นางร้ายเช่นข้าไม่อยากเป็นนางเอก (ลงทุวัน)

นิยายเรื่องนี้เป็นผลงานของนามปากกา YunYing 云影

   ... เรื่องย่อ ....

 พระเอกถูกบังคับให้แต่งงานกับนางเอก และยังเข้าใจผิดคิดว่านางเอกเป็นคนวางแผนทั้งหมดเพื่อจะได้แต่งงานกับเขา พระเอกโกรธนางเอกมาก หลังจากแต่งงานก็เดินทางไปแดนใต้ทิ้งให้นางเอกเฝ้าห้องหอตามลำพังถึง 1 ปี พอกลับเมืองหลวงก็คิดจะบีบให้นางเอกตกลงหย่า ทั้งทำร้ายจิตใจ ทั้งรังเกียจ เชื่อคำพูดนางร้ายทุกคำแต่ไม่เคยเชื่อใจนางเอกเลยสักครั้ง 

จนกระทั่งต้องรับนางร้ายเป็นฮูหยินรอง นางเอกจึงทนไม่ไหวหอบท้องหนีพระเอกไปต่างเมือง พอไม่มีนางเอก พระเอกจึงรู้ตัวว่าตนเองรักนางเอกมากแค่ไหนและขาดนางเอกไม่ได้ พยายามตามหาอยู่ 1 ปี จึงตามหาเมียกับลูกเจอ หลังจากนั้นก็พยายามทำความดี บอกขอโทษ บอกรักนางเอก 

นิยายเรื่องนี้ก็จบ Happy Ending พระเอกกับนางเอกปรับความเข้าใจกัน 

.

.

.

.

นิยายบัดซบ ！

เผยหงเทียน สารเลว !!!

ข้าฟางหลี่ม่าน ต้องเป็นนางเอกหน้าโง่คนนี้หรือ ?

.

.

.

.

เมื่อนางร้ายระดับแถวหน้าของวงการที่เล่นบทนางร้ายมาทั้งชีวิต ต้องทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกนิยาย หากเป็นนางร้ายก็แล้วไปเถิด เหตุใดนางต้องมาอยู่ในร่างนางเอกโง่เขลาคนนี้ด้วย เห็นชัดว่าสามีตัวเองชั่วช้าสารเลวแค่ไหน เจ้ายังคิดจะใช้ความดีชนะความชั่วอีกหรือ หอบท้องหนีไปไกลเขาง้อหน่อยแค่สามประโยค เจ้าก็ให้อภัยแล้ว

นางเอก... เจ้ามีสมองหรือไม่ ？

มารดามันเถอะ เหตุใดข้าต้องอยู่ในร่างนางเอกและยังต้องปั้นหน้าเสแสร้งทำตัวน่าสงสารเหมือนมีกระดาษติดอยู่หน้าผากบอกคนทั่วทั้งใต้หล้าว่า ข้าอ่อนแอมาก ข้าโง่มาก พวกเจ้ารีบมาทำร้ายให้ข้าร้องไห้เร็ว ๆ เถิด

.

.

เมื่อนางร้ายต้องมาเป็นนางเอก ความซวยจึงตกอยู่ที่พระเอก "เผยหงเทียน" ทั้งหมด

.

.

(สปอยล์)

“พี่หงเทียนเดินทางมาเหนื่อยเจ้าค่ะ พวกเราเดินทางมาสามวันโดยไม่ได้พักเลย” เหลียนฮวาเอ๋อช่วยแก้สถานการณ์ราวกับรู้ใจชายหนุ่มเป็นอย่างดี

ฟางหลี่ม่านแอบเก็บข้อมูลเงียบๆ .... ‘เอาแล้วๆ แม่นางดอกบัวขาวเริ่มวางตัวเป็นอนุคนใหม่แล้ว’

เผยหงเทียนแอบส่งสายตามองภรรยาของตัวเองซึ่งกำลังนั่งกำผ้าเช็ดหน้า ดวงตาเอ่อคลอด้วยหยาดน้ำตา ไม่ว่าใครมองมาก็ล้วนรู้สึกสงสาร หากไม่ใช่เขาได้ยินเสียงที่นางคิดก็คงเชื่อไปแล้วและเริ่มสงสัยว่าระหว่างที่เขาไม่อยู่จวน นางถูกคนอื่นรังแกหรือไม่

