ในลมหนาว

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

“พี่ภูมิ ดีใจด้วยนะ”

“ขอบใจนะเมย พี่คิดว่าจะไม่มีวันนี้ซะแล้ว”

3 ปีผ่านไป

พี่ภูมิแต่งงานกับพี่นา หญิงสาวชาวเชียงราย ที่พี่ภูมิไปเจอตอนไปดูงาน

...........................

“เมย..คุณพลกลับไปแล้วเหรอ”

“อืม”

“..........”

“พี่...เมยขอโทษนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก พี่เข้าใจ พี่ไม่อยากบังคับใจเมย ถึงพี่จะรักเมยแค่ไหน แต่พี่รู้ดี ว่าเมยรักคุณภูมิ แค่พี่เป็นพี่ชายของเมย พี่ก็ดีใจแล้วนะ” พี่ภูมิพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

“พี่...ฉันรักพี่นะ”

เราสองคนโผเข้ากอดกัน

ขอให้ธรรมชาติจงรับรู้ไว้เถิด เราสองคน จะเป็นพี่น้องกัน...ตลอดไป

..............................

To…พล

สวัสดีพล นี่เมลฉันเอง คำเมยไง สบายดีใช่มั๊ย ยังปวดหัวอยู่รึป่าว อย่าไปคิดถึงอดีตเลยนะ ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานความทรงจำของพลคงกลับมาเอง หวังว่าคงตอบเมลฉันนะ พลเล่นMSNรึป่าว ฉันaddเมลพลไปแล้วนะ

ฉันคิดถึงพลนะ

คำเมย

ฉันส่งอีเมลไปหาพลเป็นฉบับแรกหลังจากที่เขาให้เมลมา

‘You have one message in your mailbox’

To…คำเมย

ผมดีใจมากเลยที่เมยส่งเมลมาหาผม ตอนนี้ผมยุ่งมากอาจจจะตอบช้าหน่อยนะ แต่ผมสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วงนะ  เมย...ผมมีบางอย่างจะบอก อาทิตย์หน้า แม่ผมจะส่งผมไปเรียนต่อที่ออสเตรเลีย ผมไม่อยากไปเลย แต่ผมต้องไป ผมอยากเจอคุณเหลือเกิน รอผมนะเมย

รักนะ

กฤษณพล

       ............................

                3 ปีแล้วสินะ พี่ภูมิก็แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว

ตั้งแต่วันที่พลบอกว่าจะไปเรียนต่อ เขาก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกเลย เขาคงลืมฉันไปแล้วจริงๆ

ป่านนี้ เขาคงมีแฟนเป็นสาวออสซี่ไปแล้วมั๊ง เชอะ!

“น้องเมย พี่ซื้อขนมมาฝาก” นี่ไม่ใช่คำพูดของพี่ภูมิหรอก แต่เป็นพี่นา ไอพี่บ้านั่นไม่มีทางพูดเพราะอย่างนี้แน่ๆ แถมยังชอบซ้ำเติมเวลาคนเค้าคิดถึงพล บ้าชะมัด

พี่นาดีกับฉันมาก ฉันยังจำคำพูดของพี่เค้าได้

‘เมยจ๊ะ ถ้าหากเรารักเค้า และมั่นใจว่าเค้ารักเราจริงน่ะ พี่เชื่อนะ ว่าซักวัน เค้าจะต้องกลับมา แต่เมยต้องเข้มแข็งนะ ในระหว่างที่รอเค้า เมยต้องใช้ชีวิตให้เกิดประโยชน์นะจ๊ะ’

...............................