลงไปเป็นผีแล้วพอรู้ก็เลยต้องหาเอกสารกันให้วุ่นกว่าจะเจอก็ตอนคุณใกล้ตื่น”

    “แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ”ชายตรงหน้าจันทร์หอมพูดขึ้นยกมือขอโทษเธอเห็นหน้าก็รู้เลยว่าสำนึกผิดจริงๆ

    ถึงเธอจะเป็นคนใจอ่อนง่ายแต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นคำขอโทษปากเปล่าแบบนี้ก็ใช่ว่าจะยกโทษให้กันได้ง่ายๆ

    “คำขอโทษปากเปล่ามัน-”ไม่ทันให้จันทร์หอมจะพูดจบชายตรงหน้าก็พูดแทรกขึ้นมาซะก่อน

    “มีครับ ทะลุมิติหรือไปเกิดใหม่ได้หมดเลยครับพร้อมพร”เขาพูดแทรกขึ้นมา

    จันทร์หอมพยักหน้าด้วยความพึงพอใจแล้วพูดต่อ“ขอเลย? เท่าไหร่ก็ได้”

    “ได้เลยคร้าบบบ ขอแบบมีขอบเขตนะครับแล้วก็บางอันจะตามลงไปด้วยเลยบางอันก็เดี๋ยวตามไปทีหลังนะครับ”ชายตรงหน้าจันทร์พยักหน้าพร้องอธิบายเพิ่ม

    “งั้นที่จำเป็นต่อชีวิตประจำวัน… ช่องมิติ พอจะรู้จุดประสงค์ที่เราจะเอาไปใช้อยู่ใช่มั้ยขอแบบที่มีประโยชน์ที่สุดนะ อืมม.. อยากเล่นแร่แปลธาตุได้เหมือนในเกนชินจังน่าจะมีประโยชน์ พลังจิตก็เอาแค่พอจำก็พอนะ แล้วก็คุยกับสัตว์ได้ด้วย สุดท้ายก็ส่งของขวัญอะไรก็ได้ไปปลอบใจคุณหญิงเค้าหน่อยนะพ่อไม่อยู่แล้วลูกก็หายอีกคนเอาอะไรก็ได้บวกกับเงินที่พอจะเอาไปใช้ได้เดือนละห้าแสนไม่รวมค่าใช้จ่ายอื่นๆแบบค่าบ้านค่าไฟนะ อ๋อแล้วก็จะไปก็ไปร่างนี้แหละไม่ต้องเปลี่ยนอะไรมันไม่ชินชื่อก็ชื่อเดิมแหละ”

    “ได้คร้าบบ”เค้าพูดต่อ“แต่ว่าไปโลกนินจานะครับ”เขาพูดขึ้นมาพร้อมเหงื่อที่ตกเล็กน้อย ถึงเค้าจะเป็นพระเจ้าแต่ขอจำกัดมันก็เยอะเหมือนกันนะ!

    คิ้วของสาวเจ้าถึงกับกระตุกพร้อมพูดขึ้นด้วยความหงุดหงิด“นี้จะส่งไปตายอีกรอบจะได้ไม่ต้องมารับผิดชอบขอโทษต่อใช่มั้ยยย????”ดวงตาสีทับทิมถูกซ้อนไว้ด้วยเปลือกตาที่ปิดอยู่พยายามจะกดความหงุดหงิดโมโหเอ้าไว้

    “แหะๆ.. แน่นอนว่าไม่ครับ”ชายหนุมตรงหน้าเธอพูดขึ้นพยานยามขํากลบเกลื่อน ก็ใช่อยู่ที่ว่าเขาเป็นถึงพระเจ้าแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่กลัวไม่ได้แถมตนตรงหน้าดันนิสัยท่าทางและการวางตัวเหมือนพี่สาวคนสวยของเค้าเป๊ะๆเขาโดนเลี้ยงมาโดยพี่สาวที่แทบจะเป็นแม่แล้วก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา “ก็พรไปด้วยนี้ไงครับตอนนี้เอาแค่นึกออกก็ได้แล้วลงไปค่อยขอเพิ่มปีละครั้งช่วงวันเกิดไงครับ”