แต่หลังจากได้สัมผัสกับนิสัยที่แท้จริงของภรรยา ขอเพียงนางไม่ก่อเรื่อง เขาก็ควรจะจุดธูปขอบคุณบรรพบุรุษของนางทั้งเช้าทั้งเย็นแล้ว

.... ‘ผู้ชายชั่วคนนี้มองหน้าข้าทำไม อ้อ เพิ่งเคยเจอหน้ากันครั้งแรกสินะ ข้างดงามมากใช่หรือไม่ เข้าใจ ๆ แม้แต่ข้าส่องกระจกทุกวันยังชื่นชอบใบหน้าของตัวเองเลย ช่างเป็นโฉมสะคราญ สตรีผู้งดงามอันดับหนึ่งของใต้หล้าจริง ๆ ’

“แค่ก ๆ ” เผยหงเทียนใช้แขนเสื้อปิดปากตัวเอง แม้เขาจะสามารถรักษากิริยาของตัวเองได้เป็นอย่างดี แต่พอได้ยินประโยคหลงตัวเองของภรรยาก็สามารถทำให้เขาสำลักน้ำชาได้เช่นกัน

สตรีงดงามอันดับหนึ่งในใต้หล้าหรือ

แม้นางจะเป็นคนงาม แต่ไม่นับว่าเป็นอันดับหนึ่งอย่างแน่นอน

“ท่านพี่เป็นอะไรหรือไม่เจ้าคะ ไม่สบายหรือไม่” ฟางหลี่ม่านรีบลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเดินเข้าไปชิดตัวสามีก่อนจะช่วยซับน้ำออกให้เขา

.... ‘สำลักตายไปเลย ยิ่งตายเร็วยิ่งดี ทำไมไม่รีบตายเร็ว ๆ นะ’

ท่าทางเป็นห่วงเป็นใย แต่ในใจกลับสาปแช่งไม่หยุดจนเผยหงเทียนเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไม่อยากเข้าใกล้สตรีประหลาดอีก เขาจึงปัดมือของนางออกแทน แต่นอกจากฟางหลี่ม่านจะไม่รู้สึกเสียหน้ายังขยับเข้าไปใกล้เช็ดหน้าให้เขาไม่หยุด

 “อากาศในเมืองหลวงจะหนาวกว่าทางตอนใต้ ท่านพี่อาจจะยังไม่ชินเท่าไหร่ ไป๋เล่อไปต้มน้ำสมุนไพรมาให้ท่านโหวสักถ้วย”

เผยหงเทียนหมดคำพูด เขาไม่เคยพบเจอสตรีคนไหนมารยาสาไถเท่าภรรยาของตัวเองมาก่อน ต่อหน้าพูดอีกอย่าง ลับหลังกลับกระทำอีกอย่าง เหตุใดเขาจึงต้องแต่งงานกับสตรีประหลาดผู้นี้ด้วย

.

.

.

สไตล์การเขียนนิยายของไรท์ = พระเอกธงเขียว ไม่มีดราม่า ไม่มีนางร้าย ไม่มีมือที่สาม ไม่มีนอกกายนอกใจ ไม่มีอะไรเลยค่ะ 555555 ล้อเล่นนะคะ ส่วนมากแนวสุขนิยม อ่านสบายคลายเครียด เรื่องนี้เน้นขายขำอย่างเดียวเลยค่ะ ❤️

คุยกับคุณนักเขียนสักครู่นะคะ

1. นิยายเรื่องนี้ค่อนข้างยาวและเก็บรายละเอียดหมด เนื้อหาประมาณ 160,000+ คำค่ะ แบ่งออกเป็น 60 บทหลัก 5 ตอนพิเศษ(มีแค่ในE-Book) ไรท์เขียนจบแล้วนะคะ ไม่ทิ้งนักอ่านแน่นอน

2. ***ขอให้นักอ่านแสดงความคิดเห็นด้วยคำพูดสุภาพ ใครแสดงความคิดเห็นหยาบคาย ขออนุญาตลบคอมเมนต์ทิ้งทันที ช่วยกันรักษาบรรยากาศในการอ่านนิยายด้วยนะคะ นักเขียนใจบางมากไม่พร้อมรับคอมเมนต์ที่รุนแรงค่ะ***