    จันทร์หอมไหวไหล่เล็กนอยแล้วพูดขึ้น “Fair enough”

     


     

    แล้วจากนั้นทั้งสอพก็พูดคุยกันหน่อยนนิด(ไม่)หน่อยก็ได้รู้อะไรหลายๆอย่างเช่นคนตรงหน้าเธอนั้นชื่อซาจิ
    พูดก็พูดเถอะนะถึงซาจิจะดูแปลกๆไปบ้างเอ๋อๆนิดหน่อยก็ตามประสาวัยรุ่นอะนะถ้าเทียบกับพี่ชายของซาจิที่เป็นพวกขี้โมโหบ้ากำลังบางครั้งแล้วซาจิก็ดูจะน่าสนิทด้วยมากกว่านิดหน่อยแต่ถ้าพูดถึงเรื่องทำงานพี่ชายเค้าก็หัวดีอยู่นะแต่ใครก็เทียบพี่สาวคนสวยของซาจิไม่ได้หรอกนทั้งสวยมทั้งเก่งจิตใจดีเสียดายป่วยอยู่อดเจอ(แต่ว่าระดับเราคงจะไปเจอไม่ได้หรอกมั้ง?)

    ป่วยของพระเจ้าเนี้ยถึงจะป่วยไม่หนักแบบ fatal แต่ว่าจะป่วยนานมากเป็นปีถึงห้าปีได้เลย

    หลังจากพูดคุยกันได้ประมาณนึงจันทร์หอมก็พูดขึ้นมา “พูดแต่โลกนินจาๆถามหน่อยโลกนินจาเนี่ยแบบนารูโตะนินจาจอมคถา?”

    ซาจิก็ตอบกลับไปพร้อมพยักหน้า “ไม่แบบครับใช่เลย”

    จันทร์หอมถามต่อ “แล้วคิดไงส่งเราไปโลกนินจาได้เนี้ย อ๋องั้นชื่อก็ชื่อนามสกุลญี่ปุ่นของเรานะมีอยู่แล้ว”

    “ครับ โลกนั้นเป็นหนึ่งในโลกที่ไม่มีพระเจ้าองค์ไหนคุ้มครองหรือก็คือมีพระเจ้าสร้างไว้แต่ไม่ได้ดูแล” ซาจิอธิบายแล้วพูดต่อ “แถมเป็นโลกที่อุดมสมบูรณ์มากด้วยแถมโลกนินจานารูโตะเลยนะแฟนอนิแมะที่ไหนจะไม่อยากไปล่ะครับ”

    จันทร์หอมพยักหน้าแล้วพูดต่อ “ก็จริงถ้าอยู่ดีๆใส่คนจากที่ไหนไม่รู้พร้อมพรลงไปในโลกของพระเจ้าคนอื่นก็คงจะไม่ดี”

    “ผมว่าจันทร์หอมไม่สิตอนนี้โฮชิมิยะ โคโตฮะแล้วสิ” ซาจิพูดขึ้นก่อนจะพูดต่อแต่จันทร์ก็พูดขัดก่อน

    “เรียกแบบคนอื่นก็ได้”จันทร์พูดขึ้นเบาแต่ซาจิก็ได้ยินชัดเจนอะนะ และการที่พูดไปแบบนั้นก็ต้องบ่งบอกถึงความสนิทสนมของทั้งสองได้พอสมควร หรือก็คือการบอกว่า‘เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ’

    “คร้าบบ‘หญิงภัทร’ไปได้แล้ว แล้วค่อยมาคุยต่อกันครับ” ซาจิพูดพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก็นะซาจิไม่ได้มีเพื่อนมานานแล้วจะดีใจก็ไม่แปลก

    จากนั้นจันทร์หอมก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนภาพตรงหน้าของเธอจะมีแต่ความมืดของสีทมิฬ…

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    “หวังว่าพรที่แถมไปด้วยจะมีประโยชน์นะครับ…”

     


     

    TBC ˚ ༘ ೀ⋆。˚

    see ya next time ☝️???“ !! <3

    ALL pics Cr: pinterest

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×